Η "ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΛΑ"ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ..

"Στέκα  παδακιμ να πω τραγούδια που χάνονται..Χάνονται οι στίχοι χάνεται ο σκοπός..

Τούτο το τραγούδι είναι πένθιμο,έχει μεγάλο πόνο..Δεν είναι συρτό ούτε Καλαματιανό..Όλα έτσι τα κάναν  έτσ' τώρα για να τα χορεύουν στα πανηγύρια..

Θα σου πω την προσφυγούλα,έτσι όπως μου το έμαθε η μακαρίτισσα η μάνα μου ..

Κι αυτηνής  η βάβωμ της το 'μαθε..Η βάβωμ έλεγε ότι αυτό που μολογάει το τραγούδι έγινε στ' αλήθεια..Και ήταν έτσι τότε..Δεν έμπαινε φτωχιά γυναίκα σε αρχοντικό..

Τα τραγούδια πρέπει να τραγουδιένται με τον σκοπό τους,αλλιώς χάνονται ,και μαζί τους τόποι ολόκληροι..

Κι έπειτα, σήμερα, δεν τα λένε όλα τα λόγια ενω, το κάθε τραγούδι είναι μια ιστορία αληθινή που βγήκε μέσα από την ζωή..

Δεν ξέρω από που είναι αυτή η ιστορία,μα εμείς στην Αλευράδα του 

Βάλτου,έτσι το μάθαμε έτσι το λέμε.."

Φτιάχνω τα σύνεργα μου και αρχίζω την μαγνητοφώνηση..Παρά τα 85 χρόνια η κυρα Νίκη Σπυρέλη δεν κόμπιασε ούτε μια στιγμή,στα λόγια και στον σκοπό:

"Αρχοντογιός παντρεύεται και παίρνει προσφυγούλα. προσφυγούλα η μαυρομάτα μου...

Και παίρνει προσφυγουλα προσφυγουλα σε κλαιν τα μάτια μου.."

Μόλις ακούω το τραγούδι ξέρω ήδη ότι η δική μας παραλλαγή και ο ιδιαίτερος σκοπός του τόπου μας, δεν πρέπει να χαθεί...

Η προσφυγούλα 

Παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι που απαντάται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας  με διάφορες παραλλαγές στους στίχους και πρέπει να έχει μικρασιατική προέλευση, τα παράλια της Προποντίδας. Γνωρίζουμε ότι τα πρώτα χρόνια που αφίχθηκαν οι Έλληνες πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή αντιμετωπίσθηκαν με ξενοφοβία από τους ντόπιους Έλληνες, χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα και «τουρκόσπορους». Είναι πιθανόν λοιπόν να περιγράφει κάποια αληθινό γεγονός της εποχής εκείνης. Ένας αρχοντογιός αγάπησε και παντρεύεται μια προσφυγούλα, την οποία δεν θέλει φυσικά η πεθερά και τη δηλητηριάζει, δίνοντάς της αντί για χέλια φίδια για να φάει. Το γεγονός έγινε θρήνος μαζί και το τραγούδι..