"ΕΓΩ ΨΗΦΙΖΩ ΚΥΡΙΑΚΟ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ. ΤΟ ΠΙΑΣΕΣ;"

Της Βασιλικής Σδράκα

Είχα πει πως δεν θα ξανατσακωθώ για τα πολιτικά.
Είχα.
Πει.
Ότι δεν.
Είχα.

Όπως όλοι πια ξέρετε, αν το πρωί δεν πιώ καφέ ετοιματζίδικο και δεν καπνίσω 1821 στριφτά τσιγάρα δεν αρχίζει η μέρα ρε παιδάκι μου! Ώφου. Ε, δεν αρχίζει.

Επειδή τα παράδοξα, τα κουλά και τα ότι να ΄ναι με κυνηγούν, στην καφετέρια της γειτονιάς πλέον είμαι γνωστή. Όχι, μόνο γιατί τους έχω κάνει πλούσιους (άτσα) αλλά γιατί έχουν γίνει μάρτυρες σε διάφορα περιστατικά.
Κυρίως συμβαίνουν όταν ξυπνάω με νεύρα και είμαι έτοιμη για καυγά. Καυγάς που μπορεί να αρχίσει επειδή μια μύγα έκανε το λάθος να πετάξει μπροστά μου.

Μια τέτοια ημέρα ήταν και η σημερινή.
Ήθελα απλώς ένα καφεδάκι.
Ένα απλό, αθώο, ταπεινό, ήσυχο και σοβαρό καπουτσινάκι με προοπτική να το καταναλώσω, να ανοίξει το μάτι μου, να περάσει η πρωινή τσαντίλα και τσαααακ! Αισιοδοξία ξανά. Πολιτισμός και δημοκρατία. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΛΕΓΩ. Μόλις πιώ το καφεδάκι. Πιο πριν ντοντ τατς μι.

Μπαίνω στο καφέ με τη διάσημη λευκή σαγιονάρα, το ροζ πιτζαμάκι (που μοιάζει με φόρμα οπότε το σώζουμε) και τον Τζότζο ανά χείρας (που μόλις είχε ρίξει το πρωινό κατούρημα και ήταν ανάλαφρος και περιχαρής).

Εδώ στις Νέες Ιωνίες είναι γνωστές οι πολιτικές μου απόψεις (και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;).

Έτσι κάποιος κάτοικος που έπινε ήρεμος και νομοταγής το φρέντο του, που λέμε και καμιά καλημέρα άμα λάχει, όταν με είδε να περιμένω την μπουφετζού να με εξυπηρετήσει, θεώρησε τη στιγμή σωστή να έρθει να μου κάνει το συκώτι πλανήτη. Για τα πολιτικά. Πρωί-πρωί. Με αυτή την κάψα ξύπνησες πουλί μου; Ούτε εγώ δεν κάνω έτσι που είμαι και μέγιστη ανωμαλάρα.

-Ναι αλλά.. και αυτό δε μας το είχε πει η Κυβέρνηση...
-Ναι κύριε Κώστα μου. Ηρεμία. Πιες το καφεδάκι σου τώρα και χαλάρωσε.
-Ναι αλλά... και το άλλο δε μας το είχε πει η Κυβέρνηση...
-Ναι κύριε Κώστα μου. Καλό καφέ δεν κάνουν εδώ;
-Ναι αλλά... είναι και αυτό το τρίτο. Δεν είδες τι έγινε και στη Γαλλία;
-Είδα κύριε Κώστα μου. Πιες τον καφέ τώρα.
-Ναι αλλά...
-Άσε με ρε μανούλα μου να πάρω έναν καφέ. Τι μου λες για την Κυβέρνηση; Πήγαινε στην Κουμουνδούρου και κάνε διαμαρτυρία. Εγώ τι σχέση έχω;
-Ε φαντάζομαι ότι προς τα εκεί γέρνεις.
-Δεν είμαι καράβι κύριε Κώστα μου. Δε γέρνω. Πάνε κάτσε στην καρέκλα τώρα.

"ΕΓΩ ΨΗΦΙΖΩ ΚΥΡΙΑΚΟ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ.
ΤΟ ΠΙΑΣΕΣ;"

Ω να σου @@@.... κύριε Κώστα μου!

Δεν ήταν η δήλωση που με έκανε έξω ΦΤΕρνών, δικαίωμα του. Ήταν το στυλάκι "ε, ε, ε, εεεε σ' άρεσε μωρή, ε, ε, ε; Τάπα; Τάπα;". Αυτό το γλιτσερό και αυθάδικο.

"Και δεν ντρέπεσαι να το λες;" απάντησα αυθόρμητα. Αν είχα πιει τον καφέ, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.

Ακολούθησε ένα σκηνικό όχι ακριβώς βγαλμένο από κωμωδία. Ίσως από τρελάδικο.

Σήκωσε τη φωνή ο κύριος ο Κώστας, σήκωσα και εγώ τη δική μου, το μαγαζί το βούλωσε και πήρε τη μορφή ακροατηρίου ενώ ο Τζότζο γάβγιζε καθότι αναστατώθηκε.

Να μη γράψω και δοκίμιο, η μπουφετζού ματαίως επιχείρησε κάμποσες φορές να μου πάρει παραγγελία, προφανώς σε μια προσπάθεια να με ησυχάσει.

Γνωρίζοντας πως τον πίνω τον καφέ, τον παρασκεύασε, μου τον έδωσε "κερασμένος από εμένα" είπε. Μάλλον για να με διώξει στα γρήγορα...
"Συριζαία είσαι και εσύ;" τη ρώτησε ο κύριος Κώστας. Τα πήρε η κοπελιά, σήκωσε τη φωνή, σήκωσε και ο κύριος Κώστας τη δική του, το μαγαζί συνέχισε να έχει μορφή ακροατηρίου και ο Τζότζο γάβγιζε καθότι αναστατώθηκε

Για λίγα δευτερόλεπτα, έγινα εγώ μάρτυρας σε καυγά για τα πολιτικά. Ασυνείδητα η πρώτη μου σκέψη ήταν "τι μαλάκες είναι αυτοί ρε;"!

Έφυγα κρυφά και ενοχικά με ελαφρά, κρατώντας καφέ και σκύλο. Φτάνω στην πλατεία που βρίσκεται μερικά μέτρα παρακάτω.
Κάθομαι στο παγκάκι. Με ενοχλεί ένα ξύλο στα οπίσθια. Γαμώτο. Στο σπασμένο έκατσα;

Κάθομαι στο επόμενο.

Ο Τζότζο είχε ηρεμήσει και πότισε το δέντρο μπροστά.
Με κοίταξε. Ήρεμος. Μου γλώσσισε το χέρι και έκατσε στα πόδια μου.

Σκέφτηκα...

Αυτό το ζωάκι γάβγισε χωρίς να ξέρει το λόγο. Αισθάνθηκε απλά απειλή για τον άνθρωπο του και προσπάθησε να τον προστατέψει.

Εμείς τα βούρλα, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε ζώα, γιατί δεν προστατεύουμε ο ένας τον άλλο αλλά τρώμε τις σάρκες μας σε κάθε ευκαιρία;

Αφού ο ένας είναι ο άνθρωπος του άλλου.

Ο λαός δεν είμαστε;

Ή μήπως όχι;

Η στήλη είναι σατυρικού περιεχομένου..

Χωρίς φικ μικ σημαίνει χωρίς περιστροφές , στα ίσια