ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ ΠΟΤΑΜΙΩΤΗΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΙΒΟΥ!

Ο Στάθης Τσιτσιβός είναι ένας από τους αθλητές που θα εκπροσωπήσει την Παναχαϊκή στο κλειστό πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στις 10 με 11 Φεβρουαρίου.

ο Στάθης ( Ευστάθιος) Τσιτσιβός, ειναι γιος τού ιερέα Ευστρατίου Τσιτσιβού ο οποίος κατάγεται από την Ποταμούλα, Αγρινίου και είναι εφημέριος στο Ρίο Πατρών.
Ο Στάθης μένει στην πόλη της Πάτρας με τους γονείς του και τις δύο αδερφές του και σπουδάζει στο ΤΕΙ Πατρών Ηλεκτρολόγος μηχανικός ..

Στο χωριό του στην Ποταμούλα έρχεται συχνά,για να δει τον Παππού κ την γιαγιά του..

Πρόκειται για έναν εξαιρετικά ταλαντούχο αθλητή του στίβου,με πολλά περιθώρια βελτίωσης,και ίσως τον μοναδικό αθλητή στίβου από τα Παρακαπύλια που αγωνίζεται σε τέτοιο επίπεδο!

Του ευχόμαστε να είναι γερός, να χει πάντα επιτυχίες και γιατί όχι να τον καμαρώσουμε πρωταθλητή Ελλάδος!

Ο 22χρονος αθλητής του Βασίλη Βενέρη πρόκειται να τρέξει στα 60 μέτρα σίγουρα και κατά πάσα πιθανότητα στα 200 μέτρα, με στόχο να καταφέρει να πετύχει μία καλή επίδοση και να ξεχωρίσει με την εμφάνιση του.

«Είναι οι πρώτοι αγώνες της χρονιάς και θα ήθελα να δω σε τι κατάσταση βρίσκομαι, αφού ξέρω ότι μία καλή εμφάνιση στην διοργάνωση αυτή θα με βοηθήσει στο να ανέβω ψυχολογικά» τονίζει μιλώντας στο patrasevents.gr.

Οι βασικοί του όμως στόχοι για την νέα χρονιά έπονται στη συνέχεια της σεζόν. «Όπως κυλάει η προετοιμασία και με βάση το χρονοδιάγραμμα του προπονητή μου βασικός στόχος για μένα είναι οι αγώνες του ανοικτού πανελλήνιου πρωταθλήματος, εκεί που θα προσπαθήσω να πετύχω κάτι καλό, στην διοργάνωση που θα γίνει τον Ιούλιο».








Το κύριο αγώνισμα του 22χρονου «κοκκινόμαυρου» είναι τα 200 μέτρα, έχοντας πετύχει ατομικό ρεκόρ με χρόνο 23.20, κάτι που φέτος θέλει να το κατεβάσει κάτω από τα 23’.


«Δουλεύω για να βελτιώνω τις επιδόσεις μου. Φέτος θέλω να πετύχω νέο ατομικό ρεκόρ, έτσι ώστε να δείξω την εξέλιξη μου αφού την περασμένη χρονιά ήμουν άτυχος και δεν κατάφερα αυτά που ήθελα, αντιμετωπίζοντας ένα θέμα υγείας. Αυτή τη φορά ελπίζω όλα να πάνε καλά».











ηγή:https://www.patrasevents.gr

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 28/1/2018 ΚΟΒΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΠΙΤΑ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΒΛΑΣΙΤΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΓΙΟΒΛΑΣΙΤΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Ο Σύλλογος Αγιοβλασιτών σας προσκαλεί στην κοπή της Πρωτοχρονιάτικης Πίτας για το νέο έτος 2018, την Κυριακή 28 Ιανουαρίου και ώρα 11π.μ., στην καφετέρια του Βαγγέλη Τασούλη στον Άγιο Βλάσιο.

Θα προσφερθούν καφέδες και αναψυκτικά και ο τυχερός θα κερδίσει μία πρόσκληση για την ετήσια συνεστίαση του Συλλόγου.

Σας περιμένουμε με χαρά!

"ΠΥΡΙΤΙΔΑΠΟΘΗΚΗ" ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ Η ΑΝΑΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΣΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΑΣ!

Για  προβληματική  αναμοριοδότηση Σχολικών Μονάδων Δ.Ε.  στην Αιτωλοακαρνανία κάνει λόγο η Β’ ΕΛΜΕ σε υπόμνημά της που κοινοποιήθηκε στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και σε αρμόδιους. 

Συγκεκριμένα καθιερώνεται με το Π.Δ. 111/2016 (ΦΕΚ 193) η κατάταξη των σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε κατηγορίες. Το πλαίσιο αυτό όμως επιβάλει μια αυστηρή συγκρότηση των τμημάτων όσον αφορά τον ελάχιστο αριθμό μαθητών σε κάθε σχολείο χωρίς να εκτιμώνται καθόλου τα συγκεκριμένα  κριτήρια που ορίζει η νομοθεσία, όπως:  οι συνθήκες διαβίωσης εκεί των εκπαιδευτικών, η οργανικότητα, η απόστασή τους από την έδρα του Νομού, οι συγκοινωνιακές συνθήκες, το γεωγραφικό ανάγλυφο και το υψόμετρο της περιοχής του κάθε σχολείου.

 Ως αποτέλεσμα αυτή η μοριοδότηση θα έχει τα περισσότερα περιφερειακά σχολεία του νομού να μην μπορούν να λειτουργήσουν και θα πρέπει να συγχωνευθούν όταν πρόκειται για γενικής παιδείας ή να μην εγκριθεί η λειτουργία τους όταν πρόκειται για τομείς  ή ειδικότητες στα ΕΠΑΛ.

agrinio news .gr

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ;

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι εάν τελικά ισχύσει η αναμοριοδότηση,αν δηλαδή περάσει η πρόταση του υπουργείου να μοριοδοτηθεί με 8 μονάδες αντί 9 που είναι τώρα το Γυμνάσιο Αγίου Βλασίου μπορεί να κλείσει σε βάθος χρόνου ,φού δεν θα διαθέτει τον απαιτούμενο αριθμό μαθητών!

Η πρόταση της ΕΛΜΕ είναι να αναμοριοδοτηθεί με τουλάχιστον 10 μονάδες ώστε  χαρακτηριστεί δυσπρόσιτο οπότε μπορεί να λειτουργήσει ανεξαρτήτως αριθμού μαθητών.

Η οριζόντια μοριοδότηση που επιχειρείται αυτή τη στιγμή θέτοντας ως μόνο κριτήριο την χιλιομετρική απόσταση από το Αγρίνιο,αφαιρεί από την αξιολόγηση βασικά και ουσιαστικά θέματα καθώς και των προβλημάτων  που προκύπτουν!

1.Το άθλιο οδικό δίκτυο από Αγρίνιο προς Καρπενήσι και το οποίο χρησιμοποιείται από τους μαθητές για την πρόσβασή τους στο σχολείο.

2.Το Γυμνάσιο Αγίου Βλασίου δέχεται μαθητές από δέκα ετερόκλητες λόγω γεωγραφικού αναγλύφου κοινότητες και πολλούς συνοικισμούς.Πολλοί μαθητές θα πρέπει να μετακινηθούν με δικό τους μέσο η και με τα πόδια ακόμα για να μεταβούν στον κεντρικό δρόμο όπου θα πάρουν συγκοινωνιακό μέσο για να μεταβούν στο σχολείο. Επί της ουσίας δηλαδή, η χιλιομετρική απόσταση δεν είναι τα 36 χλμ που απέχει ο Άγιος Βλάσης από το Αγρίνιο,αλλά τουλάχιστον 15 χλμ παραπάνω αφού ο τελευταίος μαθητής μπορεί να προκύψει από τα τελευταία χωριά της Παρακαμπύλιας ενότητας του Ψηλοβράχου η Αγαλιανού!

3.Η μετακίνηση για Αγρίνιο καθίσταται προβληματική για τους μαθητές.Να υπενθυμίσουμε ότι για τους μαθητές λυκείου που υπάρχουν στα Παρακαμπύλια μεταφορικό μέσο για Αγρίνιο μπήκε από την περιφέρεια,μόλις πριν λίγες μέρες, και αφού είχε διανυθεί ήδη η μισή σχολική χρονιά!

Αν δεν υπήρχε έντονη διαμαρτυρία μητέρας (ότι θα σταματήσει το παιδί της από την φοίτηση του σε Επαλ του Αγρινίου γιατί δεν άντεχε το οικονομικό κόστος της μετακίνησης του) και αναμόχλευση του ζητήματος από το parakampylia news δεν ξέραμε πότε και αν θα γινόταν αυτή η ενέργεια..

Τι σημαίνει αυτό; ότι αν τελικά κλείσει το Γυμνάσιο Αγίου Βλασίου η αρχή κάθε σχολικής χρονιάς θα είναι πάντα προβληματική στην μετακίνηση προς Αγρίνιο για τους μαθητές μιας γεωγραφικά ανομοιόμορφης περιοχής με πολλά χωριά και οικισμούς!

4.Την διαφορετική φιλοσοφία στην εκπαίδευση που προκύπτει από τον μικρό αριθμό μαθητών στο Γυμνάσιο  Αγίου Βλασίου! Οι μαθητές πέραν από την εκμάθηση της ύλης των μαθημάτων τους έχουν την ευκαιρία να δράσουν και να διαδράσουν με ποικίλους παράγοντες και φορείς της κοινωνικής ζωής,της καλλιτεχνικής και επιστημονικής κοινότητας,να μαθαίνουν την αξία της συνεργασίας,και της προσφοράς μέσα από συγκεκριμένες ενέργειες των καθηγητών τους,πράγματα που δεν μπορούν να καταφέρουν λόγω επιβαρυμένου προγράμματος τα σχολεία μεγάλων αστικών κέντρων.,

Το θέμα έφερε στην ΕΛΜΕ ο Αγιοβλασίτης φιλόλογος Ηλίας Υφαντής και εκλεγμένο μέλος στο Δ. Σ Της  Β ΕλΜΕ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑς ,αλλά και  ο διευθυντής του Γυμνασίου Αγίου Βλασίου κ Σαρδέλης Αθανάσιος,κάνοντας συντονισμένες και ουσιαστικές ενέργειες.

Απαιτείται πολιτική λύση στο ζήτημα με κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας και  ταυτόχρονες ενέργειες των βουλευτών του νομού μας,ώστε αυτές τις δύσκολες οικονομικά εποχές,να μην λείψει  σε κανένα απομακρυσμένο μαθητή το αναφαίρετο δικαίωμα της μάθησης και της κοινωνικής εξέλιξης του..

Δείτε το υπόμνημα της Β' ΕΛΜΕ  Αιτωλ/νιας προς το υπουργείο παιδείας που αφορά και τον Άγιο Βλάση εδώ:http://www.agrinionews.gr/b-elme-provlimatiki-anamoriodotisi-scholikon-monadon-d-e-stin-etoloakarnania/

Η "ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΛΑ"ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ..

"Στέκα  παδακιμ να πω τραγούδια που χάνονται..Χάνονται οι στίχοι χάνεται ο σκοπός..

Τούτο το τραγούδι είναι πένθιμο,έχει μεγάλο πόνο..Δεν είναι συρτό ούτε Καλαματιανό..Όλα έτσι τα κάναν  έτσ' τώρα για να τα χορεύουν στα πανηγύρια..

Θα σου πω την προσφυγούλα,έτσι όπως μου το έμαθε η μακαρίτισσα η μάνα μου ..

Κι αυτηνής  η βάβωμ της το 'μαθε..Η βάβωμ έλεγε ότι αυτό που μολογάει το τραγούδι έγινε στ' αλήθεια..Και ήταν έτσι τότε..Δεν έμπαινε φτωχιά γυναίκα σε αρχοντικό..

Τα τραγούδια πρέπει να τραγουδιένται με τον σκοπό τους,αλλιώς χάνονται ,και μαζί τους τόποι ολόκληροι..

Κι έπειτα, σήμερα, δεν τα λένε όλα τα λόγια ενω, το κάθε τραγούδι είναι μια ιστορία αληθινή που βγήκε μέσα από την ζωή..

Δεν ξέρω από που είναι αυτή η ιστορία,μα εμείς στην Αλευράδα του 

Βάλτου,έτσι το μάθαμε έτσι το λέμε.."

Φτιάχνω τα σύνεργα μου και αρχίζω την μαγνητοφώνηση..Παρά τα 85 χρόνια η κυρα Νίκη Σπυρέλη δεν κόμπιασε ούτε μια στιγμή,στα λόγια και στον σκοπό:

"Αρχοντογιός παντρεύεται και παίρνει προσφυγούλα. προσφυγούλα η μαυρομάτα μου...

Και παίρνει προσφυγουλα προσφυγουλα σε κλαιν τα μάτια μου.."

Μόλις ακούω το τραγούδι ξέρω ήδη ότι η δική μας παραλλαγή και ο ιδιαίτερος σκοπός του τόπου μας, δεν πρέπει να χαθεί...

Η προσφυγούλα 

Παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι που απαντάται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας  με διάφορες παραλλαγές στους στίχους και πρέπει να έχει μικρασιατική προέλευση, τα παράλια της Προποντίδας. Γνωρίζουμε ότι τα πρώτα χρόνια που αφίχθηκαν οι Έλληνες πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή αντιμετωπίσθηκαν με ξενοφοβία από τους ντόπιους Έλληνες, χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα και «τουρκόσπορους». Είναι πιθανόν λοιπόν να περιγράφει κάποια αληθινό γεγονός της εποχής εκείνης. Ένας αρχοντογιός αγάπησε και παντρεύεται μια προσφυγούλα, την οποία δεν θέλει φυσικά η πεθερά και τη δηλητηριάζει, δίνοντάς της αντί για χέλια φίδια για να φάει. Το γεγονός έγινε θρήνος μαζί και το τραγούδι..

"ΤΟΥΤΗ Η ΓΗΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΑΤΟΥΜΕ" ΑΠΟ ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑ ΜΠΑΝΤΑ ΦΛΟΓΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΤΑΜΟΥΛΑ!

Αυτοσχέδια μπάντα στήθηκε στο "παλιακό" καφενείο του Πρατάρη στη Ποταμούλα!Στα χωριά μας δεν αργεί να στηθεί ο χορός και το τραγούδι,ειδικά όταν κάποιοι μπορούν να χειρίζονται μουσικά όργανα όπως  οι Τσιτσιβος Γιώργος (Συνταξιούχος ταχυδρόμος) κ Γιάννης Τσούνης (Συνταξιούχος αγροφύλακας).Οι δυο λεβέντες υπερήλικες παίζουν απόλυτα συγχρονισμένα με τις φλογέρες τους το: "Τούτη γης που την πατούμε όλοι μέσα θες να μπούμε" και οι λιγοστοί θαμώνες σηκώνονται και χορεύουν,γελώντας και τσουγκρίζοντας τα ποτήρια ως νέοι Ακρίτες,κοροϊδεύοντας και περιπαίζοντας κι άλλοτε καλοπιάνοντας τον Θάνατο, όπως  το "προστάζουν" άμεσα οι στίχοι του παραδοσιακού μας δημοτικού τραγουδιού:

Τούτ' η γης, κυρά Γιώργαινα,
τούτ' η γης που την πατούμε,
τούτ η γης που την πατούμε,
ούλοι μέσα θε να μπούμε.
Τούτ' η γη με τα χορτάρια,
τρώει νιους και παλικάρια.
Τούτ η γης με τα λουλούδια,
τρώει νιους και κοπελλούδια.
Τάχα θε να φάει και μένα
με τα φρύδια τα γραμμένα;
Να ήξερα πως θα γλυτώσω,
τούτ' τη γη θελ' ασημώσω.
Τούτ η γη που θα μας φάει,
δώστε της με το ποδάρι.

Δείτε όλο το άρθρο όπως το δημοσίευσε το :

http://potamoulanews.blogspot.gr/2018/01/blog-post_20.html?m=1

ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΠΙΤΙΣΣΑΣ ΜΑΣ ΓΑΡΥΦΑΛΙΑΣ ΦΑΡΜΑΚΗ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΕΡΑΣΟΒΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ.

Ο εκπολιτιστικός σύλλογος Κάτω Κερασόβου “Παλιαβρύση"(Τοπική Κοινότητα Κάτω  Κερασόβου - Δημοτική Ενότητα Αρακύνθου), ανήκει στον δήμο Αγρινίου) προγραμμάτισε την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας στις 27 Ιανουαρίου 2018 στις 5μμ.

Στο πλαίσιο αυτής της εκδήλωσης το Δ.Σ του συλλόγου που ανελαβε την διοίκηση τον περασμένο Οκτώβρη και συγκεκριμένα η πρόεδρος Ζωή Χαραλάμπους-Ζαλοκώστα,η αντιπρόεδρος Θεοδώρα Μούτσιου -Ζολώτα,η Γραμματέας Σπυριδούλα Φαρμάκη-Σιάσου,η ταμίας Ελισάβετ Τσιλιγκρού-Χατζή και η Καλλιόπη Τσακμάκη-Βαγγελή μαζί μετά υπόλοιπα μέλη τα οποία ,αποφάσισαν θέλοντας να προσδώσουν στον σύλλογο εκτός των άλλων και χαρακτήρα κοινωνικό και επιμορφωτικό,να οργανώσουν διάλεξη, η οποία θα πραγματοποιηθεί, στον ίδιο χώρο αμέσως μετά την κοπή της πίτας με θέμα την ενδοσχολική- ενδοοικογενειακή βία με ομιλήτρια την συμπατριώτισσα μας από το Πεντάκορφο  και κοινωνική Λειτουργό Γαρυφαλιά Φαρμάκη.

Αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στον παραπάνω σύλλογο για την διοργάνωση αυτής της ομιλίας, όσο και στην κ.Γαρυφαλιά Φαρμάκη που θα μιλήσει σε αυτή την εκδήλωση,εθελοντικά ερχόμενη από τον τόπο διαμονής της στην Αθήνα, για να ενημερώσει τα μέλη και τους κατοίκους του χωριού,για τα θέματα αυτά που έχουν πάρει αρκετά μεγάλες διαστάσεις σε όλη την Ελληνική επικράτεια.

Ανυπομονούμε να δούμε παρόμοιες κινήσεις και από τους δικούς μας Παρακαμπύλιους συλλόγους!

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΑΡΥΦΑΛΙΑ ΦΑΡΜΑΚΗ

Η Φαρμάκη Γαρυφαλιά (του Μιχαήλ και της Βασιλικής το γένος Παπαθανασίου)..γεννήθηκε στο Αγρίνιο Αιτ/νίας στις 25 Μαίου 1972. Κατάγεται από το χωριό Πεντάκορφο όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια, μέχρι και την αποφοίτησή της από το Γυμνάσιο του Αγίου Βλασίου το 1987. Στη συνέχεια και για τα χρόνια του Λυκείου διέμενε στο Αγρίνιο και το 1990 εισήχθη στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Αθήνας. Παντρεύτηκε με τον Αγρινιώτη Πρεβεζιάνο Ηλία ,μουσικό στην Πολεμική Αεροπορία και απέκτησαν δύο παιδιά.
Ο γιος  τους είναι φοιτητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πάτρας και η κόρη,ετοιμάζεται να συμμετάσχει στις Πανελλήνιες εξετάσεις.

Επαγγελματικά, από το 1999 έως και σήμερα εργάζεται ως Κοινωνική Λειτουργός στο Δήμο Ζωγράφου. Στα χρόνια αυτά εργάστηκε σε όλες σχεδόν τις δομές Πρόνοιας του Δήμου όπως Μονάδες Κοινωνικής Μέριμνας, Βοήθεια στο Σπίτι, ΚΗΦΗ, ΚΑΠΗ και από το 2014 και έκτοτε είναι τοποθετημένη στη Διεύθυνση Κοινωνικής Προστασίας, Κοινωνικής Ανάπτυξης και Ισότητας των φύλων και συγκεκριμένα στο Τμήμα Κοινωνικής Πρόνοιας και Πολιτικής & Εφαρμογής Προγραμμάτων Κοινωνικής Προστασίας και Πολιτικών Ισότητας των φύλων.

Στην διάλεξη της στο Κάτω Κεράσοβο η συντοπίτισσα μας θα πραγματευθεί δυο σοβαρά ζητήματα που απασχολούν έντονα την σύγχρονη Ελληνική κοινωνία: Ενδοοικογενειακή – Ενδοσχολική βία.

Όπως μας ενημέρωσε η ίδια σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί της:"Στη διάλεξη αυτή θα διαπραγματευτούμε δύο σημαντικά κοινωνικά φαινόμενα που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τη "βία".

Πιό αναλυτικά,θα γίνει αναφορά στα αίτια που τα δημιουργούν, στα χαρακτηριστικά των θυτών και των θυμάτων αλλά και στις συνέπειες τους, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ατόμου. Θα εστιάσουμε στο ρόλο της οικογένειας και πως η βία εντός της οικογένειας μπορεί να αποτελέσει τη γενεσιουργό αιτία εκδήλωσης βίας στο σχολικό περιβάλλον.

Επιπλέον θα δοθούν πηγές ενημέρωσης και αναζήτησης βοήθειας."

Το πανέμορφο Κάτω Κεράσοβο!

AΠΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ Ο ΚΑΒΡΑΜΑΣ, Η ΓΛΙΝΑ, ΟΙ ΤΣΙΓΑΡΙΔΕΣ,ΤΑ ΓΙΟΜΙΔΙΑ...

"Εκείνα τα χρόνια ρε τίποτα δεν πήγαινε χαμένο...

Ο κόσμος βγήκε ζωντανός από πόλεμο, κακουχίες, πείνα, κρύο, ανέχεια.... Το περιττό ήταν πολύτιμο, το αυτονόητο ήταν ανύπαρκτο. Ειδικά στο ζήτημα της τροφής... Η κάθε διαδικασία που αποσκοπούσε στη συλλογή τροφής πραγματοποιούνταν σχεδόν με ιεροτελεστικό τρόπο , με σεβασμό και πάντα με την απαραίτητη προσοχή"...
Μπορεί οι μέρες των Χριστουγέννων να πέρασαν ,αλλά παρακάτω θα δούμε ότι η εξασφάλιση της κυριότερης τροφής γινόταν εκείνη την περίοδο στα χωριά, με το σφάξιμο των γουρουνιών . Το χοιρινό κρέας θα αποτελούσε τροφή για μια οικογένεια για ολόκληρη τη χρονιά και όχι μόνο εν όψει των εορτών, για να ευφρανθούν τα αχόρταγα και αδηφάγα στομάχια.

"Οι αφέντες των νοικοκυριών λοιπόν, παραμονές Χριστουγέννων, συγκεντρώνονταν όλοι μαζί και

ΤΟ ΣΦΑΞΙΜΟ ΤΩΝ ΓΟΥΡΟΥΝΙΩΝ

έσφαζαν όλα τα γουρούνια χωρίς περιττές και βασανιστικές διαδικασίες. Στη συνέχεια κρεμούσαν τα σφάγεια χωρίς να τα γδάρουν. Ανήμερα των Χριστουγέννων μαγείρευαν κυρίως τα εντόσθια του ζώου. Τα έπλεναν σχολαστικά , τα έβραζαν και στη συνέχεια τα τηγάνιζαν. Αυτά ήταν τα γιομίδια και ήταν πεντανόστιμα!!!!


Η περισσότερη δουλειά γινόταν μετά τα Χριστούγεννα και όχι πριν. Το κρέας έπρεπε να βρεθεί τρόπος να διατηρηθεί για τον υπόλοιπο καιρό γιατί φυσικά δεν υπήρχε ρεύμα και κατ επέκταση δεν υπήρχαν ψυγεία ... υπήρχαν όμως τρόποι.

η γλίνα σε βάζο

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΛΙΝΑΣ

Η πρώτη δουλειά ήταν να αφαιρεθεί το λίπος του ζώου, εκείνες, οι παλιές ράτσες των γουρουνιών είχαν άφθονο λίπος. Το αφαιρούσαν από το ζώο με μαχαίρι σε λωρίδες, στη συνέχεια το έκοβαν σε μικρά κομματάκια και το τοποθετούσαν σε καζάνι για να βράσει. Όταν έλιωνε εντελώς, το έβαζαν σε τενεκέδες και "πάγωνε" . Αυτό ήταν η γλίνα. Ένα είδος ζωικού βουτύρου που χρησιμοποιούνταν στην μαγειρική ως υποκατάστατο του ελαιολάδου, αφού τότε το ελαιόλαδο ήταν είδος πολυτελείας και έδινε γεύση στα φαγητά, στις πίτες και τα γλυκά. Αν μέσα στην καυτή γλίνα, καθώς έβραζε στο καζάνι , υπήρχε κανένα κομμάτι κρέας (που συνήθως ξέφευγε και επίτηδες κατά το γδάρσιμο...) Αυτό τσιγαρίζονταν και έβγαινε η γνωστή τσιγαρίδα... Η απόλαυση των ημερών!!! Μέχρι σήμερα πολλά χωριά τιμούν την ύπαρξη της στο πέρασμα των ετών με τις Γιορτές της Τσιγαρίδας.

ΤΣΙΓΑΡΙΔΕΣ

Στη συνέχεια όλο το ψαχνό , εκτός αυτού που θα προορίζονταν για μπριζόλες και λουκάνικα, το έκοβαν φέτες και με την μέθοδο της παστερίωσης το τοποθετούσαν σε δοχεία με αλάτι. Όταν έπρεπε να μαγειρευτεί , οι νοικοκυρές το ξαλμυριζαν, μία με δύο μέρες πριν.

Για τα λουκάνικα, τα όποια, καθώς ήταν χειροποίητα, είχαν αρκετή διαδικασία για να γίνουν, χρησιμοποιούσαν το έντερο του ζώου το οποίο το έπλεναν πολύ καλά, το έβραζαν , το ξέραιναν και όταν ήταν να χρησιμοποιηθεί για τα λουκάνικα το επανέφεραν με ζεστό νερό. Τα υπόλοιπα έντερα επίσης μετά το καλό πλύσιμο, τα γύριζαν με μια αυτοσχέδια ξύλινη βέργα, τα έβραζαν επίσης με λίγο αλάτι και στη συνέχεια τα στέγνωναν σε ξηρό μέρος μέχρι να τοποθετηθούν στη σχάρα και να γίνουν ένας εξαιρετικός μεζές!

Τα άκρα του ζώου τώρα, πόδια, αυτιά, μουσούδα, μετά από επίσης καλό και σχολαστικό καθάρισμα, τα ξύριζαν και τα έφτιαχναν πατσά. Εξαιρετικά εύγευστα για όσους τολμούν να δοκιμάσουν!!!

ΦΡΙΚΑΣΕ

Ένα αρκετά επίσημο φαγητό των Χριστουγέννων , αφού τακτοποιούν όλα τα παραπάνω, ήταν το φρικασέ. Τα σημεία του ζώου που δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για παστερίωση ,όπως τα κόκαλα με κρέας, τα μαγείρευαν οι νοικοκυρές με διάφορα λαχανικά όπως σέλινο, μαρούλι, στη συνέχεια το αυγόκοβαν και ήταν ότι έπρεπε για μετά τη νηστεία.


