Η ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΑΗ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΛΑΣΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΤΟ 1943 ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΖΗΣΕ Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΧΙΖΑΣ..

Την αντίσταση κατά των Γερμανών και την μάχη του Αη Γιάννη στον 'Αγιο Βλάσιο Αγρινίου,περιγράφει στο βιβλίο του "Άγιος Βλάσιος Αιτωλοακαρνανίας" ο Αρχιμανδρίτης Συμεών Τσιρώνης,έχοντας  ως μαρτυρίες κείμενα που δημοσιεύθηκαν από τους αείμνηστους Αγιοβλασίτες Νικόλαο Σκιαδά και Κωνσταντίνο Σχίζα.

Η μάχη του Αη Γιάννη (1943)παρουσιάζεται από τον δεύτερο με τον πιο γλαφυρό τρόπο,όντας αυτόπτης μάρτυρας και συμπολεμιστής πολλών συμπατριωτών μας στον αγώνα κατά των Γερμανών.Να θυμίσουμε ότι από το 2014 ,κάθε Αύγουστο,τελούνται στον Αη Βλάση εκδηλώσεις μνήμης από την μαύρη εκείνη περίοδο,της καταστροφής και της  καύσης του Χωριού από τους Ναζί.Οργανωτές των εκδηλώσεων  είναι ομάδα πολιτών  και οι τοπικοί σύλλογοι, καθώς και τοπικοί φορείς..

Καμιόνι περνάει τον Αη Γιάννη λίγο μετά την απελευθέρωση!

Λίγο μετά την απελευθέρωση ο κόσμος επιστρέφει στην Φραγκόσκαλα Ποταμούλας

φώτο εκείνης της εποχής πιθανώς από τη Ποταμούλα..

Η Αντίσταση

Το χωριό μας, όμως, έγραψε ένδοξες σελίδες ιστορίας και κατά τον 20ο αιώνα στην Ιταλογερμανική κατοχή Γράφει σχετικά ο Νικ. Σκιαδάς στην Αιτωλοακαρνανία και Ευρυτανική εγκυκλοπαίδεια. «Κατά τον Ελληνοιταλικόν πόλεμον πολλοί κάτοικοι του Αγίου Βλασίου επολέμησαν τον κατακτητήν και αρκετοί εψονεύθησαν ή τραυματίστη­καν. Κατά την κατοχή που επηκολούθησεν εσχηματίσθησαν και εδώ ομάδες Αντιστάσεως που επλαισίωσαν τα αρχη­γεία του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ. Οι Ιταλοί κατακτηταί, φοβη- θέντες εκ των πλησίον του χωριού κινήσεων των ανταρ­τών, το εγκατέλειψαν τον Μάρτιον του 1943. Αρκετούς νε­κρούς αριθμεί και ο αγών της αντιστάσεως κατά των Γερμανών. Συμπλοκαί με τους επιδρομείς Γερμανούς έγιναν παρά την θέσιν Αη Γιάννης. Εις μίαν εξ’ αυτών, τον Νοέμ­βριον του 1943, έπεσεν ηρωϊκώς ο γέρων Ευριπίδης Μάλαινος, κάτοικος του χωριού. Ο Αγιος Βλάσιος επυρπολήθη ολοσχερώς υπό των Γερμανών κατά τας τρεις επιδρομάς των κατά τας περιφήμους εκκαθαριστικός επιχειρήσεις. Της πυρπολήσεως δεν εξηρέθησαν οι ναοί και τα σχολεία. Πολλοί κάτοικοι, μη δυνηθέντες να απομακρυνθούν εγκαί­ρως, εμαρτύρησαν πεσόντες θύματα της θηριωδίας των κατακτητών».

Με όλη αυτή την ένδοξη ιστορία συνειδητοποιούμε ότι είμαστε απόγονοι ηρώων που θυσιάστηκαν για την πίστη και την πατρίδα. Δικαίως τους τιμούμε και τους ευγνωμο­νούμε και τους στήνουμε και μνημεία για να τους θυμόμα­στε και να τους μοιάζουμε. Στο χωριό μας το μνημείο των αγνώστων και γνωστών ηρώων βρίσκεται στο προαύλιο της Εκκλησίας μας, του Αγίου Βλασίου, και γράφει επάνω: «Η νέα γενεά ευγνωμονούσα τας προγενεστέρας αίτινες εθυσιάσθησαν διά το μεγαλείον της πατρίδος».

Αη Γιάννης στο Λάπατο 1945

Η μάχη του Αη - Γιάννη
Στο σημείο αυτό αξίζει να καταχωρήσουμε μία γλαφυρή περιγραφή της Μάχης του Αη - Γιάννη από έναν αυτόπτη μάρτυρα, του αειμνήστου Κωνσταντίνου Σχίζα (1923 - 2003) που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Αχελώος», Αρ. φύλλου 36, Νοέμβριος 1988.

«Νοέμβριος 1943
Η ορεινή Τριχωνίδα από καιρό είναι ένα κομμάτι από την ελεύθερη Ελλάδα.
Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί κάτω από τα κτυπήματα των α­νταρτών έχουν κλειστεί μέσα στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Είμαι κι εγώ στρατευμένος στον κοινό απελευθερωτικό αγώνα όπως και τόσες χιλιάδες νέοι Είμαι στο τηλεφωνικό κέντρο του χωριού μας που ήταν σε μια βίλλα στην κορυφή του χωριού μας.

3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ το βράδυ είναι η δική μου βάρδια. Ολη τη νύχτα είμαι άγρυπνος. Πριν από τα χαράματα μια τρομερή υπνηλία με φέρνει σε αδιέξοδο. Τι να κάνω; Το τηλέφωνο όταν καλούν μόλις που ακούγεται. Παίρνω την απόφαση να ξαπλώσω αλλά με το ακουστικό στο αυτί.

Μόλις με πήρε ο ύπνος στο γλυκοχάραμα ακούω μια α­γωνιώδη και βροντερή φωνή που να καλεί και να φωνάζει εξήντα - εξήντα - ήταν το νούμερο του δικού μου τηλεφώνου. Πετάχτηκα αμέσως λέγοντας εδώ εξήντα, εδώ εξή­ντα. Ήταν ο τηλεφωνητής της Σκουτεσιάδας που ανέφερε «φάλαγγα 5 γερμανικών αυτοκινήτων έχουν εμφανιστεί στο δρόμο Αγρίνιου - Αγ. Βλασίου, είναι η εμπροσθοφυλα­κή, διότι βλέπω να ακολουθεί μεγάλη φάλαγγα».

Και οι δυο μαζί προσπαθούμε να έλθουμε σε επαφή με το φυλάκιο των ανταρτών της Φραγκόσκαλας το οποίο δεν απαντά. Μέσα στην αγωνία μας μπαίνει στη μέση και ο τη­λεφωνητής της Χούνης και αρχίζουμε να καλούμε και οι τρεις απεγνωσμένα διότι κινδύνευαν να τους αιφνιδιάσουν οι Γερμανοί.
Μέσα στην αγωνία μας ακούγεται τέλος πάντων και ο τηλεφωνητής από το φυλάκιο Φραγκόσκαλας που του ανα­φέρουμε για τη φάλαγγα των Γερμανών.
Αμέσως μετά ειδοποιώ τη Διοίκηση των ανταρτών του ΕΛΑΣ που βρίσκονταν στο χωριό μας.

Ήταν ένας λόχος Διοίκησης και η αγγλική αποστολή.
Από αυτή τη στιγμή το τηλέφωνο το ανέλαβαν οι αντάρ­τες κι εγώ ξεκίνησα για το σπίτι μου. Δεν πρόλαβα να φθάσω στην πλατεία όταν άρχισαν οι αντάρτες να κτυπούν την καμπάνα συνεχώς για κάλεσμα των χωριανών. Οι αντάρτες άρχισαν μαζί με μας να τραγουδάμε:

Στ’ άρματα στ’ άρματα μπρος στον αγώνα για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά ...

Ο Άγιος Βλάσιος καμένος από τους Γερμανους το 1944 


Ήταν ένα σάλπισμα για την πολυπόθητη λευτεριά. Ένα σάλπισμα που έκανε όλους τους Αγιοβλασίτες να ριγούν να ζωντανεύουν τα θούρια του Ρήγα Φεραίου και τόσων άλ­λων ηρώων του 21. (καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή πα­ρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή).
Ο επικεφαλής αξιωματικός κάνει γνωστό στους χωρια­νούς ότι έρχονται οι Γερμανοί. «Τρέξτε στα σπίτια σας και διώξτε ό,τι μπορείτε. Τρόφιμα, ρούχα και ό,τι άλλο μεταφέρεται σε ασφαλείς κρυψώνες. Επίσης όποιος θέλει να πολεμήσει μαζί τους τους Γερμανούς να πάρει το όπλο και να τους ακολουθήσει στη μάχη που θα δινόταν στις στρο­φές του Αη-Γιάννη μέχρι την Κρανούλα σε διάφορα σημεία».

Στο κάλεσμα αυτό των ανταρτών όλοι σχεδόν οι Αγιοβλασίτες που βρίσκονταν στο χωριό, 60 τον αριθμό, με με­γάλο ενθουσιασμό πήραν τα όπλα και ακολούθησαν τους α­ντάρτες.
Είναι απόγευμα, μια ομάδα ανταρτών μαζί με Αγιοβλασίτες εθελοντές, μαζί κι εγώ ο πιο μικρός κι αγύμναστος, ξεκινήσαμε από το χωριό για τον Αγιάννη.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη στιγμή αυτή. Με μεγάλο ενθου­σιασμό αρχίζουμε να τραγουδάμε. Το χωριό τ' αφήνουμε, τους δικούς μας χαιρετάμε... η μάνα μου μαζί με τις άλλες μανάδες και γυναίκες μας χαιρετούν και μας εύχονται καλή επιτυχία, χωρίς καμιά να γίνει εμπόδιο τουλάχιστον στους μικρούς όπως εγώ, αλλά δακρύζουν από υπερηφάνεια.
Φτάνοντας στον Αγιάννη ταμπουρωθήκαμε με τη φρο­ντίδα των ανταρτών. Εμένα με βάλανε μαζί με τον Τάσο Τσέλο δίπλα στο χειριστή οπλοπολυβόλου Φερεντίνο από τη Χούνη. Όλοι περιμέναμε να δώσουμε ένα καλό μάθημα στους Γερμανούς.

Μια απόλυτη σιγή επικρατούσε. Μόνο ο θόρυβος των γερμανικών αυτοκινήτων ακούγεται όλο και πιο κοντά.
Και να στη θέση Μπόκρη φαίνονται τα πρώτα αυτοκίνη­τα με τους Γερμανούς. Σταματούν για λίγο. Ένας αξιωματι­κός με τα κιάλα του ερευνά όλη την περιοχή μας κι αμέσως ξεκινούν.

Μόλις έφτασαν στις στροφές που στήσαμε την ενέδρα δόθηκε το σύνθημα και η μάχη αρχίζει. Βάλλουμε εναντίον των Γερμανών με όλα τα μέσα, σκορπίζοντας το θάνατο.
Από τους εκτεθειμένους στα πυρά μας ελάχιστοι γλιτώ­νουν, όσοι προλαβαίνουν να ταμπουρωθούν και αρχίζουν να βάλουν και αυτοί εναντίον μας.

Μαζί μας ήταν και δύο αντιφασίστες Ιταλοί, πραγματικά παλικάρια, ο ένας χειριστής ιταλικού οπλοπολυβόλου που δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να γαζώνει τους Γερμανούς, ο δε άλλος επάνω στο μεθύσι της μάχης κι ενώ έχει πετάξει επάνω στο γερμανικό αυτοκίνητο που ήταν κάτω στο δρό­μο 12 χειροβομβίδες, μια σφαίρα τον βρήκε και τον άφησε για πάντα στον Αγιάννη.

Αφού τέλειωσε η αποστολή μας δόθηκε το σύνθημα της υποχώρησης.

Συμπατριώτες μας επιστρέφουν στις εστίες τους λίγο μετά τον πόλεμο κοντά στα Κρεμαστά.

Το εκκλησάκι του Αη Γιάννη Σήμερα..

Εδώ ένας άλλος Αγιοβλασίτης έβαψε με το αίμα του και άφησε την τελευταία του πνοή στη βουνοκορφή του Αγιάννη, ο πιο γηραλέος, ο Ευριπίδης_Μάλαινος. Επίσης τραυμα­τίστηκε στο χέρι ο δάσκαλος Λάκκας. Οι αντάρτες συπτύσ­σονται και οι Αγιοβλασίτες φεύγουν για να συναντήσουν και προστατέψουν τις οικογένειές τους.
Όταν φύγαμε εμείς έφτασαν οι υπόλοιποι Γερμανοί με τεθωρακισμένα αυτοκίνητα και αφού περισυνέλεξαν τους νεκρούς και τραυματίες προχώρησαν και στη θέση Κρανού- λα αρχίζει νέα μάχη όπου ένα αυτοκίνητο ανατινάζεται στον αέρα από νάρκη. Με το σούρουπο η μάχη τελείωσε.

Ας ευχηθούμε η κοινοτική αρχή να τοποθετήσει έστω μια μαρμάρινη πλάκα που να θυμίζει και να διδάσκει στις ε­πόμενες γενεές τον πατριωτισμό και την ενότητα των Αγιοβλασιτών στη μάχη αυτή.

Αιωνία τους η μνήμη στον πολεμιστή Ευριπίδη Μάλαινο και στον αντιφασίστα Ιταλό. Αιωνία τους η μνήμη όλων των Αγιοβλασιτών και γενικώς όλων των Ελλήνων που έπεσαν για τη λευτεριά μας στα διάφορα πεδία των μαχών.
Κι ας ευχηθούμε ποτέ πια πόλεμος, αλλά ειρήνη κι αγά­πη σ’ όλο τον κόσμο.»

ΑΦΗΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΕΝΤΑΚΟΡΦΙΩΤΗ ΤΣΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ...

Δύο μέρες μέσα στο ανάχωμα! κρύο χιονόνερο και η λάσπη μέχρι τα γόνατα και εκείνο το άτιμο το πολυβόλο απέναντι παρέα με εναν όλμο δεν αφήνουν ούτε το κεφάλι σου να βγάλεις έξω! 
Περιμένουμε νηστικοί βρεγμένοι να μας αλλάξουν,να βγούμε απ την τρύπα μας να ζεστάνουμε λίγο τα πόδια μας,να αλλάξουμε τα βρεγμένα ρούχα μας και να κλείσουμε λίγο τα μάτια μας πίσω στις σκηνές...  και τότε ακούγεται ο τρανός κρότος!!  Η οβίδα σκάει στα δύο μέτρα δίπλα,δυο τρεις φαντάροι ανατινάζονται κ σκοτώνονται και πέντε εξι τραυματίζονται!  Εγω μόλις συνήλθα λίγο από την ταραχή σηκώθηκα και βοηθούσα τους συναδέλφους.Τι να ιδείς!  Να συ κώβ η νίλα!  Κοιλιές έξω ,πόδια χέρια κομμένα,  διασκορπισμένα εδώ και εκεί!  Άλλος φωνάζει τη μάνα του άλλος τα παιδιά του, μη ρωτάς!  

Εγώ σήκωσα ένα συνάδελφο που έβγαζε αίμα από το στόμα του! Προσπάθησα να του το καθαρίσω από τα χώματα!Με κοίταξε αλλά δε με έβλεπε! Τα μάτια του ήταν άσπρα,ξεψύχησε στα χέρια μου!Κάτι με ενοχλούσε στο χέρι μου και είχα αίματα αλλά νόμισα οτι ήταν από τους τραυματίες, δεν έδωσα σημασία και κοίταγα να βοηθήσω.  Όμως σε λίγη ώρα το χέρι μου άρχισε να με πονάει και η παλάμη μου μούδιασε και έτρεχε αίμα.Τότε κατάλαβα οτι ήμουν χτυπημένος στο χέρι σοβαρά!  
Έβγαλα από το σακίδιο μου μια λουρίδα πανί που φύλαγα από καιρό και το έδεσα σφιχτά.Κάποια στιγμή σταμάτησε το πολυβόλο και ο όλμος και φάνηκε να έρχεται η αλλαγή,  Ήρθαν και οι τραυματιοφορείς για τους τραυματίες.  
Πεταχτήκαμε έξω απο το ανάχωμα και τραβήξαμε πίσω προς τις σκηνές. Πήραμε αναφορά! Επτά  στρατιώτες απόντες!  

Άρχισα να κάνω πυρετό και δεν ένιωθα το χέρι μου!  Φώναξα τον διμοιρίτη!  Βαρέθηκα του είπα στο χέρι δεν το νιώθω! Ύστερα από κάνα δυο ώρες με έβαλαν καβάλα σε ένα μουλάρι και με μετέφεραν πίσω στο πρόχειρο χειρουργείο πρώτων βοηθειών και αφού μου έκαναν αλλαγή, με μεγάλη ταλαιπωρία την άλλη μέρα έφτασα στα Γιάννενα στο Νοσοκομείο, Το χέρι μου πρησμένο κ μαύρο και ψηλός πυρετός. Την επόμενη το πρωί πέρασε ο γιατρός με τις νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού.  Σταμάτησαν σε μένα και ο Συνταγματάρχης γιατρός μέ ρώτησε!  
''Πώς σε λένε στρατιώτη?'' 
 Εύζωνας:  ''ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ  τ΄ Βλασίου του 2/39 συντάγματος ......ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ αναφέρθηκα!
''Τι έπαθες?'' με ρώτησε και κοίταξε το χέρι μου που ήταν δεμένο, είπε να μου το λύσουν για να το δεί.

Το κοίταξε καλά και με ειδικό φακό και κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά! Κούνησε το κεφάλι του και είπε: 
''Αυτόν ετοιμάστε τον για ακρωτηριασμό!'' 
Ενας βοηθός έβγαλε ένα χαρτί και ένα μολύβι και μου λέει: 
''υπέγραψε εδώ για να σου κόψουμε το χέρι γιατί έχεις γάγγραινα αλλιώς θα πεθάνεις''!

Τα έχασα, και δεν ξέρω πώς του πήρα τα στυλό και το πέταξα μακριά.  Δεν υπογράφω, δεν το κόβω το χέρι μου και ας πεθάνω του απάντησα!
''Υπέγραψε, μου είπε, θα πάρεις απαλλαγή, θα πας στο σπίτι σου, θα πάρεις σύνταξη αναπήρου''
''ΟΧΙ '' του είπα!
Εντάξει, απάντησε, ετοιμάστε τον για αλλαγή!  

Έφεραν ένα καρότσι με εργαλεία και άρχισαν τη δουλειά. Μου έσκισαν το χέρι σε εκατό μεριές και αφού αφαίρεσαν ότι σάπιο μπορούσαν το έδεσαν ξανά.

''Αύριο θα περάσω ξανά'' ειπε ο γιατρός ''... και θα σου πω αν ζήσεις ή θα πεθάνεις!!''

Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα ούτε λεπτό, ο πόνος και η αγωνία δε με άφηναν.Το πρωί πέρασε ο γιατρός κοιτάει το χέρι μου με ένα φακό και μου λέει;
''Σφίξε το χέρι σου στρατιώτη!''
Τι να σφίξω! δεν ένιωθα χέρι! 
''Σφίξε!'' μου λέει.
Προσπάθησα και είδα το γιατρό να χαμογελάει:
''Αυτός ο στρατιώτης το γλύτωσε το χερι του''
Με χτύπησε στον ώμο λέγοντας: ''Μπράβο ρε στρατιώτη τσολιά! Να γιατί θα ρίξουμε τους Ιταλούς στη θάλασσα!''

Σιγά σιγά το χέρι μου έγινε καλά. Έμεινα στο Νοσοκομείο ένα μήνα.Ύστερα γύρισα στο μέτωπο σαν βοηθητικός μέχρι τον Απρίλη του 41 που μπήκαν οι Γερμανοί και γυρίσαμε πίσω νικητές κατακτημένοι! Τζάμπα πολεμήσαμε, τζάμπα χάθηκαν τα παιδιά του κοσμάκη!  Δεκαεφτά μερόνυχτα περπατούσαμε ξυπόλυτοι και νηστικοί.  Άτακτη, ασύντακτη επιστροφή. Ο καθένας το τομάρι του! 

Μετά ακολούθησε η αντίσταση και ο εμφύλιος!  Άλλη κατάρα αυτή!  Ξανά το όπλο και ξανά στα βουνά...


Έσπρωξε με δυσκολία ένα κούτσουρο στη φωτιά γιατί το χέρι του δεν τον βοηθούσε καλά.
Το βλέπετε, λέει, το σημάδι στην παλάμη και το χέρι που είναι λιανότερο από το άλλο; Προίκα το έχω από την Αλβανία. Δεν μετάνιωσα που δεν το έκοψα για τη σύνταξη.Πολλοί αυτοτραυματίζονταν και έπαιρναν απαλλαγή και τώρα παίρνουν σύνταξη χωρίς ντροπή!

Γέμισε μια κούπα κόκκινο κρασί που πάντα είχε δίπλα του και αφού το ήπιε άρχισε να τραγουδά ένα πονεμένο δημοτικό τραγούδι (να αναστενάξω καημένη μάνα δε με ακούς...)!!

Η γιαγιά (βάβω) τυφλή από καταρράχτη χρόνια, γύρισε πλευρό στο αυτοσχέδιο κρεβατάκι στη γωνία μονολογώντας, 
''Αχ πως καρτέργαμει οι κίσσες κι καλιακούδες'' 
Η Μάνα άφησε κάτω μια μάλλινη κάλτσα που έπλεκε μουρμουρίζοντας ''Τα πες εκατό φορές ώρα Χρήστου, αύσει τα παιδιά να πάνει να κμηθούνει σκώνουντει μπονώρα'' 

και αφού έβαλε ένα καζάνι νερό στο τζάκι για να είναι ζεστό το πρωί να πλυθούμε, βγήκε για το κρεβάτι της.
Εμείς τα παιδιά ένα ένα σηκωθήκαμε να πάμε για ύπνο γιατί το πρωί ξυπνάγαμε νωρίς και είχε ποδαρόδρομο δέκα χιλιόμετρα για το γυμνάσιο στον Αγιο  Βλάση. Εξάλλου ο πατέρας κάποιο άλλο βράδυ με τη βοήθεια του κόκκινου κρασιού θα μας έλεγε μια άλλη αληθινή ιστορία για τον πόλεμο και τα βάσανα της Αλβανίας!  Όλες του οι ιστορίες τελείωναν με ένα ΑΧ για τα χαμένα παιδιά του πολέμου!

**Πέθανε το 1986 ετών 71 και ευτυχώς δεν πρόλαβε να δει τις εκατοντάδες χιλιάδες συντάξεις που μοίρασε το κράτος τις δεκαετίες 80-90 σε αντιστασιακούς που το 1940-49 ήταν μωρά παιδιά!!

Στη μνήμη του πατέρα μου που πολέμησε στην Αλβανία.


...Την ιστορία την αφηγήθηκε ο γιος του Φίλιππος Φαρμάκης.

Η ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΤΙΣΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΚΟΜΜΩΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΡΙΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ!

Η "δικιά" μας η Κυπαρισσιώτισα Μαρία Σωτηροπούλου επανεκλέχθηκε στην θέση του Προέδρου,μετά τις αρχαιρεσίες που έγιναν στην Αθήνα την 22/10/2017 της Κλαδικής Ομοσπονδίας Καταστηματαρχών Κουρέων – Κομμωτών Ελλάδος.
Η ομοσπονδία αποτελείται από 35 σωματεία,τα οποία συμμετείχαν στις εκλογές,με 75 αντιπροσώπους.
Η Μαρία Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Κυπάρισσο Αγρινίου το 1965.Είναι παντρεμένη με τον συντοπίτη μας επίσης Κωνσταντίνο Βελέντζα από την Χούνη Αγρινίου.Έχουν δυο παιδιά  που σπουδάζουν στις σχολές χημικών  μηχανικών και Γεωλογίας.Πέρα από την κύρια εργασία της διδάσκει και σε ΙΕΚ κομμωτικής στο Αγρίνιο.

Βρήκαμε την Μαρία Σωτηροπούλου στο κομμωτήριο της στο Αγρίνιο που στεγάζεται στην οδό Ι.Σταίκου & Καψάλη στον 1ο όροφο στην πλατεία Καραπανέικα,όπου μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε τόσο για την επανεκλογή της όσο και για τα άμεσα σχέδια και στόχους της ομοσπονδίας.

"Με τα συνδικαλιστικά του χώρου μου ασχολούμαι εδώ και μια εικοσαετία.Η επανεκλογή θεωρώ ότι οφείλεται κυρίως σε μια μεγάλη προσπάθεια που κάναμε κατά την προηγούμενη θητεία μου για τα επαγγελματικά προϊόντα του κλάδου μας, και η όποια στέφθηκε με επιτυχία αφού στις 30 Αυγούστου ψηφίστηκε σχετικό νομοσχέδιο το οποίο ρητά λέει αυτά πρέπει να αγοράζονται μόνο από επαγγελματίες με την επίδειξη της σωματειακής ταυτότητας και του τιμολογίου, και κατά δεύτερον στο ότι το ψηφοδέλτιο ήταν αχρωμάτιστο,ακομμάτιστο,χωρίς την υποστήριξη κανενός κομματικού σχηματισμού και θέλω να το τονίσω αυτό!

Να εξηγήσω όμως τι σημαίνει του να διακινούνται ελεύθερα επαγγελματικά προϊόντα : Προϊόντα κομμωτικής που απευθύνονται μόνο σε επαγγελματίες του χώρου, κυκλοφορούν ελεύθερα στο λιανικό εμπόριο..Ωστόσο αυτό μπορεί να καταστεί επικίνδυνο για κάποιον που δεν ξέρει να τα χρησιμοποιήσει κι αυτό γιατί υπάρχουν συγκεκριμένες αναλογίες στα διαλύματα των χημικών σκευασμάτων όπως είναι οι βαφές που πρέπει να γίνονται με γνώση εμπειρία και με μεγάλη προσοχή προκειμένου να μην γίνουν επικίνδυνα! Με τον τρόπο αυτό θέλουμε να προστατεύσουμε το καταναλωτικό κοινό!

Είναι θέμα δημόσιας υγείας δηλαδή!Είχαμε την πλήρη κατανόηση του θέματος από το αρμόδιο υπουργείο και γι αυτό και θεωρούμε άκρως σημαντική την ψήφιση του νομοσχεδίου!

Ένας στόχος που επετεύχθη επίσης είναι η αναβίωση του Πανελλήνιου διαγωνισμού κομμωτικής που θα γίνει έπειτα από μια οκταετία περίπου στο  taekwondo Φαλήρου τον ερχόμενο Φεβρουάριο.

Οι νικητές συμμετάσχουν σε διεθνείς διαγωνισμούς,Ευρωπαϊκούς και Παγκόσμιους.

Τέτοιου είδους διαγωνισμοί ανεβάζουν τόσο το κύρος της Ελληνικής κομμωτικής όσο και το επίπεδο της γνώσης και της εμπειρίας.

Από αυτούς τους διαγωνισμούς- όπου παλαιότερα είχαμε πολλές διακρίσεις- θα προέλθουν δάσκαλοι με τα κατάλληλα εφόδια και εμπειρία για να τα μεταλαμπαδεύσουν στις σχολές κομμωτικής.

Έτσι γίνεται πιο ποιοτική δουλειά, ακόμα πιο ποιοτική εκπαίδευση,αλλά ανεβαίνει και το κύρος της Ελλάδας γενικότερα!

Hμερίδα του Συλλόγου καταστηματαρχών κομμωτών Αγρινίου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ναυπάκτου και Μεσολογγίου , με θέμα: 
Ιστορία της κομμωτικής από την Αρχαιότητα έως σήμερα . 9 Μαΐου 2004

Και μια και είπαμε σχολές κομμωτικής είναι πάγιο το αίτημα του κλάδου μας, αλλά και όραμα δικό μου,η αναβάθμιση των σχολών μας και εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση!

Η σύγχρονη κομμωτική απαιτεί βαθιά γνώση του αντικειμένου,όπως προαναφέραμε με την διαχείριση χημικών σκευασμάτων αλλά και των σύγχρονων μηχανημάτων.

Οι απόφοιτοι της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,μπορεί να είναι βοηθοί κομμωτών. Για να προστατεύσουμε το επάγγελμά μας ήδη έχουμε προτείνει να δίνεται άδεια άσκησης επαγγέλματος έπειτα από εξετάσεις.
Ένας άλλος στόχος είναι για μας η πάταξη της παραοικονομίας του χώρου η οποία ανέρχεται στο 60%! Η παραοικονομία πέραν από την οικονομική αιμορραγία που προκαλεί στο επάγγελμά μας,επιτρέπει ουσιαστικά στον καθένα να αυτοκαθορίζεται ως κομμωτής χωρίς να έχει απαραίτητα τις απαιτούμενες γνώσεις,κάτι που μπορεί να είναι επιζήμιο προς τον πελάτη.
Ζητάμε επίσης την μείωση των προμηθειών από τις τράπεζες, το ακατάσχετο των λογαριασμών, την διερεύνηση τερματικών αμφιβόλου προελεύσεως και τις παροχές τους ως προς την παραοικονομία.
Να επισημάνω εδώ, ότι ο νομός μας έχει πολύ αξιόλογα στελέχη, σε όλους τους κλάδου,-όπως σε μας, η Ναυπακτιώτισσα γραμματέας Ελευθεράκη Ελένη- που θα πρέπει να βγουν μπροστά και να αξιοποιηθούν κατάλληλα!

Τέλος να πω σαν Κυπαρισσιώτισα και σαν δημότης της Παρακαμπύλιας ενότητας ότι ο τόπος μας αξίζει περισσότερης προσοχής και ευαισθητοποίησης από όλους τους Θεσμικούς φορείς.Τα χωριά μας είναι παραμελημένα και θα πρέπει να δοθεί κάποια στιγμή το βάρος και στην Ελληνική ύπαιθρο!"

ο συνδεσμος της ομοσπονδίας http://kokkke.blogspot.gr/

Μετά τις αρχαιρεσίες την 22/10/2017 της Κλαδικής Ομοσπονδίας Καταστηματαρχών Κουρέων – Κομμωτών Ελλάδος εκλέχθηκε νέο Δ.Σ, το οποίο μετά τη συγκρότησή σου σε σώμα, έχει ως εξής:

Πρόεδρος Σωτηροπούλου Μαρία, Αγρίνιο

Αντιπρόεδρος Ά Χατζάκης Τριαντάφυλλος, Αλεξανδρούπολη

Αντιπρόεδρος ‘Β Ασημακόπουλος Απόστολος, Πάτρα

Γενική Γραμματέας Ελευθεράκη Ελένη, Ναύπακτος

Αναπληρωτής Γραμματέας Συργανίδης Γεώργιος, Καλλιθέα Αττικής

Ταμίας Διονυσόπουλος Ιωάννης, Πύργος Ηλείας

Έφορος Κυπρέος Άγης, Ρόδος

ΕΚ ΤΟΥ Δ.Σ

Μαρία Σωτηροπούλου

Πρόεδρος Δ.Σ. ΚΟΚΚΚΕ

Ελένη Ελευθεράκη

Γεν. Γραμματέας Δ.Σ

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ ΣΤΙΣ11/11/2017 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ "ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΚΟΡΟΜΗΛΙΑΣ"-VIDEO

Την πρώτη του εκδήλωση θα πραγματοποιήσει ο σύλλογος φίλων της ιστορικής μνήμης της μάχης της Κορομηλιάς και του Θεάτρου στις 11-11-2017 στο μεζεδοπωλείο "Οι γεύσεις της Πηγής (Ζωοδόχου Πηγής 21 Κάτω Χαλάνδρι)

Η πρόσβαση είναι αρκετά εύκολη αφού στο ύψος της 17 Νοέμβρη στον Χολαργό όπως ανεβαίνουμε  την Λεωφόρο  Μεσογείων προς Γέρακα στρίβουμε αριστερά και κάνοντας ένα μικρο Π, 150 μ από την λεωφόρο βρίσκουμε τIς "Γεύσεις της Πηγής".

Πρόκειται για να όμορφο μεζεδοπωλείο με καταπληκτικούς παραδοσιακούς μεζέδες (κοκορέτσι,γουρουνόπουλο ψητό,καλαμάκια και όλα τα φαγητά της ώρας!

Την ημέρα της εκδήλωσης όπως βέβαια και κάθε Παρασκευή και Σάββατο το κατάστημα διαθέτει ορχήστρα με ρεμπέτικα και λαϊκά!

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι πέραν από τις ωραίες φωνές που διαθέτουν οι μουσικοί συναλλάσουν διάφορα όργανα ακόμα και κλαρίνο όταν το πρόγραμμα κλείνει προς τα δημοτικά!

Ο σύλλογος καθόρισε την τιμή πρόσκλησης στα 18ευρώ το φοιτητικό-μαθητικό στα 16 ευρώ κατ άτομο ενώ η παιδική πρόσκληση (έως 12 ετών) θα τιμάται στα 10 ευρώ.

Κατά την διάρκεια της βραδιάς ως είθισται θα πραγματοποιηθεί λαχειοφόρος με πολλά δώρα για την ενίσχυση του συλλόγου!

Ο σύλλογος καλεί όλα τα εν Αθήναις μέλη του αλλά  και τους απανταχού φίλους του να είναι εκεί και υπόσχεται μια βραδιά γεμάτη διασκέδαση!

ΤΗΛ ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ 6977784204 (Σπυρέλης Πέτρος)

ΑΓΡΑΦΑ: ΔΥΟ ΜΠΑΣΚΕΤΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΠΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ!

Οι απότομες πλαγιές ,οι κατηφόρες και οι πέτρες δεν αποτελούν εμπόδιο όταν αγαπάς τον αθλητισμό και ειδικά το μπάσκετ!

Η μαγεία των βουνών ,οι μυρωδιές που φέρνει ο αέρας από κάθε λογής δένδρο και φυτό από όλες  τις γωνιές  των Αγράφων, όλα αυτά που σε κάνουν δηλαδή να ερωτοτροπείς με την φύση, φαίνεται ότι αποτελούν - η μάλλον αποτελούσαν αφού το γηπεδάκι φαίνεται εγκαταλελειμμένο- ιδανικά συστατικά για να πραγματοποιήσεις αυτό που αγαπάς χωρίς να βλέπεις εμπόδια ,φτιάχνοντας το τέλειο,όχι όπως το οριοθετεί η κοινωνία ,αλλά όπως το αντιλαμβάνονται και το θέλουν τα δικά σου μάτια..

Θυμάμαι 30-35 χρόνια πριν δεν μας ενδιέφερε πως θα παίζουμε ποδόσφαιρο, αλλά απλά να μπορούμε να παίζουμε ποδόσφαιρο!

Αρκούσε ένα μικρο πλάτωμα,δυο πέτρες για δοκάρια και κάτι που θα έμοιαζε με μπάλα αν τελικά δεν μπορούσαμε να την έχουμε και όλα ήταν έτοιμα για παιχνίδι!

Τι κι αν χάναμε ώρες από το παιχνίδι προσπαθώντας να βρούμε το αυτοσχέδιο τόπι,στις ρεματιές από τις δυνατές κλωτσιές μας;Τι κι αν ανοίγαμε τα κεφάλια μας όταν πέφταμε στα αγκωνάρια και τις πέτρες που ήταν διάσπαρτες στο γήπεδο;

Τι κι αν καταγρατσουνιομασταν από τα βάτα και τα πουρνάρια  για να φτάσουμε την μπάλα όταν έπεφτε στη ρεματιά;

Το γήπεδο μας ήταν τέλειο,και το παιχνίδι μας πάντα απολαυστικό!

Έτσι και στο μικρό χωρίο των Αγράφων "τα μοναχικά Καμάρια των Αγράφων"-όπως γράφει στην λεζάντα της φώτο ο συντάκτης του Ευρυτάνα ιχνηλάτη http://eyrytixn.blogspot.gr/ από όπου ανακαλύψαμε την φώτο,-  αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για τους ρομαντικούς του αθλητισμού!Γιατί όταν αγαπάς αυτό που κάνεις τίποτα τελικά δεν στέκεται εμπόδιο!

Το πέτρινο προφίλ της "Ωραίας Κοιμωμένης" των Αγράφων!



Στα οροπέδια της σκληροτράχηλης Νιάλας!

ΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ ΖΕΡΒΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ..

Όταν είσαι από χωριό δεν μπορείς να μην είσαι λάτρης της φύσης... και όταν λατρεύεις την φύση δεν έχεις αφήσει πέτρα όρθια και ραχούλα να μην την ανέβεις... και όταν ανέβεις στην πιο ψηλή κορφή αγναντεύεις με περηφάνια τον τόπο σου και μετράς σπιθαμή προς σπιθαμή όλα τα μέρη που περπάτησες.. χωριά, δρόμους, ράχες, ποτάμια... και μια και αναφέραμε τα ποτάμια, επιβάλλεται μια αναφορά στον ποταμό Ζέρβα.

Ο Ζέρβας ενώνει αρκετά Παρακαμπύλια χωριά, Πεντάκορφο, Κυπάρισσος, Ποταμούλα, Φραγκόσκαλα και την περίοδο της καπνοκαλιέργειας ήταν ζωτικής σημασίας για τα χωράφια των αγροτών της περιοχής. Εκτός όμως από τις αρδευτικές ιδιότητες του ποταμιού για τις ελάχιστες πλέον καλλιέργειες, ο ποταμός Ζέρβας αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εξόρμηση για τους ''δράστες'' της περιπέτειας με στόχο το πέρασμα από τα ''Στενά''.

Τα στενά βρίσκονται ανάμεσα στην Ποταμούλα και το Μαλευρό, ονομάζονται έτσι γιατί χωρίζονται από δύο μεγάλα ισομερή βράχια, όπου περνάει ο ποταμός Ζέρβας  και συνεχίζει ως το γεφύρι της Φραγκόσκαλας ως τον Αχελώο ποταμό.

Η διαδρομή κατά μήκος του ποταμού Ζέρβα αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία. Αμέτρητα, τεράστια πλατάνια, λυγαριές, αγριοκληματαριές, πηγές που αναβλύζουν κρύο νερό στις άκρες του ποταμιού και τα επιβλητικά βράχια μαγεύουν τον επισκέπτη! 

Ειδικά στην περιοχή των Στενών, όπου οι τεράστιοι όγκοι των βράχων στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο σαν απο θαύμα, σχηματίζουν στενά περάσματα και μικρά σπήλαια. Τα πανύψηλα δέντρα,  το πλούσιο ριζικό σύστημα και οι γδαρμένοι κορμοί από τις ''κατεβασιές'' του νερού,  συνθέτουν ένα πρωτόγνωρο μαγευτικό τοπίο που προκαλεί δέος και θαυμασμό. 

το στενό πέρασμα του νερού

 Φυσικά η διάβαση από τα Στενά γίνεται μόνο κολυμπώντας , κάτι που θα επιχειρήσουμε και θα καταγράψουμε στην επόμενη εξόρμηση...

Φεύγοντας, μέσα από τα άλλοτε γεμάτα καπνά χωράφια, το μάτι σου θα πέσει σίγουρα στα κουφάρια μιας εποχής, που θέλει τον Έλληνα να δαμάζει τα χωράφια του και όχι να αποτελούν μια ακόμα φορολογική επιβάρυνση...