ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΒΛΑΣΙΤΗ ΛΟΥΚΑ Α. ΣΚΙΑΔΑ..

ΛΟΥΚΑΣ Α.ΣΚΙΑΔΑΣ

Ο γλυκύφωνος αηδών εσιώπησε...Ο ηχηρός τέτυξ έπαψε να ψάλλη ... Ο καλλίφωνός Πρωτοψάλτης, δεν θα ακουστή πλέον.

Ο Λουκάς Σκιάδας, Πρωτοψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Αγρίνιου, μετώκησεν.

      Ο Λουκάς Σκιάδας, γεννήθηκε στον Άγιο Βλάσιο Τριχωνίδος. Πρωτογνωριστήκαμε στο Γυμνάσιο.Φορούσε ένα στρατιωτικό '"χιτώνιο". Ξεχώριζε από τους άλλους μαθητές δια την σοβαρότητα και το ήθος.Μου έκανε εντύπωση και τον πλησίασα.Από τότε, κάπου κάπου στα διαλείμματα ανταλλάσσαμε καμιά κουβέντα.

Πέρασαν χρόνια! Ο Λουκάς έψαλλε στον Αγιο Γεωργιο Αγρινίου. Χηρευσάσης της θέσεως του δεξιού Ιεροψάλτου, εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν, επροτάθη ο Λουκάς.
Προσελήφθη εις τον  Ιερόν Ναόν της Ζωοδόχου Πηγής. Ήταν τοτε νεοδιορισθείς υπάλληλος εις την Αγροτικήν Τράπεζαν. Απο συκοφαντίαν "άσπονδων φίλων" τον μετέθεσαν εις τον Αστακόν. Διοικητής της Αγροτικής Τραπέζης, ήταν τότε ο Κουρούκλης, από στρατιωτικούς. Ηταν η εποχή της επαναστάσεως των Αξιωματικών.

Ο αείμνηστος Κουρούκλης -αιώνια του η μνήμη- άκουσε όσα του ελέχθησαν δια τον Λουκάν Σκιαδάν. και ο κίνδυνος απεφεύχθη. Σε λίγο διάστημα, επέστρεψεν εις την Αγροτικήν Τράπεζαν Αγρίνι­ου.

Η διακονία του εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν ήτο θαυμάσια. Με την ωραία του φωνήν, αλλά και με την επιμέλειαν του, ετοι­μαζόταν πάντα και απέδιδε τους θεόπνευστους ύμνους της Εκκλησίας υπέροχα. Η συνεργασία του, με τον Λαμπαδάριον αείμνηστον Θεόδωρον Μαϊκαντήν υπήρχε παροιμιώδης. 
Ουδέποτε εδημιουργήθη θέμα διαφωνίας μεταξύ των. Ο ίδιος ο Λουκάς, ενημέρωνε τον Θεόδωρον για το τι θα ψάλλουν την επομένην. Ουδέποτε εδημιούργησεν θέμα σοβαρόν εις την συνεργασίαν, με τους υπηρετούντος εις τον Ναόν. Πάντα υπάκουος, -όχι υποτελικώς-αλλά εις το ορθόν και εις την αληθινήν Παράδοσιν της Εκκλησίας μας, Η ευλύγιστος φωνή του, συνεργαζόμενη με την τέχνη της πατρώας Βυζαντινής Μουσικής, απέδιδε το νόημα των ύμνων υπέροχα.

Ποιος δεν θυμάται, την πανηγυρική ατμόσφαιρα, που δημιουρ­γούσε το ψάλσιμό του εις τους Χαιρετισμούς! Ποίου του διαφεύγει ο σπουδαίος τονισμός των νοημάτων, των ύμνων του Τριωδίου ή του Πεντηκοοταρίου: Αναπαυόταν οι ψυχές, ακούοντάς τον να ψάλλη την Μεγάλην Εβδομάδα και κατενύσοντο. Τα υπέροχα Χερουβικά του ή το "Αξιόν εοτί". 

Επάλλετο ο όλος όταν έψαλλε, δείχνοντας ότι ζούσε αυτό που υμνούσε.... Η περίοδος των περισσοτέρων των τριάντα ετών που έκλεισε την θέσιν του Πρωτοψάλτου εις τον Ναον Της Παναγίας θα αφήση εποχήν.
Δία λόγους υγείας απεσύρθη από την υπεύθυνον θέσιν.Και όταν εβελτιώθη η υγεια του και πάλιν ελάμπρυνε τα αναλόγια όπου πήγαινε
Ιδιαίτερα, όλοι ενθυμούμαι  την όντως μεγαλοπρεπή απόδοσιν  των Αποστολικών Αναγνωσμάτων.
Καλλίτερα και από τους θεολόγους απέδιδε το νόημα τους. Τώρα, δεν θα ξαναψάλλη σε αναλόγια, της Στρατευόμενης Εκκλησίας. μετώκησεςν εις την  θριαμβευουσαν Εκκλησίαν..

Κύριε, παράλαβε τον δούλον Σου Λουκαν  ο οπίος σε έψαλλε ψυχή τε και καρδία εδώ στη γη, και  κατέστησε τον υμνωδόν της Αιωνίου Δόξης της Βασιλείας Σου!

Ι.Χ.Π.
Πηγή: εφημ. Μαχητής (Αγρίνιο 15 Φεβρουαρίου 2017)