Δεν τελειώσαμε όμως!!!! Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του ζώου που έμενε λίγο κρέας πάνω τους μετά το ξεκοκάλισμα, τα συγκέντρωναν σε ένα καζάνι, έβαζαν διάφορα μπαχαρικά και το έβραζαν για πολλές ώρες ώσπου να αποσυντεθεί και το τελευταίο κομμάτι σάρκας...το μείγμα αφού αφαιρούνταν τα κόκαλα , έπαιρνε μια κρεμώδη υφή και τοποθετούνταν σε δοχεία. Όταν "πάγωνε" στην επιφάνεια του σχηματίζονταν μια στρώση λίπους και από κάτω γίνονταν σαν ζαμπόν. Αυτό ήταν ο καβραμάς. Πριν καταναλωθεί το έβγαζαν προσεκτικά από το δοχείο με μια κουτάλα , παραμερίζοντας το λίπος , και το ξανασκεπαζαν με το λίπος για να διατηρηθεί για πολλούς μήνες. Το ζέσταιναν και το έτρωγαν. Ένα πρόχειρο, ανέξοδο και νόστιμο φαγητό! "

Αυτό γινόταν εκείνα τα χρόνια.... Ίσως για μάς, με την δυτική κουλτούρα πλέον να πρωτοστατεί στα γιορτινά τραπέζια, να μας ακούγονται όλα αυτά υπερβολικά... αλλά κακά τα ψέματα, οι μπριζόλες, ο καβραμάς, οι τσιγαρίδες και τα γιομίδια, δεν συγκρίνονται με καμία γαλοπούλα! Σήμερα λίγες οικογένειες εκτρέφουν οικόσιτα γουρούνια για σπιτική κατανάλωση τις μέρες των Χριστουγέννων κι όσες το κάνουν σπάνια θα ακολουθήσουν την παραπάνω διαδικασία, μιας και οι εποχές έχουν αλλάξει και υπάρχει αφθονία αγαθών.Ωστόσο καλό είναι να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι πως γινόταν τα πράγματα μέχρι πριν είκοσι χρόνια.Και να πούμε κι αυτό:
Όταν τελείωνε η όλη διαδικασία ο ένας εύχονταν στον άλλον: Και του χρόνου με υγεία,Και του χρόνου,παχύτερο (το ζωντανό) για να χορτάσει καλά όλη η οικογένεια!

Οι παραπάνω μαρτυρίες προέρχονται από τους ηλικιωμένους ανθρώπους της περιοχής μας.

ΚΑΡΟΔΡΟΜΟΣ Η ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ!

 Καρόδρομος έχει καταντήσει η αποκαλούμενη -και μάλιστα σοβαρά -εθνική οδός Αγρινίου Καρπενησίου,στο κομμάτι που αυτή διέπει τα Παρακαμπύλια τουλάχιστον,αφού από κει και στο εξής δεν έχουμε μαρτυρίες.

Αν στον καρόδρομο τα συμπαθή τετράποδα που οδηγούν την άμαξα, ενστικτωδώς οδηγούν τον αμαξά από τις πιο ομαλές διαδρομές αποφεύγοντας τις κακοτοπιές,στην σημερινή εποχή,το αυτοκίνητο δυστυχώς δεν μπορεί να ενεργήσει,έτσι.

Ίσως το αυτοκίνητο του μέλλοντος,αλλά σήμερα όχι.

Ο δρόμος Αγρινίου Καρπενησίου. η κατ΄ ευφημισμόν εθνική οδός πέρασε από σαράντα κύματα υποσχέσεων ,που ξεκινούσαν από την απλή βελτίωση της έως μια νέα υπερσύγχρονη οδική κατασκευή η οποία θα έφερνε και την σχετική ανάπτυξη στην περιοχή μας.

Κι επειδή τελευταία από κωλυσιεργίες, γραφειοκρατία και έλλειψη ενδιαφέροντος όλων των εκλεγμένων και μη του νομού μας χάθηκε η ευκαιρία ένταξής σε Ευρωπαικό  πρόγραμμα ,"μιας και λεφτά δεν υπάρχουν στα δημόσια ταμεία" ,όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός στην περσινή συνάντηση με τους τοπικούς φορείς,μιας νέας κατασκευής,κι επειδή χορτάσαμε από υποσχέσεις όλα αυτά τα χρόνια,τουλάχιστον ας γίνει το αυτονόητο,που δεν είναι άλλο από την καλή συντήρηση του ήδη υπάρχοντος οδικού δικτύου.

Ο αναγνώστης που μας έστειλε τις παρακάτω φώτο μας είπε χαριτολογώντας "ότι ο δρόμος μέχρι την Ποταμούλα σε αρκετά σημεία έχει λακκούβες, οι οποίες μπορούν να καταπιούν αμάξι δεν φαίνονται ειδικά την νύχτα ,και αν πέσεις μέσα πρέπει να πας για σπονδυλοδεσία αφού το βάθος τους φτάνει και έως 30 πόντους."

Η ίδια κατάσταση είναι σε όλο το οδικό δίκτυο και όσοι τον διαβαίνουν συχνά είναι γνωρίζοντες και αυτόπτες!Απομένει να κάνουν την ίδια διαδρομή και οι αρμόδιοι, και να δουν  "ιδίοις όμμασι" το μέγεθος του ξεχαρβαλώματος της κατά τ άλλα εθνικής οδού.

Η εγκατάλειψη δεν έχει προηγούμενο,αφού ούτε τα χαντάκια  είναι καθαρισμένα με αποτέλεσμα τα νερά να ρέουν ελεύθερα στο δρόμο και όταν η θερμοκρασία πέφτει,ξεφυτρώνει παγετός από το πουθενά!Κι αν ο ντόπιος είναι ήδη "ψυλλιασμένος"  στα επικίνδυνα σημεία στον ταξιδιώτη αυτό μπορεί  να αποβεί μοιραίο. 

Γνωστό βέβαια είναι σε όλους τους κατοίκους ότι κατά καιρούς, σε πολλά σημεία στην Κράψη και προς Γέφυρα επισκοπής αλλά και σε άλλα σημεία υπάρχουν μικρές κατολισθήσεις και ο οδηγός θα πρέπει να κάνει επικίνδυνους ακροβατισμούς να  αποφύγει τους μικρούς και μεγάλους βράχους,λόγω ανυπαρξίας εργασιών  στα υποστηρικτικά έργα!

Να υπενθυμίσουμε στους αρμοδίους ότι πέραν από την φθορά των αυτοκίνητων,τον δρόμο τον χρησιμοποιούν κυρίως υπερήλικες,οι οποίοι επιβαρύνουν κατά πολύ το ήδη καταπονημένο μυοσκελετικο τους σύστημα,και όντως η σπονδυλοδεσία που ανέφερε ο αναγνώστης θα είναι μια πραγματικότητα!

Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές και αφορούν όλο το μήκος του δρόμου!

Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΑΡΓΙΑΔΑΣ.

Την ετήσια Βασιλόπιτα του, έκοψε ο πολιτιστικός σύλλογος Σαργιάδας,καλωσορίζοντας το 2018.Η κοπή πραγματοποιήθηκε στο καφενείο του Ι. Στάϊκου, το οποίοι ήταν κατάμεστο από τους κατοίκους του χωριού!Η πρόεδρος κ.Αγγέλη και τα μέλη του συλλόγου ευχήθηκαν στους παρευρισκόμενους, το 2018 να είναι ειρηνικό και δημιουργικό για όλους!

Από τον Σύλλογο προσφέρθηκαν παιχνίδια και βιβλία στα παιδιά και δώρα στις γυναίκες του χωριού, που με τις προσφορές τους σε πίτες ,γλυκίσματα κ.λ.π. συνέβαλλαν στην επιτυχία των εκδηλώσεων του Συλλόγου.

ΠΗΓΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΑΡΓΙΑΔΑΣ

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΚΡΕΜΑΣΤΩΝ..ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΥΤΣΟΘΑΝΑΣΗ!

Στη γέφυρα Επισκοπής τελέστηκε ανήμερα των Φώτων ο Αγιασμός των υδάτων πρωτοστατούντος του Αρχιερατικού επιτρόπου Μητροπόλεως Καρπενησίου π.Ευάγγελου Φεγγούλη και των τοπικών κληρικών της περιοχής:
Στον Αγιασμό των υδάτων παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των δυο όμορων Δήμων ,Αγράφων και Αγρινίου.και αρκετός κόσμος κυρίως από τις γύρω κοινότητες
Μετά την τελετή του Αγιασμού ακολούθησε η κοπή της Βασιλόπιτας των δυο Δήμων, η οποία μοιράστηκε στους παρευρισκομένους,
Το έθιμο αυτό συμπλήρωσε ήδη 12 χρόνια ζωής, και ξεκίνησε από  μια πρωτοβουλία του πολιτιστικού συλλόγου Ψηλοβράχου ¨η ζωοδόχος πηγή"και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
όπως και πέρσι έτσι και φέτος βρέθηκε ένας τολμηρός νέος και βούτηξε στα παγωμένα νερά της λίμνης,πιάνοντας τον σταυρό και παίρνοντας την ευλογία Του,αφού κολύμπησε πάνω από 200 μέτρα μέχρι να τον φτάσει!

Φωτο:Σύλλογος γέφυρας Μανωλη ://www.facebook.com/profile.php?id=100004161916540

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣΚΑΛΑΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ!

                                            Η Γέφυρα Φραγκόσκαλας και η Ιστορία της.

                                    (Γράφει ο Δημήτριος Ι. Τσούνης)


 Στο 20ο χιλιόμετρο της Ε.Ο. Αγρινίου - Καρπενησίου στον ποταμό Ζέρβα (παραπόταμο του Αχελώου) στέκει αγέρωχο ένα από τα μεγαλύτερα τοξοτά γεφύρια της περιοχής που συνδέει την περιοχή του Αγρινίου με τον πρώην Δήμο Παρακαμπυλίων.

      Οι διαστάσεις της γέφυρας είναι 20 μέτρα μήκος, 5 μέτρα πλάτος (το ύψος της δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς λόγω των αδρανών υλικών που έχει εναποθέσει το ποτάμι στην κοίτη του).

      Ακριβή χρονολογία κατασκευής δεν γνωρίζουμε, ενώ η επόμενη μεγάλη γέφυρα της οδού στο 21,5 χιλιόμετρο στη θέση Χελιμούδια Ποταμούλας Αγρινίου κατασκευάστηκε με βεβαιότητα το έτος 1929. Η οδός Αγρινίου - Καρπενησίου σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες άρχισε να κατασκευάζεται το έτος 1912. Τα έτη 1948-1949 από τον 711 Λόχο Μηχανικού του Ε.Σ. κατασκευάστηκε το τελευταίο τμήμα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας από την περιοχή Ακριδαίικα μέχρι τη Φραγκίστα Ευρυτανίας.

      Από τη γέφυρα το πρώτο αυτοκίνητο πέρασε μετά το έτος 1930 με οδηγό τον ΠΡΟΚΟ α.λ.σ., ο οποίος στη συνέχεια πραγματοποιούσε συγκοινωνία από το Αγρίνιο μέχρι τα Παρακαμπύλια έως το έτος 1935.

      Μετά την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές, το έτος 1941 στην περιοχή οργανώθηκαν αντάρτικες ομάδες από τον Ε.Δ.Ε.Σ. Τριχωνίδας και το ΕΑΜ / ΕΛ.ΑΣ.

      Η γέφυρα ήταν κομβικό σημείο διέλευσης και το δεύτερο δεκαήμερο του μηνός Σεπτεμβρίου 1943 ανατινάχθηκε από τον Ε,Δ.Ε.Σ Τριχωνίδας προκειμένου να μην διέλθουν οι Γερμανοί προς την περιοχή της ορεινής Τριχωνίδας και ειδικότερα προς την περιοχή του Αγίου Βλασίου. Στα ιστορικά κείμενα του Γεωργίου Νικ. Παπαϊωάννου, αρχηγού του Ε.Δ.Ε.Σ. Τριχωνίδας και το βιβλίο που εκδόθηκε από τον κ. Βασίλειο Λαμνάτο στη σελ. 374 αναφέρεται ότι : << ....Κατά την κάθοδον αυτήν ανατινάξαμεν την γέφυραν Φραγκόσκαλας, επί του ποταμού Ζέρβα επί της οδόυ Αγρινίου - Αγίου Βλασίου, ειδικώτερον η υπό τον υπολοχαγόν Μηχανικού του Αρχηγείου μας Πετρόπουλον Φώτιον ομάς ' αναγκάσαντες Γερμανικήν δύναμιν κατευθυνομένην εις Άγιον Βλάσιον να επιστρέψει εις Αγρίνιον .... >>.

      Η ανατίναξη της γέφυρας δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα γιατί άμεσα οι Γερμανικές δυνάμεις κατασκεύασαν παρακαμπτήρια οδό. Έμεινε όμως η ταλαιπωρία για ένα περίπου χρόνο για τους διερχόμενους ώσπου να αποκατασταθεί η γέφυρα. Δίπλα ακριβώς από τη γέφυρα, στην περιοχή Σαργιάδας υπήρχε Χάνι το οποίο έκαψαν οι Γερμανοί. Οι ιδιοκτήτες του Χανιού (Αδερφοί Σταθοκώστα) πούλησαν την πέτρα η οποία χρησιμοποιήθηκε για την αποκατάσταση της γέφυρας.

      Μετά την ανατίναξη της γέφυρας από τον Ε.Δ.Ε.Σ Τριχωνίδας, ρόλο στην περιοχή διαδραμάτισε το ΕΑΜ / ΕΛΑΣ που επιτηρούσε τη γέφυρα έχοντας παρατηρητήρια - πολυβολεία στη Βορειοδυτική πλευρά στο λόφο Δαμαλάς, στη Νοτιοανατολική πλευρά στο λόφο Τσιμπροβούνι και στην Ανατολική πλευρά στη θέση Περιθώρι. Τα πέτρινα υποτυπώδη πολυβολεία σώζονται μέχρι σήμερα και από τις δυο πλευρές της γέφυρας. Πλησίον της γέφυρας υπήρχε ο νερόμυλος Γαλάνη και εκεί ο ΕΛΑΣ διέθετε πρόχειρο τυπογραφείο όπου εξέδιδε εφημερίδα και διατηρούσε τηλεφωνείο. Σε μια ξαφνική επίθεση που πραγματοποίησαν οι Γερμανικές δυνάμεις με πολυάριθμο στρατό, οι αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν παίρνοντας μαζί τους την τηλεφωνική συσκευή εγκαταλείποντας τις υποτυπώδεις τηλεφωνικές γραμμές. Στη συνέχεια οι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών, οι επονομαζόμενοι " Ράλληδες ή Ταγματασφαλίτες" κατάφεραν να αποσπάσουν πληροφορίες μέσω του τηλεφώνου, για το που είχε στηθεί το επόμενο μπλόκο το οποίο ήταν στη θέση Άη Γιάννης λίγο πριν τον Άγιο Βλάσιο. Οι Γερμανοί πλησιάζοντας στο σημείο βομβάρδισαν από μακριά με αποτέλεσμα να διαλυθούν οι αντάρτικες ομάδες.   
      Παλαιότερα η γέφυρα διέθετε ένα πολύ χαμηλό λιθόκτιστο στηθαίο και η διέλευσή της προκαλούσε δέος στους διερχόμενους. Στη γέφυρα παρά τη στενότητά της (μπορεί να διέλθει ένα μόνο αυτοκίνητο) δεν αναφέρθηκε κανένα θανατηφόρο ατύχημα. Μάλιστα αναφέρεται ότι πάρα πολλοί άνθρωποι έπεσαν κινούμενοι με κάρα παλαιότερα και αυτοκίνητα στη συνέχεια. Χαρακτηριστική ήταν η πτώση του καροτσέρη Γρηγόρη Στάικου από το χωριό Σαργιάδα που έπεσε με φορτωμένο το κάρο του και χωρίς να πάθει τίποτα ο ίδιος, το αλογό του και το κάρο, συνέχισε την πορεία του. Επίσης, ένα νέο παιδί στην προσπάθειά του να πιάσει νεοσσούς από τις φωλιές τους, έπεσε στην κοίτη του ποταμού χωρίς να πάθει τίποτα. Γενικά οι άνθρωποι των όμορων χωριών την χαρακτηρίζουν τυχερή και καλοστέργιωτη γέφυρα. Άποψη του γράφοντος είναι ότι και απ' τις δυο πλευρές διαθέτει πλούσια βλάστηση και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη μη πρόκληση σοβαρών ατυχημάτων.

      Οι σημερινοί Αρχιτέκτονες και Μηχανικοί ίσως πρέπει να μελετήσουν πως τόσα χρόνια δεν υπήρξε κάποιο πρόβλημα αστοχίας στη γέφυρα παρά τα ακραία καιρικά φαινόμενα που συνέβησαν στην περιοχή και τα υποτυπώδη μέσα που κατασκευάστηκε, σε αντίθεση με τις νεότερες κατασκευές που χρίζουν επισκευών με τις πρώτες καταπονήσεις.
      Η γέφυρα Φραγκόσκαλας, έναν αιώνα μετά στέκει αγέρωχη και επιβλητική προκαλώντας δέος στο διερχόμενο.