∆ελτίο της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρίας τοµ. XXXVI, 2004
Πρακτικά 10ου ∆ιεθνούς Συνεδρίου, Θεσ/νίκη Απρίλιος 2004 Bulletin of the Geological Society of Greece vol. XXXVI, 2004 Proceedings of the 10th International Congress,
Thessaloniki, April 2004
ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ ΓΙΑ ∆ΟΜΗΣΗ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΣΕ ΚΑΤΟΛΙΣΘΑΙΝΟΝΤΕΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Κωνσταντοπούλου Γ. ΙΓΜΕ, Μεσογείων 70, 115 27 Αθήνα, kongar@IGME.gr
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι οικισµοί Χούνη, Κάµπος, Μπουσδουνέικα, Ριό και Σκιαδέικα του δήµου Παρακαµπυλίων, Ν. Αιτωλοακαρνανίας, έχουν χαρακτηριστεί κατολισθαίνοντες σύµφωνα µε παλαιότερες γνωµατεύσεις και αποφάσεις, συνέχισαν όµως να κατοικούνται, ενώ τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονο ενδιαφέρον για οικοδόµηση. Σύµφωνα µε τα στοιχεία της παρούσας µελέτης, αν και οι τεχνικογεωλογικές συνθήκες της περιοχής είναι γενικά δυσµενείς, τα κατολισθητικά φαινόµενα στις οικιστικές περιοχές είναι περιορισµένης έκτασης και δεν δικαιολογούν το χαρακτηρισµό τους συνολικά σαν κατολισθαίνουσες.
Σε όλους τους οικισµούς ορίστηκαν ζώνες κατάλληλες για δόµηση υπό την προϋπόθεση λήψης των προτεινόµενων µέτρων προστασίας, ώστε να διασφαλίζεται η βιώσιµη οικιστι- κή ανάπτυξή τους.
1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η παρούσα εργασία αναφέρεται στην τεχνικογεωλογική εξέταση πέντε συνοικισµών της πρώην κοινότητας Χούνης του Ν. Αιτ/νίας. Πρόκειται για τους οικισµούς Χούνη, Κάµπος, Μπουσδουνέικα, Ριό και Σκιαδέικα, που αν και έχουν χαρακτηριστεί κατολισθαίνοντες σύµφωνα µε παλαιότερες γνωµατεύσεις και αποφάσεις, συνέχισαν να κατοικούνται, ενώ τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονο ενδιαφέρον για οικοδόµηση παραθεριστικών κυρίως οικιών αλλά και ξενώνων.
 |
| χήµα 2. Γεωλογική δοµή των εξεταζόµενων οικισµών (απόσπασµα φύλλου «ΦΡΑΓΚΙΣΤΑ», 1:50.000 Fleury and Charre, 1980, εκδόσεις ΙΓΜΕ) |
2 ΘΕΣΗ – ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ
Οι εξεταζόµενοι οικισµοί βρίσκονται στις δυτικές πλαγιές του Παναιτωλικού όρους, κοντά στην τεχνητή λίµνη Κρεµαστών. Τοποθετούνται εκατέρωθεν του κεντρικού οδικού άξονα που συνδέει το Αγρίνιο µε το Καρπενήσι, µεταξύ των χ.θ. 41 και. 45 µε αφετηρία το Αγρίνιο (Σχ.1). Οι οικιστικές περιοχές αναπτύσσονται σε ορεινό µορφολογικό ανάγλυφο, σε υψόµετρα από 700 έως 950 µέτρα. Οι κλίσεις των πρανών ανάντι των οικιστικών περιοχών και µέχρι την κορυφογραµ- µή του Παναιτωλικού όρους, υπερβαίνουν γενικά τις 45°, ενώ χαρακτηριστική είναι η ανάπτυξη βαθιών χαραδρώσεων και απότοµων κλιτύων, που συνήθως καλύπτονται από κώνους κορηµάτων. Στις οικιστικές περιοχές επικρατούν γενικά ηπιότερες κλίσεις, της τάξης των 5° έως 20°, µε εξαίρεση τα πρανή των ρεµάτων ή των υβωµάτων που βρίσκονται στα περιθώρε στο εσωτερικό των οικισµών, όπου οι κλίσεις είναι ισχυρές.
Σχήµα 1. Γεωγραφική θέση του δήµου Παρακαµπυλίων Ν. Αιτ/νίας, στον οποίο ανήκουν οι εξεταζόµενοι οικισµοί. 3 ΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ Οι οικισµοί που εξετάζονται βρίσκονται σε µια ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή από την άποψη των γεωλογικών και τεκτονικών συνθηκών που επικρατούν. Αναπτύσσονται σε µια ζώνη πλάτους 1.5km περίπου, που ακολουθεί διεύθυνση ΒΒΑ-ΝΝ∆ και συµπίπτει µε το µέτωπο της επώθησης των σχηµατισµών της ζώνης της Πίνδου, πάνω στο φλύσχη της ζώνης Γαβρόβου (Σχ.2).
΄Έτσι, η στενή περιοχή ανάπτυξης των πέντε οικισµών, λόγω της γεωτεκτονικής της θέσης, δοµείται από πετρώµατα που ανήκουν και στις δύο ζώνες, αλλά και από µεταβατικούς σχηµατισµούς, που αποτελούν ιδιαίτερη ενότητα (φλύσχης Ταυρωπού). Ολόκληρη αυτή η ζώνη εµφανίζει µια σύνθετη τεκτονική δοµή, που περιλαµβάνει συχνές επαναλήψεις τεκτονικών λεπίων, λόγω των ισχυρών συµπιεστικών τάσεων κατά τη φάση της επώθησης και της ανοµοιογενούς παραµόρφωσης των διαφόρων στρωµάτων.
Τα τεκτονικά λέπη περιλαµβάνουν κυρίως ασβεστολίθους και κερατολίθους, µε έντονο κερµατισµό, που εναλλάσσονται µε αργιλοπηλιτικά και ψαµµιτικά ιζήµατα του φλύσχη. Χαρακτηριστική είναι η παρουσία τριών ενοτήτων φλύσχη, µε διαφορετικά λιθοφασικά χαρακτη- ριστικά και διαφορετικό βαθµό παραµόρφωσης.
Πρόκειται για το φλύσχη της Ζώνης Γαβρόβου, που υπόκειται τεκτονικά, ακολουθεί ο φλύσχης της ενότητας Ταυρωπού (Μέγδοβα), που δοµεί το µεγαλύτερο τµήµα της Χούνης και χαρακτηρίζεται από µια χαοτική δοµή και παρουσία ολισθολίθων ποικίλων διαστάσεων.
Τέλος εµφανίζεται η κλαστική ιζηµατογενής σειρά τριαδικής ηλικίας, στη βάση των σχηµατισµών της Πίνδου. Οι παραπάνω σχηµατισµοί καλύπτονται επιφανειακά από κορήµατα
. 4 Υ∆ΡΟΛΟΓΙΚΕΣ – Υ∆ΡΟΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Οι πέντε οικισµοί ανήκουν στην ίδια υδρολογική λεκάνη, που έχει έκταση περίπου 22Km2 . Η λεκάνη αποστραγγίζεται επιφανειακά µέσω ενός υδρογραφικού δικτύου δενδριτικής µορφής, µε κύριο άξονα το Χουνόρεµα, κλάδο του ποταµού Αχελώου.
Το µέσο ετήσιο ύψος των ατµοσφαιρικών κατακρηµνισµάτων, δηλαδή της βροχής και του χιονιού, στην ευρύτερη περιοχή είναι υψηλό (Καραπιπέρης 1974). Από τις καταγραφές του γειτονικού σταθµού του Αγ. Βλάση, το ύψος των βροχοπτώσεων, για την περίοδο 1980-2000, κυµαίνεται από 583,9 χλστ. έως 1349,9, ενώ για το µισό της παραπάνω περιόδου, το ύψος βροχής ξεπέρασε τα 1000χλστ Στους ανθρακικούς σχηµατισµούς της Ζώνης της Πίνδου φιλοξενούνται σηµαντικές υδροφορίες, οι οποίες εκφορτίζονται µε τη µορφή πολυάριθµων πηγών επαφής µικρής ή µεγάλης παροχής σε διαφορετικά υψόµετρα, λόγω της παρεµβολής µεταξύ των ανθρακικών λεπίων, στεγανών σχηµατισµών φλύσχη, που διαδραµατίζει ρόλο επιπέδου βάσης κυκλοφορίας των νερών (Κουρής, 2000).
5 ΣΕΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ
Σχετικά µε τη σεισµικότητα της περιοχής, από τα διαθέσιµα βιβλιογραφικά δεδοµένα (Παπαζά- χος και Παπαζάχου, 1989, Σπυρόπουλος 1997, Μουγιάρης, 1994), προκύπτει ότι η περιοχή δεν έ- χει πληγεί από πολύ µεγάλο σεισµό κατά τους ιστορικούς χρόνους, αλλά είναι πιθανό να επηρεάζεται από γειτονικά κέντρα σεισµικής δραστηριότητας. Από τις ενόργανες καταγραφές των σεισµών ωστόσο, επισηµαίνεται η παρουσία δέκα (10) σει- σµών µε µέγεθος Μs πάνω από 5,5 R, εκ των οποίων τέσσερις είναι µεγαλύτεροι ή ίσοι των 6,0R
Από τα παραπάνω σεισµικά γεγονότα, η περιοχή της Χούνης επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τον ισχυρό σεισµό της 5ης Φεβρουαρίου 1966 (Μ=6,2), που αποδίδεται στην την πλήρωση της τεχνητής λίµνης των Κρεµαστών (Comninakis et al. 1968, Παπαγεωργίου, 2001).
Σύµφωνα µε µαρτυρίες κατοίκων, παρατηρήθηκαν καταρρεύσεις σπιτιών, ενώ τα περισσότερα έπαθαν σοβαρότερες ή ε- λαφρότερες βλάβες (κυρίως ρωγµές στην τοιχοποιία). Λόγω του σεισµού παρατηρήθηκαν στην ευ- ρύτερη περιοχή εκτεταµένες κατολισθήσεις, κυρίως καταπτώσεις βράχων Αναφορικά µε τις σεισµικές δράσεις σχεδιασµού, ο αναθεωρηµένος Ελληνικός Αντισεισµικός Κανονισµός (Ε.Α.Κ.-2004) κατατάσσει την ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας στην ΙI κατηγορία ζωνών σεισµικής επικινδυνότητας, µε σεισµική επιτάχυνση εδάφους Α = α . g, όπου α = 0,24
6 ΤΕΧΝΙΚΟΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Στα πλαίσια της τεχνικογεωλογικής χαρτογράφησης σε κλίµακα 1:5.000 (Σχ.3, Κωνσταντοπού- λου 2002), έγινε διαχωρισµός εννέα τεχνικογεωλογικών ενοτήτων:
1) υλικά επιχωµάτωσης,
2) αποθέσεις κοίτης,
3) υλικά ποτάµιων αναβαθµίδων,
4) κορήµατα,
5) ραδιολαρίτες,
6) ασβεστόλιθοι ∆ρυµού,
7) Κλαστική σειρά Τριαδικού (πρώτος φλύσχης),
8) φλύσχης ενότητας Ταυρωπού (Μέγδοβα) και
9) φλύσχης ζώνης Γαβρόβου.
Οι τρεις τύποι φλύσχη έχουν διαφορετική λιθολογική και τεκτονική δοµή και διαφορετικά γεωτεχνικά χαρακτηριστικά. Το έδαφος θεµελίωσης των οικισµών αποτελεί κυρίως η ενότητα των κορηµάτων, που συνίσταται από χαλαρά έως ηµισυνεκτικά κορήµατα, πάχους 3 έως 25 µέτρων. Περιλαµβάνουν αδροµερή υλικά ασβεστολιθικής, κερατολιθικής και λιγότερο ψαµµιτικής σύστασης σε ποσοστό 40 – 60%, µε λεπτοµερές αργιλοϊλυώδες συνδετικό υλικό καστανέρυθρου χρώµατος.
Τα κορήµατα καλύπτουν τις υποκείµενες ενότητες του φλύσχη, καθώς και τεκτονικά τεµάχη (λέπη) ποικίλων διαστάσεων, που έχουν αποσπαστεί από τους βραχώδεις σχηµατισµούς της Πίνδου κατά τη φάση της επώθησης.
| Σχήµα 3. Τεχνικογεωλογικός χάρτης οικισµών Χούνης (Κωνσταντοπούλου, 2002) |
Στις θέσεις αυτές όµως η φέρου- σα ικανότητα του εδάφους θεµελίωσης είναι σηµαντικά αυξηµένη σε σχέση µε τον αµιγή σχηµατι- σµό των κορηµάτων. Το ανατολικό τµήµα του κεντρικού οικισµού της Χούνης (Πετρωτά), είναι θεµελιωµένο στην ενό- τητα του φλύσχη Μέγδοβα ή Ταυρωπού, που αποτελείται από µια έντονα παραµορφωµένη µάζα, που περιλαµβάνει αργιλοϊλυώδη λεπτοµερή υλικά, χωρίς δοµή, µέσα στην οποία περικλείονται συ- µπαγείς ογκόλιθοι ασβεστόλιθου ποικίλων διατάσεων.
Πρόκειται για µία χαοτική ενότητα µε εξαιρε- τική ετερογένεια, που χαρακτηρίζεται από µεγάλη κύµανση των γεωµηχανικών ιδιοτήτων (κατηγορί- ες φλύσχη H, G, F, µε GSI από 10 – 30, σύµφωνα µε τους Marinos and Hoek, 2001).
Ο φλύσχης καλύπτεται από µανδύα αποσάθρωσης, πάχους 1-3.5µ, µέσης πλαστικότητας, µε κοκκοµετρική σύσταση: άµµος 28-43%, ιλύς 23-45%, άργιλος14-22%, χαλίκια 5-22%. ∆οκιµές άµεσης διάτµησης έδωσαν συνοχή του υλικού c=.15-0.23kgr/cm2 και γωνία τριβής φ=21.3º-30.5º.
7 ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
Κατά την τεχνικογεωλογική χαρτογράφηση, εκτός από την οριοθέτηση των τεχνικογεωλογικών ενοτήτων, ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στη διερεύνηση, αποτύπωση και ερµηνεία των κατολισθητικών φαινοµένων, προκειµένου να διαπιστωθούν οι επιπτώσεις τους στον οικιστικό ιστό και τις υ- πάρχουσες υποδοµές. Βιβλιογραφικές αναφορές για εκδήλωση σοβαρών κατολισθήσεων υπάρχουν µόνο για το ανα- τολικό τµήµα του κεντρικού οικισµού της Χούνης (Πετρόχειλος, 1956, Αγγελίδης 1984, Χατζηνάκος και Νικολάου, 1986). Σύµφωνα µε αυτές, κατολίσθηση που εκδηλώθηκε το 1956, προκάλεσε σοβαρές βλάβες σε πέντε σπίτια καθώς και στο κοινοτικό γραφείο. ∆ηµιουργήθηκαν επίσης προβλήµατα στην οµαλή λειτουργία του δρόµου, λόγω προέλασης εδαφών.
Στους υπόλοιπους τέσσερις οικισµούς καθώς και στο δυτικό τµήµα της Χούνης δεν έχουν αναφερθεί αξιοσηµείωτα κατολισθητικά φαινόµενα.
Ίχνη παλαιών αλλά και σύγχρονων ερπυστικών κινήσεων και εδαφικών θραύσεων µικρής γενικά κλίµακας, σηµειώνονται σε περιοχές που δοµούνται από το χαοτικό φλύσχη της ενότητας Μέγδοβα.
Τα υλικά αυτά έχουν συµπεριφορά εδάφους, το οποίο καθίσταται περισσότερο ασταθές υπότις επικρατούσες υδρογεωλογικές και µορφολογικές συνθήκες, αφού η κορεσµένη εδαφική µάζα ολισθαίνει πάνω στην υποκείµενη επιφάνεια του αδιαπέραστου φλύσχη.
Πρόκειται γενικά για βραδέως εξελισσόµενες ολισθήσεις µικρού γενικά βάθους, που έχουν περιορισµένη έκταση και συνήθως εντοπίζονται σε θέσεις όπου δεν υπάρχουν κατασκευές.
Παρατηρούνται ωστόσο έντονα φαινόµενα διάβρωσης, κυρίως στα πρανή των ρεµάτων, που χαρακτηρίζονται από αυξηµένες µορφολογικές κλίσεις, είναι γυµνά από βλάστηση και παράλληλα δοµούνται από αποσαθρωµένα ιλυολιθικά ή αργιλικά πετρώµατα του φλύσχη, καθώς και από χαλαρά κορήµατα.
Η εκδήλωση κατολισθήσεων µεγάλης κλίµακας και συχνότητας στα απότοµα πρανή των ρεµάτων είχε επισηµανθεί από τις πρώτες γεωλογικές αναγνωρίσεις στην περιοχή και οδήγησε τη ∆ασική Υπηρεσία στην κατασκευή µεγάλου αριθµού φραγµάτων ανάσχεσης και τοίχων προστασίας του πόδα των πρανών, τόσο στο κεντρικό ρέµα, όσο και στους περισσότερους κλάδους του.
Τα έργα αυτά συνέβαλαν σηµαντικά στον περιορισµό των φαινοµένων.
Οι κυριότερες αστοχίες συνεχίζουν όµως να εκδηλώνονται κατά µήκος των ρεµάτων, λόγω υποσκαφής του πόδα των πρανών των χειµάρρων, στις θέσεις όπου απουσιάζουν τα προστατευτικά έργα.
Σοβαρές κατολισθήσεις σηµειώνονται ωστόσο εκτός των οικιστικών περιοχών, µεταξύ των χωριών Χούνης και Αγ. Βλάση (Koukis et al, 1998), που επηρεάζουν την οµαλή λειτουργία της Ε.Ο., που αποτελεί τη µοναδική σχεδόν σύνδεση των οικισµών µε την πρωτεύουσα του νοµού Αγρίνιο.
8 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η έκταση και µορφή των κατολισθητικών φαινοµένων στις οικιστικές περιοχές, δεν δικαιολογεί το χαρακτηρισµό τους σαν κατολισθαίνοντες και την απόφαση µεταφοράς τους, η οποία πιθανά υπαγορεύτηκε από κοινωνικούς λόγους (άγονη περιοχή, ενδιαφέρον του πληθυσµού για µετακίνηση προς τα αστικά κέντρα).
Ωστόσο, οι τεχνικογεωλογικές - υδρογεωλογικές - µορφολογικές - κλιµατολογικές συνθήκες δια- µορφώνουν ένα περιβάλλον στο οποίο η εκδήλωση αστοχιών πρανών, ιδιαίτερα µετά από ανορθόδοξες ανθρωπογενείς παρεµβάσεις, είναι πολύ πιθανή. Με βάση τα τεχνικογεωλογικά χαρακτηριστικά του εδάφους θεµελίωσης, στους πέντε οικισµούς διακρίθηκαν δύο ζώνες οικιστικής καταλληλότητας:
8.1 Ακατάλληλες για δόµηση Είναι οι περιοχές που χαρακτηρίζονται από: ƒ Ισχυρές µορφολογικές κλίσεις ƒ ∆οµούνται από χαλαρά υλικά (αργιλοϊλυώδη εδαφικό µανδύα, κορήµατα) πάχους µεγαλύτερου των 2,5 µέτρων
Οι περιοχές αυτές κρίνονται ως επισφαλείς, αφού τα φαινόµενα των ερπυστικών κινήσεων του εδάφους καθώς και η διάβρωση είναι πολύ έντονα. Οι εν λόγω περιοχές θα πρέπει να προστατευθούν, µε την κατασκευή δασοτεχνικών φραγµάτων σε κατάλληλες θέσεις της κοίτης των ρεµάτων και την ενίσχυση της φυτοκάλυψης των πρανών.
8.2 Κατάλληλες για δόµηση υπό προϋποθέσεις Και στους πέντε οικισµούς οριοθετήθηκαν περιοχές, στις οποίες η δόµηση µπορεί να είναι α- σφαλής υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
ƒ1.Κατασκευή των προτεινόµενων αποστραγγιστικών έργων ƒ Εφαρµογή των διατάξεων του Ελληνικού Αντισεισµικού Κανονισµού δόµησης (Ε- ΑΚ-2004) ƒ Ειδικού τύπου θεµελίωση (που θα καθοριστεί από εδαφοµηχανικό), για την αποφυγή διαφορικών καθιζήσεων, λόγω της διαφοροποίησης των φυσικοµηχανικών χαρακτηριστικών του εδάφους θεµελίωσης ακόµα και σε κλίµακα οικοπέδου, τόσο κατά την οριζόντια όσο και κατά την κατακόρυφη διάσταση (αυξοµείωση του πάχους των χαλαρών υλικών, βαθµός συνεκτικότητας, µέγεθος ογκολίθων)
ƒ2. Αποφυγή δηµιουργίας υψηλών τεχνητών πρανών
στις εκσκαφές ƒ Απόσταση µεγαλύτερη των 20 µέτρων από την κοίτη των ρεµάτων. Σηµειώνεται ότι οι κατάλληλες υπό προϋποθέσεις περιοχές καλύπτουν σε όλες τις περιπτώσεις ένα σηµαντικό τµήµα των υπαρχόντων οικισµών και συνεπώς είναι δυνατή η αναδίπλωσή τους σε ασφαλείς χώρους, υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις. Οι χώροι αυτοί προτείνεται να οριοθετηθούν σε τοπογραφικά υπόβαθρα κατάλληλης κλίµακας, µε παράλληλη οριοθέτηση των ρεµάτων που διέρχονται µέσα από τους οικισµούς.
ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Αγγελίδης, Χρ.,1984. Γεωτεχνική έκθεση για τις συνθήκες θεµελίωσης στις κοινότητες Χαράστης, Λαµπιρίου και Χούνης νοµού Αιτ/νίας. Αδηµ. έκθεση ΙΓΜΕ, Τ-1033, σελ. 12. Comninakis, P., Drakopoulos, J., Moumoulidis, G. and Papazachos, B.C., 1968. Foreshock and aftershock sequences of the Cremasta earthquake and their relation to the Cremasta earthquake and their relation to the waterloading of the Cremasta artificial lake. “Annali di Geofisica”, 21, 39-71, Fleury, J.J. and Charre, J.P., 1980. Γεωλογικός χάρτης κλίµακας 1:50.000, εκδόσεις ΙΓΜΕ, φύλλο ΦΡΑΓΚΙΣΤΑ. Καραπιπέρης, Ν.,1974.
Η κατανοµή των βροχοπτώσεων στον Ελληνικόν χώρον. Χρονικά Α’ Πανελληνίου Σεµι- ναρίου Υδρολογίας, ΜΕΡΟΣ Ι, σελ. 1-27. Koukis, G. Rozos, D. and Hadzinakos, I., 1998. Slope stability problems in the site of Houni, affecting the main road between Agrinio and Karpenisi, Greece. In 8th International IAEG Congress, 21-25 Sept. 1998/Vancouver/Canada. D. Moore and
O. Hungr editors, pp. 3135-3140. ΚουρήΣ, Χ., 2000.
Έκθεση Υδρογεωλογικής Αναγνώρισης για τη βελτίωση των συνθηκών ύδρευσης του ∆ήµου Παρακαµπυλίων του Νοµού Αιτωλ/νίας. Αδηµ. Έκθεση ΙΓΜΕ, 30σελ. Κωνσταντοπούλου, Γ. 2002.
Γεωλογική – Τεχνικογεωλογική Μελέτη για την οριοθέτηση περιοχών κατάλληλων για δόµηση σε κατολισθαίνοντες οικισµούς του Ν. Αιτ/νίας (Χούνη- Κάµπος- Ριό- ΣκιαδέΙκα- Μπουσδουνέικα - Παλαιοχώρια). Αδηµ. Έκθεση Ι.Γ.Μ.Ε., σελ 124, 3 χάρτες εκτός κειµένου. Marinos, P. and HoeK, E., 2001: Estimating the geotechnical properties of heterogeneous rock masses suc
ΜουγιάρηΣ, Ν.,1994.
Σεισµική ιστορία της Αιγαίας Χώρας (από 2400π.χ. έως 1990µ.χ). ∆ιδακτορική ∆ιατριβή, Πανεπιστήµιο Πατρών. Παπαγεωργίου, Ο. Α., 2001.
Σεισµικότης και Ταµιευτήρες: Αίτιον και Αιτιατόν (Μέρος Α, Μέρος Β). Πρακτικά 4ου Συνέδριο Γεωτεχνικής Μηχανικής, σελ. 545-560. Παπαζάχος, Β., Παπαζάχου, Κ., 1989. Οι σεισµοί της Ελλάδος Πετρόχειλος Ι., 1956.
Περί των κατολισθήσεων των κοινοτήτων Χούνης, Αγ. Βλασίου και Αγ. Παρασκευής νοµού Αιτ/νίας. Αδηµ. έκθεση ΙΓΕΥ, Τ-55, σελ. 6. ΣπυρόπουλοΣ, Π., 1997. Χρονικό των σεισµών της Ελλάδος (από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα). Χατζηνάκος Ι. και Νικολάου Ν., 1986: Έκθεση γεωτεχνικής εξέτασης στις κοινότητες Πεντάκορφου και Χούνης, νοµού Αιτ/νίας.
Αδηµ. έκθεση ΙΓΜΕ, Τ-1239. ABSTRACT ENGINEERING GEOLOGICAL STUDY FOR THE LOCALIZATION OF SITES SUITABLE FOR URBAN DEVELOPMENT IN LAND SLIDING MOUNTAINOUS SETTLEMENTS OF AITOLOAKARNANIA PROVINCE Konstantopoulou G. I.G.M.E., Mesogion Str. 70, 115 27, Athens, kongar@IGME.gr The villages of Houni, Kampos, Busduneika, Rio and Skaideika, which belong to the township of Parakampilia of the Aitoloakarnania province, have been characterised as land sliding, according to earlier assessments and decisions. Nevertheless these locations continued to be inhabited. Additionally there is a great interest for construction currently. According to the findings of this study, even if the geotechnical properties of the region are generally poor, the land sliding phenomena in the populated regions are of limited range and thus the broad characterisation as land sliding region cannot be justified. There are designated zones in all of these villages, where sustainable constructional development can be assured, provided that all the proposed safety measures are to be taken.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου