ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΕΝΑΣ ΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ-ΣΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ Η ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΣΟΥ ,ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΛΑΚΟ.. .

Έφυγε από την ζωή την περασμένη Κυριακή 29/11-20 ένας επιφανής Αγιοβλασίτης ο Γιάννης Τσαλάκος.

Υπήρξε μεγάλος δωρητής στην κοινότητα Αγίου Βλασίου αφού συνείσφερε τα μέγιστα για να γίνει η πλατεία -κόσμημα -του χωριού, διαθέτοντας ένα μεγάλο ποσό το οποίο χρησιμοποιήθηκε τόσο στην αγορά της πλατείας,όσο και στις πρώτες εργασίες της κατασκευής της.

Πέραν τούτου, ανέδειξε δυο ιστορικά πρόσωπα του Αγίου Βλασίου:Τον πρώτο Σχολάρχη της περιοχής, Ιωάννη Κούρο-η προτομή του οποίου υπάρχει πάνω από το σημερινό Γυμνάσιο Αγίου Βλασίου- και τον ήρωα και Εύελπι,Ηλία Τσαλάκο, το άγαλμα του οποίου κοσμεί τον χώρο της πλατείας από τον οποίο πήρε και το όνομα της.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του συλλόγου Αγιοβλασιτών Αθήνας,όπου διετέλεσε πρόεδρος επί δύο έτη με πλούσιο έργο.

 Η μεγάλη αγάπη για την γενέτειρά του σε κάθε στιγμή της ζωής του, το έργο του τον καθιστούν ως ένα μεγάλο ευεργέτη!

Η γενέτειρα σου σε ευγνωμονεί Γιάννη Τσαλάκο! Αιωνία σου η μνήμη!

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στην Αθήνα σήμερα 3-12--20 σε στενό οικογενειακό κύκλο όπως ορίζει η σχετική νομοθεσία περί covid-19.

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΑΛΑΚΟΥ


Βιογραφικό σημείωμα του Ιωάννου Τσαλάκου

Ο Ιωάννης Τσαλάκος, γεννήθηκε στον Άγιο Βλάσιο Τριχωνίας, το έτος 1924. Τελείωσε το 6τάξιο Γυμνάσιο Αγρινίου το έτος 1943,. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, Εξεδιώχθη, και κλείστηκε επί 4μηνο σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. 

Το Γενάρη του 1946, έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις, τελείως απροπαρασκεύαστος και εισήχθη στη Νομική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών.
Ως πτυχιούχος της Νομικής διορίσθηκε Δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Αθηνών και έφθασε μέχρι τον Άρειο Πάγο.
Τον Φ/βριο του 1965, διορίσθηκε ως έμμισθος Δικηγόρος στο Τεχνικό Επιμελητήριο και το 1974 που εκκενώθηκε η θέση του Νομικού Συμβούλου επελέγη, χωρίς να εκδηλώσει ενδιαφέρον, και κατέλαβε τη θέση του Νομικού Συμβούλου του Τεχνικού Επιμελητηρίου, από όπου απεχώρησε το 1965 με ειδικό νόμο. Παράλληλα ασκούσε ελεύθερη δικηγορία και συνταξιοδοτήθηκε το τέλος του 1985.

Επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την ανέλιξη και την πρόοδο του χωριού του Άγιος Βλάσιος, το οποίο κόσμησε με το στήσιμο της προτομής του πάππου του, του Σχολάρχου ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΥΡΟΥ, ανδρός επιφανούς, ιδρυτού του Σχολαρχείου Αγίου Βλασίου, οραματιστού και πρωτοπόρου, καθώς και με το στήσιμο της προτομής του Ευέλπιδος ΗΛΙΑ Γ. ΤΣΑΛΑΚΟΥ, αδελφού του, πρώτου Αντάρτη της Τριχωνίας ο οποίος ως Διοικητής λόχου των εθνικών Ομάδων ΕΔΕΣ, έπεσε σε μάχη κατά των Γερμανών Κατακτητών στη Βούλιστα Παναγία Πρεβέζης, την 5.9.1944.

Επίσης κατέβαλε στο Δήμο Παρακαμπυλίων το μεγαλύτερο χρηματικό ποσό για την αγορά οικοπέδου και την δημιουργία Πλατείας στο κέντρο του χωριού Αγιος Βλάσιος.

Κατέβαλε ακόμη σημαντικό ποσό στην πρώτην φάση της ανάπλασης του οικοπέδου σε πλατεία.

Επίσης επωμίσθηκε την δαπάνη για την δημοσίευση σε βιβλίο 420 σελίδων των Πρακτικών του Συνεδρίου «Παρακαμπύλια, χθες-σήμερα-αύριο».

Ο Δήμος Παρακαμπυλίων για τις άνω Δωρεές του, τίμησε τον  Ιωάννη Γ. Τσαλάκο: δια της απονομής ΠΕΡΓΑΜΗΝΗΣ ΕΥΑΡΕΣΚΕΙΑΣ  και ΤΙΜΗΤΙΚΗΣ ΠΛΑΚΕΤΑΣ. καθώς και ο Δήμος Αγρινίου τον ετίμησε με ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΠΛΑΚΕΤΑ. 

Στοχαστής και διανοούμενος όντας ο Ιωαννης Τσαλάκος εξεδήλωσε τα ενδιαφέροντά του, για τα γράμματα και τα μορφωτικά και πολιτιστικά δρώμενα, με το να επωμισθεί την δαπάνην για τη δημοσίευση των εξής συγγραφικών έργων του γνωστού Ιστορικού Μάρκου Γκιόλια, ήτοι: α) Η «Αρχαία Ιστορία της Αιτωλικής ΑΓΡΑΙΑΣ», β) Δοκίμιο Ιστορίας περί Συγκρητισμού και γ) Ο Συγγραφέας Σταύρος Βουτυράς και η αδελφότης Ευρυτάνων της Κωνσταντινούπολης.

Ο Ιωάννης Τσαλάκος υπήρξε της εμπνευστής ιδέας να διοργανωθεί  ημερίδας με θέμα;

 «Ο θεσμός των Σχολαρχείων και ο Σχολάρχης Ιωάννης Κούρος, 100 χρόνια μετά το θάνατό του». Η Ημερίδα ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ στην πλατεία του χωριού αφού πρώτα, την ίδια ημέρα , ΕΤΕΛΕΣΕ αρχιερατικό μνημόσυνο για τα εκατό έτη από του θάνατο του παππού του Σχολάρχου Αγίου Βλασίου Ιωάννου Κούρου, «ανδρός επιφανούς, οραματιστού, πρωτοπόρου, διδάχου της κοινωνίας των Παρακαμπυλίων και αλτρουϊστού», όπως τον αποκάλεσε στην ομιλία του..

Μετά σε όλους όσους παρευρέθηκαν στην εκδήλωση προσέφερε παραδοσιακό γεύμα στην «Πλατεία Ευέλπιδος Ηλία Τσαλάκου», με γλέντι και όργανα.


ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΛΑΚΟ


Ο κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΛΑΚΟΣ ΔΩΡΗΤΗΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ...

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα «ΑΧΕΛΩΟΣ» του Συλλόγου

των Αγιοβλασιτών της Αθήνας του Σ/ρίου έτους 2009


Πληροφορηθήκαμε και κάνουμε γνωστό στους αναγνώστες μας, ότι συγχωριανός μας κ.Γιάννης Τσαλάκος έστειλε στο Δήμαρχο Παρακαμπυλίων δύο τραπεζικές επιταγές, συνολικού ποσού 20.000 ευρώ (είκοσι χιλιάδων Ευρώ), που χρειάζονται για την αποπληρωμή της αγοράς από τους κληρονόμους Σβόλη του προαυλίου χώρου των καταστημάτων τον στο χωριό για τη δημιουργία Πλατείας του Χωριού, που θα φέρει την προσωνυμία «Πλατεία Ευέλπιδος Ηλίας Τσαλάκου», ο οποίος ήταν αδελφός του δωρητή, πρώτος αντάρτης των Παρακαμπυλίων (Οκτώβριος 1942) και ηγούμενος λόχου ανταρτών των εθνικών ομάδων ΕΔΕΣ, έπεσε ηρωικά στη μάχη κατά των Γερμανών κατακτητών στις 5 Σ/μβρίου 1944, στη Βούλιστα Παναγιά Πρεβέζης.

Πληροφορηθήκαμε, επίσης, ότι συζήτησε ο δωρητής κ.Γιάννης Τσαλάκος με το Δήμαρχο, ότι μετά την υπογραφή των συμβολαίων για την Πλατεία, που πρέπει να γίνουν εντός του Οκτωβρίου, να ανατεθεί η μελέτη για την αναμόρφωση και εξωραϊσμό της Πλατείας σε αρχιτέκτονα, έργο για το οποίο ο δωρητής προτίθεται να διαθέσει το ποσό των 10.000 ευρώ (δέκα χιλιάδων ευρώ).

Έτσι, με αναμορφωμένη και εξωραϊσμένη την Πλατεία, μαζί με την προτομή του Σχολάρχη Ιωάννη Κούρου, έργο και αυτό του κ.Γιάννη Τσαλάκου, που συνολικά, μαζί με την εκδήλωση, στοίχισε 25.000 ευρώ (είκοσι πέντε χιλιάδων ευρώ), θα δώσου μία πολιτισμένη και ευχάριστη νότα, που θα συμβάλλει στην πρόοδο και την προβολή του χωριού μας. Δηλαδή συνολικά ποσό δωρεάς προς το χωριό 55.000 ευρώ.

Η εφημερίδα «ΑΧΕΛΩΟΣ» πιστεύοντας ότι διερμηνεύει τα αισθήματα όλων των συγχωριανών μας, ευχαριστεί το δωρητή, για τις ιδέες του και τις προαναφερόμενες δωρεές του και συγχαίρει αυτόν ολόθερμα, ευχόμενοι να ευρεθούν και άλλοι που να τον μιμηθούν. Είναι μέχρι στιγμής ο πρώτος που δείχνει ότι δεν ξέχασε το χωριό του, στο οποίο ο ίδιος δεν έχει απολύτως τίποτε, όπως γνωρίζουμε όλοι μας.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΛΑΚΟΣ

Ένας ευγενής και ανιδιοτελής πατριώτης


Σχόλιο

Για τον Γιάννη Τσαλάκο

Αναδημοσίευση από τον «ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΚΟ ΤΥΠΟ» της 30.12.2009.


Τελικά, οι ευεργέτες δεν έχουν εξαφανιστεί από τον αγιασμένο αυτό τόπο. Τρανό παράδειγμα, ο δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω Ιωάννης Τσαλάκος, ο οποίος δώρισε το ποσό των 20.000 ευρώ στο Δήμο Παρακαμπυλίων, μέσω του Πνευματικού και Αθλyητικού κέντρου του Δήμου.

Το ποσό δόθηκε με δυο διαδοχικές επιταγές των 5.000 ευρώ στις 19 Ιουλίου και των 15.000 ευρώ στις 28 Αυγούστου και θα διατεθεί για την αγορά γηπέδου προς τον εξωραϊσμό της πλατείας του Δ.Δ. Αγίου Βλασίου. Πρόκειται για μία ακόμα περίπτωση, ενός ευγενούς και ανιδιοτελούς πατριώτη, ο οποίος χωρίς να περιμένει κανένα αντάλλαγμα, προσφέρει απλόχερα υλική βοήθεια στον τόπο που κατάγεται και λατρεύει. Και ειδικά, όταν ο τόπος αυτός είναι ο παραμελημένος και φτωχικός Δήμος Παρακαμπυλίων, η σημασία της προσφοράς παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.




Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΣΑΛΑΚΟΥ

Θέμα: «Ο θεσμός του Σχολαρχείου και ο Σχολάρχης Ιωαννης Κούρος, εκατό χρόνια μετά τον θάνατό του».

Ο ΣΧΟΛΑΡΧΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΝ. ΚΟΥΡΟΣ

ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

Η αναφορά εις σημαίνοντα πρόσωπα του παρελθόντος ενέχει διττήν σημασίαν. Απονέμεται η προσήκουσα και οφειλομένη τιμή δι’ όσα κοινωφελή και ευάρεστα έργα επετέλεσαν εν ζωή. Παραλλήλως παρέχεται υπόδειγμα εις τους συγχρόνους και καταπίστευμα εις τους μεταγενεστέρους ως πρότυπον μιμήσεως δια την συνέχισιν της ευποιΐας. Στους συγχρόνους μάλιστα καιρούς, τους οποίους χαρακτηρίζει υποβάθμιση πνευματική και κρίση των ηθικών αξιών, ιδιαιτέρως επιβάλλεται η αναδρομή εις το παρελθόν και η παρουσίαση σημαντικών προσωπικοτήτων προς γνώσιν, παράδειγμα και φρονηματισμόν.

Υπό το πνεύμα αυτό διοργανώνεται και η σημερινή σεμνή εκδήλωση απονομής τιμής στον αοίδιμο Σχολάρχη Ιωάννη Κωνσταντίνου Κούρον, εκπαιδευτικόν έγκριτον, εις έπακρον φιλόπατριν, άκρως ανιδιοτελή, ακάματον κοινωνικόν εργάτην και, κατά το θείον κέλευσμα, «άρτιον άνθρωπον». Ως προοίμιον της εκδηλώσεως καις τα στενά όρια, που η κλεψύδρα του χρόνου επιτρέπει, θα επιχειρηθή άκρως συνοπτική αναφορά στη ζωή, την εκπαιδευτική προσφορά και την προσωπικότητά του ως ανθρώπου και διδασκάλου.

Ο επαξίως τιμώμενος Ιωάννης Κων. Κούρος είδε το φως της ζωής στον Άγιο Βλάσιο Παρακαμπυλίων το έτος 1854, τέκνον της πολυκλάδου οικογενείας του Κωνσταντίνου Κούρου, ο οποίος απέκτησε ένδεκα παιδιά, έξη αγόρια και πέντε κορίτσια. Παππούς του ήταν ο θρυλικός Παπα-Κούρος, τον οποίον απαθανάτισε η λαϊκή μούσα με τον στίχον «Άστραψε και βρόντησε κι ο Παπα-Κούρος φώναξε», που αναφέρεται στην εξουδετέρωση ληστών, οι οποίοι επεχείρησαν να τον ληστέψουν.

Ο Ιωάννης Κων. Κούρος από των πρώτων χρόνων της μαθητείας στο Σχολαρχείον διεκρίνετο για το ήθος, την φιλομάθεια, την επίδοση στις σπουδές του και την έφεση για πνευματική ανέλιξη. Αβιάστως εφείλκυε την εκτίμηση και τον θαυμασμό των συμμαθητών του. Ο συμμαθητής του μάλιστα Απόστολος Σαφαρίκας συχνά ανεφέρετο εγκωμιαστικά γι’ αυτόν στον πατέρα του διακεκριμένο νοικοκύρη Γιαννάκη Σαφαρίκα, ο οποίος δια του υιού του τον προσεκάλεσε για να τον γνωρίση.

Κατά την γενομένη επίσκεψη και αφού από την διεξοδική συζήτηση που προεκλήθη ο συνετός οικοδεσπότης διέκρινε τα ιδιαίτερα χαρίσματα του νέου και διέγνωσε τις δυνατότητές του για ανέλιξη του επρότεινε να νυμφευθή την θυγατέρα του Μάρω, υποσχόμενος να αναλάβη την υποχρέωση να τον σπουδάση στην επιστήμη της επιλογής του. Ο νεαρός Ιωάννης, αφού συνεννοήθη με τον πατέρα του, εδήλωσεν ότι δέχεται την πρόταση του Γιαννάκη Σαφαρίκα.

Εν συνεχεία ο Ιωάννη Κούρος, διακρινόμενος πάντοτε, εφοίτησε στο Γυμνάσιο Μεσολογγίου και Πατρών, μετά δε την αποφοίτησίν του ενεγράφη στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Φιλομαθής και φίλεργος, όπως ήτο απεθησαύρισε πλούτον γνώσεων. Με άρτια επιστημονική συγκρότηση και κατάρτιση παιδαγωγική, προ παντός δε με ένθεο ζήλο να υπηρετήση την Παιδεία και να προσφέρη στους μαθητάς του γνώσεις και αρετή πτυχιούχος πλέον άρχισε μια λαμπρή και ευδόκιμη εκπαιδευτική πορεία.

Με αφετηρία το Σχολαρχείο Μαρτίνου Λοκρίδος υπηρέτησεν αλληλοδιαδόχως στον Πλάτανο Ναυπακτίας, στη Γαβαλού Μεσολογγίου, το Αγρίνιο, το Κερασοχώρι, το Καρπενήσι και τον Προυσό Ευρυτανίας. Παντού κατέλιπε φήμη μορφωμένου εκπαιδευτικού και κοινωνικώς ευεργετικού παράγοντος. Η σκέψη του όμως εστρέφετο προς την γενέτειραν και ανησυχία τον κατείχε πώς να βοηθήση τον Άγιον Βλάσιον και τα Παρακαμπύλια, για να αναπτυχθούν πνευματικά, να προοδεύσουν πολιτιστικά και να αξιοποιηθή καλύτερα ο τόπος και το ανθρώπινο δυναμικόν του.

Ο διακαής πόθος του ήτο η ίδρυση Σχολαρχείου στον Άγιον Βλάσιον, δια την δημιουργία του οποίου απητείτο Νόμος του Κράτους. Προς τούτο επεσκέφθη τον Ευρυτάνα πολιτευτή Χαράλαμπο Ζώτο και με αμάχητα επιχειρήματα τον έπεισε για την αναγκαιότητα ιδρύσεως και την ωφελιμότητα του Σχολείου. Τοιουτοτρόπως ιδρύθη το 1904 το Σχολαρχείον Αγίου Βλασίου με πρώτον Σχολάρχην τον ιδρυτήν του Ιωάννην Κων. Κούρον, ο οποίος προς τούτο μετετέθη από τον Προυσόν, όπου υπηρετούσε.

Η ίδρυση του Σχολαρχείου στον Άγιο Βλάσιο απετέλεσε για τον Ιωάννη Κούρο νέον στάδιον αγώνος για την οργάνωση και αποδοτική λειτουργία του. Προς τούτο, κατά διήγηση της αειμνήστου μητέρας μου, περιήλθε τα χωριά του Δήμου, για να ενημερώση τους κατοίκους για την αξία της Παιδείας και την ωφέλεια που θα προκύψη από την λειτουργία του νέου εκπαιδευτικού Ιδρύματος. Στην ευγενική αυτή προσπάθεια, που με πολύ ενθουσιασμό ανέλαβε, ο δρόμος του δεν ήταν ανθόσπαρτος, αλλά δύσκολος, πραγματικός Γολγοθάς. Από «προκρίτους» της περιοχής προεκλήθη αντίδραση. Στην ευεργετική για τον τόπο και γνήσια προοδευτική προσπάθεια του Σχολάρχη αντέτασσαν το αναχρονιστικό επιχείρημα ότι, αν μάθουν τα παιδιά γράμματα θα… εγκαταλείψουν την… κτηνοτροφία.

Και ενώ προέβαλαν την αήθη αυτή επιχειρηματολογία για τους άλλους, τα παιδιά του ενός εξ αυτών εσπούδαζαν στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών! Παρά την αντιδραστική αυτή κίνηση, το Σχολαρχείον Αγίου Βλασίου ελειτούργησεν επιτυχώς μέχρι του 1910, οπότε έκλεισε ελλείψει μαθητών.

Ότε το 1910 το Σχολαρχείον Αγίου Βλασίου έκλεισε, ο Ιωάννης Κούρος είχε τριακονταετή εκπαιδευτική υπηρεσία. Αντί δε να ζητήση μετάθεση και να τοποθετηθή στην Πάτρα ή το Μεσολόγγι, οπότε θα εξελίσσετο και υπηρεσιακώς προαγόμενος και σε Γενικόν Επιθεωρητή, απογοητευμένος και αηδιασμένος υπέβαλε τα δικαιολογητικά του για συνταξιοδότηση. Ήταν τότε πενήντα έξη μόλις ετών. Πικραμένος από τα συμβάντα απέθανε σε ηλικία πενήντα οκτώ ετών το 1912, ήτοι πρό εκατόν ετών από σήμερα, αφήκε δε ορφανά πέντε ανήλικα παιδιά, εκ των οποίων τα τέσσερα κορίτσια.

Την γόνιμη τριακονταετή εκπαιδευτική υπηρεσία και ουσιαστική προσφορά του Ιωάννου Κούρου διασώζει εναργώς η τοπική παράδοση και επικυρώνει αδιάψευστα ή πλειάς των μαθητών του, οι οποίοι διεκρίθησαν εις τα Γράμματα και την κοινωνίαν, ανελθόντες και σε ύπατα αξιώματα. Εκ των διαπρεπεστέρων ενδεικτικώς αναφέρονται οι εις τον Προυσόν φοιτήσαντες, ο Στρατηγός και πολιτικός Γεώργιος Κονδύλης, ο αναδειχθείς Γενικός Διευθυντής της Αγροτικής Τραπέζης Παπαλουκάς, ο Γυμνασιάρχης Αγρινίου Εμμανουήλ Θεοδωρόπουλος, οι τέσσερις αδελφοί επιστήμονες ονόματι Παπαθανασίου από το χωριό Βουτύρου Ευρυτανίας και πολλοί άλλοι. Ο πατέρας των τεσσάρων επιστημόνων αδελφών Παπαθανασίου ήταν δάσκαλος και προτίμησε το μακρινό σχολαρχείο Προυσού, λόγω του γνωστού δια το ήθος του, την διδακτική του Ικανότητα και τη μοναδική πληρότητα και επάρκεια Σχολάρχου του Ιωαν. Κούρου, που απέχει 33 χιλιόμετρα, παρά το κοντινό Σχολαρχείο του Καρπενησίου που απέχει 3 χιλιόμετρα μόνο, από το Βουτύρου. Εκ των αριστευσάντων εις το Σχολαρχείον Αγίου Βλασίου αναφέρονται η διδασκάλισσα Κωνσταντίνα Παπαδημητρίου, ο Γενικός Επιθεωρητής Μέσης Εκπαιδεύσεως Γεώργιος Εμμανουήλ Σπυριδάκης, ο αδελφός του Συνταγματάρχης Σπυριδάκης και ο Αντισυνταγματάρχης, Βλάσης Σαφαρίκας.

Ο Ιωάννης Κούρος, ο ιδρυτής του Σχολαρχείου Αγίου Βλασίου, υπήρξε άνδρας επιφανής, οραματιστής, πρωτοπόρος εις έργα πολιτισμού και ευποιΐας, κοινωνικός, αναμορφωτής, αλτρουϊστής, «εργάτης δόκιμος» και «άρτιος άνθρωπος» κατά την χριστιανικήν δεοντολογίαν. Ως εκπαιδευτικός διεκρίνετο δια την ευρυμάθειαν, την παιδαγωγική συγκρότηση, την διδακτική ικανότητα, την μέχρις αυτοθυσίας αφοσίωση στο καθήκον. Υποδειγματική υπήρξε η αγάπη του για την γενέτειρα, γενόμενος τελικώς θυσία για τον Άγιο Βλάσιο και τα Παρακαμπύλια, τον ουρανό των οποίων με την προσωπικότητα και το έργον του κατηύγασε ως φωτεινός φάρος μέσα στο σκότος των Παρακαμπυλίων, της εποχής του.

Εύλογος και απολύτως δικαιολογημένη προς τον ενάρετον άνθρωπον, τον ευσυνείδητον εκπαιδευτικόν και τον ακάματον κοινωνικόν εργάτην Ιωάννην Κούρον ήτο η απονεμηθείσα πρό διετίας τιμή από τον μεγαλύτερον εγγονόν του Γιάννην Τσαλάκον, ως εκφραστήν κοινού αιτήματος, με ανίδρυση προτομής του σε περίοπτη θέση του χωριού Άγιος Βλάσιος. Ως επιβαλλομένη συνέχεια της τιμής εκείνης έρχεται η σημερινή εκδήλωση μνήμης με συνολική αναφορά στον άνθρωπο, τον εκπαιδευτικό και τον ευεργετικώς δράσαντα αείμνηστον Ιωάννην Κωνσταντίνου Κούρον.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Θα ήτο δι΄εμέ βαρύτατον σφάλμα η παράλειψη, η οποία θα εκρίνετο και ως εκδήλωση αχαριστίας, αν δεν ωμολογούσα την ουσιαστικότατη συμβολή στην έρευνα του χρονικού δια το Σχολαρχείον Αγίου Βλασίου και τον Ιδρυτήν του Σχολάρχην Ιωάννην Κούρον. To έργον αυτό επωμίσθη από την άλλη πλευρά ο κ. Φώτιος Μάλαινος, έγκριτος Φιλόλογος και Θεολόγος, Δ/ντης του Α΄ Λυκείου Αγρινίου. Ο κ. Μάλαινος ερεύνησε στα κατώγια του Α΄ Λυκείου Αγρινίου και ανεύρε ολόκληρο το Αρχείον του Σχολαρχείου Αγίου Βλασίου. Από αυτό προκύπτει όλη η δράση αλλά και η προσωπικότητα και το ψυχικό μεγαλείο του Ιδρυτού του Σχολάρχου Ιωάννου Κούρου, το οποίο και παρουσίασε, στο Συνέδριο των «Παρακαμπυλίων Χθες-Σήμερα-Αύριο», της 19-20/6/2010 ο κ. Μάλαινος, αρχίζοντας την ομιλία του, χωρίς καν να γνωριζόμαστε, ως εκείνη τη στιγμή, με προσεφώνησε, καλώντας με ως «εγγονόν και κατ΄ευθείαν απόγονο του μεγάλου εκπαιδευτικού Σχολάρχου Ιωάννου Κούρου». Πράξιν την οποίαν ιδιαιτέρως εκτιμώ, ως άκρως τιμητική τόσο για μένα και τον Πάππο μου, αλλά και για τον ίδιο τον ομιλητή και δια τον κάτωθι πρόσθετον λόγον, οφείλω δε χάριτες και εξαίρω, εγκωμιάζω και επαινώ δια την συμβολήν του στην αναστήλωση του ονόματος του Ιωάννου Κούρου και την προβολήν του μεγάλου, φωτοδοτικού, μορφωτικού και κοινωνικού έργου αυτού, είναι ότι: ο κύριος Φώτιος Μάλαινος, είναι συνεπώνυμος και εκ πλαγίου απωτάτου βαθμού συγγενής, του τότε πολιτευτού και δημάρχου, προ 100 ετών και πλέον, ο οποίος έκλεισε και κατήργησε το Σχολαρχείο Αγίου Βλασίου, δια της αναβαθμίσεως του 4ταξίου Δημοτικού Σχολείου σε 6τάξιο, δια να μην πηγαίνουν τα παιδιά στο Σχολαρχείο, σε αντίθεση με τον ιδρυτή του Σχολαρχείου Αγίου Βλασίου, σχολάρχην Ιωάννην Κούρον, φωτοδότην και αναμορφωτήν του Αγίου Βλασίου και των Παρακαμπυλίων. Είναι προς μεγάλην τιμήν του κ. Φώτη Μάλαινου, ότι αντιπαρήλθε την αντιπαλότητα και τυχόν μικροψυχία του εκ πλαγίου απωτάτου βαθμού συγγενούς του, και ανέδειξε εαυτόν ο κ. Μάλαινος με την έρευνά του στα αρχεία 100 ετών, σε χρονολογικά δεύτερο αναστηλωτή του ονόματος του Σχολάρχου Ιωάννου Κούρου και δη με την ομιλία του στο Συνέδριο των Παρακαμπυλίων περί του Σχολαρχείου Αγίου Βλασίου και του ιδρυτού του Σχολάρχου Ιωάννου Κούρου, προερχόμενος από την κατά το απώτερο παρελθόν αντίθετη και αντίπαλη πλευρά.

Η σημερινή δε παρουσία του κ. Φώτη Μάλαινου αποτελεί από την άλλη πλευρά πανηγυρική αναγνώριση της προσωπικότητος του Σχολάρχου Ιωάννου Κούρου και του ρόλου τον οποίον διεδραμάτισε στα δρώμενα των Παρακαμπυλίων της εποχής του. Ο Ιωάννης Κων. Κούρος υπήρξε φωτοδότης, κοινωνικός αναμορφωτής, άριστος εκπαιδευτικός, διδάχος της κοινωνίας των Παρακαμπυλίων και αλτρουϊστής που ηνάλωσε την ζωήν του, δια την πρόοδον και την ευημερίαν των Παρακαμπυλίων.-

Σε λίγο ο κ.Μάλαινος θα με διαδεχθεί σε αυτό το βήμα. Παρακαλώ να τον υποδεχθείτε με ηχηρό χειροκρότημα, όπως το αξίζει.

Επέπρωτο δε, να περάσουν εκατό ακριβώς χρόνια από το θάνατο του Σχολάρχου Ιωάννου Κούρου, για να μάθουν επί τέλους σήμερα οι Παρακαμπύλιοι, αλλά και όλοι οι άλλοι, ότι ο Ιωάννης Κούρος, Σχολάρχης Αγίου Βλασίου, ιδρυτής του Σχολαρχείου, ανήρ επιφανής, οραματιστής, πρωτοπόρος, αλτρουιστής, φωτοδότης και διδάχος της τοπικής κοινωνίας των Παρακαμπυλίων, αναγνωρίζεται σήμερα και από τις δύο πλευρές και πανταχόθεν, στη μεγάλη αυτή συγκέντρωση των ΑγιοΒλασιτών και Παρακαμπυλίων, ως άστρον λαμπερόν, που κατήγαυσεν στον ουρανό των Παρακαμπυλίων στα μέσα του προπερασμένου Αιώνα.

Η στιγμή αυτή είναι ιερή, ιστορική και λίαν συγκινητική ιδίως δια τους επιγόνους του Σχολάρχου Ιωάννου Κούρου.

Μύρια ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Σε όλους και για όλα! Σας ευχαριστώ.ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΤΣΑΛΑΚΟΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΧΕΛΩΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΓΙΟΒΛΑΣΙΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ ΕΠΙ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΑΛΑΚΟΥ

ΧΡΟΝΟΣ Β΄, Αθήνα Φλεβάρης-Μάρτης 1982, αφ. φύλλου 11 (282)



Η ΕΤΗΣΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ


Την Κυριακή στις 21 του Μάρτη σε μια από τις άνετες Αίθουσες του ωραίου Ξενοδοχείου ΗΝΙΟΧΟΣ, έγινε η προβλεπόμενη από το καταστατικό του Συλλόγου μας ετήσια Γενική Συνέλευση στην οποία και παρευρέθηκαν πολλά από τα μέλη μας. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι προσήλθαν για εγγραφή και καινούρια μέλη. Κατά τις πληροφορίες ορισμένων από αυτούς υπάρχει προθυμία και άλλων, τόσο για την εγγραφή τους στο σύλλογο μας όσο και γα την εγγραφή τους σαν συνδρομητών του «ΑΧΕΛΩΟΥ».

Την έναρξη, της συνεδρίασης για τη Γεν. Συνέλευση έκανε ο πρόεδρος του Συλλόγου μας Γιάννης Τσαλάκος, υποδεικνύοντας σαν Πρόεδρο της Συνέλευσης για την καλλίτερη διεξαγωγή της συζήτησης, τον συγχωριανό μας και μέλος φυσικά του συλλόγου μας Κώστα Κοντογιάννη που ομόφωνα έγινε αποδεκτός από όλα τα παρευρισκόμενα μέλη. 

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος του Συλλόγου μας ευχαρίστησε τους αδελφούς Οικονόμου και τον συγχωριανό μας Νίκο Κούρο για την ευγενική τους προσφορά και πάλι, όπως και κάθε άλλη φορά με την παραχώρηση αίθουσας του Ξενοδοχείου τους για τη Συνέλευση μας. Πράγμα που εκτός του ότι μας δίνεται δωρεάν, συμβάλλει και στην επιτυχία των συγκεντρώσεων μας, με την αίσθηση ότι θα βρεθούμε για μια - δυο ώρες στο πολιτισμένο και άνετο περιβάλλον του Ξενοδοχείου τους.

Ύστερα ενημέρωσε τη Γεν. Συνέλευση, ότι το Δ.Σ. του Συλλόγου ανακήρυξε τον προηγούμενο Πρόεδρο συγχωριανό μας γιατρό Κίμωνα Σταματόπουλο, πού ήταν και πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος του συλλόγου μας σε επίτιμο Πρόεδρο. Η Γενική Συνέλευση ομόφωνα έκανε δεκτή την απόφαση και στη συνέχεια έδωσε το λόγο στον Γενικό Γραμματέα του συλλόγου μας Βλάση Παπαγεωργίου για την παρουσίαση και ανάπτυξη των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης. [...]



Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

ΣΥΛΛΟΓ. ΑΓΙΟΒΛΑΣΙΤΩΝ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ

Ασκληπιού 19, Αθήνα (144)

Αριθ. πρωτ. 22.Αθήνα 18 Γενάρη 1982

Προς

Toν κ. Πρόεδρο της Κοινότητος Άγιου Βλασίου

Τ ρ ι χω ν ί δ α ς

Απ' ό,τι γνωρίζουμε το Υπουργείο Συντονισμού ζήτησε με εγκύκλιο του από τους Δήμους και τις Κοινότητες της χώρας να καθορίσουν τρία Ιεραρχημένα, τρία από τα περισσότερο αναγκαία να εκτελεσθούν έργα προκειμένου να γίνουν οι ανάλογες προβλέψεις στον προϋπολογισμό του Κράτους για την χρηματοδότησή τους.

Νομίζουμε, ότι σκόπιμο θάταν να γίνουν γνωστά και από τις στήλες του ΑΧΕΛΩΟΥ τα έργα που η Κοινότητα επέλεξε για την κατά προτίμηση εκτέλεση τους, γι' αυτό και θα παρακαλούσαμε να μας γνωρίσετε σχετικά.

Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε γενικότερα να μάς γνωρίσετε τις πιστώσεις, οι οποίες δόθηκαν στην Κοινότητα μας από τα διάφορα Υπουργεία την τελευταία τετραετία και τα έργα για τα οποία διατέθηκαν,ώστε να μπορέσουμε να επισημάνουμε αν αυτές είναι ανάλογες με τις ανάγκες του τόπου μας, ώστε με συγκεκριμένα στοιχεία να μπορεί να διεκδικήσει η Κοινότητα μεγαλύτερη και σε ποιο βαθμό οικονομική ενίσχυση καθώς και σχετικές απόψεις και παρατηρήσεις σας πάνω στο θέμα αυτό.

Με τιμή

Ο Πρόεδρος

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΛΑΚΟΣ

-----------------------
Ο Γενικός Γραμματέας

ΒΛΑΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ


Το parakampylia news εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια του στους συγγενείς και στους οικείους του αποθανόντος συμπατριώτη μας Ιωάννη Τσαλάκου.

Εκδηλώσεις ανάδειξης και προβολής του "κοιμώμενου γίγαντα"

Εκδηλώσεις ανάδειξης και προβολής του "κοιμώμενου γίγαντα"

13 Ιουνίου η παρουσίαση στα ΜΜΕ στην Ιστορική Γέφυρα Μανώλη 

Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας σταθερά εστιάζει σε ζητήματα που απασχολούν τους τομείς της υπαίθρου.Με στόχο τη συγκράτηση των ορεινών πληθυσμών και την βελτίωση της ποιότητας ζωής προωθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης ορεινών περιοχών. Η Περιφερειακή Ενότητα Ευρυτανίας στηριζόμενη στη μελέτη για την Λίμνη Κρεμαστών θέτει ως στρατηγικό στόχο την τουριστική και αγροτική ανάπτυξη της περιοχής μέσα από ήπιες και φιλικές προς το περιβάλλον παρεμβάσεις. Παράλληλα επιδιώκει την προώθηση των εναλλακτικών μορφών τουρισμού με την ανάδειξη των φυσικών και πολιτιστικών πόρων.

Στο πλαίσιο αυτό διοργανώνει το Σάββατο 13 Ιουνίου 2020 περιήγηση με σκάφη στην Λίμνη Κρεμαστών με την συμμετοχή δημοσιογράφων και εκπροσώπων φορέων τόσο από την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας όσο και από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Την Δευτέρα 15 Ιουνίου 2020 και ώρα 18:00 θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα: «Αξιοποίηση της Λίμνης Κρεμαστών – Η επόμενη μέρα».

 Οι πολίτες θα έχουν την δυνατότητα να θέτουνε ερωτήσεις σε πραγματικό χρόνο μέσο ηλεκτρονικού μηνύματος που θα υποστηρίζεται από την εφαρμογή.

Σύλλογος Φίλων γέφυρας Μανώλη:Θέσπιση κωπηλατικών αγώνων στη Λίμνη Κρεμαστών

Σε πρότασή του ο Σύλλογος φίλων γέφυρας Μανώλη δια του εκπροσώπου του, Γρηγόρη Φέρρα τονίζει την έκδηλη ανάγκη να θεσπιστούν κωπηλατικοί αγώνες στη Λίμνη Κρεμαστών.

Πιο συγκεκριμένα, η πρόταση για δημιουργία κωπηλατικών αγώνων στη Λίμνη Κρεμαστών:

“Όλοι γνωρίζουμε ότι η Λίμνη Κρεμαστών είναι ο “κοιμώμενος γίγαντας” των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας.

Η πολυπόθητη ανάπτυξη θεωρούμε ότι θα έρθει μόνο με την σύμπλευση των Δήμων της περιοχής,φορέων αλλά και πολιτών.Έχοντας κάνει αρκετές προτάσεις στο παρελθόν,θεωρούμε επιβεβλημένη πρόταση να δημιουργηθούν κωπηλατικοί αγώνες στη λίμνη,αφού πρωτίστως δημιουργηθεί ένα Εθνικό Προπονητικό Κέντρο Κωπηλασίας στο Δήμο Αγράφων σε παράλληλη σύμπλευση με τον Δήμο Καρπενησίου και αν δύναται με τους όμορους Δήμους του νομού Αιτωλοακαρνανίας.

Μόνο η κοινή σύμπλευση θα φέρει αποτελέσματα στη μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της χώρας αφού οι υποδομές δεν δύναται να καλυφτούν μόνο από ένα Δήμο.Ο λόγος αφορά τις υποδομές για την φιλοξενία αθλητών,η ανάπτυξη επιχειρήσεων γύρω από την λίμνη καθώς η συγκεκριμένη πρόταση εάν υλοποιηθεί θα φέρει διαδοχική ανάπτυξη με εναλλακτικές μορφές τουρισμού και πλήθος δραστηριοτήτων.Τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο αρκεί να το θελήσουμε”.

                                                Λίμνη Κρεμαστών

Είναι η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδας και δημιουργήθηκε από τη συγκέντρωση των νερών του Αγραφιώτη, του Αχελώου, του Ταυρωπού και του Τρικεριώτη, έπειτα από την κατασκευή του φράγματος Κρεμαστών το 1965.

Η υδάτινη αγκαλιά της απλώνεται σε δύο νομούς: την Ευρυτανία και την Αιτωλοακαρνανία.

 Τους ενώνει η εντυπωσιακή γέφυρα της Επισκοπής.

 Σε άλλο σημείο θα συναντήσουμε και τη Γέφυρα της Τατάρνας, κοντά στην οποία βρίσκεται η φημισμένη Μονή Τατάρνας.

Ξεκινώντας από τη μεριά της Αιτωλοακαρνανίας για να την προσεγγίσουμε, και πιο συγκεκριμένα από το Καστράκι (μετά το Αγρίνιο), αρχίσαμε να ανηφορίζουμε για να φθάσουμε στον προορισμό μας. Η μέρα ηλιόλουστη και οι εκπλήξεις δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους.

Μια όμορφη, καταπράσινη λίμνη με γαλήνια νερά και κατάφυτες όχθες ξεπρόβαλε μπροστά μας. Είναι η Λίμνη Καστρακίου, μια ακόμη τεχνητή λίμνη κοντά στα χωριά Καστράκι και Μπαμπαλιό της Αιτωλοακαρνανίας, η οποία σχηματίζεται πάνω στην κοίτη του ποταμού Αχελώου.

Το φράγμα της λίμνης έχει ύψος 95 μέτρα και υπάρχει υδροηλεκτρικός σταθμός της ΔΕΗ. Η λίμνη αυτή σχηματίστηκε έπειτα από την κατασκευή ενός δεύτερου φράγματος στον ποταμό Αχελώο και έχει έκταση 28.000 στρέμματα, συγκρατώντας σημαντικό όγκο νερού.

Η ματιά μας σταματά σ’ ένα όμορφο εκκλησάκι που στεφανώνει την κορυφή ενός καταπράσινου λόφου και έχει απλόχερη θεά προς τη λίμνη και το αντικρινό χωριό που καθρεφτίζεται στα νερά της.

Συνεχίζοντας για να φθάσουμε στη γέφυρα της Επισκοπής, στα δεξιά του δρόμου θα δούμε και ένα καλοφτιαγμένο πέτρινο γεφύρι που στεφανώνει τις όχθες ενός ποταμού. Το τοπίο συνεχίζει πιο σκληρό όσο φεύγουμε από την Αιτωλοακαρνανία και μπαίνουμε στον ορεινό όγκο των Αγράφων.

Το Γεφύρι του Μανώλη

Ακόμη ένα όμορφο πέτρινο γεφύρι που ένωνε για πολλά χρόνια τις όχθες του Αγραφιώτη χάθηκε στα βαθυγάλαζα νερά της. Είναι το Γεφύρι του Μανώλη, που, όταν η στάθμη των νερών χαμηλώνει, κάνει την εμφάνισή του και αφήνεται στο ζωογόνο φως του ήλιου…

Οι ντόπιοι μάς διηγήθηκαν μια ιστορία που αφορά στην κατασκευή του…

Λένε, λοιπόν, πως ένας άντρας που είχε χάνι στην περιοχή είδε ένα όνειρο πως έπρεπε να ενώσει τρία αδέλφια. Το μετέφρασε, λοιπόν, πως έπρεπε να ενώσει τα τρία ποτάμια της περιοχής: τον Αχελώο, τον Ταυρωπό και τον Αγραφιώτη. Πώς, όμως, θα τα κατάφερνε; Τι πιο απλό από ένα γεφύρι που θα περνάει πάνω από τον Αγραφιώτη και θα ενώνει την Ανατολική με τη Δυτική Ευρυτανία.

Έτσι, λοιπόν, φτιάχτηκε το γεφύρι (το 1659) που πήρε το όνομα του πανδοχέα και αντέχει ως σήμερα. Θα το βρούμε, αν από τη γέφυρα Κρυονερίου (κάτω από τον Κρέντη) στρίψουμε αριστερά προς τη θέση Φτερόλακκα.

Δείτε το σύνολο των εκδηλώσεων στην Κοιλάδα του Αχελώου:

Μουσικά ταξίδια στην Κοιλάδα του Αχελώου με αφορμή την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής

Μουσικοί από ολόκληρη την Ελλάδα, ενώνουν και φέτος τις μελωδίες και τις φωνές τους σε ένα ..διαδυκτιακό Φεστιβάλ Μουσικής κατά μήκος της Κοιλάδας του Αχελώου με πολλαπλό σκοπό.

Η μουσική να ενώσει τον κόσμο και ταυτόχρονα να αναδειχθεί η Τοπική Ιστορία και η πλούσια Πολιτιστική Κληρονομιά που διαθέτει η περιοχή.

Η Εθελοντική ομάδα της «European Music Day Acheloos Valley» οργανώνει αυτό το  φεστιβάλ μουσικής που φέτος λόγω κορονοιού θα γίνει διαδυκτιακά.Άνθρωποι με αγάπη για το περιβάλλον και τον πολιτισμό συντονίζονται για ένα καλό σκοπό. Η μουσική να αποτελέσει έναν διαφορετικό μοχλό, ήπιας ανάπτυξης για τον άγονο τόπο τους.

Κοντά στην προσπάθεια της Εθελοντικής Ομάδας στέκεται σύσσωμη η τοπική κοινωνία καθώς και οι Σύλλογοι των ορεινών χωριών που αγκάλιασαν τον ευρωπαϊκό θεσμό με μεγάλη καλοσύνη.

Φέτος εκδηλώσεις θα γίνουν σε τέσσερα  σημεία της περιοχής και θα προβληθούν διαδυκτιακά στην Παγκόσμια Ημέρα της Μουσικής(21 Iουνίου):

 - Στις Πηγές Άρτας, με ένα ιδιαίτερο πρόγραμμα.

 - Αχελώος στο γεφύρι που ενώνει την Αιτωλοακαρνανία με την Καρδίτσα - το Βάλτο με την Αργιθέα - στη θέση Τριχιές.

 - Στην ιστορική γέφυρα «Μανώλη» στον Αγραφιώτη ποταμό, παραπόταμο του Αχελώου και

  - Στα όρη Βάλτου, Ίναχος ποταμός - εγκαταλελειμμένος οικισμός «Δρομίστα» Βάλτου.

ΠΗΓΗ:

https://www.vimapoliti.gr/

https://www.alternative-tourism.gr/

Πως οι ξεριζωμένοι Πόντιοι δημιούργησαν το Μπαμπαλιό στον Βάλτο

Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του  Πόντου  η 19η Μαΐου, συμπληρώνοντας φέτος τα 101 χρόνια. Στη συνείδησή μας ο εν λόγω ξεριζωμός είναι συνδυασμένος με πρωτόγνωρα φονικά φαινόμενα που αναδεικνύουν τη θηριωδία των Νεοτούρκων υπό το Κεμαλικό καθεστώς, την περίοδο 1914-1923. Κακουχίες, βασανιστήρια, πείνα , δίψα, πορείες θανάτου στην έρημο, εν ψυχρώ δολοφονίες στέρησαν τη ζωή για πάνω απο 300.000 ανθρώπους. Για κάποιους όμως επιζήσαντες ο Γολγοθάς δεν τελειώνει με τον εκτοπισμό...

Ακολουθεί άρθρο της Agrinionews

Πως οι ξεριζωμένοι Πόντιοι δημιούργησαν το Μπαμπαλιό στον Βάλτο

Για ορισμένους, η Γενοκτονία των Ποντίων, μοιάζει με παραμύθι. Σε άλλους φαντάζει ως ένα απόμακρο τραγικό γεγονός που συνέβη κάπου, κάπως, κάποτε. Κάποιοι δεν γνωρίζουν. Για μερικές χιλιάδες αποτελεί ημέρα μνήμης: 353.000 Έλληνες, άνδρες και γυναίκες, παιδιά, έφηβοι, νέοι και γέροι, πεταμένοι κάπου στις πλαγιές, στα χωράφια, στις ρεματιές, χωρίς ποτέ κανένας να μπορέσει να θάψει τα κορμιά τους. Oι εναπομείναντες…λίγοι και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που ως σήμερα ζουν, θυμούνται και εξιστορούν στα παιδιά, στα εγγόνια, στα δισέγγονα και στα τρισέγγονά τους όσα έζησαν… τον διωγμό, την μεταφορά και την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. 

Ακριβή στοιχεία για το ποσοστό των Ποντίων που δέχθηκε η Ελλάδα στην δεκαετία του ’20, από τους 1.220.000 συνολικά πρόσφυγες, δεν υπάρχουν.

Τα ποντιακά σωματεία υπολογίζουν ότι 400.000 Πόντιοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα. Ο κύριος όγκος των Ποντίων προσφύγων εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία και τη Θράκη, στους νομούς Θεσσαλονίκης, Ξάνθης, Καβάλας, Δράμας, Σερρών, Κιλκίς, Ημαθίας, Πιερίας, Κοζάνης, Πέλλας, Φλώρινας, Καστοριάς και αλλού. Αρκετοί παρέμειναν στην περιοχή της πρωτεύουσας – Καλλιθέα, Δραπετσώνα, Χασάνι (Ελληνικό) κ.τ.λ. – και ένας μικρός αριθμός εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλία, την Ήπειρο, την Αιτωλοακαρνανία, την Πελοπόννησο και τα νησιά.

Πολλοί περισσότεροι από τους 400.000 που τελικά έφτασαν στην Ελλάδα είχαν ξεκινήσει από τα γενέθλιά τους εδάφη, όμως στην διαδρομή και κατά τη μεταφορά τους με τα πλοία, λόγω των άθλιων συνθηκών, πέθαναν πολλοί. Και εδώ, στις περιοχές που πρωτοεγκαταστάθηκαν οι λιμοί, οι αρρώστιες και οι κακουχίες τους θέρισαν.

Η αντιμετώπιση των Ελλαδιτών απέναντι στους εξαθλιωμένους Ποντίους ήταν ρατσιστική και πολλές φορές εχθρική. Και αυτοί με πολύ κόπο προσπάθησαν να προσαρμοστούν στο νέο, δύσκολο και εχθρικό περιβάλλον, και τα κατάφεραν.

Οι Πόντιοι που κατάφεραν να φτάσουν στην περιοχή μας, από διάφορες περιοχές του Πόντου, εγκαταστάθηκαν στα χωριά Ματσούκι, Σφήνα (Κυψέλη), Άγιο Νικόλαο Κατούνας, Άγιο Νικόλαο Βονίτσης, λίγες οικογένειες σε χωριά της Μακρυνείας και μερικοί στον Άγιο Κων/νο Αγρινίου.

Τον Νοέμβριο του 1922, το φορτηγό πλοίο «Ακταίο», αποβιβάζει στο λιμάνι της Αμφιλοχίας έναν μικρό αριθμό Ποντίων από την Κεπέκκλησια του Πόντου και τις κοντινές σ’ αυτήν περιοχές. Εγκαταστάθηκαν αρχικά στο σχολείο και λίγο αργότερα σκορπίστηκαν σε αποθήκες και σκηνές που τους παραχώρησε το κράτος. Οι επιδημίες που ξέσπασαν στους καταυλισμούς των προσφύγων θέρισαν τους ήδη εξουθενωμένους και αδύναμους πρόσφυγες. Όσοι επέζησαν άρχισαν να δουλεύουν στα χωράφια της περιοχής, να κόβουν και να πωλούν ξύλα, να κάνουν ότι δουλειά έβρισκαν για να επιζήσουν. Στην Αμφιλοχία έμειναν για περίπου έναν χρόνο.

Τον Σεπτέμβριο του 1923 αποφασίζουν να εγκαταλείψουν ομαδικά την Αμφιλοχία. Προχωρούν ανατολικά και εγκαθίστανται στον παραπόταμο του Αχελώου, τον Ίναχο, στην επαρχία του Βάλτου. Η περιοχή που επέλεξαν να στήσουν την νέα τους ζωή ήταν ένας λόγγος γεμάτος δέντρα, ένα μεγάλο δάσος γεμάτο άγρια ζώα. Μένοντας σε σκηνές, άρχισαν να ξελογγώνουν το δάσος, να κάνουν χωράφια και να χτίζουν σιγά-σιγά τα νέα τους σπιτικά. Δίπατα σπίτια που το κάτω μέρος το χρησιμοποιούσαν για στάβλο. Έτσι άρχισε να δημιουργείται ένα χωριό γεμάτο ζωή. Ονόμασαν το χωριό που δημιούργησαν Νέα Κεπέκκλησια για να τους θυμίζει την γενέτειρά τους. Η ονομασία αυτή όμως άλλαξε γρήγορα και ονόμασαν το χωριό τους Μπαμπαλιό. 

Περίπου 60 οικογένειες ήταν οι κάτοικοι του νέου χωριού. Λίγα χρόνια αργότερα ήρθαν και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην περιοχή και άλλες οικογένειες από τον Μεσόπυργο Άρτας και την Βαρετάδα.

Το 1924, με ομαδική δουλειά, χτίζουν την εκκλησία τους, τους Αγίους Ταξιάρχες. Στον περίβολο της εκκλησίας έκαναν το νεκροταφείο τους. Το 1925 χτίζουν και δεύτερη εκκλησία, την Αγία Παρασκευή.

Τον Ιούλιο του 1925 οι 60 οικογένειες πλήρωσαν από 1725 δραχμές η καθεμιά, για να αγοράσουν συνεταιρικά τον νερόμυλο και τα χωράφια που ήταν γύρω από αυτόν και ανήκαν στον Αμφιλοχιώτη τσιφλικά Καζάζη.

Το 1930 άρχισαν να χτίζουν με δικά τους έξοδα και με προσωπική εργασία το Σχολειό τους. Λένε οι παλιότεροι ότι κουβαλούσαν από αρκετή απόσταση στους ώμους τους, πέτρες και λάσπη για να χτιστεί το σχολειό. Και τα κατάφεραν. Μια μεγάλη αίθουσα, με μεγάλα παράθυρα και γραφείο, στέγη με κεραμίδια και πάτωμα από σανίδες. Εκεί θα μάθαιναν τα παιδιά τους ανάγνωση και γραφή. Σ΄αυτό το κτίριο φοίτησαν για πολλά χρόνια όχι μόνο τα παιδιά τα δικά τους αλλά και τα παιδιά από τα γειτονικά χωριά, Μαλατέικα και Αμοργιανοί, μέχρι το 1968. Εκείνη την χρονιά τοποθετήθηκε από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων ένα προκατασκευασμένο κτίριο που χρησίμευε για σχολείο.

Τον Σεπτέμβριο του 1931, η Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων, μοίρασε στις 60 οικογένειες, με κλήρο, τα χωράφια που οι ίδιοι οι Πόντιοι είχαν διαμορφώσει, δίνοντας σε κάθε οικογένεια από 16 περίπου στρέμματα γης.

Το Μπαμπαλιό, μέχρι το 1932, διοικητικά υπαγόταν στην κοινότητα Βαρετάδας και αργότερα στην κοινότητα Καστρακίου. Αργότερα αποτέλεσε χωριστή κοινότητα, την κοινότητα Μπαμπαλιού. Αυτή η νέα κοινότητα, όμως, ήταν αποκομμένη από το Αγρίνιο. Δρόμος προς το Αγρίνιο δεν υπήρχε. Άρχισαν, λοιπόν, με ομαδική δουλειά να ξελακώνουν, να σκάβουν, να φτιάχνουν τον δρόμο που θα τους ένωνε με το Αγρίνιο. Και τα κατάφεραν. Και ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του Βάλτου που είδαν για πρώτη φορά να φτάνει στο χωριό τους αυτοκίνητο.

Το 1950, κτίστηκε η κεντρική εκκλησία του χωριού, η Κοίμησις της Θεοτόκου. Και γι αυτό βοήθησαν όλοι οι κάτοικοι. Κουβάλησαν πέτρες, λάσπη, έδωσαν χρήματα.

Κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να κάνουν το χωριό τους το κέντρο της γύρω περιοχής. Με μόχθο, κούραση και πολύ δουλειά κατάφεραν να κάνουν το Μπαμπαλιό ένα από τα καλύτερα χωριά του Βάλτου.

Αλλά….

Η μοίρα τους κτυπά αλύπητα για δεύτερη φορά!!

Το 1960, έγινε γνωστό ότι η ΔΕΗ θα κατασκεύαζε κοντά στο Καστράκι, φράγμα.

Τα νερά του Αχελώου θα συγκεντρώνονταν σε μία λίμνη, τεχνητή. Τα νερά της λίμνης θα σκέπαζαν όλα αυτά που με τόσο κόπο και κούραση είχαν δημιουργήσει. Τα νερά της λίμνης θα έπνιγαν τα σπίτια τους, τα χωράφια τους, το βιός τους.

Για μια ακόμη φορά πρόσφυγες…

Στις 19 Ιανουαρίου του 1969, το φράγμα έγινε… τα νερά του Αχελώου άρχισαν να σχηματίζουν λίμνη… ο κάμπος του χωριού τους άρχισε σιγά-σιγά να σκεπάζεται από τα νερά… και η λίμνη μεγάλωνε κι όλο μεγάλωνε. Τα σπίτια, ο δρόμος, η εκκλησία, όλα αυτά που έχτισαν με τα ίδια τους τα χέρια, όλα χάνονται κάτω από τα νερά. 40 χρόνια κόπος, 40 χρόνια όνειρα, κάθε τι αγαπημένο θάφτηκε στον υγρό αυτό τάφο.

Οι κάτοικοι, με σπαραγμό ψυχής ξεριζώθηκαν για άλλη μία φορά και σκορπίστηκαν…άλλοι στο Αγρίνιο, άλλοι στην Αθήνα, άλλοι στα γύρω χωριά… . Άλλοι πάλι δυσκολεύτηκαν, να το πάρουν απόφαση, βουνίσιοι να ζήσουν στον κάμπο και έμειναν στο Μπαμπαλιό, να καλλιεργήσουν όπου είχαν μείνει χωράφια που δεν τα είχαν πνίξει τα νερά της λίμνης. Κάθε χρόνο όμως όλο και λιγόστευαν. Μέχρι που το χωριό κρίθηκε επικίνδυνο κατολίσθησης και έφυγαν και οι τελευταίοι κάτοικοι. Το Μπαμπαλιό «έσβησε».

Ο φωτογράφος Κώστας Μπαλάφας, φωτογράφος της ΔΕΗ τότε, περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τις δραματικές εκείνες στιγμές:

«…Οι κάτοικοι των χωριών αυτών, άνθρωποι αγρότες κατά το πλείστον με λιγοστή κτηνοτροφία, που ξεριζώθηκαν απ’ τις πατρογονικές τους εστίες, πήραν το δρόμο για το άγνωστο με την περιορισμένη αποζημίωση που κοστολόγησε την περιουσία τους η επιτροπή απαλλοτρίωσης.

Δραματικές ήταν οι στιγμές, όταν ήρθε η ώρα της φυγής, απ’ τον τόπο που γεννήθηκαν κι έθαψαν τους προγόνους τους. Πολλοί πριν ακόμα φύγουν, πήγαν με τον παπά στο νεκροταφείο για ένα τρισάγιο, το τελευταίο πριν μείνουν για πάντα κάτω απ’ το νερό. Άλλοι πάλι ξέθαψαν τα μνήματα, για να πάρουν τα κόκαλα των δικών τους μ’ ότι άλλο είχαν και αγκαλιά με την τραγική τους μοίρα για ν’ αναζητήσουν νέα πατρίδα….»

Τον Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη.

ΠΗΓΕΣ: «Της Προσφυγιάς η Μοίρα», του Κώστα Δημ. Κονταξή

pontos.gr

pontosworld.com

thehistoryofgreece.gr

Επιτροπή Ποντιακών Μελετών

http://agriniomemories.blogspot.gr/

Που θα διοργανωθούν φέτος τα Κούλουμα της Καθαρής Δευτέρας στα Παρακαμπύλια

Οι Απόκριες έφτασαν και ανέκαθεν ήταν συνδυασμένες με κέφι χορό και διασκέδαση. Στα Παρακαμπύλια πάντως υπάρχει αυτή η διάθεση αφού  την διοργάνωση των "Κούλουμων" της Καθαρής Δευτέρας , ανέλαβαν τρία διαφορετικά χωριά. 

Αναφορικά,  ο δήμος Αγρινίου, κάθε χρόνο, χορηγεί τα ''Κούλουμα" κάθε φορά και σε ένα διαφορετικό χωριό των Παρακαμπυλίων  ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την συνεργασία των τοπικών φορέων , την ανάδειξη του συγκεκριμένου χωριού αλλά και την αλληλεπίδραση των κατοίκων των Παρακαμπυλίων σε ένα χώρο. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποια από τις άλλες τοπ. κοινότητες ή πολιτιστικούς συλλόγους να μην μπορούν να διοργανώσουν κάτι αντίστοιχο στο δικό τους χωριό γιατί δημιουργείται  το πρόβλημα να μην μπορούν οι κάτοικοι από τα πιο απομακρυσμένα χωριά να μεταβούν στο σημείο της διοργάνωσης.   Φέτος την διοργάνωση από τον Δήμο Αγρινίου την έχει αναλάβει η Τοπ. Κοινότητα Χούνης.

Ας δούμε τις σχετικές ανακοινώσεις .

Τοπική Κοινότητα Χούνης

''Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Ε Ν Η Μ Ε Ρ Ω Σ Η

Προς τους κατοίκους των κοινοτήτων του πρώην Δήμου Παρακαμπυλίων.

Ο Δήμος Αγρινίου σε συνεργασία με την κοινότητα Χούνης και τον Πολιτιστικό Σύλογο των απανταχού Χουνιωτών "Οι ρίζες μας", διοργανώνει φέτος στις 2 Μαρτίου την γιορτή της Καθαρής Δευτέρας "ΤΑ ΚΟΎΛΟΥΜΑ" στην πλατεία της Χούνης!

Θα προσφερθούν πολλά νηστίσιμα εδέσματα, λαγάνες, άφθονο κρασί καθώς και παραδοσιακή φασολάδα!!!

Καλεσμένοι όλοι οι κάτοικοι των χωριών του πρώην Δήμου Παρακαμπυλίων και όχι μόνο!

Ελάτε να διασκεδάσουμε με την συντροφιά Dj...

Σε περίπτωση που ο καιρός δεν  επιτρέπει να βρεθούμε στην πλατεία, η γιορτή θα γίνει στο Πολιτιστικό Κέντρο Χούνης.

Ευχαριστούμε πολύ."

Τοπική Κοινότητα Σαργιάδας

''Ο Εκπολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Σαργιάδας σας προσκαλεί την Καθαρά Δευτέρα στη Σαργιάδα Αγρινίου να γιορτάσουμε τα Κούλουμα με ζωντανή δημοτική ορχήστρα, με σαρακοστιανά εδέσματα και άφθονο κρασί.

Συνδιοργανωτής της εκδήλωσης η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.''

Τοπικές Κοινότητες Σιδήρων, Ψηλοβράχου, Αγαλιανού 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

''Οι πρόεδροι των κοινοτήτων Σιδήρων, Ψηλοβράχου και Αγαλιανού, διοργανώνουμε εφέτος στις 2 Μαρτίου την εορτή της Καθαράς Δευτέρας, στον προαύλιο χώρο των καταστημάτων, στη γέφυρα Ψηλοβράχου. Στην ευρύτερη δε περιοχή, μέχρι τη γέφυρα, υπάρχει άφθονος χώρος, για το καθιερωμένο πέταγμα του χαρταετού, καθώς και το παρκάρισμα των αυτοκινήτων.
Είτε είναι καλός ο καιρός είτε άστατος, δεν θα έχουμε πρόβλημα, για να γιορτάσουμε, διότι έχουμε συνεννοηθεί με ιδιοκτήτη ενός από τα εκεί καταστήματα, στο οποίο υπάρχει άφθονος εσωτερικός προστατευμένος χώρος.
Θα προσφερθούν άφθονα νηστίσιμα εδέσματα, ( λαγάνες, χαλβάς, τουρσί,ελιές, παραδοσιακή φασολάδα και άφθονο κρασί).
Καλεσμένοι όλοι οι κάτοικοι των τριών χωριών μας καθώς και επισκέπτες, αλλά και οι κάτοικοι της γύρω περιοχής.
Σας περιμένουμε όλους να διασκεδάσουμε με διάθεση, κέφι,χορούς και τραγούδια με τον εξαίρετο DJ Γιάννη Τηγανίτα.
Χρόνια πολλά, Καλή Σαρακοστή.''

Καλή επιτυχία και στα τρία χωριά!

Πηγή:

https://www.facebook.com/groups/172268342831473/

https://www.facebook.com/events/173356837423596/

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1047570558962269&set=pcb.1047573645628627&type=3&theater

ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

Πανήγυρη Ἁγίου Βλασίου στήν Μητρόπολη Ναυπάκτου

Τήν Τρίτη 11 Φεβρουαρίου ἐ.ἔ. ἑορτή τοῦ Ἁγίου Βλασίου Ἐπισκόπου Σεβαστείας πανηγύρισε ἡ ὁμώνυμη Ἐνορία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, χάρη τῆς ὁποίας φέρει καί ἡ Μητρόπολη στόν τίτλο της τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου.

Ὁ Ἅγιος Βλάσιος εἶναι κέντρο τῆς ὁμώνυμης Ἀρχιερατικῆς Περιφέρειας καί τῆς Ἐπαρχίας Παρακαμπυλίων, ἡ ὁποία ἀνήκει διοικητικά στόν Δῆμο Ἀγρινίου. Κεῖται στίς δυτικές πλαγιές τοῦ Παναιτωλικοῦ ὄρους, ἀποτελεῖται ἀπό δεκατρία χωριά μέ πάνω ἀπό ἑξήντα συνοικισμούς, ἀλλά μέ συνολικό πληθυσμό κάτω ἀπό 2.000 κατοίκους συνολικά.

Ἡ ἀπόσταση τῆς Ἐνορίας ἀπό τήν Ναύπακτο εἶναι δύο περίπου ὧρες, μέσῳ Μεσολογγίου καί Ἀγρινίου. Ὁ δρόμος πού περνᾶ ἀπό τόν Ἅγιο Βλάσιο στήν συνέχεια ὁδηγεῖ μέχρι τό Καρπενήσι. Γι' αὐτό ὁ Σεβασμιώτατος ξεκίνησε ἀπό τήν Ναύπακτο στίς 6.00 τό πρωί προκειμένου νά τελέση τήν Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία τῆς πανηγύρεως.

Στήν Ἀρχιερατική Λειτουργία συμμετεῖχαν ὁ Πρωτοσύγκελλος π. Καλλίνικος Γεωργᾶτος, ὁ συνταξιοῦχος Ἱεροκήρυκας π. Ἀντώνιος Βαζούρας, ὁ Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας π. Λαυρέντιος Καρανάσιος, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Καρπενησίου π. Εὐάγγελος Φεγγούλης, ὁ Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἁγίου Βλασίου π. Παναγιώτης Σαβελώνας, ὁ Ἐφημέριος π. Κωνσταντῖνος Κοντογεῶργος καί ἄλλοι Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς μας. Ἔψαλε δέ θαυμάσια χορός Ἱεροψαλτῶν μέ Πρωτοψάλτη τόν κ. Κωνσταντῖνο Πολίτη, Πρόεδρο τοῦ Πανελληνίου Συλλόγου Ἱεροψαλτῶν πού κατάγεται ἀπό τόν Ἅγιο Βλάσιο.

Τίς Ἀρχές ἐκπροσώπησαν οἱ Ἀντιδήμαρχοι Ἀγρινίου Εὐθύμιος Γρίβας καί Σωτήριος Κολοβός, ὁ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Ἀγρινίου Ἰωάννης Φαρμάκης, ὁ Πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου Παναγιώτης Πολυχρόνης, ὁ Ἀστυνομικός Διοικητής Δημήτριος Νταβαρίνος κ.ἄ.



Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του μίλησε γιά τόν ἅγιο Βλάσιο Ἐπίσκοπο Σεβαστείας καί τόν παρουσίασε ὡς προσευχόμενο Ἐπίσκοπο. Μέ τήν θεία Λειτουργία καί τά μυστήρια πού τελοῦσε προσευχόταν στόν Θεό, στό σπήλαιο πού ζοῦσε προσευχόταν μέ πολλή δύναμη, γι' αὐτό ἔκανε θαύματα, ἡμέρωνε τά ζῶα καί τό μαρτύριό του τό ἀντιμετώπισε μέ προσευχή, γι' αὐτό καί πολλοί πίστευσαν στόν Χριστό καί μαρτύρησαν μαζί του.

Στήν συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στήν ἀξία τῆς προσευχῆς, καί ἀνέλυσε τόν λόγο τοῦ ἁγίου Σωφρονίου τοῦ ἁγιορείτου, ὅτι «ἡ προσευχή εἶναι ἀτελεύτητη δημιουργία, ἀνώτερη ἀπό κάθε τέχνη καί ἐπιστήμη. Μέ τήν προσευχή εἰσέρχεται μέσα μας ἡ ζωή τοῦ Θεοῦ». Σημείωσε ὅτι ὅλα ὅσα κάνουμε στήν ζωή ἔχουν κάποιο τέλος, ἀλλά ἡ προσευχή συνεχίζεται καί μετά θάνατον, ἄν ἔχουμε μάθει νά προσευχόμαστε ὅσο ζοῦμε εἶναι «ἀτελείωτη δημιουργία». Προέτρεψε δέ τούς Κληρικούς καί λαϊκούς νά ἀξιοποιήσουν αὐτήν τήν περίοδο τοῦ Τριωδίου γιά νά μάθουν τήν μεγάλη δύναμη τῆς προσευχῆς.

Στό τέλος δέ τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε ὅτι πάντα ἡ ἡμέρα αὐτή κατά τήν ὁποία ἀνέρχεται ἀπό τήν Ναύπακτο στόν Ἅγιο Βλάσιο εἶναι κουραστική γιά τό σῶμα, ἀλλά μέ τήν θεία Λειτουργία καί συνάντησή του μέ τούς κατοίκους ἀγάλλεται. Εὐχαρίστησε δέ κάθε ἕναν ξεχωριστά τούς Κληρικούς, τούς ἱεροψάλτες, τούς ἐπιτρόπους, τούς ἄρχοντες καί ὅλους ὅσοι προσῆλθαν γιά νά ἑορτάσουν τόν ἅγιο Βλάσιο.

Μετά τήν θεία Λειτουργία σέ κεντρικό καφενεῖο τοῦ χωριοῦ συναντήθηκαν ὅλοι νά συζητήσουν διάφορα τοπικά θέματα, γεύθηκαν δέ τά γλυκά πού προσέφεραν οἱ κυρίες τοῦ χωριοῦ.

 Ἀπό τό Γραφεῖο Τύπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
http://www.parembasis.gr/index.php/el/6105-2020-02-11?fbclid=IwAR1I15K51aNiVor-EgKRcrBLUttAKRtmwWkKsz5ZcDXkCHAZ2HqBuplpLpY

ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ . Ο ''ΥΓΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣ''

Ελαιόλαδο. 
Ο ''υγρός χρυσός'' όπως το χαρακτήρισε ο Ιπποκράτης.
 Τα πλούσια και θεραπευτικά οφέλη του έγιναν αντιληπτά από την αρχαιότητα και το μεσογειακό κλίμα της χώρας μας ευνοεί  την καλλιέργεια της, ώστε η ελιά και το ελαιόλαδο να είναι ένα από τα βασικότερα αγαθά, για τα οποία κάθε ελληνική οικογένεια έπρεπε να φροντίσει να έχει για όλη τη χρονιά στο σπίτι της. 

Το λιομάζωμα
Κάθε φθινόπωρο (τέλη Φθινοπώρου ωριμάζει ο καρπός της ελιάς)  ο Έλληνας αγρότης αφιερώνει  2 και 3 μήνες για την συγκομιδή  (λιομάζωμα) της ελιάς, μια διαδικασία αρκετά χρονοβόρα και κουραστική , με τις καιρικές συνθήκες να δυσκολεύουν την διαδικασία , στην οποία συμμετέχει ολόκληρη η οικογένεια.Η ελιά παραδοσιακά μαζεύεται με το χέρι, και το μάζεμα της ελιάς αποτελεί εδώ και αιώνες σημαντική αγροτική δραστηριότητα σε πολλές περιοχές της Μεσογείου.

Στη σημερινή εποχή ευδοκιμεί ακόμη η παραδοσιακή μέθοδος συγκομιδής, θα πρέπει να αποσπαστεί ο καρπός από τα κλαδιά,  ενώ το έδαφος κάτω από την ελιά στρώνεται με λιόπανα ή με ειδικό δίχτυ από συνθετικό υλικό. Αφού πέσουν οι ελιές από το δέντρο, οι αγρότες τινάζουν τα άκρα των ελαιόπανων ώστε να δημιουργηθούν σωροί, οι οποίοι θα καθαριστούν με το χέρι ή με την κοσκοινίστρα από χοντρά κλαριά και τσαμπιά προκειμένου να τοποθετηθούν στη συνέχεια σε δοχεία μεταφοράς (κουβάδες, τενεκέδες κλπ.) και σακιά και να μεταφερθούν στον χώρο αποθήκευσης. Δεν είναι απαραίτητη η απομάκρυνση των φύλλων, αφού υπάρχει στο ελαιοτριβείο ειδικό μηχάνημα που τα απομακρύνει με αέρα. Το "τίναγμα" της ελιάς γίνεται με ξύλινα ραβδιά, τον λούρο όπως το λέμε στην περιοχή μας,θα πρέπει όμως να  έχει ωριμάσει πλήρως ο καρπός για να είναι εύκολη η απόσπασή του από το δέντρο. Τέλος, είναι σύνηθες κατά τη συγκομιδή να κόβονται με πριόνι επιλεγμένα κλαδιά του δέντρου, τόσο για τη διευκόλυνση της συγκομιδής, όσο και για να βοηθηθεί η σωστή ανάπτυξη του δέντρου.

 Η κούραση όμως είναι το λιγότερο μπροστά στην αξία του ελαιολάδου καθώς η χρήση του δεν περιορίζεται μόνο στην κουζίνα. Οι πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες το καθιστούν βασικό συστατικό σε φαρμακευτικά και κατατοπιστικά προϊόντα (όπως  το γνωστό σε όλους μας πράσινό σαπούνι).

Αξίζει να αναφέρουμε ότι στα Παρακαμπύλια υπάρχουν δυο ελαιοτριβεία, ένα στην Ποταμούλα  και ένα στα Αμπέλια που εξυπηρετούν τους αγρότες στην παραγωγή λαδιού.

ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
Στην αρχαία Ελλάδα
Η ελιά αποτελεί ιερό δέντρο από τα αρχαία χρόνια και βρίσκεται υπό την προστασία της θεάς Αθηνάς. Όπως μας θυμίζει ο αρχαίος μύθος, στον αγώνα μεταξύ των θεών για την ανάδειξη του προστάτη των Αθηνών, που έγινε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, νικήτρια βγήκε η Αθηνά δωρίζοντας στους Αθηναίους την πρώτη ελιά του κόσμου, που φύτρωσε εκεί όπου χτύπησε το δόρυ της. Το δέντρο αυτό ήταν χρήσιμο για τη διατροφή, το φωτισμό, τη θέρμανση, την υγεία και τον καλλωπισμό των Αθηναίων. Από τότε τα ελαιόδεντρα γύρω από την Αθήνα έγιναν ιερά. Αλίμονο σ' όποιον τολμούσε να τις πειράξει, αφού η τιμωρία ήταν ο εξοστρακισμός ή θάνατος.

Όσον αφορά τον αθλητισμό, πηγές αναφέρουν ότι οι έξι πρώτες Ολυμπιάδες είχαν ως έπαθλο ένα μήλο. Μετά καθιερώθηκε ως έπαθλο των Ολυμπίων ο κότινος, το στεφάνι από κλαδί της ιερής αγριελιάς που είχε βλαστήσει έξω από τον οπισθόδομο του ναού του Δία στην Ολυμπία. Στα Παναθήναια σημαντικό ρόλο έπαιζε η ελιά του Ερεχθείου, αλλά και τα στέφανα που φτιάχνονταν με τα κλαδιά της. Στην ιερή πομπή στους δρόμους της Αθήνας συμμετείχαν οι θαλλοφόροι, γέροντες ωραίοι και ευθυτενείς, που κρατούσαν στα χέρια τους κλάδους ελαίας. Οι Αθηναίοι, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους πολιτισμένους, κρατούσαν κλαδιά ελιάς, ενώ οι χειραφετημένοι δούλοι και οι βάρβαροι κρατούν κλαδιά βελανιδιάς, αφού η βελανιδιά σηματοδοτεί τον πρωτόγονο πολιτισμό, την τραχύτητα και τη βιαιότητα.

Στην θρησκεία
Το ελαιόλαδο συχνά το χρησιμοποιούσαν κατά την χριστιανική δοξασία, οι άγιοι ως «θαυματουργό» φάρμακο και μ’ αυτό θεράπευαν ασθένειες που οι γιατροί αδυνατούσαν να θεραπεύσουν. Ετυμολογικά, η λέξη “έλαιον” συνδέεται με την λέξη “έλεος” και έτσι καταγράφεται ένας μεγάλος αριθμός αναφορών στην σχέση των δυο αυτών λέξεων, ιδιαίτερα σε αγιολογικά κείμενα.

 Η επίσημη ορθόδοξη εκκλησία χρησιμοποιεί το ελαιόλαδο σε τρία μυστήρια, ο βάπτισμα, το χρίσμα και το ευχέλαιο. Οι πιστοί έδειχναν και δείχνουν έμπρακτα την βαθιά πεποίθηση ότι ο αποκλειστικός φορέας της ζωής είναι Θεός, προσφέροντας στον ναό και ζητώντας την ευλογία των πρώτων καρπών των ελαιώνων, προκειμένου η σοδειά να είναι πλούσια. Μια άλλη εκκλησιαστική πρακτική που την ιερότητα του καρπού της ελιάς φανερώνεται και από άλλες συνήθειες των πιστών, όπως αυτή που τους θέλει να μυρώνονται με λάδι από το καντήλι που καίει μπροστά σε θαυματουργές εικόνες.

Φώτο 1981. 

Χειροκίνητο ελαιοτριβείο του Αριστείδη Κουτσούκη στο Πεντάκορφο 

Κώστας Κουτσουκης και Φίλιππος Φαρμάκης κατά την διαδικασία παραγωγής ελαιολάδου

Έκκληση προς τους πιστούς από τον π. Κωνσταντίνο Κοντογιώργο για να σωθεί το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στον Προύλπο!!

Ο ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου στην περιοχή «Προύλπο», που βρίσκεται δίπλα στην τεχνητή λίμνη που σχηματίστηκε ανάμεσα από το φράγματα των Κρεμαστών του Καστρακίου διακόπτοντας τον φυσικό ρου του Αχελώου, ανήκει στην κοινότητα Αγίου Βλασίου.Έχει κτιστεί περί τα τέλη του προηγούμενου αιώνα, όταν η περιοχή έσφυζε από ζωή, με πολλούς μόνιμους κατοίκους που ασχολούνταν δυναμικά με την εύφορη και γόνιμη γη των προγόνων τους, με κύρια παραγωγή την καλλιέργεια της ελιάς και την συγκομιδή της, τα έσοδα από την πώληση της οποίας ενίσχυαν κατά το πλείστον τον οικογενειακό κορβανά σε δεκάδες οικογένειες.

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου ήταν ο μοναδικός τόπος εκκλησιασμού και προσευχής. Μετά τον πόλεμο του 40 η εκκλησία ανακαινίστηκε και έγινε αλλαγή της σκεπής με δωρεές και προσωπική εργασία των κατοίκων. Με το πέρασμα των χρόνων, οι περισσότεροι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν κυρίως στον Άνω και Κάτω Άγιο Βλάση καθώς και στα γύρω χωριά.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια τα λιγοστά σπίτια άναβαν τις καμινάδες τους μόνο κατά την περίοδο της ελαιοκομιδής, ενώ τα τελευταία χρόνια πλέον δεν κατοικούνται.

Το 2011 ο π. Κωνσταντίνος Κοντογιωργος ,σε έναν ιστορικό τόπο, ο οποίος κατοικούνταν από τον 4ο αιώνα π.χ σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής,-όπως ο Πύργος Ακροποτάμου,- συνέχισε την τέλεση Θείας Λειτουργίας, ανήμερα της εορτής της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Νικολάου στις 20 Μαΐου, μια κίνηση που την στήριξε ο κόσμος με αποτέλεσμα την ημέρα αυτή να προσέρχονται στο ιστορικό αυτό ξωκλήσι δεκάδες πιστοί για να εκκλησιαστούν και στην συνέχεια να μετέχουν στο παραδοσιακό πανηγύρι, που γίνεται στον προαύλιο χώρο του Ναού.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο εν λόγω Ναός, αντιμετώπιζε σημαντικά προβλήματα τα οποία με την άοκνη φροντίδα του εφημερίου, επιδιορθώθηκαν. Με την στήριξη των ενοριτών και προσκυνητών επισκευάστηκε απ΄ αρχής η στέγη του Ναού με κεραμίδια και υλικά μεγάλης αντοχής, ενώ έχουν δρομολογηθεί και άλλες εργασίες συντήρησης και αναστήλωσης του Ναού, που θα γίνουν στο επόμενο χρονικό διάστημα.

Για το λόγο αυτό ο π. Κωνσταντίνος Κοντογιώργος, ένας δυναμικός κληρικός που πρωτοστατεί, πέραν του πλούσιου πνευματικού του έργου και σε τέτοιες πρωτοβουλίες, μετά τις συντηρήσεις που έγιναν στην Αγία Παρασκευή Αγίου Βλασίου, Άγιο Σπυρίδωνα κ Αγιο Παντελεήμονα Καραμανείκων Άγιος Γεώργιος κάμπου και στον Ενοριακό Ναό του Αγίου Βλασίου, που αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα κυρίως στην στέγη του, τώρα καλεί όσους μπορούν και δύνανται, να ενισχύσουν οικονομικά αυτή τη νέα του προσπάθεια και για τον Ναό του Αγίου Νικολάου στο «Προύλπο», για να παραμείνει όρθια μια ακόμη ιστορική εκκλησιά στον τόπο μας και να συνεχίζει να αποτελεί τόπο προσκυνήματος για όλους μας.

 Φώτο από το τον εγκαταλειμμένο από κατοίκους Προύλπο. Οι κάτοχοι τους και οι απόγονοι αυτών,έρχονται μαζεύουν την σοδειά τους και φεύγουν,αφού ο δρόμος είναι εύκολα προσβάσιμος.
Σύμφωνα με πληροφορίες  μεταπολεμικά οι οικογένειες που ζούσαν στην παραποτάμια όχθη του Αχελώου ήταν πάνω από 20!