Δεν είναι μόνο οι αναμνήσεις που ξετρυπώνουν μέσα από τις σχολικές στιγμές που κοντεύουν να σβηστούν από το μυαλό μας..Δεν είναι μόνο η συγκίνηση που αναβλύζει μέσα από αυτές..
Ούτε οι αγαπημένοι φίλοι συμμαθητές που πιθανώς να αναγνωρίσουμε στις μικρές και ξεθωριασμένες φωτογραφίες της εποχής!
Είναι φωτογραφίες, κειμήλια της μικρής μας τοπικής ιστορίας.
Αρώματα αναδύονται και χρώματα σε ασπρόμαυρο φόντο μιας εποχής που φαντάζει πια άλλη διάσταση..Είναι το χωριό που γεννηθήκαμε,που μεγαλώσαμε και που το ανάγλυφο τοπίο του δεν έχει καμιά σχέση με το σημερινό..
Είναι οι δρόμοι τα καφενεία,τα ρούχα μας,το βλέμμα μας..
Είναι τόσα πολλά!
**Πριν ένα χρόνο συνάντησα τον επί έξι χρόνια δάσκαλό μου στο Δημοτικό σχολείο Αγίου Βλασίου ,τον κ.Δημάκη Σπύρο,κι την γυναίκα του την κ Βούλα,δασκάλα κι αυτή(την είχα στην δευτέρα δημοτικού γι λίγους μήνες) στο σπίτι τους στο Αγρίνιο..
Η συγκίνηση ήταν μεγάλη..Οφείλω πολλά σε αυτούς τους ανθρώπους!Φεύγοντας κι αφού έφαγα την τελευταία κουταλιά του θεσπέσιου γλυκού κυδωνιού της κ.Βούλας ο δάσκαλός μου,μού έκανε ίσως το καλύτερο δώρο κι αυτό δεν ήταν άλλο από τούτες τις φωτογραφίες!
Η κόρη του Ιωάννα επιμελήθηκε την διαλογή μέσα από τα πολλά βαριά άλμπουμ της Βιβλιοθήκης..
Σ' ευχαριστούμε δάσκαλε μας που μας χάρισες στιγμές τόσο σημαντικές από την ζωή μας..Να σαι πάντα καλά!
**Χρονικό εύρος φωτογραφιών 1969-1981
 |
| Μόνο υπερηφάνεια και συγκίνηση μπορεί να αισθανθεί κανείς όταν μετά από 40 χρόνια συναντά τους πρώτους δασκάλους του.. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου