Διαγωνισμός μαγειρικής,τριπόντων,και πολλά άλλα στο πλούσιο τετραήμερο εκδηλώσεων στο Πεντάκορφο Αγρινίου!

Πλούσιο και αρκετά πρωτότυπο θα είναι  το τετραήμερο εκδηλώσεων από τον  Πολιτιστικό σύλλογο απανταχού Πεντακορφιωτών "Οι Άγιοι Ταξιάρχαι" που θα πραγματοποιηθεί στο Πεντάκορφο Αγρινίου μεταξύ 10 &14 Αυγούστου!

Ξεχωρίσαμε τον διαγωνισμό μαγειρικής που σκοπό έχει να αναδείξει τοπικές συνταγές και προϊόντα, και την προβολή ψυχαγωγικής ταινίας.!

'Όμως και οι υπόλοιπες εκδηλώσεις είναι διαδραστικές και ενδιαφέρουσες όπως η κατασκευή χειροτεχνιών, και ο διαγωνισμός τριπόντων.

Ο σύλλογος καλύπτει έτσι μια ευρεία γκάμα  δράσεων,μιας και φέτος λόγω πένθους (Στο Πεντάκορφο τον περασμένο χρόνο χάθηκαν πολλοί νέοι άνθρωποι) και δεν θα πραγματοποιήσει το παραδοσιακό του πανηγύρι!

Καλή επιτυχία Πεντάκορφο..Θα είμαστε εκεί!!

ΓΛΥΚΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΚΟΡΦΟ ...

Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο Πεντάκορφο

Γράφει ο Χρήστος Χριστοδούλου
 
Τρεις ήταν οι μέρες του καλοκαιριού που περιμέναμε με τεράστια προσμονή όταν ήμουν πιτσιρικάς. 
Της Παναγίας, της Αγίας Παρασκευής και τ' Άη-Λιώς. 
Μεγάλες γιορτές ναι,αλλά εμείς είχαμε κι ένα λόγο παραπάνω: 

Ήταν οι μέρες που γλυτώναμε από το καθημερινό βασανιστήριο του καπνού. Της Αγίας Παρασκευής όμως ήταν ιδιαίτερη μέρα... Από το βράδυ της παραμονής άρχιζε η προετοιμασία. Κούρεμα, λούσιμο, νύχια, να ετοιμάσουμε τα καλά τα ρούχα για την εκκλησία. 

Όταν ξημέρωνε η 26 Ιουλίου, οι γονείς μας,μας ξυπνούσαν  αργά, γύρω στις 7:00, ( Τις άλλες μέρες το ξύπνημα ήταν στις 5:30).
Βάζαμε το καλό σορτσάκι με την καλή την μπλούζα και τα καινούργια πέδιλα ή εκείνα τα υφασμάτινα παπουτσάκια (τις τένες όποιος τις θυμάται)με τον λεπτό πάτο που όταν πατούσες χαλίκι το ένιωθες μέχρι το μεδούλι και φτάναμε στην Αγία Παρασκευή. 

Εκεί φέρναμε γύρες στα πηγαδάκια που έστηναν οι μεγάλοι ,μιας και μέσα στην εκκλησία δε χώραγε ούτε τις μισές γυναίκες που πήγαιναν για τη λειτουργία. 

Ερχόντουσαν πάντα και οι Ποταμιώτες. Λογικό αφού η μισή Ποταμούλα έχει καταγωγή από το Πεντάκορφο. 

Μετά πιάναμε τον ίσκιο στα πλατάνια  και απολαμβάναμε λουκούμι και κρύο νερό από τη βρύση.

Το μεσημέρι  ψήναμε, αρνί με πατάτες στο φούρνο .Πάντα είχαμε  ένα καλό φαΐ, το απαιτούσε η μέρα.

Έπειτα  βουτάγαμε τα ποδήλατα και δε λέγαμε να κατεβούμε, μήπως και κερδίσουμε κάτι από το χαμένο έδαφος λόγω του καπνού,μέχρι που ερχόταν το απόγευμα, και άρχιζε το στήσιμο της ορχήστρας για το πανηγύρι.

Καθόμασταν λίγο πιο μακριά,γελάγαμε κι "αναγορεύαμε" τη γνωστή ηχώ. Ένα δύο, δύο δύο δύο δύο.... Ένα, ένα ένα ένα ένα... 

Ίσως υπάρχει ακόμα η σκόνη των λουκουμιών κάτω από τον ίσκιο των πλατανιών!

Μόλις έφτανε το βράδυ, "βουρ"στο πανηγύρι. 
Χωρίς τα ποδήλατα φυσικά αφού  φώτα  δεν υπήρχαν, αλλά και όπως έλεγε ο πατέρας μου: 
-"Θα μαζευτούν αμάξια απ'ούλα τα χωριά.!!! Θέλετε να σας πατήσει' κάνας μεθ'σμενος;...!" 
Μετά τα πρώτα 5 λεπτά αφήναμε  το τραπέζι και  αρχίζαμε να τρέχουμε   γύρω γύρω. 
Ηταν η  μοναδική νύχτα που δε νυστάζαμε. 
Που δε μας ένοιαζε κιόλας αν θα ξυπνήσουμε πάλι στις 5;30 αφού από την επομένη  η καθημερινότητα θα επέστρεφε... 
Αργότερα στην εφηβεία, το σορτσάκι με το μπλουζάκι έγινε υφασμάτινο παντελόνι και ριγέ πουκαμισάκι. Πλέον κάναμε εμείς δικά μας πηγαδάκια, και ανταλλάσσαμε και κανένα βλέμμα με τα κορίτσια. Αρχίζαμε να "γαμπρίζουμε"που λένε και στο χωριό!

'Ημασταν πια μεγάλοι για ποδήλατα, αλλά όλο και κάποιο αυτοκίνητο θα βρισκόταν για μια γρήγορη βόλτα, αφού οι περισσότεροι οδηγούσαν από τα 12.
Το βράδυ πλέον στο πανηγύρι καθόμασταν σε δικό μας τραπέζι .Ήταν η μοναδική ευκαιρία να δούμε τα κορίτσια έξω. 
Τα χρόνια πέρασαν, μεγαλώσαμε, οι εποχές άλλαξαν, ούτε καπνός(Το φύτεμα,το πότισμα,το σκάλισμα και το αρμάθιασμα δεν θα το ξεχάσω ποτέ βέβαια) ούτε το πανηγύρι δεν γίνεται πια, όμως κάθε τέτοια μέρα οι μνήμες είναι πάντα όμορφες και μια γλυκιά νοσταλγία πλημμυρίζει την καρδιά.....

Στην εφηβεία,στο δικό μας τραπέζι..Εκεί που αρχίζαμε να "γαμπρίζουμε"...

*Η χάρη της Αγίας Παρασκευής γιορτάζεται κάθε 26 Ιουλίου. Είναι Πολιούχος της Χούνης,της Κυπαρίσσου και του ομώνυμου οικισμού -της Αγίας Παρασκευής- Αγίου Βλασίου όπου και μεθαύριο την Κυριακή 29/8 γίνεται πανηγύρι Γιορτάζεται με κάθε τιμή στο Πεντάκορφο και στον Αγιο Βλάσιο όπου υπάρχει και το κοιμητήριο του χωριού.

Είναι μια μεγάλη γιορτή στα Παρακαμπύλια,και τιμάται δεόντως ,με ημερήσια και νυχτερινά πανηγύρια. 

Βοήθειά μας!

"Στην πόρτα του Παραδείσου, μας υποδέχεται ο ληστής Αμβρόσιε, όχι ο Άγιος Πέτρος."....

Αγάπη και τιμωρία 

Γράφει ο Ευθύμιος Πριόβολος 

26 Ιουλίου 2018

Η λέξη «τιμωρία» και το ρήμα «τιμωρώ» υπάρχουν συνολικά τρεις και μόνο φορές στην Καινή Διαθήκη. Αμέτρητα είναι τα σημεία που μιλούν για την αγάπη.

Γι αυτήν την αγάπη η κόλαση δεν είναι πια για τους αμαρτωλούς, γιατί κατέβηκε ο Χριστός εκεί και τους μίλησε για την αγάπη του Θεού. Η κόλαση είναι για τους αμετανόητους. Γι αυτούς που δεν αισθάνονται την αναξιότητά τους. Γι αυτούς που δεν έχουν καλοσύνη. Είναι γι αυτούς που βάζουν την αυτοδικαίωση και την έπαρσή τους πάνω απ’ την αγάπη του Θεού. Είναι γι’ αυτούς που ερμηνεύουν το Θεό και δε ζητούν συγγνώμη. Η κόλαση είναι για τους αναίσθητους στον ανθρώπινο πόνο. Πόσο βαθιά ήταν η σκέψη του Ντοστογιέφσκι που έγραψε ότι υπάρχει μία και μόνη κόλαση: «Είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάει κανείς».

Στην πόρτα του Παραδείσου, μας υποδέχεται ο ληστής Αμβρόσιε, όχι ο 'Αγιος Πέτρος.

Ο Ευθύμιος Πριόβολος είναι καθηγητής φιλόλογος-συγγραφέας και  κατάγεται από το Αγγελόκαστρο Αιτωλοακαρνανίας.

Στην Αγία Παρασκευή Αγίου Βλασίου πράττουν το σωστό:Μεταφέρουν λόγω εθνικού πένθους το παραδοσιακό Πανηγύρι!

Στον οικισμό Αγίας Παρασκευής Αγίου Βλασίου πράττουν το σωστό:

Μεταφέρουν το παραδοσιακό πανηγύρι μετά την θεία Λειτουργία της Πολιούχου Αγίου του χωριού,που θα γίνει αύριο 26-7, για την Κυριακή 29/7 πάλι μετά την Θεία λειτουργία της Κυριακής,σεβόμενοι τα δεκάδες θύματα της πυρκαγιάς στην Αττική και το τριήμερο πένθος που σκεπάζει όλη την χώρα..
Η σχετική ανακοίνωση στο f/b από τον Αγιοπαρασκευιώτη Χρήστο Ζώη:

Προγραμματισμένο ημερήσιο παραδοσιακό πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής 26 Ιουλίου της κοινότητας Αγίου Βλασίου. Μεταφέρετε την Κυριακή 29 Ιουλίου..!!! Στον προαύλιο χώρο της Εκκλησίας μας..Το πανηγύρι θα αρχίσει μετά το πέρας της θείας λειτουργίας... Λόγου του τριήμερου Εθνικού Πένθους...!!!! Τα θερμά μας Συλλυπητήρια σε όλους αυτούς που χτυπήθηκαν και έχασαν τη ζωή τους και της οικογένειές τους. !!!

Στην μάχη της προσφοράς προς τους Πυρόπληκτους της Αττικής και ο πρόεδρος της κοινότητας Αμπελίων!!

Χαθήκανε δεκάδες ζωές,αγνοούνται δεκάδες άνθρωποι ακόμα,πάνω από 200 καταγραμμένοι τραυματίες πολύ από αυτούς βαριά,περιουσίες καταστράφηκαν,μια χώρα στο πένθος,ένα μαρτύριο που φαίνεται να μην έχει τελειωμό!Στις δύσκολες ώρες πολλοί από μας έστερξαν να βοηθήσουν με τον τρόπο που μπορούσαν,Ένας από αυτούς είναι και ο Κώστας Γερνάς ο πρόεδρος της κοινότητας Αμπελίων Αγρινίου που διατίθεται να μεταφέρει με τα οχήματά του τρόφιμα και ότι άλλο έχει μαζευτεί για τους Πυρόκπληκτους της Αττικής!Μπράβο πρόεδρε..Είμαστε σίγουροι ότι η πρωτοβουλία σου θα εμπνεύσει πολλούς!!

Η ανάρτησή του στοF/b:

"Καλησπέρα σας,προσφέρομαι να μεταφέρω δωρεάν τρόφιμα στους πληγέντες της πυρκαγιάς από τον Δήμο Αγρινίου.τηλ:6948305361"

Ο Προφήτης Ηλίας στον Άγιο Βλάση

ΤΟ ΞΩΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΗ ΛΙΑ(ΦΩΤΟ ΒΑΛΑΝΤΗΣ ΠΡΕΜΟΣ)

Πλάνα από το ξωκκλήσι του Αη Λια στον Ά γιο Βλάσιο Αγρινίου κατέγραψε στον προχθεσινό εορτασμό του,ο εξαιρετικός Ευρυτάνας εικονολήπτης Φωτογράφος Ανδρέας Κουτσοθανάσης.
Οι στιγμές του εκκλησιασμού των πιστών και η απέραντη θέα που προσφέρει το τοπίο αποζημιώνουν τον θεατή..Απολαύστε το.

Με κατάνυξη γιορτάστηκε ο Προφήτης Ηλίας στο ομώνυμο Εκκλησάκι στον Άγιο Βλάση στα 1600 μ υψόμετρο.
Για να φτάσει κάποιος στο εκκλησάκι ακολουθεί το δρόμο προς την κατασκήνωση.Έως ένα σημείο η πρόσβαση γίνεται με το αυτοκίνητο.Κατόπιν ακολουθεί μέσα στο ελατόδασος ανάβαση περίπου 40 λεπτών.
Το εκκλησάκι βρίσκεται σε κορυφή του Παναιτωλικού Όρους, στην περιοχή του Αγίου Βλασίου στα Παρακαμπύλια. Χτισμένο στο βράχο από το 1974 με επιφύλαξη, αντικατέστησε ένα απλό εικονοστάσι που υπήρχε εκεί από τα βάθη των αιώνων. Αν ανέβεις τον βράχο πάνω ακριβώς από την εκκλησία ή απέναντι, η θέα σε αποζημιώνει.

ΤΟ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΘΕΡΕΤΡΑ

Κατά καιρούς έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες, όπως αναφέραμε και σε προηγούμενη ανάρτηση, ανάδειξης της περιοχής των Παρακαμπυλίων. Μέσα στα εδάφικα όρια που συνδέουν την περιοχή μας, την Ευρυτανία και το Αγρίνιο ειναι το Παναιτωλικό Ορος, το ψηλότερο βουνό της Αιτολώακαρνανίας. Συγκεκριμένα πρόκειται για οροσειρά που καταλαμβάνει την περιοχή απο τα βόρεια-κεντρικά έως τα ανατολικά του νομού, κατα μήκος των συνόρων με τον νομό Ευρυτανίας.Καταλήγει στην περιοχή του Αγρινίου και της Τριχωνίδας. Ψηλότερη κορυφή του είναι ο Κατελάνος με υψόμετρο 1.924 m ενώ άλλες σημαντικές κορυφές είναι η Κυρά-Βγένα, η Κόκα, ο Κούτουπας, η Τσόκα, η Κρημνίτσα και τα Αραποκέφαλα. Το Παναιτωλικό συνδέεται στα ανατολικά με το όρος Οξυά και στα βόρεια με τα όρη Χελιδώνα και Καλιακούδα.

Φίλοι και αναγνώστες του parakampylia news μας στέλνουν το δικό τους μήνυμα στα πλαίσια μιας προσπάθειας ανάδειξης της περιοχής. Ένας απο αυτούς, ο Φίλιππος Φαρμάκης στέλνει ένα δικό του άρθρο που είχε αναρτηθεί σε διάφορες εφημερίδες πριν 15 χρόνια...

''ΤΟ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΊΑ ΘΕΡΕΤΡΑ

Η οροσειρά του Παναιτωλικού κρύβει για όσους δεν το γνωρίζουν τοπία μεγάλου τουριστικού ενδιαφέροντος.
Τα πιο ωραία θέρετρα στις περιοχές στις διάφορες θέσεις Κυνηγού, Αρέντα κατασκηνώσεις Καραϊσκάκη κλπ, δίνουν σε όσους τα επισκέπτονται πρωτόγνωρες εμπειρίες και αξέχαστες στιγμές.
Στην εποχή μας που ο ορεινός τουρισμός παίρνει έκταση και κινεί το ενδιαφέρον του κόσμου και ιδιαίτερα του αστικού, τα θέρετρα του Παναιτωλικού μπορούν να προσελκύσουν πολύ κόσμο, Αιτωλοακαρνάνες και μη, με την κατάλληλη προβολή.

Τώρα που, τουρισμός και διακοπές, δεν είναι μόνο θάλασσα με τις μολύνσεις, τα πετρελαιοειδή και τα απόβλητα, τέτοια τοπία, σε υψόμετρο από 1800 μέχρι 2.000 μέτρα με έλατοσκεπασμένες περιοχές, κρύα, κατάκαθαρά, γάργαρα νερά, με θέα κάτω από την πεδιάδα του Αγρινίου, απέναντι στα Ακαρνανικά βουνά και βόρεια την άγρια ομορφιά του μοναδικού τοπίου της Ευρυτανίας, σίγουρα μπορούν να αποτελέσουν πρόκληση.
Η Περιφέρεια, ο Δήμος και οι ιδιώτες μπορούν με διάφορες ενέργειες να καταφέρουν την προβολή των περιοχών αυτών, τη βελτίωση της οδικής πρόσβασης και την ένταξη των περιοχών αυτών στους τουριστικούς χάρτες του νόμου, για να μπορέσει ο κόσμος να γνωρίζει την ύπαρξη τέτοιων περιοχών και να μπορεί να τις επισκεφθεί.
Παρέχουμε περισσότερες ομορφιές από εκείνες που όλοι μας επισκεπτόμαστε στα τουριστικά μέρη. Καιρός είναι να καταφέρουμε να τα γνωρίσει ο κόσμος. αυτό θα ωφελήσει πολλαπλά τον τόπο μας και τα ορεινά χωριά Θα έχουν κάποιο όφελος με την οικονομική τόνωση που θα επιφέρουν οι επισκέπτες.
Όπως είναι γνωστό τόποι, χώροι και μέρη που μπορούν να επισκέπτονται πολλοί βγαίνουν από την αφάνεια και προκαλούν ενδιαφέρον σε πολλούς.''

Φίλιππος Φαρμάκης

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΦΙΛΛΙΠΑ ΚΑΡΑΜΟΥΖΗ.......

Ο Φίλλιπος...

Δεν είχαμε και πολλά σημεία συνάντησης  στο χωριό, όταν βγαίναμε στα μαγαζιά στα ανήσυχα παιδικά μας χρόνια ,παρά μόνο δυο και δεν χρειαζόταν καμιά συνεννόηση γι αυτό. Τον χειμώνα ή όταν έβρεχε μαζευόμασταν κάτω από το υπόστεγο του παλιού ταχυδρομείου που στεγαζόταν στο ισόγειο του διωρόφου σπιτιού του Λευτέρη Σκάνδαλου.
Όταν είχε λιακάδα,μαζευόμασταν στον πλάτανο που ήταν απέναντι ακριβώς,έτσι, όπως έβγαινες από την ανηφόρα του παλιού καλντεριμιού ,στου Πολίτη το σπίτι και έπιανες τον δημόσιο δρόμο.
Στα καφενεία ,καθόταν  μόνο οι μεγάλοι για να παίξουν το χαρτί τους και να πιουν το ουζάκι τους. Στα μπακάλικα  πηγαίναμε μόνο να ψωνίσουμε κάτι στα γρήγορα και να φύγουμε, αφού η παραγγελιά της μάνας μας έπρεπε να εκτελεστεί άμεσα και γρήγορα..
Το γρήγορα ήταν μόνο μια κουβέντα,ειδικά μετά τα ψώνια,κι αυτό γιατί όλο και κάτι  τις,περίσσευε στις τσέπες μας από τα ρέστα, παρότι  μας κυνηγούσε   η φωνή της μάνας μας σε όλη τη διαδρομή: "Τα ρέστα να τα φέρεις πάλι  όλα πίσω"! 
Η τσέπη μάς έτρωγε από τα λιγοστά κέρματα που μας απέμειναν από τα ψώνια  κι όλο θέλαμε να ξεκλέψουμε κάτι απ' αυτά..
Έτσι στην επιστροφή, για να ισοφαρίσουμε την σπατάλη,προσθέταμε κάποια γραμμάρια από  ζύγι, έτσι κι αλλιώς σχεδόν  όλα  χύμα ήταν τότε..Λίγο οι πατάτες,λίγο οι σκόνες,λέγαμε και ότι κάτι μας έπεσε στον δρόμο  κι έτσι,το ταληράκι το ξεκλέβαμε,άλλοτε για κάποιο γλύκισμα,άλλοτε για κάνα περιοδικό, -Σεραφίνο,Τιραμόλα ή μικρό καουμπόι- και ..άλλοτε για τσιφτινάκι!!
Το τσιφτινάκι.... 
Το τσιφτινάκι ,είχε όλα τα στοιχεία των παιχνιδιών της αλάνας ,ήταν διασκεδαστικό και εύκολο ,μόνο που χρειαζόταν χρήματα! Τα χρήματα από τα ρέστα, ήταν για μας η καλύτερη ευκαιρία.. 
Κυκλοφορούσαν βέβαια και ιστορίες παιδιών που είχαν χάσει όλα τα χρήματα από τα κάλαντα στο τσιφτινάκι ,αλλά μάλλον ήταν διαδόσεις.. 
Η διαδικασία απλή:Χαράζαμε μια  οριζόντια γραμμή στο έδαφος  και σηματοδοτούσαμε τα όρια της  με δυο κάθετες μικρές γραμμές στην αρχή της και στο τέλος. Καθορίζαμε μια απόσταση περίπου 4 μέτρων το ελάχιστο. Έπειτα συμφωνούσαμε με τι κέρμα θα παίξουμε,φράγκο δίφραγκο η τάληρο.
Σπάνια παιζόταν μεγάλα κέρματα..Με δεκάρικο αγόραζες μισό κιλό κιμά. Μία δραχμή έκανε η σοκολάτα. Ήταν λεφτά τότε όσο και να το κάνεις...
Αφού καθορίζαμε λοιπόν την απόσταση τραβούσαμε και την γραμμή από όπου θα ρίχναμε τα κέρματα και την οποία κανείς δεν έπρεπε να παραβιάσει.Έπειτα, ο καθένας με την  την σειρά ρίχναμε τα νομίσματα.  Αυτός που έριχνε πιο κοντά η πάνω στην γραμμή έπαιρνε τα νομίσματα και τα έστριβε,δηλαδή τα πετούσε στον αέρα.
Οι κορώνες που έπεφταν στο έδαφος ήταν δικές του. Μετά την σειρά έπαιρνε ο δεύτερος κοντύτερος κοντά στην γραμμή και τα ξαναστριβε κι έπαιρνε τις κορώνες του.

Μάλλον έξω από το, τότε  καφενείο  του Κακκαβά..

Ήταν αρχές 1980, Το ψιλόβροχο μας είχε καθηλώσει κάτω από το την βεράντα του διώροφου σπιτιού,δίπλα από το ταχυδρομείο.
Χαζολογούσαμε με τα κέρματα,κάναμε  προπόνηση τα ρίχναμε και τα στρίβαμε χωρίς να παίρνουμε τα κέρδη μας.Δεν είχε ουσία το παιχνίδι με 3 άτομα μόνο,δεν είχε ,γέλιο τσακωμό,γκρίνια και όλα αυτά που ανεβάζαν την ατμόσφαιρα και το κάναν διασκεδαστικό. Δεν ήταν μόνο το κέρδος. Ήμασταν τυχεροί που δεν παίζαμε απλά ένα τυχερό παιχνίδι.
Παίζαμε ξόχαστα και περιμέναμε.Κοιτάζαμε τα σοκάκια μήπως ξεκαμπίσει κάποιος να γίνουμε πιο πολλοί,να χει το παιχνίδι ενδιαφέρον.

Από το βάθος του δρόμου,στο μαγαζί του Τριάντη περίπου 300 μέτρα μακριά μας,ακούσαμε φωνές..
-Ε ωρεέ περιμένετε έρχομαι και γω!!.
Αυτός είναι ο Φίλλπας είπε  ο Γιώργος και βγήκαμε όλοι  καταμεσής στον δημόσιο δρόμο να τον  δούμε.
Κρατούσε ομπρέλα και κουνούσε το ελεύθερο χέρι του  φωνάζοντας και χαιρετώντας.
Πάντα έτσι έκανε όταν ερχόταν από το σπίτι του κι έφτανε στην στροφή του  καφενείου του Τριάντη, λίγο πριν πιάσει  την ευθεία που ήταν όλα τα μαγαζιά  του χωριού. Φώναζε μόλις μας έβλεπε  έλεγε κουβέντες διάφορες, αλλά εμείς μόνο τις μισές καταλαβαίναμε γιατί τις σκόρπαγε  ο χειμωνιάτικος αέρας.
Γελούσαμε  χωρίς να τα ξέρουμε τι λέει.Ο τρόπος του και μόνο έφτανε!
Όταν ερχόταν ο Φιλλιπας ξεχνούσαμε  ότι κεσάτι είχαμε. Μας έπαιρνε αμπάριζα με την χαρούμενη διάθεση του.
Έτσι  ήταν ο Φίλιππας,αυθόρμητος και γνήσιος. Ειλικρινής ευθύς.Φιλότιμος μέχρι εκεί που δεν πάει.Πρώτα οι φίλοι και μετά αυτός. Χωρατατζής ακόμα και στην στεναχώρια του.

Ο Φίλιππος ,ίσως την εποχή της ιστορίας στο "πάρκο" του μπάρμπα Γιάννη του Σβόλη....

Ο Γιώργος , ο μεγαλύτερος της παρέας, τον έπιασε από "τα μούτρα" με του που μας ζύγωσε:
-Εσένα περιμέναμε να το στρώσουμε έλα Φίλιππα,θα μας πιάσει το σουρούπωμα..
-Τι ρε παιδιά;
-Τι; Ρωτάς; Δεν βλέπεις την γραμμή; Την έχουμε χαράξει είμαστε έτοιμοι..
-Όχι ρε παιδιά,δεν μπορώ σήμερα,δεν γίνεται..
-Γιατί;
-Δεν υπάρχει γιατί..Η μάνα μου μου δώσε λεφτά μετρημένα..Τσίμα τσίμα για μισό κιλό κιμά..Δεν περισσεύει δεκάρα,πάω κιόλας να τα αγοράσω..
-Όπα περίμενε τι βιάζεσαι και συ..Δηλαδή..αν πάρεις 450 γραμμάρια κιμά δεν σου περισσεύει ένα πενηντάλεπτο;
-Περισσεύει ναι..
Τότε δεν ήταν όπως σήμερα. Το γραμμάριο. είχε αξία και ο μπάρμπα Θόδωρος ο Κούρος-Θεός σχωρέστον- ήταν ακριβοδίκαιος στο ζύγισμα.
-Και θα καταλάβει την διαφορα δηλαδή η μάνα σου;Συνέχισε ο Γιώργος..
-Σιγά μην την καταλάβει..
-Άντε μια γύρα μόνο τότε,πενηνταλεπτα παίζουμε..
-Εντάξει παιδιά μια γύρα μόνο,μέσα..Μετά φεύγω..
Η αλήθεια ήταν ότι ήθελε να παίξει κι έψαχνε αφορμές..Στηνόμαστε και ρίχνουμε..Τελευταίος κοντά στην γραμμή ο Φίλιππος  ποτέ δεν έστριψε..Τζίφος το πενηντάλεπτο.
Έφερε μια γύρα γύρω από τον εαυτό του..
-Δηλαδή ρε παιδιά άμα πάω 400 γρ. κιμά θα το καταλάβει η μάνα μου;
-Μπααα  αποκλείεται λέμε εμείς μ ένα στόμα,λες και ήμασταν συνεννοημένοι..
-Ε..Τότε πάμε για δεύτερη γύρα!!
Δεύτερη γύρα πάλι τα ίδια ..Ξανά χαμένος , ξανά πάλι έκπτωση στο ζύγι,και πάλι ξανά στην γραμμή..
Τον έπιασε απογοήτευση..έκατσε πάνω σε κάτι τσιμεντόλιθους που τα χαν πρόχειρα οι ταχυδρόμοι να ακουμπούν τα δέματα..
-Φεύγω δεν παίζω άλλο ..
-Κάτσε ρε Φίλιππα,ξανά ο Γιώργος..Δεν μπορεί να σε πάει έτσι συνέχεια..Την άλλη φορά μας τα μάζεψες κανονικά,εικοσάρικο και βάλε κέρδισες..Μπορεί να γυρίσει η τύχη..Κι αν γυρίσει πας μισό κιλό κιμά κανονικά.έτσι δεν είναι;
-Πάω ναι..
Το ξαναστρώνουνε..μια δυο ,τρεις ριξιές.
Τζίφος και πάλι..έχασε και το τελευταίο πενηντάλπτο..
Ακούμπησε πάνω στην κολόνα  του διώροφου σπιτιού μονολογώντας..
-Πωωώω τι λέω στην μάνα μου τώρα;
-Πήγαινε και πάρε βερεσέ ρε Φίλλιπα,τι το σκέφτεσαι;Πέντε πάνω πέντε κάτω στο τεφτέρι....Σιγά μην καταλάβει ο πατέρας σου 10 δραχμές παραπάνω...
Όλοι τότε είχαμε βερεσέδια στα μπακάλικα του χωριού. Λίγες οικογένειες δεν είχαν.Οι πατεράδες μας μόλις πιάνανε λεφτά τα εξοφλούσαν και μετά από λίγο καιρό ξαναμπαίνανε στο τεφτέρι..
-Λέτε  ρε; αναθάρρησε ο Φίλιππας.
-Λέμε..Τράβα μην το σκέφτεσαι..
Πήρε απότομα μια μεταβολή ,πέταξε μερικά γεια ξεψυχισμένα και πήγε στο κρεοπωλείο του Κούρο-Θόδωρου..
Σταματήσαμε το παιχνίδι και πήγαμε από κοντά του να δούμε τι θα γίνει..Μπήκε μέσα και μεις σταθήκαμε τάχα αμέριμνοι λίγα μέτρα μακριά από την πόρτα..Ο μπάρμπα Θόδωρος κοντά στα 60 τότε,άνθρωπος στιβαρός και  σοβαρός,δεν σήκωνε και πολλά χωρατά,ειδικά από μας τα λιανοπαίδια.
 Ήταν τίμιος και εργατικός ,όπως όλοι άλλωστε τότε..Κείνη την ώρα που μπήκε ο Φίλιππος ακόνιζε τα χατζάρια του να τεμαχίσει ένα καινούριο σφάγιο..
-Γεια σου  Φίλιππα ,του πε με σκυμμένο το κεφάλι, μόλις τον είδε να μπαίνει, χωρίς καν να τον κοιτάξει..
-Γεια σου Μπάρμπα Θόδωρε...Σ' ήθελα....Είχε σκεφτεί πως θα φέρει την κουβέντα για το βερεσέ και ήταν έτοιμος. 
Ο μπάρμπα Θόδωρος,έβαλε το σφάγιο στην γωνία που θελε, ,και χωρίς να σηκώσει το κεφάλι από την κόφτρα σημάδεψε κι έκοψε το κρέας λέγοντας:
Κι εγώ σ' ήθελα Φίλλιπα
-τι κυρ Θόδωρε;
-Πότε γυρνάει ο πατέρας σου από το έργο;
-Δεν ξέρω μάλλον το Σάββατο που τελειώνουν,γιατί;
-Ξέρω λείπει καιρό..Αλλά να..μόλις έρθει πες του να μην ξεχάσει εκείνα τα βερεσέδια..Ξέρω ότι θα ρθει και μοναχός του,μα μην το ξεχάσει μοναχά..
Μαρμάρωσε,αυτό ήταν,έφυγε και η τελευταία του ελπίδα για βερεσέ..
-Ξεχνιούνται αυτά μπάρμπα Θόδωρε ....τι λες τώρα ;
 Άρχισε να τρίβει τα χέρια του από την αμηχανία..Κόμπιαζε,τι να λεγε τώρα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα;
-Λεγε τώρα, βιάζομαι ,τι θες..Έχω σφάγιο να κόψω ..
Ναι Μπάρμπα Θόδωρε...Θα σ'πω..
-Ε πες...Το αυστηρό του ύφος δεν άφηνε περιθώρια για χασομέρια..
-Να... κόψεμ...
Τι να πει;Στη τσέπη δεν είχε φράγκο, η μάνα του η κυρά Χρυσάνθη μια ώρα περίμενε τον κιμά,έπρεπε κάτι να κάνει, να βρεί μια λύση έστω και την ύστατη ώρα,και στα 14,δεν ήταν εύκολη υπόθεση αυτό..
-Θα πεις Φίλιππα;Δεν θα ξημερώσουμε ,έχουμε και άλλες δουλειές..
-Κόψεμ..Να από αυτό εκεί το κομμάτι..Μάταια προσπαθούσε να κερδίσει  χρόνο μπας και του ρθει καμιά φαεινή ιδέα..
-Ποιο Κομμάτι;
Ανέμισε το δάκτυλό του από την μια άκρη στην άλλη των τσιγκελιών,που ταν καρφωμένα φρεσκοκομμένα κρέατα,αλλά η απόφαση δεν έβγαινε..Και πως να 'βγαινε δηλαδή;
-Λέγε βιάζομαι σου πα!Η απότομη φωνή του δεν σήκωνε πολλά πολλά..
-Από αυτό κόψε.. 
-Απ αυτό;Ποιο δηλαδή; 
-Κόψεμ ναι...
-Τι μωρέ παιδάκι,με γκάστρωσες!
-Κόψεμ ...Κόψεμ..
Έκανε δυο βήματα πίσω,ανασκαλεύοντας την άδεια τσέπη του..
-Κόψεμ καλύτερα ένα χερ' ξύλο μπαρ μπα Θόδωρε.γιατί από μυαλό είμαι φλοέρα!!
Γύρισε απότομα κι έφυγε  αφήνοντας τον μπάρμπα Θόδωρο να τον κοιτάει απορημένος..
Εμείς απέξω είχαμε λυθεί στα γέλια..
Δεν σταμάτησε.Πέρασε από μπροστά μας,έκανε μια απότομη μεταβολή, κι έφυγε για το σπίτι του.
Λίγα μέτρα μετά σταμάτησε,γύρισε το κεφάλι του,ίσα ίσα να τον βλέπουμε,και μας είπε,γελώντας κι αυτός:
Μην γελάτε ρε,πάλι θα σας τα πάρω!!
Άνοιξε την ομπρέλα του,και με τον ίδιο τρόπο που ήρθε, έφυγε.
Σήκωσε το χέρι του  μας χαιρέτησε με την πλάτη γυρισμένη και περπατώντας  γρήγορα προς το σπίτι του,χάθηκε  μέσα στην αντάρα της αποβροχιάς:
Γειά ωρεέ,Γειααά.....

Σε σχολική παράσταση στο Λύκειο..Διακρίνονται από αριστερά: Σπυριδούλα Νταλαπέρα,Χρυσούλα Νταλαπέρα ο Φίλλιπος και Μαριάνθη Κοντού.

Τα λόγια του  καθενός που φεύγει από την ζωή κρατούν κρατούν την μνήμη του ζωντανή,ιδιαίτερα σε μας, τους φίλους του:Εμένα, τον Γιώργο,τον Δημήτρη,τον Κώστα,σε όλους ,συνομήλικούς του και μη..
Κάθε φορά που συναντιόμαστε,έχουμε να πούμε και μια ιστορία του..Και κάθε φορά λέμε πόσο μεγάλη είναι η απουσία του.
Ο Φίλιππος έφυγε από την ζωή μόλις 23 χρονών σε τροχαίο δυστύχημα το 11-8-1989..
Αυτή η ιστορία είναι γραμμένη στην μνήμη του..
,

Σε γενέθλια του μάλλον το 1986..Πάνω αριστερά: Γιώργος Μάλαινος,η αδελφή του Κατερίνα,ο Φίλλιπος.
Κάτω η αδελφή του Ιουλία, και δίπλα εγώ..


Πέτρος Σπυρέλης

"ΑΝΩ ΚΑΤΩ" ΕΚΑΝΕ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΜΠΥΛΙΑ!

Άνω κάτω έκανε την ενορία του Αγίου Βλασίου ο π. Κωνσταντίνος Κοντογιώργος, ή μάλλον για να ακριβολογούμε έκανε καλύτερα,"πράματα και θάματα"!

Ο Επιτάφιος της Παναγίας!

Ο δραστήριος ιερέας,από την ώρα που ανέλαβε την ενορία του Κ.Αγίου Βλασίου, και αργότερα και του Άνω Αγίου Βλασίου θεσμοθέτησε μια σειρά προηγιασμένων λειτουργιών που πριν δεν γινόταν.
Καθιέρωσε εκτός των άλλων τον Επιτάφιο της Παναγίας το 15 Αύγουστο  στα Καραμανέικα, την λιτανεία της εικόνας του Αγίου Βλασίου κάθε 16 Αυγούστου απόγευμα,την παραμονή του εορταζόμενου Θαύματος του Αγίου δηλαδή,στον κεντρικό δρόμο του Αγίου Βλασίου,μετά αρτοκλασίας και της φιλαρμονικής του Δήμου Αγρινίου  την οποία ακολουθεί πλήθος κόσμου,και τιμά με την παρουσία του συχνά ο σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου k. Ιερόθεος! 

η Λιτανεία της εικόνας του Αγίου Βλασίου

Η  πανηγυρική θεία λειτουργία ανήμερα του πολιούχου,γίνεται με κάθε τιμή στις 17 Αυγούστου το πρωί, ενώ  τα τελευταία 5 χρονιά , γιορτάζεται ανελλιπώς κάθε 12 Ιούλη  στον ιερό ναό του κ.Αγίου Βλασίου  η μνήμη του Αγίου Παϊσίου!
Προχθές  μάλιστα στην λειτουργία παραβρέθηκαν πάνω από 100 πιστοί,ενώ  ένας φίλος της ενορίας ο Γεώργιος Κατσούδας με καταγωγή από την Αμφιλοχία  και γνωστός επαγγελματίας στην περιοχή του Αγρινίου παρέθεσε "τράπεζα" σε όλο το εκκλησίασμα στην παραδοσιακή ταβέρνα Χάνι στην Τσάκλα!
Πέραν από κει όμως ο 40χρονος ιερέας, αγόγγυστα και με αίσθημα ευθύνης προς τους συντοπίτες  του επιδόθηκε σε μια σειρά έργων σε όλο το μήκος και πλάτος της ενορίας του.
Πριν  από λίγα χρόνια απέναντι απόν ιερό ναό του κ. Αγίου Βλασίου έκανε το πνευματικό κέντρο της ενορίας με χορηγίες των πιστών.
Από το 1968 που έγινε ο ναός πρώτη φορά  θα αγιογραφηθεί  ο ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος στα Καραμανέικα,ενώ πριν  λίγες μέρες πάλι με χρήματα των πιστών και με την ευγενική χορηγία του Δήμου Αγρινίου άρχισε η προέκταση του προαυλίου χώρου του Παρεκκλησίου της Αγίας Παρασκευής στον ομώνυμο οικισμό.
Στις εργασίες συμμετείχε ενεργά και ο ίδιος δίνοντας το καλό παράδειγμα πρώτος στους υπολοίπους!
Πρώτος δε βγάζει μέσα από τα άμφια του σεβαστά ποσά σε κάθε εργασία που αποφασίζεται μέσα στο εκκλησιαστικο συμβούλιο!
Ακόμη φροντίζει όλα τα ξωκλήσια ενώ συντηρεί με όλα όσα πρέπει να εφοδιάζονται κάθε χρόνο οι  κύριες εκκλησίες της ενορίας, όπως πετρέλαιο θέρμανσης, επισκευές διάφορες κλπ.
Ο δυναμικός ιερέας δεν σταματάει εκεί.
Αναβιώνει  θρησκευτικά πανηγύρια στους προαυλίους χώρους των ναών, σύμφωνα με τις παλιές παραδόσεις και τα Ελληνοορθόδοξα χριστιανικά ήθη και έθιμα.

Στον Άγιο Νικόλαο στον Προύλπο

Φέτος στις 26 Ιούλη στον προαύλιο χώρο του ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής στον ομώνυμο οικισμό, αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία θα λάβει χώρα παραδοσιακό πανηγύρι με ζωντανή ορχήστρα παραδοσιακά ψητά,κρασί και μπύρες!

Η παράδοση είναι τρόπος ζωής για  τον π.Κωνσταντίνο Κοντογιώργου και δεν στέκεται μόνο στα εκκλησιαστικά ζητήματα.
Είναι παραδοσιακός σε όλους τους τομείς.Δεν πρόκειται για έναν ¨κοσμικό "Παπά..Ζει στην Χούνη Αγρινίου μαζί με την πρεσβυτέρα του και τα 3 τους παιδιά. Η ίδια η φύση είναι ο οδηγός των ασχολιών του.
Πρόκειται για έναν σύγχρονο παπά-ζευγά αφοί οι γεωργία και η κτηνοτροφία είναι οι βασικές του ενασχολήσεις.
Φτιάχνει εξαιρετικό κρασί,τσίπουρο,και τυροκομικά προϊόντα χωρίς να παρεκκλίνει στο ελάχιστο από τις παραδοσιακές συνταγές,ενώ καλλιεργεί μικρές εκτάσεις γης δίπλα από το σπίτι του εφοδιάζοντας την οικογένειά του με τα απαραίτητα τρόφιμα καθ'όλη την διάρκεια του έτους!
Το εκκλησιαστικό συμβούλιο και οι πιστοί της ενορίας γνωρίζοντας την δραστηριοτητα του από πρώτο χέρι αλλά και το φιλανθρωπικό του έργο που ο ίδιος δεν θέλει να γίνεται γνωστό, στέκεται σύσσωμο δίπλα του σε κάθε ενέργεια του,δίνοντας του απόλυτη εμπιστοσύνη ,και ο ίδιος με την φιλοτιμία του ,τον ανοιχτό του χαρακτήρα,την τιμιότητα και την ευλάβεια του προς τα χρηστά ήθη,τους αποζημιώνει στο έπακρο!
Απόδειξη το πως διαφημίζει την θρησκευτική πανήγυρη η οποία γίνεται με πρωτοβουλία του ιερέα και του εκκλησιαστικού συμβουλίου, ο συγχωριανός μας, Χρήστος Ζώης στα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης.. :

ΠρόσκλιΣ Σιουλνούς:

"Τα τιλιφταία λίγα χρόνια καθιηρόθκει του ημιρήσιου παγγύρ σν Αγία Παρασκιβή Αγίου Βλασίου του Δήμου Παρακαμπυλίουν. Κι φέτους, τσ 26 Ιουλίου μιτα τ λειτουργία θα γίν χαμός στου Μπέτακα μι ζουντανή ουρχήστρα, ψτό κι τσιαφουμέν μπύρα. Είστι άπαντες καλισμέν να γιουρτάσουμι ν Αγία κι να γλιντίσουμι παραδουσιακά. Γιαφνούς πδεν καταλαβαίνει χουργιάτκα να κταξνει μιτάφραΣ Γκούγκλ παρακάτ κιάμα θέλιτι ιπίσημ μιτάφραΣ (Σ χουντρό όπους στ λέξ wish) στα Ιγκλέζκα ή στα Ισπανικά, ιγώ είμι δω. Ιλπίζου να ειδουθούμι στου χουργιό!!!"

Από την επέκταση του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής

Το μεγάλο στοίχημα για τον Πάπα- Κώστα τώρα πια είναι η αλλαγή της σκεπής του κεντρικού Ναού,του Αγίου Βλασίου.Η σκεπή είναι παλιά και αρχίζει να μπάζει νερό και υγρασία. Κρίνεται λοιπόν αναγκαία η αντικαταστασή της.Για τον σκοπό αυτό ο ιερέας καλεί όλους όσους μπορούν να συμμετάσχουν οικονομικά!Πρώτος ο ίδιος κατέθεσε ένα σεβαστό ποσό στο εκκλησιαστικό συμβούλιο ,δίνοντας και πάλι το καλό παράδειγμα,ενώ αναμένεται και βοήθεια από τους τοπικούς συλλόγους!

Τα συγχαρητήρια είναι λίγα για τον δραστήριο Ιερέα!

ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΝΕΡΟΜΥΛΟΙ ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΚΟΡΦΟ (ΑΡΑΧΩΒΑ) ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Ο μύλος του Γαβρίλη

Το Πεντάκορφο (Αράχωβα), βρίσκεται στην ορεινή Τριχωνίδα,και αποτελεί τοπική κοινότητα της Δημοτικής ενότητας Παρακαμπυλίων του νυν Δήμου Αγρινίου.

Είναι χτισμένο στα "ριζά" και δυτικά του όρους Παναιτωλικού, που αποτελεί και το φυσικό όριο με την Ευρυτανία και απέχει 35 χιλιόμετρα βόρεια από το Αγρίνιο δυτικά της εθνικής οδού Αγρινίου -Καρπενησίου  Δίπλα του τα όμορφα χωριά  Άγιος Βλάσης (Β.Δ),  Κυπάρισσο ΝΔ και  Καστανούλα (ΑΝ )

Στα βόρεια και ανατολικά δεσπόζουν οι κορυφές Αι Λιάς, Κούτουπας, και Κέδρος,θυμίζουν έντονα  Αλπικό τοπίο! 

Το φυσικό κάλος της περιοχής ενισχύεται από τα άφθονα νερά που πηγάζουν από τις ελατοσκεπασμένες πλαγιές του βουνού που κατηφορίζοντας σχηματίζουν στην άκρη του χωριού τον ποταμό Ζέρβα, ορμητικός και επικίνδυνος το χειμώνα, όμως σχεδόν ξεροπόταμος το καλοκαίρι αφού οι κάτοικοι αρδεύουν τα χωράφια τους από αυτόν, πιάνοντας το νερό παλιότερα με δέσεις και χωμάτινα αυλάκια,αργότερα με σωλήνες και υδρομαστεύσεις!
Είναι ευνόητο ότι σε μια περιοχή, όπως το Πεντάκορφο , που περικλείεται από το υδάτινο στοιχείο δεν θα μπορούσαν να λείπουν τον παλιότερο καιρό και οι νερόμυλοι...Η βαριά βιομηχανία της εποχής!

Και όντως ήταν η βαριά βιομηχανία της εποχής αφού στο χωριό υπήρχαν και λειτουργούσαν τέσσερις τέτοιοι.
Τόσους εγώ θυμάμαι να δουλεύουν κανονικά και καθημερινά στους οποίους πήγα και εγώ ο ίδιος για άλεσμα...
Συγκεκριμένα ξεκινώντας από πάνω προς τα κάτω στο χωριό, υπήρχαν οι εξής νερόμυλοι!


Ο Μύλος του Γαβρίλη Κωτούλα, στη θέση Σεπετός που είναι και ο πανέμορφος καταρράκτης, "έπιανε" το νερό που πηγάζει από την πηγή Κεφαλόβρυσο, κρυστάλλινο καθαρό , με ξύλινη κάδη παλιότερα και μεταλλική αργότερα, τροφοδοτούσε το μύλο. Ύστερα το νερό συνέχιζε τον κατήφορο προς το χωριό.Ο μύλος αυτός μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο πιο τακτικός στο άλεσμα γιατί η θέση και η ποσότητα του νερού, του επέτρεπε να αλέθει συνέχεια!

Θυμάμαι οτι κάποτε πήγα με τη μάνα μου εκεί το καλοκαίρι για να αλέσουμε τραχανά.
Η μάνα μου φορτώθηκε το "γέννημα", καμιά 25αριά κιλά σιτάρι και εγώ την ακολουθούσα για παρέα. Θα ήμουν 7-8 χρονών. Από τότε μου άρεσε να ακολουθώ τους γονείς μου σε μέρη που δε γνώριζα και ιδιαίτερα σε τοποθεσίες που λειτουργούσαν μικρές τέτοιες παραδοσιακές μηχανές όπως π,χ και τα ελαιοτριβεία. Εκεί συναντούσα πάντα άγνωστους ανθρώπους, κάθε ηλικίας , από διάφορα μέρη και πάντα άκουγα και μάθαινα κάτι το καινούργιο.

Σηκωθήκαμε θυμάμαι νωρίς το πρωί (μπονώρα) μην μας πιάσει ο ήλιος, να πάμε και να γυρίσουμε νωρίς γιατι η μάνα μου αργότερα έπρεπε να κάνει τις δουλειές του σπιτιού όπως ζύμωμα και φαγητό στη φωτιά για δεκαμελή οικογένεια... Όταν φτάσαμε στη θέση που ήταν ο μύλος ένα πρωινό ψυχρό αεράκι σου σήκωνε την τρίχα. Πρέπει να ήταν Αύγουστος, 7:00 με 8:00 το πρωί...

Το μέρος εκεί είναι απόσκιο και ο ήλιος το παίρνει μετά τις 11-12 η ώρα. Η τοποθεσία ήταν ένας μικρός παράδεισος. Μηλιές,καρυδιές και άλλα οπωροφόρα δέντρα σε μικρά πεζούλια. Εντύπωση μου έκανε τότε,μικρό παιδί,η υγεία των καρπών της μηλιάς και της καρυδιάς. Φαίνεται το ορεινό του μέρους ,η δροσιά της νύχτας και το πετρώδες του εδάφους βοηθούσαν!Ο τόπος μύριζε ποτισμένη γη και τριγύρω αντηχούσε το νερό που έπεφτε από τον καταρράχτη. Απέναντι στον πεταλίτη έβοσκαν γίδια ακροβατώντας ,ατσοπάνευτα με μεγάλα κύπρια (μπρούντζινα κουδούνια).
Μπήκαμε στο μύλο πρώτοι και ο ηλικιωμένος μυλωνάς μας άλεσε το γέννημα και μας πρόσφερε κουλούρα ζεστή σταρένια μαύρη. Την κάναμε προσφαϊ με τυρί και αυγά που είχαμε μαζί μας.
Πού είναι τώρα εκείνη η όρεξη και η νοστιμιά...Πού να βρεθούν σήμερα τέτοια γνήσια υγιεινά αγαθά.
Ο μύλος μέσα είχε και άλλα "γεννήματα" για άλεσμα. Ο κόσμος τα άφηνε εκεί και όποτε ευκαιρούσε πήγαινε και τα έπαιρνε. Ούτε σκέψη και φόβο για κλοπή και φύρα.Ο μυλωνάς έπαιρνε για πληρωμή ένα μικρό μέρος του γεννήματος το λεγόμενο ξαϊ.

Πιο κάτω, στη θέση Καρδαρέϊκα λειτουργούσε και υπάρχει ακόμα σε καλή κατάσταση ο μύλος των αδερφών Καρδαρά, Νίκου και Τάσου πάνω στο μονοπάτι που τότε πήγαινε προς το χωριό Καστανούλα.
Δίπλα υπήρχε ξύλινη νεροτριβή που έπλενε τα χοντρά ρούχα και τα σκεπάσματα.
Πόσες καλοσύνες θυμάμαι από αυτούς τους μυλωνάδες!.και τη μυλωνού τη θειά Αγγέλω!
Πρόσχαρη και χορατατζού γυναίκα!Εκείνα τα δύσκολα χρόνια ήτανε και η πρακτική μαμή του χωριού...
Στο σπίτι τους το χειμώνα που το ρέμα κατέβαζε και γίνονταν αδιάβατο έβρισκαν καταφύγιο
οι διαβάτες που πήγαιναν η έρχονταν από την Καστανούλα.


Ο μύλος των αδερφών Τάσου και Νίκου Καρδαρά
Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι τότε δεν υπήρχε δρόμος για την Καστανούλα και πέραν αυτής.
Σήμερα έχει ανοίξει ο δρόμος αλλά σε ένα τμήμα του είναι χωματόδρομος και αδιάβατος το χειμώνα,  και οι κάτοικοι και περαστικοί περνάνε, άκουσον,άκουσον, επάνω σε κρεμαστό κουνιστό ,τριτοκοσμικό γεφυράκι, παρά την δέσμευση της Περιφέρειας για κατασκευή γέφυρας!


Ο γιος του Τάσου Καρδαρά (60 ετών σήμερα), μαζεύει το αλεύρι την ώρα που αλέθει ο μύλος

Πιο κάτω και στο συνοικισμό Αγία Δευτέρα υπήρχαν και λειτουργούσαν άλλοι δύο νερόμυλοι:
Ο ένας στη θέση Κρανιά του μακαρίτη Σπύρου Ξευγένη και ο άλλος στη θέση Λογγά
του εν ζωή Φώτη Ανδρώνη! Θυμάμαι να πηγαίνουν εκεί γεννήματα με γαϊδουράκια για άλεσμα,από τα χωριά Κυπάρισσος Αμπέλια κλπ.Και σε άλλες τοποθεσίες του χωριού υπάρχουν ακόμα ερείπια άλλων νερόμυλων Αυτοί όμως οι νερόμυλοι που ανέφερα πιο πάνω με κάποια επισκευή και συντήρηση θα μπορούσαν να γίνουν λειτουργικοί και επισκέψιμοι και θα αποτελούσαν μνημεία λαογραφικής και πολιτισμικής κληρονομιάς!

Παλαιότερα τα έργα αυτά εντάσσονταν σε προγράμματα αγρό τουρισμού ,αλλά σήμερα με την κρίση τα πράγματα έχουν δυσκολέψει. 

Ενδεικτική φώτο για το πως ήταν οι παλιές νεροτριβές.

Αξίζει να γνωρίσουν οι καινούργιες γενιές τον τρόπο ζωής του παρελθόντος!Έναν τρόπο απλό,  φυσικό ,ανθρώπινο από τον οποίο η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης μας έχει αποκόψει!


Κείμενο : Φίλιππος Φαρμάκης