Χειμερινή ανάβαση στον Κυνηγό Ευρυτανίας (στ’ Κυνηγού)
Το http://katelanos.blogspot.gr/ μας χαρίζει εκπληκτικές φώτο από την Ανάβαση στον Κυνηγό!
Αγρίνιο 15 Φεβρουαρίου 2015.
Είχε περάσει σχεδόν μια βδομάδα ηλιοφάνειας μετά την τελευταία χιονόπτωση στο Παναιτωλικό και λόγω καλού καιρού ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για μια εξόρμηση στην βόρεια και πιο άγρια περιοχή της οροσειράς. Φτάσαμε με το αυτοκίνητο στο Πεντάκορφο και από την θέση Δεντράκι (800μ. υψόμετρο περίπου) κατευθυνθήκαμε προς τον Κυνηγό Ευρυτανίας (ή αλλιως “στ’ Κυν’γού” σύμφωνα με την τοπική διάλεκτο).
Στο Δεντράκι, περπατώντας υπομονετικά ένα πολύ κακοτράχαλο μονοπάτι που παλιότερα μάλλον ήταν δασικός δρόμος, συναντήσαμε σε υψόμετρο 1110μ. τον δρόμο που ξεκινά από Άγιο Βλάσιο και κατεθύνεται προς Σταυροχώρι. Όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες, αυτός ο δρόμος είναι σε πολύ κακή κατάσταση κατά τη διάρκεια του χειμώνα, επομένως μόνο περπατώντας μπορεί κανείς να κινηθεί σ’ αυτόν. Πέρα από τις κατολισθήσεις και τις συνεχείς πτώσεις βράχων, υπήρχε και πλήρης χιονόστρωση στον δρόμο από τα 1200μ. και πάνω… η ποσότητα του χιονιού αυξανόταν καθώς αυξανόταν και το υψόμετρο. Μετά από περπάτημα 2 ωρών περίπου, φτάσαμε στον Κυνηγό, σε 1400μ. υψόμετρο όπου το χιόνι σε ορισμένα σημεία έφτανε και το μισό μέτρο (ίσως και παραπάνω).
Στο δρόμο για Πεντάκορφο. Διακρίνεται στην απέναντι ραχούλα ο (πάνω) ανηφορικός δρόμος για το Δεντράκι, με φόντο Το Νεραϊδοβούνι και την Αρέντα.
Το κακοτράχαλο μονοπάτι στο Δεντράκι. Αριστερά ο Άη Λιας και δεξιά ο Κουτ’πας .
Η δυτική πλευρά του Κούτ’πα και ο δρόμος για Σταυροχώρι.
Η πρώτη χιονούρα που συναντήσαμε στο δρόμο, στο ύψος της νότιας πλευράς του Άη Λιά.
Χαρακτηριστική τραβέρσα του δρόμου κάτω από τον Κούτ’πα.
Κέδρος, Αρέντα και πίσω από το Κοφτερό στο βάθος ο Κατελάνος.
Δύσκολο το πέρασμα σ’ αυτό το σημείο. Ο δρόμος βρίσκεται κυριολεκτικά στη βάση της απόκρημνης κόψης του Κούτ’πα.
Κάτω από την κορυφή του Κούτ’πα…
Κοιτάζοντας δυτικά. Στο βάθος τα Ακαρνανικά όρη και κάτω αριστερά στα χαμηλά η αφετηρία της
πορείας μας, το Δεντράκι Πεντακόρφου.
Το εντυπωσιακό Νεραϊδοβούνι.
Έχοντας πλέον φτάσει στο διάσελο του Κυνηγού…η “ανάπτυξη” μέσω των καλωδίων κατάφερε και έφτασε στο ερημωμένο πλέον Σταυροχώρι…
Ο αέρας έκανε καλή δουλειά!
Μέρος από τον οικισμό του Κυνηγού. Αριστερά το Βελούχι και δεξιά η Χελιδόνα.
Στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.
