Σεβασμός είναι να μιλάς με τα μάτια σου στην ψυχή του άλλου..

Aγράμματη, μα με τόσο υπέροχο γραφικό χαρακτήρα ψυχής που και γραμματιζούμενος θα ζήλευε.
Μια γιαγιά παλιάς κοπής είχα την τύχη να συναντήσω,στον δρόμο προς τα ορεινά των Παρακαμπυλίων....



Γιατί τύχη μπορείς να το πεις όταν αποθανατίζεις με τον "φωτογραφικό σου φακό "και μένει τόσο έντονα στην μνήμη σου ,μια παρουσία σαν και αυτή.
Μια παρουσία πού στις μέρες μας σπανίζει και δεν μπορείς να μην την μεταδόσεις και στους άλλους.
Δεν άντεξα στον πειρασμό κοντοστάθηκα για λίγο να καταγράψω την στιγμή.Μια δύναμη με ώθησε να πλησιάσω την παραδοσιακή γιαγιά με το μαντιλάκι .
Είχε κρεμασμένο στον ώμο της το παλιακό εκείνο καρό σακούλι. Καθόταν στο πεζούλι και ακόμα πριν πλησιάσω ευθύς σηκώθηκε και ίσαξε το μαντήλι της....
"Σεβασμός" μια λέξη που η αγράμματη γιαγιά, από τα γεννοφάσκια της γνωρίζει την σημασία της και την κάνει πράξη!
Αυτή την μετάβαση από την θεωρία στην πράξη,αρκετοί υποτίθεται καλλιεργημένοι αγνοούν ίσως και την ίδια την θεωρία ακόμη .



Με υποδέχθηκε με ένα αυθόρμητο εγκάρδιο χαμόγελο και με απλότητα. Με χαιρέτησε με το ροζιασμένο και ρυτιδιασμένο χέρι της, ενώ ταυτόχρονα έπλεκε το εργόχειρο της με σβελτάδα.
Αρκέστηκα μόνο να χαζεύω το πλέξιμο της και εκείνη με καλωσόρισε με ένα σωρό ευχόλογα. 
Με τα απλά παλιά της ρούχα "ακοινώνητη" ίσως για κάποιους, μα η σοφία της και το βαθύ βλέμμα,την έκαναν να φαίνεται γεμάτη αίγλη,αρχοντιά και καλοσύνη.

Αλήθεια πόσο δυσεύρετα έχουν γίνει στις μέρες μας.
Οι περισσότεροι πλέον αν και καταξιωμένοι κοινωνικά, παραμένουν άδειοι στην ψυχή, είναι ντυμένοι κυριλέ - το μόνο ίσως που μπορούν να κάνουν στον εαυτό τους- ξέροντας να "πουλάνε" πικρόχολα σχόλια και εξυπνάδες!

Η γιαγιά αν και μεγάλωσε μέσα στα άγρια βουνά, έχοντας συντροφιά μόνο το θρόισμα των δένδρων και τα ζωντανά της, ξέρει να φέρεται και να μιλάει με τρόπο όμορφο και φράσεις γεμάτες σεβασμό, σε αντίθεση με κάποιους που ζουν στην βαβούρα της κοσμοπολίτικης ζωής και δε μπορούν να αρθρώσουν, ούτε μια λέξη σωστή,γιατί απλά στο λεξιλόγιο τους δεν υπάρχει ίχνος από δαύτες!
Πόσο λίγοι φαίνονται μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής της,
οι δήθεν μορφωμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι   του "θεαθήναι" μα τόσο "αμόρφωτοι"στην καθημερινή τους ζωή!

Αυτή η υπέροχη γιαγιά , τούς βάζει τα γυαλιά , γιατί απλά δεν τα φόρεσε ποτέ. Αυτή κρατούσε τις βελόνες και εγώ συνεπαρμένος και γοητευμένος από την ψυχή της ,έπλεξα το εγκώμιό της.....




"Η κ. Χρυσάνθη κατάγεται από την Χαράστη Τσαβαλια το πατρικό της.
Είναι 78 χρόνων παντρεμένη στα Μπισδουνεικα με τον Κώστα Μαντζαφίνη
Έχει 2 κόρες παντρεμένες.
Όλα τα χρόνια εδώ έχει πάντα ένα κοπάδι γίδια...
Είναι από τους λίγους που αγαπούν τα ζώα τους και τα φροντίζουν...."


Potamoula news