Είχαμε δυο τρεις μέρες που το σκεφτόμασταν.Θα λεγα ήταν το μοναδικό θέμα συζήτησης σχεδόν!Εγώ ο Κώστας ,κι ο Μήτσος,ήμασταν τότε στην έκτη Δημοτικού.Ο Γιώργος ήταν δυο χρόνια μεγαλύτερός μας και ήταν ο αρχηγός της παρέας.
Το απόγευμα της παραμονής της πρωτομαγιάς το πόρισμα βγήκε:
Θα πάμε εκδρομή στην Αγία Σωτήρα!
Η Αγία Σωτήρα το μικρο ξωκκλήσι βόρεια του χωριού, βουτηγμένο μέσα στο πράσινο με τα ολάνθιστα σπάρτα και τα πλατύκορμα πουρνάρια,φάνταζε ο τέλειος προορισμός για μας τότε. Ο ερχομός της άνοιξης,ο πραγματικός της ερχομός,ήταν η Πρωτομαγιά.Στα παιδικά μας μυαλά η λέξη ηχούσε πελώρια!Για κάποιο λόγο σ αυτή την μοναδική μέρα περιμέναμε να συμβούν όλα όσα θέλαμε να συμβούν!
Μόλις άναψαν τα φώτα στις κολώνες στον κεντρικό δρόμο του χωριού,ικανοποιημένοι για την απόφαση μας καληνυχτίσαμε ο ένας τον άλλον και πήγαμε στα σπίτια μας νωρίς νωρίς μιας και το ραντεβού μας την επομένη ήταν στις 7 το πρωί,για να χουμε όλη την μέρα μπροστά μας από την μια,και από την άλλη γιατί μετά τις 11 το πρωί, το χωριό θα γέμιζε επισκέπτες από Αγρίνιο,και θα ταν μια καλή ευκαιρία να βρούμε τους καλοκαιρινούς μας φίλους που θα έρχονταν εκδρομή να απολαύσουν κι αυτοί την Πρωτομαγιά.
Την επόμενη συναντηθήκαμε πάνω από το Γυμνάσιο όλοι .
Από κει θα παίρναμε το μονοπάτι προς την Αγία Σωτήρα. Η μέρα ήταν ανοιξιάτικη και ζεστή.
Πριν ξεκινήσουμε ο Κώστας είχε την φαεινή ιδέα:
-Μήπως πρέπει να πάρουμε και κάτι μαζί μας να φάμε;
-Ωραία ιδέα, είπα!Στο σπίτι υπάρχει λαχανόπιτα από χτες,μπορώ να πάρω 5-6 κομμάτια!
-Εγώ τομάτες από τον κήπο συμπλήρωσε ο Κώστας.
-Και γω μπορώ να φέρω τυρί και φρεσκοζυμωμένο ψωμί είπε ο Μήτσος..
Ο Γιώργος καθόταν σκεφτικός..Αυτός θα λεγε το τελικό ναι εξάλλου...
Κρεμόμασταν από τα χείλη του...έφερε δυο κύκλους στον δρόμο προβληματισμένος..Μετά από λίγο στάθηκε μπροστά μας και με περισπούδαστο ύφος μας είπε:
-Όλα αυτά τα τρώμε κάθε μέρα! Χτες ο πατέρας μου έφερε από Αγρίνιο ενα μισόκιλο μουστάρδα!Αυτή θα πάρουμε!!
Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας γεμάτοι απορία..Μουστάρδα;τι ναι αυτό;
-Και τι είναι αυτή η μουστάρδα ρε Γιώργο;
-Για να μαι ειλικρινής δεν ξέρω..Αλλα, μόλις την έφερε ο πατέρας μου χτες,είπε στην μάνα μου ,να την φυλάξει σε δροσερό μέρος,και να μην την φάμε όποτε να ναι, γιατί είναι λέει για ειδικές περιπτώσεις!!
Ειδικές περιπτώσεις; δηλαδή; είπαμε μ ένα στόμα σχεδόν όλοι μαζί!
-Δεν ξέρω,αλλά φαντάζομαι θα ναι κάτι σαν κι αυτά που τρώει ο Στιβ Μαγκαρετ στο Χαβάη 5-0 όταν πάει σε εκείνα τα πολυτελή εστιατόρια!!Τι λέτε;
Τα μάγουλα μας είχαν αναψοκοκκινίσει από τον ενθουσιασμό!
-Το συζητάς τρέχα!
Μέχρι να τελειώσουμε την φράση ο Γιώργος είχε ήδη γίνει..καπνός!!Μετά από λίγα λεπτά ήρθε λαχανιασμένος κρατώντας μια σακούλα!
Πάμε πριν μας πιάσει ο ήλιος, μας είπε φουριόζος!
Μετά από κάνα εικοσάλεπτο είχαμε φτάσει στην Αγία Σωτήρα.
Αφού περιπλανηθήκαμε μέσα στους θάμνους αρκετή ώρα ψάχνοντας να βρούμε χρυσές λίρες που είχαν πετάξει οι Εγγλέζοι στους αντάρτες στην αντίσταση,-έτσι ακούγαμε τότε στα καφενεία-γυρίσαμε απογοητευμένοι ελαφρά,και καθίσαμε στο προσήλιο λίγο πιο πέρα από την εκκλησία πάνω στο γρασίδι..
