 |
| Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο Πεντάκορφο |
Τρεις ήταν οι μέρες του καλοκαιριού που περιμέναμε με τεράστια προσμονή όταν ήμουν πιτσιρικάς.
Της Παναγίας, της Αγίας Παρασκευής και τ' Άη-Λιώς.
Μεγάλες γιορτές ναι,αλλά εμείς είχαμε κι ένα λόγο παραπάνω:
Ήταν οι μέρες που γλυτώναμε από το καθημερινό βασανιστήριο του καπνού. Της Αγίας Παρασκευής όμως ήταν ιδιαίτερη μέρα... Από το βράδυ της παραμονής άρχιζε η προετοιμασία. Κούρεμα, λούσιμο, νύχια, να ετοιμάσουμε τα καλά τα ρούχα για την εκκλησία.
Όταν ξημέρωνε η 26 Ιουλίου, οι γονείς μας,μας ξυπνούσαν αργά, γύρω στις 7:00, ( Τις άλλες μέρες το ξύπνημα ήταν στις 5:30).
Βάζαμε το καλό σορτσάκι με την καλή την μπλούζα και τα καινούργια πέδιλα ή εκείνα τα υφασμάτινα παπουτσάκια (τις τένες όποιος τις θυμάται)με τον λεπτό πάτο που όταν πατούσες χαλίκι το ένιωθες μέχρι το μεδούλι και φτάναμε στην Αγία Παρασκευή.
Βάζαμε το καλό σορτσάκι με την καλή την μπλούζα και τα καινούργια πέδιλα ή εκείνα τα υφασμάτινα παπουτσάκια (τις τένες όποιος τις θυμάται)με τον λεπτό πάτο που όταν πατούσες χαλίκι το ένιωθες μέχρι το μεδούλι και φτάναμε στην Αγία Παρασκευή.
Εκεί φέρναμε γύρες στα πηγαδάκια που έστηναν οι μεγάλοι ,μιας και μέσα στην εκκλησία δε χώραγε ούτε τις μισές γυναίκες που πήγαιναν για τη λειτουργία.
Ερχόντουσαν πάντα και οι Ποταμιώτες. Λογικό αφού η μισή Ποταμούλα έχει καταγωγή από το Πεντάκορφο.
Μετά πιάναμε τον ίσκιο στα πλατάνια και απολαμβάναμε λουκούμι και κρύο νερό από τη βρύση.
Το μεσημέρι ψήναμε, αρνί με πατάτες στο φούρνο .Πάντα είχαμε ένα καλό φαΐ, το απαιτούσε η μέρα.
Έπειτα βουτάγαμε τα ποδήλατα και δε λέγαμε να κατεβούμε, μήπως και κερδίσουμε κάτι από το χαμένο έδαφος λόγω του καπνού,μέχρι που ερχόταν το απόγευμα, και άρχιζε το στήσιμο της ορχήστρας για το πανηγύρι.
Καθόμασταν λίγο πιο μακριά,γελάγαμε κι "αναγορεύαμε" τη γνωστή ηχώ. Ένα δύο, δύο δύο δύο δύο.... Ένα, ένα ένα ένα ένα...
Μόλις έφτανε το βράδυ, "βουρ"στο πανηγύρι.
Χωρίς τα ποδήλατα φυσικά αφού φώτα δεν υπήρχαν, αλλά και όπως έλεγε ο πατέρας μου:
-"Θα μαζευτούν αμάξια απ'ούλα τα χωριά.!!! Θέλετε να σας πατήσει' κάνας μεθ'σμενος;...!"
Μετά τα πρώτα 5 λεπτά αφήναμε το τραπέζι και αρχίζαμε να τρέχουμε γύρω γύρω.
Ηταν η μοναδική νύχτα που δε νυστάζαμε.
Που δε μας ένοιαζε κιόλας αν θα ξυπνήσουμε πάλι στις 5;30 αφού από την επομένη η καθημερινότητα θα επέστρεφε...
Αργότερα στην εφηβεία, το σορτσάκι με το μπλουζάκι έγινε υφασμάτινο παντελόνι και ριγέ πουκαμισάκι. Πλέον κάναμε εμείς δικά μας πηγαδάκια, και ανταλλάσσαμε και κανένα βλέμμα με τα κορίτσια. Αρχίζαμε να "γαμπρίζουμε"που λένε και στο χωριό!
 |
| Ίσως υπάρχει ακόμα η σκόνη των λουκουμιών κάτω από τον ίσκιο των πλατανιών! |
Χωρίς τα ποδήλατα φυσικά αφού φώτα δεν υπήρχαν, αλλά και όπως έλεγε ο πατέρας μου:
-"Θα μαζευτούν αμάξια απ'ούλα τα χωριά.!!! Θέλετε να σας πατήσει' κάνας μεθ'σμενος;...!"
Μετά τα πρώτα 5 λεπτά αφήναμε το τραπέζι και αρχίζαμε να τρέχουμε γύρω γύρω.
Ηταν η μοναδική νύχτα που δε νυστάζαμε.
Που δε μας ένοιαζε κιόλας αν θα ξυπνήσουμε πάλι στις 5;30 αφού από την επομένη η καθημερινότητα θα επέστρεφε...
Αργότερα στην εφηβεία, το σορτσάκι με το μπλουζάκι έγινε υφασμάτινο παντελόνι και ριγέ πουκαμισάκι. Πλέον κάναμε εμείς δικά μας πηγαδάκια, και ανταλλάσσαμε και κανένα βλέμμα με τα κορίτσια. Αρχίζαμε να "γαμπρίζουμε"που λένε και στο χωριό!
'Ημασταν πια μεγάλοι για ποδήλατα, αλλά όλο και κάποιο αυτοκίνητο θα βρισκόταν για μια γρήγορη βόλτα, αφού οι περισσότεροι οδηγούσαν από τα 12.
Το βράδυ πλέον στο πανηγύρι καθόμασταν σε δικό μας τραπέζι .Ήταν η μοναδική ευκαιρία να δούμε τα κορίτσια έξω.
Τα χρόνια πέρασαν, μεγαλώσαμε, οι εποχές άλλαξαν, ούτε καπνός(Το φύτεμα,το πότισμα,το σκάλισμα και το αρμάθιασμα δεν θα το ξεχάσω ποτέ βέβαια) ούτε το πανηγύρι δεν γίνεται πια, όμως κάθε τέτοια μέρα οι μνήμες είναι πάντα όμορφες και μια γλυκιά νοσταλγία πλημμυρίζει την καρδιά.....
Το βράδυ πλέον στο πανηγύρι καθόμασταν σε δικό μας τραπέζι .Ήταν η μοναδική ευκαιρία να δούμε τα κορίτσια έξω.
Τα χρόνια πέρασαν, μεγαλώσαμε, οι εποχές άλλαξαν, ούτε καπνός(Το φύτεμα,το πότισμα,το σκάλισμα και το αρμάθιασμα δεν θα το ξεχάσω ποτέ βέβαια) ούτε το πανηγύρι δεν γίνεται πια, όμως κάθε τέτοια μέρα οι μνήμες είναι πάντα όμορφες και μια γλυκιά νοσταλγία πλημμυρίζει την καρδιά.....
 |
Στην εφηβεία,στο δικό μας τραπέζι..Εκεί που αρχίζαμε να "γαμπρίζουμε"...
*Η χάρη της Αγίας Παρασκευής γιορτάζεται κάθε 26 Ιουλίου. Είναι Πολιούχος της Χούνης,της Κυπαρίσσου και του ομώνυμου οικισμού -της Αγίας Παρασκευής- Αγίου Βλασίου όπου και μεθαύριο την Κυριακή 29/8 γίνεται πανηγύρι Γιορτάζεται με κάθε τιμή στο Πεντάκορφο και στον Αγιο Βλάσιο όπου υπάρχει και το κοιμητήριο του χωριού.
Είναι μια μεγάλη γιορτή στα Παρακαμπύλια,και τιμάται δεόντως ,με ημερήσια και νυχτερινά πανηγύρια.
Βοήθειά μας!
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου