ΤΟ ΑΛΩΝΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΣΤΗ ΧΟΥΝΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ!

Το πανέμορφο αλώνι της φωτογραφίας βρίσκεται στον οικισμό Σκιαδέικα στην Χούνη Αγρινίου.

Η πανοραμική του θέση, η άγρια ομορφιά του συνδέθηκε με έναν τοπικό μύθο,στηριγμένο όμως σε πραγματικά γεγονότα,όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις!

Μας διηγείται λοιπόν η κυρά Λένη που κατάγεται από τα Σκιαδέικα:

"Θυμάμαι όταν ήμουν 15 χρονών ότι είχα κάνει τις δουλειές του σπιτιού  και καθόμουνα και χάζευα από το παράθυρό μου,-κόντευε μεσάνυχτα-τη βροχή.Το σπίτι μας για να σου δώσω να καταλάβεις απέχει καμιά πενηνταριά μέτρα από το αλώνι μας..Δεν ήταν μια απλή βροχούλα αυτή  θυμαμαι,ήταν μία θεόρατη καταιγίδα με αστραπές και βροντές  που σε έκανε να μην τολμάς να ξεμυτίσεις έξω από την πόρτα του σπιτιού.Έβρεχε Θεό με τον Θεό...

Και τότε ξαφνικά από το πουθενά άρχισαν να ακούγονται φωνές και τραγούδια πολλών ανδρών. Η περπατησιά τους τάραζε συθέμελα το σπίτι και οι φωνές τους κάλυπταν τις αστραπές που ακουγόταν:

Στης κλεισούρας τα βουνά ο τσολιάς μας, τσολιάς μας πολεμά...Οι φωνές τους αχολογουσαν σε όλο το χωριό..

Άνοιξα τα μάτια μου ορθάνοιχτα δεν είχα ματαδεί τέτοιο πράγμα ..Οι αστραπές φώτισαν για λίγο τα αγριωπά πρόσωπά τους ενώ μερικοί από αυτούς άρχισαν με κοιτούν προς το παράθυρο του σπιτιού.

Η μάνα μου πετάχτηκε μεμιάς από το κρεβάτι της.Τράβηξε την κουρτίνα και έβαλε μία κουρελού μπροστά στο παράθυρο να μην μας βλέπουν.. Με άρπαξε από κει σκιαγμένη με τα μάτια γουρλωμένα και μου πε.."Μην κοιτάς προς τα εκεί αυτοί είναι σατανάδες  σατανάδες του κερατά" και με απίθωσε  με τα δύο της χέρια πάνω στην αγκωνή του τζακιού..

Από κει άκουγα τρομαγμένη τις βροντερές φωνές τους  και τα γέλια τους..

.Ακόμα και τώρα σκέφτομαι ότι αυτοί δεν ήταν άνθρωποι ήταν πραγματικοί σατανάδες..Δεν ξέρω ακόμα τι ήταν..Μπορεί να ταν ναι αντάρτες,μπορεί να ταν διάολοι, μπορεί και οι ψυχές των αδικοχαμένων ανταρτών που έμεναν άταφοι μέρες να μην πω και μήνες.. Όταν βγαίναμε να παίξουμε στο αλώνι την μέρα αντί να παίζουμε,μετρούσαμε άψυχα κορμιά άντρες και γυναίκες, ήταν ο εμφύλιος βλέπεις.....Πώς να μην ήταν σατανάδες αυτοί; Σατανάδες ήταν σατανάδες του κερατά όπως έλεγε η μάνα μου ..

Μιαν άλλη φορά θυμάμαι όταν ήμουν μικρό κορίτσι πήγα στην πηγή με τη στάμνα για να πιάσω νερό 100 μέτρα απ το αλώνι..

Γυρνώντας είδα μία γυναίκα νέα, ζαλιγκωμένη με ξύλα.. Κουβαλούσε φορτίο διπλάσιο από το μπόι της.

Η κορμοστασιά της δεν θύμιζε γυναίκα του χωριού την κοίταξα με περιέργεια και έτσι όπως την παρατηρούσα...φαπ... εξαφανίστηκε από μπροστά μου.. 

Γύρισα στο σπίτι τρομαγμένη και από τον φόβο μου ούτε στην μάνα μου δεν το πα...

Πολλές βραδιές ακούγαμε φωνές πίσω από τ αλώνι.. Δεν ξέρω αν ήταν της φαντασίας μας ή αν ήταν πραγματικά δαιμόνια αλλά κάναμε χρόνια να βγούμε να ξαναπαίξουμε εκεί... 

Ίσως αυτό,όπως μας διηγούνταν ο πατέρας μου να  είχε παρακινήσει έναν παπά από τα Αλέστια Ευρυτανίας να έρχεται να κάνει -όποτε περνούσε από το χωριό-σύναξη τον τρισκατάρατων δαιμόνων όπως μας έλεγε.. Καθόταν ο παπάς στη μέση του αλωνιού κρατώντας ένα μεγάλο παλούκι καλούσε τους δαίμονες φωνάζοντας ακαταλαβίστικα λόγια κι αυτοί λες και τον άκουγαν εμφανιζόταν με την μορφή μεγάλων κορακιών.

Τότε ο Παπάς αρπαζε το παλούκι και χτυπούσε με δύναμη τα κοράκια... 

Πολλοί λένε ότι το γκάπα  γκούπα από τα χτυπήματα ακουγόταν μέχρι τις αυλές των σπιτιών τους...Σαν να θελε ο Παπάς να εξορκίσει το κακό...

Τι να σου πω παιδί μου..Αλήθεια ψέματα,δεν ξέρω!
Πάντως εγώ ακόμα ξέρω ότι τα βράδια,και τώρα ,σκιάζομαι να πάω εκεί....

Φωτο: Θωμάς Μαντζαφίνης- Σωτηρία Μαντζαφίνη.
Ευχαριστούμε την Κυρά Λένη και κατοίκους του χωριού για την ιστορία που μας διηγήθηκαν.

ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ:
Σπυρέλης Πέτρος