Ο Γιώργος άνοιξε την σακούλα του με υπερηφάνεια. Έβγαλε κι έστρωσε προσεκτικά ένα κάτασπρο μεσάλι*,πάνω στο καταπράσινο χορτάρι.
Έπειτα τοποθέτησε προσεκτικά 4 κουτάλια .Μας μοίρασε από ένα πλαστικό πιατάκι και στη μέση του μεσαλιού έβαλε τον βάζο με την μουστάρδα!Πήρε το ανάλογο ύφος και μας είπε:
-Κενώστε παιδιά!
Πήραμε ευλαβικά την μουστάρδα και ο καθένας μας έβαλε δυο μεγάλες περιποιημένες κουταλιές.Αφήσαμε τα πιάτα κάτω πάλι, μα κανένας μας δεν δοκίμαζε.
Έπιασα το πιατάκι το κοίταξα και το μύρισα λίγο στην γωνία..Μοιάζει με "χτυπητό"* είπα αλλά δεν μυρίζει έτσι..
-Γιώργο δοκίμασε εσύ πρώτος, είπε ο Κώστας,ενώ ο Μήτσος μας ανακοινωσε ότι αυτός θα δοκιμάσει τελευταίος.
Ο Γιώργος έβαλε μια μεγάλη κουταλιά λαίμαργα στο στόμα του.
Με το που την κατάπιε τον είδαμε να κάνει κάτι παράξενους μορφασμούς,και στιγμιαία να παίρνει το πρόσωπό του όλα τα χρώματα της άνοιξης..
-Για πες μας τι λέει η μουστάρδα?Πως είναι;
Τα μάτια του είχαν δακρύσει και τα μαγουλά του είχαν γίνει κατακόκκινα..
-Καλή είναι δοκιμάστε,βάλτε όμως μεγάλη κουταλιά για να το καταλάβετε, κι έχωσε το κουτάλι με δύναμη στο πιατάκι να φάει και την δεύτερη..
Δεν θέλαμε πολύ..
Λίγο η πείνα μας,λίγο η περιέργεια,λίγο η πρωτομαγιά,ήταν αρκετά να γεμίσουμε τα κουτάλια μας και να τα κατεβάσουμε με μιας στο στομάχι μας..
Η πρωτόγνωρη γεύση μ' έκανε να αηδιάσω μόλις άρχισα να την καταπίνω,αλλά δεν ήθελα να δείξω ..απολίτιστος..Κοίταξα τους άλλους..ήμασταν όλοι στην ίδια κατάσταση!Σε κατάσταση σοκ δηλαδή!Η πικάντικη γεύση της μας είχε τινάξει το στομάχι στον αέρα και αρχίσαμε όλοι να ξερνάμε σαν τα γατιά!
Ο Μήτσος είχε πάθει την μεγαλύτερη πανωλεθρία..Ξερνούσε ,τα μάτια του έκλαιγαν,και τα μαγουλά του ήταν μπαρούτι..Ήμασταν όλοι ξακριασμένοι ο ένας με τον άλλον και ο καθένας μας τραβούσε τον δικό του Γολγοθά!
Ένοιωσα να ζαλίζομαι!Σηκώνομαι πάνω,πιάνω την μουστάρδα και την πετάω με δύναμη μέσα στα σπάρτα..
Αει στον κόρακα,μας πέθανε!!
Ο Γιώργος μαρμάρωσε..
-Μή!!! ..Μην την πετάς..Θα με κατσαδιάσει ο πατέρας μου..Τουλάχιστον να πήγαινα το κουτί έστω πάλι στη θέση του!
Ο Κώστας όπως ήτανε στο πλάι, προσπαθώντας να συνέλθει ακόμα από το σοκ της μουστάρδας έδωσε..πληρωμένη απάντηση ..:
-Δεν λες που γλυτώσαμε τον άνθρωπο από βέβαιη δηλητηρίαση;;Στο τσακ την γλύτωσε..
Δέκα λεπτά αργότερα βρεθήκαμε ξαπλωμένοι ανάσκελα κάτω από τον παχύ ίσκιο των ελάτων δίπλα από την πηγή στο Κλήμα,να γελάμε με την γκάφα μας!
Είχαμε "μπακιάσει"από το πολύ νερό,προσπαθώντας να σβήσουμε το κόκκινο πιπέρι της μουστάρδας,αφού λίγο πιο πριν κοντέψαμε να "στερέψουμε" την πηγή προσπαθώντας να ξεπλύνουμε το στόμα μας από την πιο αηδιαστική γεύση που χαμε ποτέ δοκιμάσει..
Κατεβαίνοντας προς το χωριό συμφωνήσαμε δυο πράγματα..Να μην το πούμε πουθενά,και να μην ξανά ακουμπήσουμε ποτέ μουστάρδα...
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
Η ιστορία βασίζεται σε αληθινό γεγονός!
*Μεσάλι: Άσπρο τραπεζομάντηλο
*Χτυπητό: Κρόκος αυγού με ζάχαρη που χτυπιέται μέχρι να "φουσκώσει" με κουτάλι σε ποτήρι..
Πέτρος Σπυρέλης
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου