Παιδί μου, ποῦ ἔδυσε ἡ ὀμορφιά σου; /Ευθύμιος Πριόβολος / 13 Ἀπριλίου 2017
Ἀνέγγιχτα λόγια ἀπὸ τὴν ἀκολουθία τῶν Παθῶν! Κορυφαῖες στιγμὲς συνάντησης τοῦ ἀνθρώπινου μὲ τὸ θεϊκό! Ἡ αἰώνια ἄρνηση τῆς μάνας στὸ θάνατο καὶ ἡ βιασύνη γιὰ Ἀνάσταση!
«Ἐπὶ ξύλου βλέπουσα κρεμάμενον, Χριστέ, σὲ τὸν πάντων κτίστην καὶ Θεὸν ἡ σὲ ἀσπόρως τεκοῦσα, ἐβόα πικρῶς. Υἱέ μου, ποῦ τὸ κάλλος ἔδυ τῆς μορφῆς σου; οὐ φέρω καθορᾶν σε ἀδίκως σταυρούμενον. σπεῦσον οὖν ἀναστῆθι, ὅπως ἴδω κἀγώ, σοῦ τὴν ἐκ νεκρὼν τριήμερον ἐξανάστασιν ».
Χριστέ, ἡ μητέρα σου, αὐτὴ πού σὲ γέννησε μὲ τρόπο θαυμαστό, βλέποντας ἐσένα, τὸν δημιουργὸ καὶ Θεὸ τῶν ἁπάντων, νὰ κρέμεσαι ἐπάνω στὸν σταυρό, φώναξε πικραμένη: Παιδί μου! Ποῦ ἔδυσε τὸ κάλλος τῆς μορφῆς σου; Δὲν ἀντέχω νὰ σὲ βλέπω νὰ σταυρώνεσαι ἄδικα. Βιάσου, λοιπόν, νὰ ἀναστηθεῖς, γιὰ νὰ δῶ καὶ ἐγὼ τὴν τριήμερη ἀπ’ τοὺς νεκροὺς ἀνάστασή σου.
(ἀπόδοση, ἐ.π.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου