Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Νίκησε τον καρκίνο και εξομολογείται:"Ευχαριστώ όσους μου συμπαραστάθηκαν, όμως κάποιοι τρόμαξαν μην τους κολλήσω!!"..

















Τον καρκίνο τον αναγνώρισε η Νονά μου,εκείνη μου είπε να πάρω την απόφαση να το δω...Νονά τα κατάφερα! Από εκεί ψηλά ξέρω ότι μου χαμογελάς!!

Έφτασε η στιγμή που θα σας πω μια "Ιστορία".. Σύντομη δεν θα σας κουράσω...

Είχα κάτι ...Έφτασα ένα πρωινό κ επισκέφθηκα το νοσοκομείο Άγιοι. Ανάργυροι,εκεί με εξέτασαν...Ξαναπήγα για να πάρω τις απαντήσεις...

Ο Γιατρός ( διευθυντής) όταν με είδε απλά κ απότομα μου είπε:..

-Φύγε κάνε ότι σου αρέσει! Έχεις καρκίνο ..
-Μα γιατρέ του είπα ..έχω ένα γιο μικρούλη που έχω να μεγαλώσω....
-Φύγε μου απαντά δεν θα γίνεις καλά σε 3 μήνες θα έχεις πεθάνει...

Χαμήλωσα τα μάτια βουρκωμένα..
Βγήκα με τις απαντήσεις έξω από την πόρτα του γιατρού ...


Καθώς πλησίαζα προς την έξοδο του νοσοκομείου άνοιξα την πόρτα ..

Βγήκα...και  στάθηκα όρθια κοιτώντας τον ουρανό ..Από μέσα μου είπα ... Γιατί Παναγία μου γιατί θες να χωρίσεις μια μάνα από το παιδί της;;; ....

Δεν άκουγα ...δεν έβλεπα..μόνο τον ουρανό κοίταζα και δάκρυα ανεξέλεγκτα έτρεχαν από τα μάτια μου...

Όλη μου η Ζωή είναι το παιδί μου ...Σε λίγα δευτερόλεπτα ξαναείδα τους 9 μήνες ...Την γέννα ...την ευτυχία που ένιωσα όταν πήρα αγκαλιά τον ΓΙΟ ΜΟΥ!!
Είχα χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου...

Ένιωσα ένα χέρι να με ακουμπά στον ώμο μου...ήταν ένας "Μικρός Γιατρός " από την ομάδα εκείνου του διευθυντή...Μου είπε πάρε αυτό το τηλέφωνο είναι ο μοναδικός γιατρός στην Ελλάδα που έχει σπουδάσει έξω ...Σε εκείνον να πας από μένα μου είπε το όνομα του...

Τον πήρα τηλέφωνο, πήγα την ίδια στιγμή την ίδια μέρα να τον δω ...

Όταν τον συνάντησα του έδωσα τις εξετάσεις ...Πάλι δάκρυα ανεξέλεγκτα στα μάτια μου...Του είπα..
-Γιατρέ πρέπει να είναι λάθος ...Έχω ένα παιδάκι που οφείλω να μεγαλώσω ...

Σηκώθηκε ο Γιατρός και  μου είπε:
- Θα τον μεγαλώσεις ...Εδώ είμαι εγώ ...
-Πώς αφού θα πεθάνω σε 3 μήνες του είπα...
-Εσύ θα μεγαλώσεις το παιδί σου ...Μην φοβάσαι!!

Σήμερα λοιπόν είμαι σε θέση να πω το εξής...

Θηρίο - Μαρία = 1 - 30
Ο καρκίνος πλέον παρελθόν ..Δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ για εκείνον ..
Ένα ευχαριστώ που με τον δικό τους τρόπο μου στάθηκαν ελάχιστοι φίλοι κ φίλες ...Σας ευχαριστώ για την θετική δύναμη που μου δώσατε χωρίς να σας ζητήσω ..( δεν ξέρω αν θέλουν να τους αναφέρω )
Σας Ευχαριστώ!

Ευχαριστώ τον Θεό που έστειλε το θηρίο στον δρόμο μου διότι μου πήρε Ανθρώπους "φθηνούς" τρόμαξαν μην τους κολλήσω και  γελάω!


Ευχαριστώ το καρκινάκι μου που έφυγε κ μου έφερε υπέροχους ανθρώπους δίπλα μου..

Από την πρώτη στιγμή που συνάντησα την παρουσία του καρκίνου, συνάντησα κ την Σταθούλα .

 Δεν με γνώριζε κ όμως μου "κράτησε "το χέρι με αγκάλιασε ...όταν δάκρυζα ..όταν έκλαιγα..όταν πονούσα..Ακόμη κ όταν η φωνή της ηχούσε παράξενα στα αυτιά μου εκείνη δίπλα μου ...

Η Σταθούλα με έριξε με όλη την δύναμη της στην Άρρενα της Μάχης όταν εγώ ..Έκανα πίσω ...όταν εγώ αρνήθηκα από φόβο να τον παλέψω ...
Επιτρέψετε μου να πω στην Σταθούλα ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλες εκείνες τις στιγμές...
Τις ώρες..
Τις μέρες ..
Τα βράδια μου ...
Όταν Πονούσα μέσα μου εκείνη μου γλύκαινε τον πόνο εκείνη με έριξε στην Άρρενα της Μάχης δείχνοντας μου τον δρόμο ..τα στενά που πέρασα ήταν αναγκαστικά επώδυνα ... Χωρίς την Σταθούλα δεν θα ήμουν σήμερα ...πέρασε ότι εγώ ...

Κλείνοντας το κεφάλαιο καρκίνος ευχαριστώ χωρίς να πω ίσως να μην θέλουν αλλά ευχαριστώ για τους λίγους ελάχιστους ανθρώπους που με ρωτούσαν τι κάνω κ μου έδιναν δύναμη ...

Σταθούλα μου σε ευχαριστώ πολύ που με βοήθησες να μην τα παρατήσω !!!
 Και να συνεχίσω να βλέπω να με αγκαλιάζει ο γιος μου!

Σήμερα οριστικά Βγήκα από την Αρένα με εσένα να βλέπω χαμογελαστή.

Το κεφάλαιο καρκίνος με άλλαξε ..με πόνεσε... 
Μετά από  τρία χρόνια  κλείνει σήμερα για Μένα Για  Πάντα!!!! Όταν λέω για πάντα ούτε που θα αναφέρω ξανά τίποτα!!! Η ζωή Μπροστά !!!
Κορίτσια μου όσες μάχεστε καλή επιτυχία στην διαδρομή σας ,κ πάντα από τον κρίκο μας κάποια θα σας σταθεί δίπλα σας!!

Ευχαριστώ κ εσάς για όλα Αμαζόνες Μου!

Δεν χρειάζεται σχόλια ...Η Σταθούλα αξίζει Πολλά περισσότερα εκείνη ήταν κ παρέμεινε πλάι μου 
Την ευχαριστώ!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου