''ΧΤΥΠΑ ΞΥΛΟ''. ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Η ΦΡΑΣΗ;

«Χτύπα ξύλο» προτρέπουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και το συνομιλιτή μας, όταν ακούμε κάτι δυσάρεστο. Πού, όμως, έχει τις ρίζες της αυτή η φράση;

«Απτεσθαι ξύλου», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Λόγω της πεποίθησης τους ότι στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες (Δρυάδες/Αμαδρυάδες) χτύπαγαν το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, οι άνθρωποι πολλές φορές συναντιούνταν στα δάση για να συζητήσουν τα θέματα τους, καλά ή κακά, νόμιμα ή παράνομα. Με το να χτυπάνε ξύλο, κορμούς δέντρων δηλαδή, διώχνανε τα οποιαδήποτε πνεύματα κατοικούσαν μέσα στο ξύλο για να μην τους ακούσουν…

Βέβαια δε χτυπάνε όλοι το ξύλο. Οι Βρετανοί έχουν την έκφραση touch wood – άγγιξε το ξύλο!! Μια εξήγηση αυτής της «παραλλαγής» βρίσκεται σε μια παλιά Ιρλανδέζικη δεισιδαιμονία, σύμφωνα με την οποία αυτό το κάνανε για να ευχαριστήσουν τα μικρά ανθρωπάκια, τα οποία τους χαρίζανε καλή τύχη!!

Επίσης, θεωρούσαν πως τα δέντρα λατρεύονταν ως τόποι κατοικίας καλών και ευγενικών πνευμάτων. Έτσι, αγγίζοντας το ξύλο, την κατοικία δηλαδή του πνεύματος, προστατευόσουν και ο ίδιος από τα κακά πνεύματα!! Το άγγιγμα του ξύλου βλέπετε, πίστευαν πως προστατεύει και από την πραγματοποίηση κάποιων αρνητικών οιωνών!

Αργότερα η εν λόγω πρακτική συνδέθηκε με τον σταυρό του μαρτυρίου σαν μια πιθανή ρίζα του εθίμου.

http://www.dogma.gr

ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΛΜ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΔΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ ΣΕ ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ!

Αεροφωτογραφία που δείχνει την πρόοδο των εργασιών που επιτελείται στην νέα εθνική οδό Αγρινίου Καρπενησίου δημοσιεύει κατά αποκλειστικότητα το parakampylia news.

Την ώρα που οι μεγάλες οδικές αρτηρίες της Ολυμπίας και Ιονίας οδού  δίνονται οσονούπω στην κυκλοφορία,εμείς μπορούμε έστω και σε αεροφωτογραφία να απολαύσουμε τις εργασίες των πρώτων χιλιόμετρων από Αγρίνιο προς Άγιο Βλάση!

Να υπενθυμίσουμε ότι ο δρόμος που έχει δημοπρατηθεί είναι 9 χλμ,περίπου μέχρι το τυροκομείο Παπαθανασίου,και από κει και πάνω ουσιαστικά το έργο είναι στον αέρα,αφού δεν υπάρχει πρόγραμμα να ενταχθεί και να χρηματοδοτηθεί  και θα χρειαστεί εκ νέου μελέτη!.

Οι εργασίες διακρίνονται στα δεξιά με το καφέ χρώμα.
Ελπίζουμε αυτά πρώτα χιλιόμετρα που ήδη κατασκευάζονται να μην είναι και τα τελευταία και να βρεθεί το χρηματοδοτικό εργαλείο που θα τελειώσει το έργο ώστε να αναζωογονηθεί όλη η περιοχή!

ΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΠΕΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΑΡΓΙΑΔΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Το ακριβές σημείο στον Κοκκινόλογγο Σαργιάδας

Υπάρχουν ως σύλλογος από το 1985. Στο Αγρίνιο αριθμούν πάνω από 100 μέλη. 40 τουλάχιστον είναι ενεργά. Στην Ελλάδα είναι μερικές χιλιάδες και σε όλον το κόσμο γύρω στα 2.000.000.
Είναι οι ραδιοερασιτέχνες. Η κοινότητα της πόλης μας είναι πρωτοπόρα στην Ελλάδα και αναγνωρισμένοι από τα υπόλοιπα μέλη της. Για να το κάνουμε απλά: Οι ραδιοερασιτέχνες είναι όσοι -με άδεια της πολιτείας-διαχειρίζονται σύστημα ασυρμάτου και μπορούν να επικοινωνήσουν ανά πόσα ώρα και στιγμή με όλο τον κόσμο. Χρησιμοποιούν κεραίες, ενισχυτές και ηλεκτρολογικό εξοπλισμό.

Οι ραδιοερασιτέχνες υπήρχαν στη θέση του κινητού τηλεφώνου Internet, του Skype και του Viber. Πλεονεκτούν στο ότι μπορούν να επικοινωνούν περισσότεροι από δύο ταυτόχρονα, άσχετα αν στην περιοχή υπάρχει ρεύμα ή σύνδεση στο διαδίκτυο ή πρόσβαση σε δίκτυο κινητής τηλεφωνίας.

Οι ραδιοερασιτέχνες παρέμειναν ως εφεδρικό δίκτυο επικοινωνίας. Σε περίπτωση καταστροφής όπου θα έχουν πέσει τα κινητά, είναι οι μόνοι που μπορούν να επικοινωνήσουν και να συντονίσουν ενέργειες. Η πολιτική προστασία τους έχει ανάγκη. Βοήθησαν τα μέγιστα συντονίζοντας από ασυρμάτους στους σεισμούς του Αιγίου, της Καλαμάτας και πρόσφατα στον ημιμαραθώνιο Αγρινίου.

Πολλοί λοιπόν Άγγλοι, Ιάπωνες και άνθρωποι από το εξωτερικό ξέρουν το Αγρίνιο όχι σαν πόλη, αλλά σαν κόμβο ραδιοερασιτεχνών. Ο κόμβος αυτός βρίσκεται σε ένα άγνωστο σχετικά μέρος, 20 χιλιόμετρα από το Αγρίνιο, στον πρώην Δήμο Παρακαμπυλίων στον Κοκκινόλογο Σαργιάδας. Τους παραχωρήθηκε εκεί το πρώην δημοτικό σχολείο το 2009 από τον τότε Δήμαρχο Παρακαμπυλίων κο Λάμπρο Παπαθανασίου. Έκτοτε ένα έρημο σχετικά μέρος πήρε ζωή και πνοή. Πολλοί επισκέπτες τιμούν με την παρουσία τους τον σταθμό και δίνουν μεγάλη πνοή στην απομονωμένη αυτή γωνιά του τόπου μας.

Ο Κώστας Σταμάτης μίλησε στο agrinionews.gr και μας ξενάγησε στο σταθμό. Εκείνη τη στιγμή συμμετείχε σε ένα διαγωνισμό, όπου στόχος ήταν ο κάθε σταθμός να συνδεθεί με περισσότερους σε όλον τον κόσμο. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι μία από τις κεραίες ήταν ιστορικής σημασίας, καθώς προέρχονταν από τους πρώτους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αιτωλοακαρνανίας, τον σταθμό της ΤΥΔΚ ( Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων ) που λειτούργησε τέλη 80 αρχές 90. Περισσότερα για τους ραδιοερασιτέχνες Δυτικής Ελλάδος εδώΤο ακριβές σημείο στον Κοκκινόλογγο ΣαργιάδαςΟ χάρτης με τους ραδιοερασιτέχνες ανά τον κόσμο και τους κωδικούς που τους καλούν. «Έχουμε πιάσει από Ανταρκτική μέχρι Βόρειο Πόλο και Κορέα» μας είπαν



Οι ραδιοερασιτέχνες Αγρινίου ποζάρουν σε διεθνή περιοδικό ραδιερασιτεχνών με τον 

τίτλο «Ιt s all Greek to meΗ Παλιά κεραία της ΤΥΔΚ 

Αιτωλοακαρνανίας είναι εδώ!

Τα καλώδια μέσα από τα λιοστάσια. Κανένα πρόβλημα από τους ντόπιους!

Βοηθητικές κεραίες στον Άγιο Βλάση. Πηγή: Κώστας Σταμάτης

Αναδημοσιευση απο agrinio news

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Μια μικρή θεατρική παράσταση ετοιμάζουν οι μαθητές του Δημοτικού σχολείου Κυπαρίσσου υπό την καθοδήγηση της εκπαιδευτικου τους Ειρήνη Σκανδάλου (κατάγεται από τον Άγιο Βλάση) ώστε να τιμήσουν αύριο το πρωί στο σχολείο του χωριού,την ημέρα της Εθνικής Παλιγγενεσίας.

Λίγα λόγια για το θεατρικό:

Βρισκόμαστε στο 1821 λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης. στην Κων/πολη, πρωτεύουσα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Ο αγαπημένος μας ήρωας, Καραγκιόζης ως συνήθως κοιμάται…¨τον ύπνο του δικαίου¨. Τώρα όμως ψάχνει να οργανωθεί για να συμβάλλει στον αγώνα. Έτσι θα συναντήσει τη Φιλική εταιρεία και τον πλούσιο Φαναριώτη Σέκερη. Ακόμα θα βρεθεί στην έναρξη της επανάστασης στην Αγία Λαύρα… Μια θεατρική παράσταση από τους μαθητές του 1/Θ Δ.Σ Κυπαρίσσου

ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΑΜΠΥΛΙΩΝ

Tην Πέμπτη 16 Μαρτίου, τα 1/θ Δημοτικά Σχολεία του πρώην Δήμου Παρακαμπυλίων, Δ.Σ.Αγίου Βλασίου, Δ.Σ Κυπαρίσσου, Δ.Σ. και Νηπιαγωγείο Ποταμούλας πραγματοποίησαν διδακτική επίσκεψη στο Αγρίνιο και συγκεκριμένα στην Πυροσβεστική Αγρινίου και στο Εργαστήριο Τέχνης «art at heart».



Με πολύ ενδιαφέρον στην Πυροσβεστική αρχικά τα παιδιά έλαβαν οδηγίες επιβίωσης σε περίπτωση πυρκαγιάς και σεισμού. Στη συνέχεια, το προσωπικό έδειξε πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμα πράγματα, όπως το πώς σβήνεται μια πυρκαγιά από πυροσβεστικό όχημα με τη χρήση μάνικας και το πως με πυροσβεστήρα. Οι μαθητές και μαθήτριες συμμετείχαν.

Στη συνέχεια επιβιβάστηκαν όλοι οι μαθητές σε πυροσβεστικό όχημα, όπου τους παρουσιάστηκε το εσωτερικό και μεταβήκαν στο εργαστήριο ΄τέχνης art at heart, όπου ήρθαν σε επαφή με το χώρο της τέχνης και συγκεκριμένα με την τέχνη της ζωγραφικής και της κεραμικής. Έτσι να παιδιά με τις οδηγίες των υπεύθυνων του εργαστηρίου δημιούργησαν ένα πήλινο αντικείμενο και ένα πορτραίτο.

Το προσωπικό της Πυροσβεστικής και του εργαστηρίου τέχνης μετέδωσαν στους μαθητές γνώσεις, τόσο σημαντικές, ειδικά για τους μαθητές και τις μαθήτριες των ορεινών χωριών.



Ευχαριστούμε για το υλικό την κ. Ειρήνη Σκανδάλου, δασκάλα στο δημοτικό σχολείο Κυπαρίσσου.

Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΛΥΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΝΑΚΙΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ!

Την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική  των καλυβιών και τον κονακιών αναλύει το παρακάτω ντοκιμαντέρ που είναι αφιερωμένο στους Έλληνες βοσκούς και γυρίστηκε στα βουνά του Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας,το οποίο  πήρε το τρίτο βραβείο στο διαγωνισμό του Μετσόβιου Πολυτεχνείου!Οι Έλληνες βοσκοί των προηγούμενων δεκαετιών έπαιρναν από την φύση ότι τους ήταν απαραίτητο για να κατασκευάσουν όλα τα υλικά διαβίωσης,γινόταν ένα με αυτήν, προστατεύοντας την για να μπορεί να τους δώσει και την επόμενη χρονιά!"Κόβαμε πέλες να κάνουμε τα καλύβια και τα τσατούρια. Αργότερα ήρθαν τα τσιγκια"αναφέρει χαρακτηριστικά Βαλτινός βοσκός,αναπολώντας ταυτόχρονα την μαγεία και την ηρεμία της ελληνικής υπαίθρου!

ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ:ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ THΣ16 ΧΡΟΝΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟ 2012!

Διήγημα της Μαρίας Μαυροπούλου γραμμένο το 2012... τόσο προφητικό για σήμερα και αύριο...
Τώρα πια δεν είμαι ρατσιστής
(Μια θυσία, μια βοήθεια και μια αλλαγή)

Ημερομηνία 13/4/2025
Οι εχθροί μας;
Οι εχθροί μας είναι οι σημερινές κατοχικές δυνάμεις του άξονα. Πολεμούν την Ελλάδα. Κάποιοι έχουν πάρει το μέρος αυτού του νέου άξονα.
Δακρύζει ο ουρανός ξανά. Δεν αντέχει άλλο πόλεμο. Όλοι τώρα μοιράζονται το φόβο τους. Μαύροι, Αλβανοί, Πακιστανοί, Τσιγγάνοι, Έλληνες. Δεν τολμάει κανένας όμως να βοηθήσει τον άλλον…
Τα πτώματα μυρίζουν σαπίλα. Και νέα πτώματα πέφτουν στο άγονο χώμα. Νεκροί πολλοί νεκροί. Οι πυροβολισμοί ακούγονται όλη μέρα και το βράδυ αν κάποιος προσπαθήσει να κάνει κάτι, και τον δουν οι εχθροί, τον σκοτώνουν επί τόπου. Όποιος ζητάει έλεος, τον παίρνουν για σκλάβο. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν φύγει και έγιναν πρόσφυγες σε απομακρυσμένες χώρες. Όσοι μείναμε πίσω, ξέρουμε ότι το επιλέξαμε, δεν αφήνουμε τη χώρα μας σε ξένα χέρια κι ας πολεμάνε μέρα-νύχτα εναντίον μας.
Τις γυναίκες μας, τις παίρνουν για δούλες ή τις κακοποιούν σεξουαλικά. Μια μέρα είχα ακούσει από έναν άγνωστο ότι ένας στρατιώτης από το εχθρικό στράτευμα είχε βιάσει μια 15χρονη. Κρίμα σκέφτηκα. Νοιώθω ότι σιγά-σιγά όλα όσα ανήκαν σε μας, θα ανήκουν πλέον σ’ αυτούς. Φόβος και πόνος για την μοίρα των φίλων μου αλλά και αίσθημα αδικίας για όλους εκείνους που έχασα.
Υπήρχε κάποτε μια κοπέλα όμορφη στη γειτονιά μου. Τη θεωρούσα κολλητή μου. Ήμασταν δεμένοι πολύ. Θα μπορούσε όμως κανείς να πει ότι σε μερικά θέματα διαφωνούσαμε. Ήμουν τότε έντονα ρατσιστής με όλους τους μετανάστες. Τώρα δεν είμαι. Τι άλλαξε;
Εκείνη το άλλαξε.
Θυμάμαι μικρός (ήμουν δεν ήμουν 17 χρονών) μου έλεγε συνέχεια «Μην κοροϊδεύεις τους άλλους, θα τα βρεις μπροστά σου». Και εγώ ο ηλίθιος δεν την άκουσα ούτε τότε, ούτε την προτελευταία φορά που της μίλησα.
Ήτανε ένα κρύο βράδυ, μετά από μια ολόκληρη μέρα που γύριζα περιπλανώμενος να βρω νερό για την οικογένειά μου. Καθόμουν μόνος έξω από ένα ερειπωμένο σπίτι ενώ κάποιοι κοιμόντουσαν μέσα. Ήτανε η νύχτα μου, η σειρά μου δηλαδή, που φύλαγα σκοπιά μήπως και εμφανιστεί κανένας εχθρός. Όπλο δεν είχα. Το μόνο που υπήρχε δίπλα μου, ήτανε ένα δρεπάνι. Αλλά θυμάμαι καλά πως κάθε φορά που έκανα σκοπιά, ακόμα και αυτό το απλό αλλά δολοφονικό “όπλο” φοβόμουν να το χρησιμοποιήσω.
Ξαφνικά κάτι άκουσα, γύρισα σφίγγοντας το δρεπάνι. Και περίμενα. Περίμενα. Ώσπου ένα κρύο χέρι με άγγιξε από πίσω. Έβγαλα μια πνιχτή φωνή. Κρύος ιδρώτας άρχισε να λούζει το μέτωπο μου. Τότε άκουσα τη φωνή της και την ίδια στιγμή στην πλάτη με ακουμπούσε κάτι σαν όπλο.
«Είσαι ο εχθρός ή Έλληνας! Μίλα!», μου είπε με αυστηρότητα.
«Έλληνας» φώναξα με τρόμο. Δεν την είχα καταλάβει και ούτε εκείνη με είχε αναγνωρίσει.
«Πες όνομα και επώνυμο, και θα σε αφήσω ελεύθερο». Σήκωσα νευρικά τα χέρια μου. Και το σώμα μου αυτόματα γύριζε προς αυτήν. Το πρώτο που πρόσεξα ήταν τα μάτια της.
Όταν τ’ αντίκρισα μετά από τόσα χρόνια, αναφώνησα το όνομα της με έκπληξη. «Στέλλα;!»
«Γιώργο;!» Είχε γουρλώσει τα μάτια της. Το όπλο που κρατούσε, το ακούμπησε σε μια γωνιά και ξεχύθηκε με ορμή στην αγκαλιά μου. Με αγκάλιασε σφιχτά. Ήτανε σαν εκείνες τις φιλικές αγκαλιές που κάναμε παλιά.
«Ώστε είσαι Ελλάδα, ακόμα;», τη ρώτησα.
«Ναι… Δεν έφυγα».
«Είχα ακούσει ότι είχατε πάει Αμερική, στο θείο σου».
«Ναι, πήγαν. Εγώ έμεινα πίσω».
Παραξενεύτηκα με την απάντησή της και όταν την ρώτησα «γιατί» μου είπε απλά: «Έμεινα πίσω για τους ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια».
«Εμείς οι Έλληνες να μην πάθουμε κάτι. Για τους αλλοδαπούς δεν με ενδιαφέρει», της απάντησα. Τότε ήμουν ακόμα ρατσιστής και δεν ήξερα ότι αυτή όταν έλεγε τη λέξη «ανθρώπους» δεν εννοούσε μόνο εμάς, αλλά και τους μετανάστες.
Αναστέναξε, με κοίταξε και μου είπε: «Άλλαξε πριν να είναι αργά» κι έπειτα έφυγε.
Πέρασαν μήνες, κανένα ίχνος της. Ανησυχούσα. Μόνη της, μια αδύναμη κοπέλα, πώς να ξεφύγει από τους ύπουλους εχθρούς;
Ήταν καλοκαίρι όταν την ξαναείδα να φοράει μια ζακέτα και το πρόσωπο της να είναι καλυμμένο με κουκούλα. Βρισκόταν σ’ ένα μέρος της πόλης. Προσπαθούσε να ανοίξει κάτι πλέγματα. Μα πριν προλάβω να της μιλήσω, ένα δυνατό χέρι μ’ έριξε κάτω κι αμέσως εκκωφαντικός ήχος σφύριξε στ’ αυτιά μου. Μπροστά μου εκσφενδονίστηκε ο άντρας (αυτός που μ είχε ρίξει κάτω). Έπεσε δίπλα μου. Είδα τότε το αίμα που έβγαινε από την πλάτη του, και έτρεχε καυτό στην άσφαλτο. «Κουράγιο φίλε μου, όλα θα πάνε καλά», του είπα χωρίς να τον γνωρίζω κι εκείνος μου χαμογέλασε πικρά.
«Εγκώ σε ευχαριστώ…».
Κατάλαβα. Ήταν Πακιστανός. Άρα με είχε σώσει ένας Πακιστανός. Ένας Πακιστανός. Ένα από τα έθνη που τότε εγώ μισούσα. Όταν ξεψύχησε, του έκλεισα τα μάτια και του έκανα ένα μικρό επιτάφιο. «Αναπαύσου εν Ειρήνη», είπα στο τέλος και σηκώθηκα προσεχτικά. Φοβόμουν για κείνον που τον σκότωσε. Μ΄ έπιασε φοβερή αγωνία.
Η Στέλλα; Που βρισκόταν η Στέλλα; Τα πλέγματα ήτανε ανοιχτά. Πέρασα από αυτά και κατευθύνθηκα σ’ ένα δρόμο, που οδηγούσε σε ένα παλιό δημοτικό σχολείο από κείνα που είχαν για τους μετανάστες. Καπνός βρώμικος. Κάτι είχε πιάσει φωτιά. Και τότε είδα το κτήριο μπροστά μου να το γλύφουν οι διψασμένες φλόγες. Κάπου στο βάθος διέκρινα μια φιγούρα, τρόμαξα και κρύφτηκα σε ένα εγκαταλειμμένο τανκς. Νόμιζα ότι ήταν στρατιώτης. Αλλά σιγά-σιγά όσο ερχόταν κοντά μου παρατήρησα ότι επρόκειτο για γυναίκα. Θεέ μου! Η Στέλλα!
Κρατούσε δυο μικρά κοριτσάκια που πρέπει να ήταν αφρικάνικης καταγωγής. Τα άφησε να περιμένουν κι έτρεξε προς το σχολείο. Μπήκε μέσα ορμώντας. Η καρδιά μου σφίχτηκε. Έπειτα από λίγα λεπτά ο χαρακτηριστικός της βήχας, ακούστηκε. Βγήκε με μια γυναίκα πολύ μελαψή. Κατάλαβα πως ήταν η μητέρα των δυο κοριτσιών. Έτρεξαν προς την αγκαλιά της γυναίκας κλαίγοντας από χαρά. Και έπειτα έφυγαν μαζί.
Αλλά πριν προλάβει να φύγει κι η Στέλλα, ακούστηκε ξανά ο σφυριχτός ήχος, κι έπεσε στο έδαφος. Πήγα να την βοηθήσω, αλλά ήταν πολύ αργά, οι στρατιώτες την είχαν πιάσει. Την έσυραν κοντά σ’ ένα όχημα τους. Αυτή τη φορά η ζωή της μπήκε σε κίνδυνο όχι για να σώσει κάποιον συμπατριώτη της αλλά ΆΛΛΟΝ διαφορετικό, και σίγουρα όχι Λευκό!
Ημερομηνία 23/08/2025
Καλοκαίρι. Αύγουστος. Σήμερα η Στέλλα είχε τα γενέθλια της. Αποφάσισα να πάω να την ψάξω κοντά στα καταλύματα των στρατιωτών. Είχα ακούσει ότι ήταν κάπου εκεί. Τη βασάνιζαν. Έψαχναν πληροφορίες. Τι πίστευαν; Ότι αυτή θα τους έλυνε την απορία; Το κράτος μάς είχε προδώσει. Και τώρα εξαιτίας τους, τα πλήρωνε η καλή μου η φίλη. Η Στέλλα.
Όλοι μου φώναζαν «Είσαι τρελός; Δεν ξέρεις καν αν είναι ζωντανή!».
Μα εγώ ακάθεκτος. Θα έψαχνα την φίλη μου! Ένοιωθα ότι ήτανε ζωντανή. Και θα έψαχνα μέχρι το τέλος για να την βρω. Άλλοι με πείραζαν «Ερωτευμένος είσαι ρε;». Όχι ερωτευμένος. Υποχρεωμένος, ευγνώμων, φίλος. Με είχε αλλάξει από τότε εκείνη. Μου είχε πει ότι θα το βρω μπροστά μου. Μάντης ήτανε; Ένοιωθα υποχρεωμένος να τη βγάλω από εκεί.
Θα την σώσω. Θα ξεχάσω τον φόβο μου και θα πάω να την βρω. Πρέπει να την βρω. Πρέπει να της πω τουλάχιστον ένα ευχαριστώ.

Ημερομηνία 31/12/2025
Την είχα κοντά μου. Όμως τώρα δεν την έχω. Τα μάτια μου τσούζουν ακόμα από το κλάμα. Είμαι άντρας σκέφτηκα. Δεν πρέπει να κλαίω. Τουλάχιστον δεν είμαι μόνος. Μετανάστες, Έλληνες, όλοι κλαίνε γι’ αυτήν. Είχε κάνει τόσα καλά για όλους.
Την έψαχνα για μήνες. Πριν δυο μέρες την βρήκα. Είχα μπει κρυφά στο στρατόπεδο των εχθρών. Την βρήκα παρατημένη σε ένα ανοιχτό κελί. Θα μπορούσε να είχε φύγει εύκολα, αλλά δεν το έκανε. Όλο το κορμί της έτρεμε, πεσμένη κάτω, με το πρόσωπο της να κοιτάει το πάτωμα. Πήγα κοντά της. Τη σήκωσα και την έβαλα να ανακαθίσει στο τοίχο. Ήταν γεμάτη αίμα. Πληγές, μελανιές σε όλο το σώμα της. Και ήταν παντού βρώμικη. Μόλις με κοίταξε, χαμογέλασε πικρά και με μεγάλη προσπάθεια. είπε «Όπως βλέπεις δεν είμαι και τόσο καλή για να πάμε για καφέ».
Έβηξε και μετά μου ξανά πρόσθεσε: «Γαμώτο! Και ήθελα να σε παίξω ένα ταβλάκι». Σταμάτησε να μιλάει και κοίταξε πέρα στο κενό. Ήμουν σίγουρος ότι προσπαθούσε να πει και κάτι ακόμα. Και είχα δίκιο. Κοιτάζοντας το κενό, από τα ωραία μάτια της έπεσαν τα μικρά της εύθραυστα δάκρυα. «Ξέρεις… Θα πεθάνω. Το νοιώθω».
Μόλις το άκουσα την παίρνω αγκαλιά και πάω προς την έξοδο. «Όχι δεν θα πεθάνεις», της ψιθυρίζω.
«Σταμάτα, θέλω να με αφήσεις να κάνω κάτι τελευταίο σε αυτούς τους “αγαπητούς” εχθρούς». Είπε με τη γνωστή αυστηρότητα.
Την άφησα κάτω. Εκείνη προσπάθησε να φτάσει σε ένα μικρό μετάλλινο κιβώτιο που βρισκόταν πίσω από μια ντουλάπα. Έσυρε με δυσκολία το σκέπασμα και μου έδειξε δυο βόμβες.
«Θέλω να τις τοποθετήσεις κρυφά έξω από το Στρατηγείο τους. Να εκεί που βλέπεις 2-3 σημαίες πάνω απ’ την πόρτα. Μπορείς να τα καταφέρεις;».
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου κι έτρεξα να κάνω αυτό που μου ζήτησε. Μπορώ να πω ότι ήτανε δύσκολο αλλά τα κατάφερα.
Γύρισα πίσω, εκεί που την είχα απιθώσει για λίγο. Την είδα σε πιο άθλια κατάσταση απ’ ό, τι προηγουμένως. Άνοιξε τα μάτια της και με κοίταξε γεμάτη θλίψη. Έβηξε και σα να ήθελε να πει «Ήρθε η ώρα μου...», αλλά δεν την άφησα, την πήρα αγκαλιά και προσπαθούσα να απομακρυνθούμε σε ένα πιο ασφαλές μέρος γιατί σε λιγότερη από μισή ώρα θα ανατιναζόταν το στρατόπεδο των εχθρών.
«Θα γίνεις καλά, στο υπόσχομαι» της είπα μόνο. Είχαμε φτάσει με τα πόδια σ’ ένα μικρό λόφο, ένα χιλιόμετρο μακριά από το στρατόπεδο και θα συνέχιζα ώσπου ακούστηκε βραχνή η φωνή της: «Γιώργο σταμάτα!» Ήταν απαιτητική.
Σταμάτησα. Μου είπε να την αφήσω χάμω σε ένα σημείο απ’ όπου θα έβλεπε προς το στρατόπεδο και έτσι έκανα. «Περίμενε και δες…» μου είπε. Περίμενα. «Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο...».
Και ένα μπααάμ σήκωσε σύννεφο σκόνης. Το στρατόπεδο ανατινάχθηκε!
Γύρισα προς τη Στέλλα, κοιτούσε τις φλόγες με ένα χαμόγελο λυπητερό και δάκρυα έπεφταν στα χλωμά μαγουλά της. Πήγα κοντά της. «Στέλλα. Μην κλαις! Κοίτα θα ήμαστε καλά τώρα.». Με κοίταξε, έκλεισε τα μάτια της και μου είπε με δυσκολία.
«Έλπιζα να δω τον πόλεμο να τελειώνει, γιατί ξέρω ότι δεν έχει τελειώσει».
«Θα τον δεις! Και θα είσαι καλά!» της είπα χαμογελαστά, ενώ ένοιωσα τα μάτια μου υγρά.
«Χάρηκα που σε γνώρισα φίλε μου…».
Σώπασε. Τα δάκρυα της, είχαν εξατμιστεί σε εκείνο το άσπρο αγγελικό πρόσωπό της.
«Θα σε θυμάμαι» είπα και με πήραν τα κλάματα.
Της έκλεισα τα μάτια. Την πήρα αγκαλιά και ξεκίνησα για το ερειπωμένο σπίτι που είχαμε καταφύγιο. Φτάνοντας εκεί με περίμεναν οι φίλοι μου. Μόλις μας αντίκρισαν (αυτή νεκρή κι εμένα να την κουβαλώ) δεν μπορούσαν να το πιστέψουν.
Ειδοποιήσαμε όσο κόσμο γνώριζε για να έρθουν στην κηδεία της.

Και τώρα να ’μαι, έπειτα από δύο μέρες, μετά από όλες τις διαδόσεις ότι είχε πεθάνει η Στέλλα. Η φίλη μου. Κάθομαι και γράφω, σε αυτό το ημερολόγιο. Πριν ήμουν στην κηδεία της.
Ήρθε και η οικογένειά της. Μετανάστες. Κόσμος πολύς. Η Αφρικανή με τα μικρά της κοριτσάκια. Άλλοι διάφοροι ντόπιοι. Ξένοι. Κι ένας στρατιώτης.
Απόσπασα πληροφορίες από παντού κι έμαθα πως (ο στρατιώτης) ήτανε κάποιος που η Στέλλα αγαπούσε από μικρή. Ήταν χρόνια μαζί. Αλλά όταν ξεκίνησε ο πόλεμος αυτός πολεμούσε στο πλευρό των Ελλήνων. Πριν φύγω από αυτήν την μεγάλη τελετή προς τιμή της Στέλλας, ο στρατιώτης μ’ έπιασε απ’ τον αγκώνα και με τράβηξε λίγο παραπέρα. «Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ που την έσωσες από κείνο το μέρος» είπε με ύφος στενάχωρο. «Δεν την έσωσα, πέθανε», απάντησα.
Χαμογέλασε πικρά, σα να ήξερε κάτι «Ναι, αλλά πέθανε σε αυτό τον τόπο, τον Ελληνικό. Πέθανε γενναία. Και πέθανε με το καλύτερο φίλο της. Αν και δεν μπόρεσα να της εκφράσω, ένα τελευταίο...». Σταμάτησε και έπειτα:
«Αυτή η κοπέλα, μου ενέπνεε μεγάλη σιγουριά. Κάποια μέρα μου είχε πει: “Γιάννη, θα την πάρουν οι Έλληνες ξανά την χώρα στα χέρια τους”. Και μου χαμογέλασε γλυκά. Πιστεύω ότι είχες γνωρίσει εκείνο το γλυκό χαμόγελό της».
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.
«Έτσι με αυτήν την σιγουριά πολεμάω. Και θα το δεις, φίλε μου. Θα την πάρουμε στα χέρια μας την Ελλάδα πάλι» είπε. Κοπάνησε την πλάτη μου απαλά κι έφυγε. Ήτανε μετανάστης κι αυτός. Αλλά πολεμούσε για την Ελλάδα.
Ημερομηνία 16/6/2031
Η Ελλάδα, είναι στα χέρια των Ελλήνων πια. Τα είχαμε καταφέρει όλοι μας. Είχαμε ενώσει τις δυνάμεις μας. Και Έλληνες και μετανάστες. Ξεχάσαμε τις διαμάχες μεταξύ μας και γίναμε ένα, σα γροθιά.
Στέλλα, αγαπητή μου φίλη, έπειτα από χρόνια τη σώσαμε την Ελλάδα. Σε ευχαριστώ για όλα. Μου έμαθες, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τότε, ότι είμαστε όλοι ίσοι. Είμαστε όλοι άνθρωποι. Ο Πακιστανός είχε σώσει τη ζωή μου. Κι έπαψα να είμαι ρατσιστής.
Αγαπητή μου Στέλλα η θυσία σου είναι τιμημένη. Θα σε θυμούνται όλοι. Όπως κι εγώ.
Σε φιλώ
Γιώργος

ΔΗΜΟΣΙΟ: Αυξάνεται η αποζημίωση δημοσίων υπαλλήλων για υπερωρίες, νυχτερινά και Κυριακές

Με τροπολογία που κατατέθηκε πριν λίγο στην Βουλή αυξάνεται η αποζημίωση των δημοσίων υπαλλήλων για εργασία υπερωριακής απασχόλησης, καθώς για τα νυχτερινά και την εργασία τις Κυριακές

 Η τροπολογία κατατέθηκε στο νομοσχέδιο “Μεταρρύθμιση της διοικητικής οργάνωσης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, κέντρα εμπειρογνωμοσύνης σπάνιων και πολύπλοκων νοσημάτων και άλλες διατάξεις”. Το νομοσχέδιο αναμένεται να ψηφιστεί την Πέμπτη μαζί με σειρά τροπολογιών που έχουν κατατεθεί. Με την υπόψη τροπολογία ρυθμίζονται θέματα του Υπουργείου Υγείας και μεταξύ άλλων επέρχονται οι παρακάτω ρυθμίσεις: Παρατείνεται για το έτος 2017 η χορήγηση αποζημίωσης για την προμήθεια στολής στους Διασώστες του ΕΚΑΒ.

Πρόκειται ουσιαστικά για την καταβολή επιδόματος στολής πληρωμάτων του ΕΚΑΒ. Επανακαθορίζεται η αποζημίωση υπαλλήλων του Δημοσίου και του ευρύτερου Δημοσίου τομέα, που λειτουργούν σε δωδεκάωρη ή εικοσιτετράωρη βάρδια, για εργασία που παρέχουν μετά τη συμπλήρωση του υποχρεωτικού τους ωραρίου. 

Συγκεκριμένα, το ποσοστό επί του ημερομισθίου που λαμβάνεται ως αποζημίωση για νυχτερινή εργασία στις εργάσιμες ημέρες, ανέρχεται στο 60% από 40% που ισχύει σήμερα και σε 75% (από 60% που ισχύει σήμερα) για εργασία που παρέχεται “Κυριακές” και αργίες. Μάλιστα, η ρύθμιση έχει αναδρομική ισχύ από 1.1.2017. 

Σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους η δαπάνη περιορίζεται στα 5 εκατομύρια ευρώ ετησίως. Επίσης νομιμοποιούνται οι εφημερίες ιατρικού προσωπικού που πραγματοποιήθηκαν τα έτη 2014 και 2015 από τα ίδια έσοδα των οικείων φορέων για το έτος 2017. Η διάταξη αφορά στο ιατρικό προσωπικό των Γενικών Νοσοκομείων Κιλκίς, Ιπποκρατείου Θεσ/νίκης, Χαλκιδικής, Ηρακλείου (Βενιζέλειο), Χανίων και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου. Η δαπάνη για τη μονιμοποίηση των εφημεριών 2014 & 2015 στα ανωτέρω νοσοκομεία, εκτιμάται στα 2,3 εκατομμύρια ευρώ περίπου. Επίσης παρατείνονται μέχρι τις 28.2.2017 (από 31.10.2016 που προβλεπόταν) οι δαπάνες που διενεργήθηκαν για προμήθειες των νοσοκομείων του ΕΣΥ, των νοσοκομείων “Αρεταίειο”, “Αιγινήτειο”, “Ωνάσειο” και “Παπαγεωργίου” Θεσ/νίκης.

Τέλος ρυθμίζεται η καταβολή της αποζημίωσης για την εφημεριακή απασχόληση του προσωπικού του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ) σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 12 του ν. 4316/2014.

www.dikaiologitika.gr

ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΟΛΙΓΟΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ?

Σημασία έχει ο έρωτας.

Σημασία έχει να είσαι ερωτευμένος.
Με τη δουλειά σου.
Με το τυπάκι που βγαίνεις.
Με το σπίτι σου.
Με τη γειτονιά σου.
Με τους φίλους σου.
Με τον καφέ σου.

Σημασία έχει να μην προαυλίζεσαι μόνο στο μπουντρούμι, που βάφτισαν τρόπο ζωής.
Αλλά να κάνεις το άλμα που χρειάζεται για να ξεπεράσεις το φράχτη.

Δεν βρήκα κάτι άλλο που να δίνει ώθηση για αυτό το άλμα. Παρά μόνο τον έρωτα.

Όχι το σεξ. Όχι επειδή είναι βρώμικο. Ή βρόμικο πιο σωστά.
Αλλά γιατί ο έρωτας είναι στο μυαλό. Ύστερα ίσως ακολουθήσει και το σώμα.

Μέτριος έρωτας δεν υπάρχει.
Υπάρχει ...μου αρέσει λίγο.

Αλλά λίγο;

Αφού υπάρχει και πολύ. Αυτό ψάξε.

Βρες το και...πήδα τον, τον φράκτη.

ΠΗΔΑ τον.

Δεν τηρήθηκε σειρά προτεραιότητας.

Βασιλική Σδράκα

Ο τρελός είδε τον μεθυσμένο και φοβήθηκε. Όχι όμως και ο λογικός.

Ο τρελός είδε τον μεθυσμένο και φοβήθηκε.
Όχι όμως και ο λογικός.

Πόσο κυριλέ είσαι κατά βάθος;

Μπαίνω εχτές στο τραίνο, για να κατέβω κέντρο ώστε να συναντήσω έναν καλό φίλο.

Όπως ξέρετε κάθε στάση και... καημός.
Κάποια κυρία θα μπει στο βαγόνι να φωνάξει ότι τα παιδάκια της πεινάνε, κάποιος κύριος για να πει ότι είναι πρώην χρήστης και κανένας δεν τον παίρνει για δουλειά ή κάποια κομπανία για να ερμηνεύσει το "Ασ' τα, τα μαλλάκια σου".

Όλοι με τον ίδιο σκοπό. Για εκείνα τα ρέστα από το τάλιρο που έδωσες για να πάρεις τσιγάρα.

Παρατηρώ έναν τύπο, βαριά 30 ετών, να βαράει ντάγκλες πιθανόν από άγρια αποδημητικά τζόνια με κόλα. Ντυμένος σενιέ, καθαρός με μουσάκι στην πένα.
Τρίχα δεν πέταγε.

(Αφού σε χαλάει, τι το πίνεις;)

Πέντε μέτρα μπροστά ένας νεαρός επαίτης.

"Σας παρακαλώ, βοηθήστε με! Οι γονείς μου σκοτώθηκαν σε τροχαίο μαζί με την 17χρονη αδερφούλα μου. Πέντε ευρώ λείπουν για να πάω να κοιμηθώ σε ένα ξενοδοχείο. Σας παρακαλώ μη με εγκαταλείπετε."

Ποιος σε έβγαλε και εσένα στο δρόμο, ρε φουκαρά για ζητιανιά, σκέφτηκα.

Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη μου το νταγκλαρισμένο κουφάρι ξύπνησε.

"Άντε γαμήσου ρε μαλάκα, τράβα κάτσε σε μια γωνιά και έχω και πονοκέφαλο. Όλοι τα ίδια λέτε". Τσίριξε σαν τηλεβιβλιοπώλης (τα λιγουρεύεστε;).

Ο επαίτης, πάγωσε. Ένιωσε ντροπή και το είδα.
Όλο το βαγόνι το βούλωσε σαν Παναγίτσα.

Μια ήρεμη, καθαρή φωνή ακούστηκε μόνο:

"Μην του μιλάς έτσι. ΜΗΝ ΤΟΝ ΒΡΙΖΕΙΣ. Ό, τι θέλει θα λέει. Άμα δε σου αρέσει, σήκω φύγε. Βγες έξω."

Ήταν ο διπλανός του πτώματος. Ένα 25αρης με σκισμένα all star.

Μακάρι να είχα το θάρρος, όχι να του πω μπράβο, αλλά ταπεινά να ζητήσω να του σφίξω το χέρι.

Όχι, γιατί έβαλε στη θέση του τον απολεσθέντα. Αλλά γιατί έβαλε στη θέση μου εμένα. Και όλο το βαγόνι.

Όλοι κάναμε τις πάπιες μπροστά σε έναν μεθυσμένο με περιποιημένο μούσι.
Μια ύπαρξη που ούτε καν είχα προσέξει, ήρεμη δύναμη, με σκισμένα παπούτσια, δεν υπολόγισε αν θα γίνει μανούρα και θα του σκιστεί και το μπλουζάκι.
Μεθυσμένος γαρ...
Δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει.

Άγνωστε φίλε, σε ευχαριστώ.

Βασιλική Σδράκα.

Η ΑΔΙΚΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ!

 Όταν με ρωτάνε τι δουλειά κάνω τους απαντώ, νοσηλευτής εδώ στο νοσοκομείο της πόλης.
- Α, δημόσιος υπάλληλος δηλαδή.
- Όχι, νοσηλευτής.
- Ποια η διάφορα; ρωτάνε.
- Πηγαίνετε σε ένα νοσοκομείο και περάστε 8 ώρες δίπλα σε ένα νοσηλευτή κι ένα γιατρό. Μη κάνετε τίποτα. Απλά καθίστε και παρακολουθήστε τους. 

• Καθίστε λίγο μακριά όμως μη λερωθείτε από αίμα, πύον, εκκρίσεις, ούρα.
• Φροντίστε να έχετε κοιμηθεί καλά γιατί τη νύχτα εδώ δουλεύουν.
• Κανονίστε να φυλάξει κάποιος τα παιδιά σας, γιατί εδώ είναι ώρα βάρδιας.
• Περάστε απέναντι την όχθη του Αχέροντα και φέρτε πίσω αγαπημένα πρόσωπα των συγγενών που σας κοιτάνε με αγωνία.
• Φροντίστε να έχετε γερο στομάχι.
• Πιείτε πολύ νερό πριν έρθετε, γιατί εδώ μπορεί να μη προλάβετε να πιείτε γουλιά.
• Κοιτάξτε καλά τι κάνουμε εδώ με το σώμα, το μυαλό, τη ψυχή μας.
• Φορέστε μια προστατευτική ποδιά γιατί τα δικά μας ρούχα πολλές φορές ματώνουν.
• Έχετε υπομονή γιατί το περιστατικό που ήρθε θέλει πολύωρη αντιμετώπιση.
• Φοράτε γάντια. Αλλιώς κινδυνεύετε από μεταδοτικές ασθένειες.
• Παρατηρήστε τη συνάδελφο που κλείνει τα μάτια στο παιδάκι που ξεψύχησε στα χέρια της. Τι λέτε; Μπορείτε να το κάνετε;
• Μπορείτε να κάνετε όλα αυτά;
• Η μόνη ομοιότητα με τους δημοσίους υπαλλήλους είναι ότι κάθε μήνα πληρωνόμαστε (παίρνοντας μάλιστα πολύ λιγότερα από άλλους).
• Μερικοί καταλαβαινουν τι τους λέω.
• Μερικοί δε θέλουν να καταλάβουν.
• Είναι και κάποιοι που κουνάνε το κεφάλι τους αργά με μια έκφραση πικρής κατανόησης, μου δίνουν το χέρι τους και σφίγγουν το δικό μου.
• Γιατί εκείνοι το έχουν ήδη ζήσει αυτό.
• Είτε σαν ασθενείς, είτε σαν συνοδοί 
• Αυτοί λοιπόν, οι λίγοι ή πολλοί, είναι η αιτία που όταν θες να τα βροντήξεις όλα κάτω, σφίγγεις τα δόντια και προχωράς.
• Δεν είναι όλη η κοινωνία σκάρτη. 
• Ούτε όλοι εμείς είμαστε άγγελοι.
• Αλλά, αν τα βροντήξουμε όλοι κάτω, τότε ποιος..........;

Λάμπρος Λιάπης (εχθρός της πραγματικότητας).

ΤΡΑΚΤΕΡ ΧΩΡΙΣ ΡΟΔΕΣ(!) AΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΜΠΥΛΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ!-ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΖΕΙ ΣΥΝΤΟΠΙΤΗΣ ΜΑΣ!

Ο ουρανός στο κεφάλι έπεσε ξαφνικά σε συντοπίτη μας όταν έλαβε κλήση για παρεμπόδιση κυκλοφορίας  από την Αστυνομική διεύθυνση Βόνιτσας αφού το ..τρακτέρ του συμμετείχε στα μπλόκα  των αγροτών στον Άγιο Νικόλαο Λευκάδας. τον περσινό χειμώνα !!

Μόλις έλαβε στα χέρια του το έγγραφο ,αμέσως έτρεξε κάτω από τον έλατο που έχει παρκαρισμένο το τρακτέρ του,- παροπλισμένο εδώ και και μια τετραετία,- κι αφού διαπίστωσε ότι κανένας δεν είχε βάλει την δεξιά μπροστινή ρόδα που έλειπε,και ότι μηχανή του είχε παραδώσει πνεύμα προ καιρού, κατευθύνθηκε με φίλο του στο δικαστικό μέγαρο του Αγρινίου από όπου του είπαν ότι δεν καταζητείται από Αγρίνιο και θα πρέπει να ψάξει που καταζητείται(!), εννοώντας προφανώς την αστυνομική διεύθυνση Λευκάδας ή Βόνιτσας που επιλαμβάνονται της κατάστασης!

Ταραγμένος ο συντοπίτης μας ,πραγματικό ράκος,αφού υπήρξε υπόδειγμα πάντα ευσυνείδητου πολίτη απευθύνθηκε στην γεωργική ένωση Αγρινίου, οι οποίοι μάλλον τον "κατσάδιασαν" επειδή δεν συμμετείχε στα μπλόκα των Αγρινιωτών,αλλά προτίμησε να πάει  στην Λευκάδα,ωστόσο εξήραν το αγωνιστικό του πνεύμα!

Μάταια  ο συντοπίτης μας προσπαθούσε να τους αποδείξει ότι ένα τρακτέρ παροπλισμένο εδώ και 4 χρόνια δεν θα μπορούσε να μετακινηθεί ούτε 2 μέτρα!

Κατόπιν αυτών και μη έχοντας άλλη επιλογή απευθύνθηκε σε δικηγόρο στον οποίο υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση ότι όχι μόνο δεν συμμετείχε ποτέ στις κινητοποιήσεις του Ακτίου και Αγίου Νικολάου Λευκάδας,αλλά  και σε καμία παρόμοια  κινητοποίηση και ότι το...επαναστατικό τρακτέρ βρίσκεται μόνιμα κάτω από τον Έλατο του χωραφιού του χωρίς καμία επαναστατική διάθεση!

Σύμφωνα με πληροφορίες μας και από όσα διέρρευσαν από τον ίδιο η παρεξήγηση οφείλεται στο γεγονός ότι οι αριθμοί των γεωργικών μηχανημάτων φέρουν το διακριτικό Α.Μ (αγροτικό μηχάνημα) το οποίο είναι κοινό για όλους τους νομούς της Ελλάδας! 

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συμπίπτει ο αριθμός με άλλο τρακτέρ άλλου νομού αφού το διακριτικό είναι ακριβώς το ίδιο.

Το παραπάνω επιχείρημα  επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι άλλα 3 "ήρεμα" τρακτέρ δεν μετακινήθηκαν -έπειτα από παρόμοιες ενστάσεις-ποτέ στα συγκεκριμένα μπλόκα παρότι καταγράφηκαν στα κιτάπια της τοπικής αστυνομίας!

Ο άτυχος συντοπίτης μας που δεν έχει λάβει ποτέ κλήση ούτε για παράνομο παρκάρισμα και το δικαστήριο το έβλεπε μόνο από τηλεόραση,καλείται τώρα να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, μέσα από μια δικαστική διαδικασία πρωτόγνωρη γι αυτόν όντας εντελώς ανίδεος για τα όσα του καταλογίζονται..

Ο ίδιος μάλιστα θέλοντας να αστειευτεί με όλα όσα  του συμβαίνουν ,λέει στους οικείους του ότι μόνο τα περίφημα "AWACS " της στρατιωτικής βάσης του Ακτίου,θα μπορούσαν να μεταφέρουν το τρακτέρ του στα μπλόκα,και ότι τελικά αυτό που κατάλαβε είναι ότι παρότι ήταν τύπος και υπογραμμός σε όλη του την ζωή τελικά δεν κάνει ούτε γι αυτό ούτε και για επαναστάτης!!!

Η όλη διαδικασία είναι σε εξέλιξη και έχει ενδιαφέρον η κατάληξη της!Σε κάθε περίπτωση ευχόμαστε να λυθεί η παρεξήγηση και να υπάρξει  αίσιο τέλος  γιατί πραγματικά μη αθωωτική απόφαση θα ταν εξαιρετικά άδικη για τον συντοπίτη μας!

ΤΡΑΚΤΕΡ ΧΩΡΙΣ ΡΟΔΕΣ(!)ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΑ ΜΠΟΛΚΑ ΑΓΡΟΤΩΝ!-ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΖΕΙ ΣΥΝΤΟΠΙΤΗΣ ΜΑΣ!

Ο ουρανός στο κεφάλι έπεσε ξαφνικά σε συντοπίτη μας όταν έλαβε κλήση για παρεμπόδιση κυκλοφορίας  από την Αστυνομική διεύθυνση Βόνιτσας αφού το ..τρακτέρ του συμμετείχε στα μπλόκα  των αγροτών στον Άγιο Νικόλαο Λευκάδας. τον περσινό χειμώνα !!

Μόλις έλαβε στα χέρια του το έγγραφο ,αμέσως έτρεξε κάτω από τον έλατο που έχει παρκαρισμένο το τρακτέρ του,- παροπλισμένο εδώ και και μια τετραετία,- κι αφού διαπίστωσε ότι κανένας δεν είχε βάλει την δεξιά μπροστινή ρόδα που έλειπε,και ότι μηχανή του είχε παραδώσει πνεύμα προ καιρού, κατευθύνθηκε με φίλο του στο δικαστικό μέγαρο του Αγρινίου από όπου του είπαν ότι δεν καταζητείται από Αγρίνιο και θα πρέπει να ψάξει που καταζητείται(!), εννοώντας προφανώς την αστυνομική διεύθυνση Λευκάδας ή Βόνιτσας που επιλαμβάνονται της κατάστασης!

Ταραγμένος ο συντοπίτης μας ,πραγματικό ράκος,αφού υπήρξε υπόδειγμα πάντα ευσυνείδητου πολίτη απευθύνθηκε στην γεωργική ένωση Αγρινίου, οι οποίοι μάλλον τον "κατσάδιασαν" αφού δεν συμμετείχε στα μπλόκα του Αγρινιώτικου μπλοκ,αλλά προτίμησε να πάει  στην Λευκάδα,ωστόσο εξήραν το αγωνιστικό του πνεύμα!

Μάταια  ο συντοπίτης μας προσπαθούσε να τους αποδείξει ότι ένα τρακτέρ παροπλισμένο εδώ και 4 χρόνια δεν θα μπορούσε να μετακινηθεί ούτε 2 μέτρα!

Κατόπιν αυτών και μη έχοντας άλλη επιλογή απευθύνθηκε σε δικηγόρο στον οποίο υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση ότι δεν συμμετείχε ποτέ στις κινητοποιήσεις του Ακτίου και Αγίου Νικολάου Λευκάδας και ότι το...επαναστατικό τρακτέρ βρίσκεται μόνιμα κάτω από τον Έλατο του χωραφιού του χωρίς καμία επαναστατική διάθεση!

Σύμφωνα με πληροφορίες μας και από όσα διέρρευσαν από τον ίδιο η παρεξήγηση οφείλεται στο γεγονός ότι οι αριθμοί των γεωργικών μηχανημάτων φέρουν το διακριτικό Α.Μ (αγροτικό μηχάνημα) το οποίο είναι κοινό για όλους τους νομούς της Ελλάδας! 

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συμπίπτει ο αριθμός με άλλο τρακτέρ άλλου νομού αφού το διακριτικό είναι ακριβώς το ίδιο.

Το παραπάνω επιχείρημα  επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι άλλα 3 "ήρεμα" τρακτέρ δεν μετακινήθηκαν -έπειτα από παρόμοιες ενστάσεις-ποτέ στα συγκεκριμένα μπλόκα παρότι καταγράφηκαν στα κιτάπια της τοπικής αστυνομίας!

Ο άτυχος συντοπίτης μας που δεν έχει λάβει ποτέ κλήση ούτε για παράνομο παρκάρισμα και το δικαστήριο το έβλεπε μόνο από τηλεόραση,καλείται τώρα να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, μέσα από μια δικαστική διαδικασία πρωτόγνωρη γι αυτόν όντας εντελώς ανίδεος για τα όσα του καταλογίζονται..

Ο ίδιος μάλιστα θέλοντας να αστειευτεί με όλα όσα  του συμβαίνουν ,λέει στους οικείους του ότι μόνο τα περίφημα "άβαξ" θα μπορούσαν να μεταφέρουν το τρακτέρ του στα μπλόκα,και ότι τελικά αυτό που κατάλαβε είναι ότι παρότι ήταν τύπος και υπογραμμός σε όλη του την ζωή τελικά δεν κάνει ούτε γι αυτό ούτε και για επαναστάτης!!!

Η όλη διαδικασία είναι σε εξέλιξη και έχει ενδιαφέρον η κατάληξη της!Σε κάθε περίπτωση ευχόμαστε να λυθεί η παρεξήγηση και να υπάρξει  αίσιο τέλος η  γιατί πραγματικά μη αθωωτική απόφαση θα ταν εξαιρετικά άδικη για τον συντοπίτη μας!

ΜΑΓΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΟΝ "ΣΚΟΡΠΙΟ"ΣΤΗΝ ΠΟΤΑΜΟΥΛΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΘΑΛΑΣΣΟΧΩΡΗ!(ΦΩΤΟ ΒΙΝΤΕΟ)

Μία μαγική βραδιά έζησαν οι προσκεκλημένοι του συλλόγου του συλλόγου φίλων της ιστορικής μνήμης της μάχης της Κορομηλιάς και του Θεάτρου, στο κέντρο "Σκορπιός" στην Ποταμούλα Αγρινίου με καλεσμένο  τον Κωνσταντίνο Θαλασσοχώρη.

Δανειζόμαστε τις αυθόρμητες αναρτήσεις στο fb του πρόεδρου του συλλόγου της "Κορομηλιάς" Πέτρου Σπυρέλη και της προέδρου του συλλόγου Κυπαρίσσου Χριστίνας Σωτηρωπουλου οι οπoιες αποδίδουν πλήρως το κλίμα της βραδιάς σε όλο της το μεγαλείο!!

Να προσθέσουμε ότι παραβρέθηκαν στην εκδήλωση ο Πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας "Κεραυνού" Ποταμουλας Δημήτρης Ανδρώνης  ο Δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αγρινίου  Κώστας Σοφρώνης,η αντιπρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Ποταμούλας Χριστίνα Γκέκα και ο ιδιοκτήτης του potamoyla news Μάκης Τσιτσιβός..

TA ΣΧΟΛΙΑ  ΣΤΟ FB

Θέλω προσωπικά να συγχαρώ την ομάδα του συλλόγου φίλων της μάχης της Κορομηλιάς που τόλμησε επιτέλους κάτι διαφορετικό στην περιοχή μας. Πρόκειται για μία ομάδα της οποίας τα μέλη προέρχονται από όλα τα Παρακαμπύλια και δίνουν μάχες ώστε να κρατήσουν ζωντανό τον θεσμό της αναπαράστασης ενός ιστορικού γεγονότος που αφορά την μάχη του Γ. Καραΐσκάκη στην Κορομηλιά του Αγίου Βλασίου...
Είμαι της άποψης ότι εκτός από τις παραδοσιακές ετήσιες εκδηλώσεις, με αντικείμενο την διαφύλαξη της παράδοσης των τοπικών ηθών και εθίμων πρέπει να γίνονται και εκδηλώσεις με αντικείμενο την ψυχαγωγία και την ανάδειξη του πολιτισμού και της τέχνης ... Όπως η μουσική, το τραγουδά, η ζωγραφική κλπ... Και μπράβο στον σύλλογο της κορομηλιά ς και τον πρόεδρο Πέτρο Σπυρελη που διοργάνωσε την Κυριακή 27/2 μία τέτοια βραδιά με τον Κωνσταντίνο Θαλασσοχωρη. Έναν καλλιτέχνη που τον γνωρίσαμε εμείς οι τριαντάρηδες από το fame story και αν και δεν κατάφερα να τον γνωρίσω από κοντά διέκρινα έναν ευφυέστατο άνθρωπο με φοβερό ταλέντο και χιούμορ και επίσης όρεξη για εναλλακτικές δράσεις αφού δέχτηκε να ρθει να τραγουδήσει στα Παρακαμπύλια για την Κορομηλιά... Ήταν από τις ωραιότερες εκδηλώσεις.. Περάσαμε τέλεια ... Γελάσαμε ..Χαλαρώσαμε... Και καταλάβαμε και εμείς οι άσχετοι τι σημαίνει καλή φωνή !!!!!!!!
Θέλουμε κ συνέχεια!!!!

Χριστίνα Σωτηροπούλου

Ένας καλλιτέχνης με "όπλο" μόνο μια κιθάρα μας έκανε σε ένα χώρο 200 ατόμων να νομίζουμε ότι ακούμε συμφωνική ορχήστρα. ..μας καθήλωσε η ερμηνεία του και η επαφή του με το κοινό, μας εντυπωσίασαν τα νέα του τραγούδια, και οι μουσικές του επιλογές γενικότερα. .Ένας τραγουδιστής και τραγουδοποιός πραγματική πολυτέλεια για την περιοχή μας..

 Konstantinos Thalassohoris III τα δωσες όλα φίλε σε ευχαριστούμε για την τιμή!!. Η προχθεσινή σου επιτυχία δεν αφήνει άλλο περιθώριο πάρα μόνο την επανάληψη της!!!

Πετρος Σπυρέλης

ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΨΗΛΟΒΡΑΧΟΥ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ!

Η πρωτοβουλία του εξωραϊστικού συλλόγου Ψηλοβράχου «Η Ζωοδόχος Πηγή» να ανακαινίσει το δημοτικό σχολείο του χωριού αποτελεί αφόρμηση για μας να θίξουμε ένα ζήτημα που απασχολεί την τοπική κοινωνία της δημοτικής ενότητας Παρακαμπυλίων και αφορά την συντήρηση δημόσιων κτιρίων με ιδιαίτερη αισθητική,αρχιτεκτονική άλλα προπαντός με μεγάλη συναισθηματική και ιστορική αξία.
Όλα τα δημοτικά σχολεία της περιοχής μας είναι χτισμένα με πέτρα,κουβαλούν την δικια μας εμπειρία στην γνώση,αμέτρητες αναμνήσεις γενεών και γενεών,,έχουν ξεχωριστή θέση,επιβλητικό σχεδιασμό και κυρίως μεγάλους χώρους που θα μπορούσαν να εκμεταλευτούν από την τοπική κοινωνία, μιας και δεν λειτουργούν πια,για διάφορες χρήσεις. Είναι απαραίτητο οι τοπικοί φορείς, οι κάτοικοι,οι πολιτιστικοί σύλλογοι,ο Δήμος να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση η οποία αφενός μεν μπορεί να κρατήσει ζωντανή την ιστορία και τον μύθο του κάθε τόπου. αλλά και να γίνει ιδιαίτερα χρηστική στα δυσκολα χρόνια που περνάμε.
Συγχαρητήρια στον εξωραϊστικό σύλλογο Ψηλοβράχου «Η Ζωοδόχος Πηγή» γι αυτήν την πρωτοβουλία..Ελπίζουμε να ακολουθήσουν και άλλες!!

parakampylia news

Αναδημοσίευση απο το http://agriniosite.gr

Μεγάλος στόχος του εξωραϊστικού συλλόγου Ψηλοβράχου «Η Ζωοδόχος Πηγή», είναι η αναστήλωση και επισκευή του κτιρίου του ιστορικού Σχολείου Ψηλοβράχου. Αφού δεν υπήρξαν πρωτοβουλίες και ενδιαφέρον από το δήμο Αγρινίου, ο δραστήριος σύλλογος αποφάσισε με τα πενιχρά οικονομικά του και τη στήριξη μελών και συγχωριανών, να προχωρήσει ο ίδιος στην επισκευή του ιστορικού σχολείου, και σιγά-σιγά ο στόχος φαίνεται να υλοποιείται, αφού ήδη ξεκίνησαν οι πρώτες εργασίες. Με τα χρήματα που έδωσε ο Γιάννης Τσούλος, κάτοικος της περιοχής και άλλες προσφορές, επί προεδρίας του αείμνηστου Πέτρου Βλάχου, ενός ανθρώπου που έδωσε πολλά στον Ψηλόβραχο, επισκευάστηκε η στέγη και κατασκευάστηκε με μπετόν αρμέ, οπλισμένο το δάπεδο, ενώ απομένει η αντικατάσταση των παραθύρων, της κεντρικής πόρτας και των σοφάδων .Το θέμα μάλιστα απασχόλησε και πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Αγρινίου .Στη συνεδρίαση αποφασίστηκε η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου να επιβλέψει τις εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου του πρώην Δημοτικού Σχολείου Ψηλοβράχου του Δήμου Αγρινίου . Οι εργασίες αποκατάστασης του εν λόγω κτιρίου, πρόκειται να υλοποιηθούν με ευθύνη του συλλόγου και σύμφωνα με την τεχνική περιγραφή και τα σχέδια του Μηχανικού Γιάννη Μακρυγιάννη και υπολογίζεται ότι θα ανέλθουν περίπου στο ποσό των 45.000,00 €. Η χρηματοδότησή των εργασιών θα προβλεφθεί αποκλειστικά από το σύλλογο του Ψηλοβράχου “Η Ζωοδόχος Πηγή”»

ΤΑ ΚΟΥΛΟΥΜΑ ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΚΟΡΦΟ

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση για τα κούλουμα της καθαρής Δευτέρας στο Πεντάκορφο Αγρινίου. Η Τοπική κοινότητα και ο νεοσύστατος πολιτιστικός σύλλογος Απανταχού Πεντακορφιωτών, με τη στήριξη του Δήμου Αγρινίου, ένωσαν τις δυνάμεις τους και πρόσφεραν στους επισκέπτες πλούσια τοπικά εδέσματα της Σαρακοστής συνοδευόμενα με άφθονο κρασί.
Το πρόγραμμα πλαισίωσε το χορευτικό αποτελούμενο από τα πιτσιρίκια του χωριού, το την καθοδήγηση του κ. Βασίλη Ζαφείρη