Αρκετά περιποιημένο και όμορφο το εσωτερικό, για ένα τέτοιο εκκλησάκι στα 1400 μέτρα υψόμετρο.
Στο βάθος ίσα ίσα καταφέρνει να φανεί η κορυφή του Νεραϊδοβουνίου (1761μ.)
Η καμπάνα θα ηχήσει επισήμως στις 20 Ιουλίου, με τα βουνά πάλι να αγναντεύουν, αλλά χωρίς χιόνια…
Δυο εκπληκτικά βουνά, η Χελιδόνα και η Καλιακούδα, γειτόνισσες του Παναιτωλικού…κάτω αριστερά δύο δρόμοι. Ο πρώτος για το χωριό Χελιδόνα και ο δεύτερος (πιο κάτω) για τα Βελωτά.
Η νότια πλευρά του Κούτ’πα και το εκκλησάκι του Άη Λια.
Ο Κούτ’πας με υψόμετρο 1795μ.
Νεραϊδοβούνι, δρόμος χωμένος στο χιόνι να χαρακώνει απόκρημνες πλαγιές και κολώνες να ακολουθούν φέρνοντας την ανάπτυξη στο έρημο και εγκαταλελειμμένο πλέον Σταυροχώρι…
Χελιδόνα, Καλιακούδα και τέρμα δεξιά στο Βάθος τα Βαρδούσια!
Βελούχι (2.315μ.), Χελιδόνα (1.975μ.) και Καλιακούδα (2101μ.)
Στη μνήμη του Χριστόφορου Σχίζα που γκρεμίστηκε τον Μάρτιο του 1998, πιθανώς σε αυτό το σημείο…
Οι τσοπάνηδες ξέρουν τι να κάνουν όταν έρχονται εδώ πάνω…
…είπα να ακολουθήσω κι εγώ το παράδειγμά τους. Αραχτός αγναντεύοντας τον Κέδρο και την Αρέντα!
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν αφήνουν άφωνο κάθε λάτρη των βουνών….
Διάφορες κορυφές του Παναιτωλικού όρους. Αξίζει να αναφέρουμε την Κρημνίτσα (1816μ.) που κρύβεται από το Κοφτερό, καθώς και την Κόκα (1691μ.) που βρίσκεται δεξιά του Ζυγού (και επίσης δεν φαίνεται εδώ).
Ο ογκώδης Κατελάνος ορθώνεται εντυπωσιακά πίσω από το Κοφτερό!
Άποψη του “δρόμου” καθώς επιστρέφαμε…κάποια στιγμή ακούσαμε έναν μακρινό θόρυβο από πτώση τεράστιου (λογικά) βράχου αλλά δεν εντοπίσαμε το που. Επίσης να αναφέρω ότι συνεχώς βλέπαμε μικρές πέτρες να κυλάνε μέσα στον δρόμο καθώς περνούσαμε από όλες αυτές τις πλαγιές.
Στο Δεντράκι πλέον, κατεβαίνοντας το κακοτράχαλο μονοπάτι…παγωμένοι καταρράκτες στο Κακό Στεφάνι και στο βάθος το Κοφτερό.
Αφού περάσαμε και την Κράψη και κατηφορίσαμε αρκετά, σταματήσαμε στη διασταύρωση για Αμπέλια. Από εδώ φαίνονται η Τσόκα, ο Άη Λιας και το Νεραϊδοβούνι (τέρμα δεξιά).
Η πιο βόρεια κορυφή του Παναιτωλικού όρους, η Τσόκα (1648μ.), είναι ομολογουμένως μια κορυφή που ελάχιστα αναφέρεται όταν πρόκειται για το Παναιτωλικό. Εμείς δεν μπορούμε να την παραλείψουμε. Τελειώσαμε την εκδρομή μας με την αναφορά σε αυτή την κορυφή και ελπίζουμε κάποια φορά να καταφέρουμε να αγναντέψουμε κι από ‘κει τα γύρω βουνά.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου