Στην ιστοσελίδα "Αστρολάβος" είδαμε ένα αφιέρωμα στην συντοπίτισσα μας Λαμπρινή Ζαφείρη με εκτενείς αναφορές από την ποιητική της συλλογή: "Το δάκρυ του σταχυού" που εξέδωσε πριν έξι χρόνια.
Το parakampylia news επικοινώνησε μαζί της και εκτός από τα πολύ όμορφα ποιήματα που διαβάσαμε ανακαλύψαμε ότι ασχολείται με τα κοινά τόσο του τόπου μας όσο και στον Δήμο Αγρινίου που διαμένει!
Η Λαμπρινή Ζαφείρη του Νικολάου λοιπόν γεννήθηκε στα Καραμανέικα Αγίου Βλασίου Αγρινίου. Είναι παντρεμένη με τον Θεόδωρο Μαυραντώνη με τον οποίο απέκτησε 3 παιδιά. Έχει σπουδάσει λογιστική και εργάστηκε ως λογίστρια στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μέλος του πολιτιστικού συλλόγου Καραμανείκων "Γ . Καραϊσκάκης"και μέλος του Μουσικού συλλόγου χορωδίας " Ορφέας" του Δ. Αγρινίου.
Aναδημοσίευση του αφιερώματος από την ιστοσελίδα ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ
( Εισαγωγικό σημείωμα )
«Όταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές.
Karl Kraus, 1874-1936, Αυστριακός συγγραφέας »
-------------------------------------
Η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας εδώ και χρόνια δεν είναι μόνο οικονομική όπως πολλοί υποστηρίζουν.
Είναι πρωτίστως πνευματική, συνεπώς ηθική.
Ένας από τους καλύτερους τρόπους να αντισταθούμε, να πολεμήσουμε είναι να προτάξουμε τη συλλογική μας δράση μέσω του πολιτισμού, μέσω των Γραμμάτων και των Τεχνών.
ΟΤΑΝ....
Όταν σου δένουν τα χέρια
για να μην αγγίξεις το φως
Όταν σου κλείνουν τα μάτια
για να μη δεις τον ήλιο
Όταν η ευτυχία χάνεται
η αγωνία δυναμώνει
και το αύριο διαγράφεται θλιβερό,
τότε χρειάζεται δύναμη άπειρη
θέληση ατέλειωτη κι ελπίδα
για να περάσει κάποια στιγμή
μέσα απ’ τη γρίλια μια ηλιαχτίδα
Λαμπρινή Ζαφείρη
ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΑΛΛΑΞΕΣ
Ψυχή μου άλλαξες !
Δεν θα πετάξουν πλέον
άλλες καρδερίνες στ’ ακροκέραμο.
Ούτε στενοί κορσέδες στο κορμί σου.
Η άνοιξη που σκόρπιζε
τις ευωδιές των μύρων στο περβόλι,
μετακόμισε.
Τώρα σε άλλες συνοικίες αναπνέει.
Δεν θα φυτρώσει άλλη αθωότητα
στα πράσινα παρτέρια της αυλής σου.
Ούτε γαλάζια μάτια θα ονειρεύονται
πρίγκιπες και ιππότες.
Κανείς δεν θα σταθεί κόντρα στον άνεμο,
να σώσει τα όνειρά σου μη σκορπίσουν
Δεν θα υπάρξουν άλλες θύμισες
πελώριους καθρέφτες να κοσμήσουν..
Τώρα πορεύεσαι με φρόνηση,
ανάμεσα στης μοναξιάς το πλήθος
Απ’ τον αρχάγγελό σου πήρες άριστα.
Σου φόρεσε ανάλαφρο το πέπλο.
Ψυχή μου πόσο άλλαξες.
Περήφανα κρατάς το τρόπαιό σου
και υψώνεις άυλη μορφή.
Ιδανικά ελεύθερη ,μα πάντα μόνη !
Λαμπρινή
ΡΟΗ
Μη παρασυρθείς να φωνάξεις κι εσύ
με τους άλλους στο μεγάλο πανηγύρι.
Όσο κι αν η φωνή σου είναι δυνατή.
Όσο κι αν δεν μπορείς να την κρατήσεις.
Σιώπα
Γιατί οι άλλοι δεν βλέπουν μακριά!
Ύψωσε τα μάτια , μίλα με το βλέμμα !
Ίσως να είσαι ο πιο κερδισμένος
στον άγνωστο πόλεμο !
Λαμπρινή
ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
Ανηφορίζαμε.
Το βουνό ορθώνονταν μπροστά
στέλνοντας φιλί πρόσκλησης
κι ο αϊτός στο γαλάζιο ζωγράφιζε
σημαία ελευθερίας.
Στα μισά της ανηφόρας ρώτησες:
Πόση ελπίδα έμεινε,
θα μας φτάσει αν αλλάξουμε δρόμο:
Προχώρα ίσια , είπα.
Μη χάσουμε ζωή στη διασταύρωση
και δεν πατήσουμε κορυφή.
Λαμπρινή Ζαφείρη
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ
Εγκατέλειψα
απόψε το δωμάτιο
κι ένα κρεβάτι
που έγραψε ανεξίτηλα
το σχήμα του κορμιού μου.
Πήρα μόνο
τα κόκκινα σανδάλια μου
κι ένα αδιάβροχο.
Η βροχή θα με καλύψει,
σκέφτηκα!
Όταν απομακρύνθηκα
η βροχή σταμάτησε!
Η πανσέληνος με αναγνώρισε!
Έδιωξε τα μαύρα σύννεφα,
εγκάρδια χαμογέλασε
και μου έδειξε το δρόμο!
Λαμπρινή Ζαφείρη
Γράφει από την εφηβεία της κι αυτό το θεωρεί "ως μια ευκαιρία να εξιδανικεύει καταστάσεις για να γίνεται η ζωή πιο όμορφη".
Το 2010 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή.Το συνολικό της έργο όμως παραμένει ανέκδοτο.
Πολλά συγχαρητήρια στην συντοπίτισσα μας για την όμορφη συλλογή της.Ελπίζουμε σύντομα να δούμε και την δεύτερη προσπάθεια της
Aναδημοσίευση του αφιερώματος από την ιστοσελίδα ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ
( Εισαγωγικό σημείωμα )
«Όταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές.
Karl Kraus, 1874-1936, Αυστριακός συγγραφέας »
-------------------------------------
Η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας εδώ και χρόνια δεν είναι μόνο οικονομική όπως πολλοί υποστηρίζουν.
Είναι πρωτίστως πνευματική, συνεπώς ηθική.
Ένας από τους καλύτερους τρόπους να αντισταθούμε, να πολεμήσουμε είναι να προτάξουμε τη συλλογική μας δράση μέσω του πολιτισμού, μέσω των Γραμμάτων και των Τεχνών.
Ο ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ θέλοντας να ευχαριστήσει εμπράκτως και όχι τυπικώς τα μέλη εκείνα που κοσμούν τη σελίδα του με τα πονήματά τους, αποφάσισε να προχωρήσει στη δημιουργία Πολιτιστικού Λευκώματος Μελών ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΥ . ( ΠΟ. ΛΕ. Μ. ΑΣ. )
Η συγκεκριμένη ανάρτηση του ΠΟ. ΛΕ. Μ. ΑΣ. είναι αφιερωμένη στη κυρία Λαμπρινή Ζαφείρη.
Ο ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ δίνει βήμα λόγου κι έκφρασης στον κόσμο του κι εύχεται όμορφες δημιουργίες και συλλεκτικές αναρτήσεις !Γνωρίζοντας από κοντά τη Λαμπρινή, έχεις την ευκαιρία να διαπιστώσεις ότι το « άρωμα » της γραφής της δεν είναι κάτι τεχνητό, κάτι επιτηδευμένο.
Η συγκεκριμένη ανάρτηση του ΠΟ. ΛΕ. Μ. ΑΣ. είναι αφιερωμένη στη κυρία Λαμπρινή Ζαφείρη.
Ο ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ δίνει βήμα λόγου κι έκφρασης στον κόσμο του κι εύχεται όμορφες δημιουργίες και συλλεκτικές αναρτήσεις !Γνωρίζοντας από κοντά τη Λαμπρινή, έχεις την ευκαιρία να διαπιστώσεις ότι το « άρωμα » της γραφής της δεν είναι κάτι τεχνητό, κάτι επιτηδευμένο.
Αναβλύζει από έναν άνθρωπο μειλίχιο, πράο, γαλήνιο.
Ωστόσο,
« Όταν όμως σου δένουν τα χέρια
Για να μην αγγίξεις το φως »
Τότε η γραφή της ρίχνει μαλάγρα για ανεμογαλούδα. .
Είναι «ΠΟΡΕΙΑ » η ζωή μάς λέει η Λαμπρινή Ζαφείρη.
«Μια ζωή, μια περιπέτεια.
Άγρια πάλη με τ΄ αφρισμένα κύματα.
Μια ανάσα σε δαντελωτό ακρογιάλι
Κι έπειτα καβαλάρης σε ασημένιο σύννεφο.
Οι πληγές στο στήθος και οι ουλές
Από αγάπη,
Προδοσία και συγχώρεση
Τώρα με στολή στρατιώτη,
Περιπλανιέται στα βουνά.»
Συνηθίζω να λέω ότι οι όμορφοι άνθρωποι όμορφα ανταμώνουν.
Κι εμείς ανταμώσαμε όμορφα με τη Λαμπρινή ένα όμορφο σαββατιάτικο πρωινό στη Σαλονίκη, στη Καλαμαριά, στο Πολιτιστικό Κέντρο « ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ » όπου και απολαύσαμε την πολύ αξιόλογη χορωδία ΟΡΦΕΑΣ Αγρινίου της οποίας η κυρία Ζαφείρη αποτελεί βασικό και αναπόσπαστο μέλος.
Μετατρέποντας τα βιώματα, τις εμπειρίες, τις προσλαμβάνουσες σε ελεύθερο ως επί το πλείστον στίχο με γλαφυρές εικόνες και έντονες επιρροές από ποιητές της γενιάς του ΄30 όπως ο Νικηφόρος Βρεττάκος, η ποίηση είναι για τη Λαμπρινή που γράφει από την εφηβεία της μια ευκαιρία για να εξιδανικεύουμε καταστάσεις και να κάνουμε τη ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα.
Όσο όμως κι αν γίνει πιο ενδιαφέρουσα η τελευταία, πάντα θα φωλιάζει ένα παράπονο στη καρδιά μας :
« ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ
Θα το κλείσω βαθιά στη καρδιά μου
δεν θα το πω ούτε στον άνεμο
ούτε στις πιο μικρές νυχτερινές σκιές.
Είναι ένα παράπονο
Που θα βαραίνει πάντα μέσα μου.
Όμως δεν θα γίνει δάκρυα.
Δεν θα γίνει λόγια καν.
Στερνά σαν βασιλέψουνε τα μάτια μου
μόνο τότε θα το πω στο θάνατο.
Θα καταλάβει το πικρό χαμόγελο.
Την αγωνία αυτή που δεν αλάφρωσε.
Και θα σταθεί μπροστά στον ύπνο μου
Σαν φίλος που πολύ με συμπόνεσε »
Λαμπρινή, σ΄ ευχαριστώ για το ταξίδι. .
Με λένε Τρύφωνα και είμαι λεξογράφος. .
Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
ΥΓ 1 : Ο ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ θερμά ευχαριστεί την κυρία Λαμπρινή Ζαφείρη για την ευγενική συγκατάθεση και παραχώρηση υλικού από την ποιητική της συλλογή « Το δάκρυ του σταχιού »
ΥΓ 2 : Οι μουσικές επιλογές, videos και φωτογραφίες είναι της κας Λαμπρινής Ζαφείρη.
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΖΑΦΕΙΡΗ
ΠΛΑΝΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Ακολούθησα,
την πλάνα διαδρομή ενός ποταμού.
Χωρίς αποσκευές, χωρίς σωσίβιο.
Έπλεξα,
σ’ ένα κλαδί από ανθισμένη κερασιά,
στεφάνι τα όνειρά μου.
Τα τοποθέτησα ,
με ευλαβική προσοχή , στα μαλλιά μου.
Άφησα,
τις δροσερές σταγόνες ,
να διατηρήσουν ανέπαφα τα άνθη τους.
Ένοιωσα ,
το χάδι του ανέμου,
το πέταγμα των γλάρων,
το κόασμα των βατράχων.
Η διαδρομή ατέλειωτη και πλάνα.
Δεν ψάχνω για το τέρμα .
Δεν θέλω να γυρίσω πίσω
Ωστόσο,
« Όταν όμως σου δένουν τα χέρια
Για να μην αγγίξεις το φως »
Τότε η γραφή της ρίχνει μαλάγρα για ανεμογαλούδα. .
Είναι «ΠΟΡΕΙΑ » η ζωή μάς λέει η Λαμπρινή Ζαφείρη.
«Μια ζωή, μια περιπέτεια.
Άγρια πάλη με τ΄ αφρισμένα κύματα.
Μια ανάσα σε δαντελωτό ακρογιάλι
Κι έπειτα καβαλάρης σε ασημένιο σύννεφο.
Οι πληγές στο στήθος και οι ουλές
Από αγάπη,
Προδοσία και συγχώρεση
Τώρα με στολή στρατιώτη,
Περιπλανιέται στα βουνά.»
Συνηθίζω να λέω ότι οι όμορφοι άνθρωποι όμορφα ανταμώνουν.
Κι εμείς ανταμώσαμε όμορφα με τη Λαμπρινή ένα όμορφο σαββατιάτικο πρωινό στη Σαλονίκη, στη Καλαμαριά, στο Πολιτιστικό Κέντρο « ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ » όπου και απολαύσαμε την πολύ αξιόλογη χορωδία ΟΡΦΕΑΣ Αγρινίου της οποίας η κυρία Ζαφείρη αποτελεί βασικό και αναπόσπαστο μέλος.
Μετατρέποντας τα βιώματα, τις εμπειρίες, τις προσλαμβάνουσες σε ελεύθερο ως επί το πλείστον στίχο με γλαφυρές εικόνες και έντονες επιρροές από ποιητές της γενιάς του ΄30 όπως ο Νικηφόρος Βρεττάκος, η ποίηση είναι για τη Λαμπρινή που γράφει από την εφηβεία της μια ευκαιρία για να εξιδανικεύουμε καταστάσεις και να κάνουμε τη ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα.
Όσο όμως κι αν γίνει πιο ενδιαφέρουσα η τελευταία, πάντα θα φωλιάζει ένα παράπονο στη καρδιά μας :
« ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΟΥ
Θα το κλείσω βαθιά στη καρδιά μου
δεν θα το πω ούτε στον άνεμο
ούτε στις πιο μικρές νυχτερινές σκιές.
Είναι ένα παράπονο
Που θα βαραίνει πάντα μέσα μου.
Όμως δεν θα γίνει δάκρυα.
Δεν θα γίνει λόγια καν.
Στερνά σαν βασιλέψουνε τα μάτια μου
μόνο τότε θα το πω στο θάνατο.
Θα καταλάβει το πικρό χαμόγελο.
Την αγωνία αυτή που δεν αλάφρωσε.
Και θα σταθεί μπροστά στον ύπνο μου
Σαν φίλος που πολύ με συμπόνεσε »
Λαμπρινή, σ΄ ευχαριστώ για το ταξίδι. .
Με λένε Τρύφωνα και είμαι λεξογράφος. .
Τρύφωνας Παπαλεωνίδας
ΥΓ 1 : Ο ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ θερμά ευχαριστεί την κυρία Λαμπρινή Ζαφείρη για την ευγενική συγκατάθεση και παραχώρηση υλικού από την ποιητική της συλλογή « Το δάκρυ του σταχιού »
ΥΓ 2 : Οι μουσικές επιλογές, videos και φωτογραφίες είναι της κας Λαμπρινής Ζαφείρη.
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΖΑΦΕΙΡΗ
ΠΛΑΝΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Ακολούθησα,
την πλάνα διαδρομή ενός ποταμού.
Χωρίς αποσκευές, χωρίς σωσίβιο.
Έπλεξα,
σ’ ένα κλαδί από ανθισμένη κερασιά,
στεφάνι τα όνειρά μου.
Τα τοποθέτησα ,
με ευλαβική προσοχή , στα μαλλιά μου.
Άφησα,
τις δροσερές σταγόνες ,
να διατηρήσουν ανέπαφα τα άνθη τους.
Ένοιωσα ,
το χάδι του ανέμου,
το πέταγμα των γλάρων,
το κόασμα των βατράχων.
Η διαδρομή ατέλειωτη και πλάνα.
Δεν ψάχνω για το τέρμα .
Δεν θέλω να γυρίσω πίσω
Λαμπρινή
ΟΤΑΝ....
Όταν σου δένουν τα χέρια
για να μην αγγίξεις το φως
Όταν σου κλείνουν τα μάτια
για να μη δεις τον ήλιο
Όταν η ευτυχία χάνεται
η αγωνία δυναμώνει
και το αύριο διαγράφεται θλιβερό,
τότε χρειάζεται δύναμη άπειρη
θέληση ατέλειωτη κι ελπίδα
για να περάσει κάποια στιγμή
μέσα απ’ τη γρίλια μια ηλιαχτίδα
Λαμπρινή Ζαφείρη
ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΑΛΛΑΞΕΣ
Ψυχή μου άλλαξες !
Δεν θα πετάξουν πλέον
άλλες καρδερίνες στ’ ακροκέραμο.
Ούτε στενοί κορσέδες στο κορμί σου.
Η άνοιξη που σκόρπιζε
τις ευωδιές των μύρων στο περβόλι,
μετακόμισε.
Τώρα σε άλλες συνοικίες αναπνέει.
Δεν θα φυτρώσει άλλη αθωότητα
στα πράσινα παρτέρια της αυλής σου.
Ούτε γαλάζια μάτια θα ονειρεύονται
πρίγκιπες και ιππότες.
Κανείς δεν θα σταθεί κόντρα στον άνεμο,
να σώσει τα όνειρά σου μη σκορπίσουν
Δεν θα υπάρξουν άλλες θύμισες
πελώριους καθρέφτες να κοσμήσουν..
Τώρα πορεύεσαι με φρόνηση,
ανάμεσα στης μοναξιάς το πλήθος
Απ’ τον αρχάγγελό σου πήρες άριστα.
Σου φόρεσε ανάλαφρο το πέπλο.
Ψυχή μου πόσο άλλαξες.
Περήφανα κρατάς το τρόπαιό σου
και υψώνεις άυλη μορφή.
Ιδανικά ελεύθερη ,μα πάντα μόνη !
Λαμπρινή
ΡΟΗ
Μη παρασυρθείς να φωνάξεις κι εσύ
με τους άλλους στο μεγάλο πανηγύρι.
Όσο κι αν η φωνή σου είναι δυνατή.
Όσο κι αν δεν μπορείς να την κρατήσεις.
Σιώπα
Γιατί οι άλλοι δεν βλέπουν μακριά!
Ύψωσε τα μάτια , μίλα με το βλέμμα !
Ίσως να είσαι ο πιο κερδισμένος
στον άγνωστο πόλεμο !
Λαμπρινή
ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
Ανηφορίζαμε.
Το βουνό ορθώνονταν μπροστά
στέλνοντας φιλί πρόσκλησης
κι ο αϊτός στο γαλάζιο ζωγράφιζε
σημαία ελευθερίας.
Στα μισά της ανηφόρας ρώτησες:
Πόση ελπίδα έμεινε,
θα μας φτάσει αν αλλάξουμε δρόμο:
Προχώρα ίσια , είπα.
Μη χάσουμε ζωή στη διασταύρωση
και δεν πατήσουμε κορυφή.
Λαμπρινή Ζαφείρη
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ
Εγκατέλειψα
απόψε το δωμάτιο
κι ένα κρεβάτι
που έγραψε ανεξίτηλα
το σχήμα του κορμιού μου.
Πήρα μόνο
τα κόκκινα σανδάλια μου
κι ένα αδιάβροχο.
Η βροχή θα με καλύψει,
σκέφτηκα!
Όταν απομακρύνθηκα
η βροχή σταμάτησε!
Η πανσέληνος με αναγνώρισε!
Έδιωξε τα μαύρα σύννεφα,
εγκάρδια χαμογέλασε
και μου έδειξε το δρόμο!
Λαμπρινή Ζαφείρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου