ΚΑΘΗΛΩΝΕΙ Η ΦΕΤΙΝΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΟΜΗΛΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΛΑΣΗ ΣΤΙΣ 13/8/2016!

Η αναπαράσταση της μάχης της Κορομηλιάς,του κορυφαίου ιστορικού γεγονότος της περιοχής μας που αναμοχλεύει την ιστορική μνήμη,θα πραγματοποιηθεί φέτος στις 13 Αυγούστου στις 8 το βράδυ στον Άγιο Βλάση Αγρινίου, πάνω στο ύψωμα της ιστορικής Κορομηλιάς

 - όπου έγινε και η πρώτη νικηφόρα μάχη του Αρχιστράτηγου της Ρούμελης Γ. Καραΐσκάκη το 1823  η οποία άφησε το αποτύπωμά της τόσο στην πορεία του ιδίου,όσο και σε ολόκληρο τον εθνικό-απελευθερωτικό αγώνα-
 έπειτα από σχετική απόφαση του Δ.Σ του συλλόγου "φίλων της ιστορικής μνήμης της μάχης της κορομηλιάς και του Θεάτρου"

Ο πρόεδρος του συλλόγου Πέτρος Σπυρέλης στην ιστοσελίδα του συλλόγου δίνει περαιτέρω πληροφορίες τόσο για την ημερομηνία όσο και για την καινοτομία της φετινής εκδήλωσης η οποία κατά πως φαίνεται δεν θα έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες!

Αναδημοσιεύουμε από το τοπικό blog:

maxi-koromilias.blog spot.com
Η φετινή αναπαράσταση σκοπό έχει να αναμοχλεύσει την ιστορική μνήμη σε βάθος και όχι μόνο στο να αναδείξει μονοδιάστατα το γεγονός.

Ο σύλλογος μας κάνει πράξη ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο που χρόνια τώρα κρατάει στο σεντούκι του.

Η ανάδειξη της μάχης μέσω της αναπαράστασης που συντελείται εδώ και 15 χρόνια και στο οποίο συμμετέχει όλη η τοπική κοινωνία προβάλλει μόνο το γεγονός της μάχης.

Ο σύλλογος μας φέτος για πρώτη φορά θα προσπαθήσει μέσω ενός νέου θεατρικού σεναρίου να δώσει στον θεατή πληροφορίες  για το ιστορικό πλαίσιο που διαδραματίζονται τα γεγονότα της εποχής μέσω εκτενών  αναφορών  στην ζωή του Καραΐσκάκη με  δρώμενα που θα αναπαριστούν την ζωή του από την στιγμή της γέννησής του  μέχρι να γίνει καπετάνιος των Αγράφων αλλά και Αρχιστράτηγος της Ρούμελης.

Το μεγάλο στοίχημα είναι και φέτος όπως και κάθε χρονιά η εξεύρεση οικονομικών πόρων.

Έχουμε πάντα την τοπική κοινωνία που βοηθά μέσω χορηγιών ,αλλά φέτος το εγχείρημα είναι δυσκολότερο.

Πρώτη φορά οι εκδηλώσεις "Καραισκάκεια" ξεκινάνε τόσο νωρίς.
Θέλουμε να τονίσουμε πάνω σε αυτό ότι αν και ο σύλλογός μας είχε πάρει κατά την ίδρυση του
την  οριστική απόφαση η αναπαράσταση να γίνεται κάθε 16 Αυγούστου. επαναπροσδιόρισε τελικά στην πορεία  κάθε χρονιά την ημερομηνία ώστε η αναπαράσταση να μην συμπίπτει με άλλες τοπικές εκδηλώσεις.

Μετά την αναπαράσταση όπως κάθε φορά άλλωστε θα ακολουθήσει πλούσιο μουσικοχορευτικό πρόγραμμα στον προαύλιο χώρο του Γυμνασίου Αγίου Βλασίου.

Να σημειώσουμε ότι η αναπαράσταση θα αρχίσει στις 8 το απόγευμα και θα διαρκέσει πάνω από μία ώρα!

Ο σύλλογός μας καλεί όλα τα μέλη του αλλά και τους απανταχού φίλους του να συστρατευθούν σ αυτή την νέα προσπάθεια του συλλόγου.

Με τιμή για το Δ.Σ 

Ο Πρόεδρος 
Πέτρος Σπυρέλης

Ο Γραμματέας 
Μιχάλης Φαρμάκης                                                                                                                

ΠΛΑΣΤΑ ΠΤΥΧΙΑ-ΑΠΟΨΕΙΣ:Η ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

Αυτή την περίοδο το δίλημμα είναι: ´Η γίνεσαι μέτοχος στην επιχείρηση που λέγεται «Απάτη» και την νομιμοποιείς ή αποδεικνύεις πως το «Ηθικό Πλεονέκτημα» είναι μεν ατραπός, αλλά είναι το στέμμα της τιμιότητας!

Αναφέρομαι σε συγκεκριμένο θέμα, αυτό των πλαστών απολυτηρίων και τη σχετική συζήτηση. Ύστερα από έρευνα αποδείχτηκε ότι περίπου 2.500 υπηρετούντες δημόσιοι υπάλληλοι διορίστηκαν στο δημόσιο με πλαστά απολυτήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που τα είχαν αγοράσει από 5000 μέχρι και 15000 χιλιάδες ευρώ από ιδιωτικά σχολεία και ήταν σχεδόν όλοι «αριστούχοι», όταν είχαν απολυτήρια του Γυμνασίου με 10 και 11 στην πλειοψηφία τους. Αυτοί λοιπόν αγόρασαν πλαστά απολυτήρια και διορίστηκαν στο δημόσιο. Και τους πληρώνουμε εσείς και εγώ και θα πληρώσουμε και τις συντάξεις τους.

Η άλλη πλευρά αυτής της απάτης είναι οι πολιτικοί εκείνης της περιόδου και οι τωρινοί. Ας αφήσουμε το πολιτικάντικο, αισχρό ερώτημα, για το ποιος ευθύνεται! Κάποιος - κάποιοι ευθύνονται βέβαια για την απάτη και βεβαιότερο είναι πως κάποιοι έχουν τώρα την ευθύνη της κάθαρσης και για τους παρόχους των πλαστών απολυτηρίων και για τους αγοραστές! Ευθύνονται οι πολιτικοί εκείνης της περιόδου, διότι ως στρουθοκάμηλοι έβαζαν το κεφάλι κάτω από την άμμο και δεν «γνώριζαν» τίποτα! Ευθύνονται οι τωρινοί, διότι θέλουν να «αποκαταστήσουν» στην νομιμότητα αυτούς τους υπαλλήλους! Θέλουν να στήσουν «εξετάσεις» για να δουν, λέει, αν οι γνώσεις τους ανταποκρίνονται στο βαθμό των πλαστών απολυτηρίων και να απαλλαγούν έτσι από το αδίκημα της απάτης, παραμένοντας στη θέση τους, και άλλα τέτοια φαιδρά και επικίνδυνα! Η στάση των παλιών και των σημερινών πολιτικών με ένα και μοναδικό κριτήριο ερμηνεύεται, αυτό της ψήφου, του κομματικού οφέλους. Με τίποτα άλλο! Δηλαδή η ντροπή σε όλο το μεγαλείο της! Και δυστυχώς η πολιτική υποκρισία ζει και βασιλεύει και από αυτούς που κυβερνούν σήμερα και ολοένα επαγγέλλονται το «ηθικό πλεονέκτημα» και την «ηθική καθαρότητα»!

Επιτρέψτε μου κάτι προσωπικό. Διανύω τα 34 χρόνια στο δημόσιο Σχολείο. Τα 15 από αυτά τα πέρασα σε νυχτερινό Σχολείο, Γυμνάσιο αρχικά και ύστερα Λύκειο. Εκεί γνώρισα τον αγώνα ανθρώπων να σπουδάσουν και να πάρουν απολυτήριο. Αρκετοί από αυτούς ήταν μεγάλοι στην ηλικία, πατέρες και μητέρες με παιδιά και χίλιες - δυο υποχρεώσεις και προβλήματα. Την ημέρα ήταν στη δουλειά τους και το βράδυ μαθητές και μαθήτριες. Όχι μόνο για να πάρουν απολυτήριο και να έχουν ένα εργασιακό πλεονέκτημα, αλλά διψούσαν κιόλας για μάθηση! Κι όμως! Αυτοί οι άνθρωποι και φοιτούσαν κανονικά και εξετάζονταν κανονικά και απολυτήριο πήραν και κάποιοι από αυτούς πέρασαν σε ανώτερες και ανώτατες Σχολές! Δεν διανοήθηκαν να αγοράσουν απολυτήριο, αλλά αγωνίστηκαν και πάλεψαν. Είναι ηλίθιοι αυτοί ; Τα σημερινά παιδιά που φοιτούν και κάνουν τον αγώνα τους να τελειώσουν το σχολείο τους και να σπουδάσουν είναι κι αυτά ηλίθια; Και κοίταξε ειρωνεία! Το υπουργείο που λέγεται «Παιδείας» πρωτοστατεί στην αποκατάσταση αγορασμένων απολυτηρίων! O tempora, o mores ! Τι θα απαντήσει στους τίμιους μαθητές και μαθήτριες; Τι μάθημα θα δώσει; Η ΟΛΜΕ και οι λαλίστατες κατά τόπους ΕΛΜΕ τι θέση θα πάρουν άραγε;

Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη ηθικότατη παράμετρος. Αυτές τις εξετάσεις, που σκέφτεται το υπουργείο για την πιστοποίηση των γνώσεων των κατόχων αγορασμένων απολυτηρίων, θα τις κάνουν, αν γίνουν βέβαια, καθηγητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης! Δεν μπορεί να τις κάνει άλλος! Ποιος λοιπόν καθηγητής, ποια καθηγήτρια θα συμμετάσχει σε τέτοιες εξετάσεις; Κι αν ανερυθρίαστα συμμετάσχει, πώς θα αντικρύσει μετά τα παιδιά που διδάσκει; Να τους πει τι; Πόσα αστέρια έχει ο ουρανός;

Είναι ντροπή η προσπάθεια «αποκατάστασης» των συγκεκριμένων απατεώνων δημοσίων υπαλλήλων. Τους πληρώνουμε εσύ και εγώ, θα πληρώσουμε τη σύνταξή τους, πήραν τη θέση του παιδιού μου και του παιδιού σου, που δεν διανοήθηκαν να αγοράσουν απολυτήριο και άλλους τίτλους σπουδών. Αλλά βλέπετε το δημόσιο, με όλο το σεβασμό στους χιλιάδες έντιμους και άξιους δημοσίους υπαλλήλους, είναι προστατευόμενο, γιατί είναι η εκλογική δεξαμενή! Είναι όμως και το άσυλο για πολλούς ανίκανους που στην αγορά εργασίας θα πέθαιναν από την πείνα. Αυτοί οι απατεώνες δημόσιοι υπάλληλοι είναι και ιταμή πρόκληση για τους χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Στα χρόνια της κρίσης χάθηκαν στον ιδιωτικό τομέα περίπου 900.000 θέσεις εργασίας και ισάριθμοι υπάλληλοι απολύθηκαν! Πόσοι δημόσιοι απολύθηκαν; Κι αν απολύθηκαν, επαναπροσλήφθηκαν! Βέβαια! Οι του ιδιωτικού τομέα, - πολλοί από αυτούς ικανότατοι, με σπουδές και τίτλους ζηλευτούς - που ζουν στην ανασφάλεια για το αύριο, δεν έχουν ψυχή! Ούτε τα παιδιά που ξενιτεύτηκαν και ξενιτεύονται, γιατί στην Ελλάδα βρήκαν κλειστές πόρτες, έχουν ψυχή! Μόνο οι απατεώνες δημόσιοι υπάλληλοι έχουν!

Φίλες και φίλοι,

Άλλος τρόπος επίλυσης των προβλημάτων μιας Πολιτείας, δεν υπάρχει πέρα από την πολιτική. Αρκεί η πολιτική να έχει τα δύο θεμελιώδη χαρακτηριστικά, την αιδώ και τη δικαιοσύνη, που αναφέρει ο Πλάτων στον περίφημο διάλογό του «Πρωταγόρας» (αιδώ τε και δίκαιον, 322, γ), δηλαδή την ευλάβεια και το αίσθημα της ντροπής για τον λαό, ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους, αλλά και το αίσθημα της δικαιοσύνης.

Αυτά για όσους θέλουν να είναι πολιτικοί και για όσους καθηγητές και καθηγήτριες θέλουν να είναι και να αποδεικνύονται Δάσκαλοι!

Ευθύμιος Πριόβολος

φιλόλογος

Καθηγητής Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ:ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ;ΑΣΤΕΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!

Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένουςφοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν... συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Άλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου. Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει κανείς, για τους Ελληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της Άλωσης είναι εξίσου μεγάλη. Έστω και αν η πολιορκία της από τους Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη.

«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της Άλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής».

Ο διχασμός. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, «υπήρχε μια μεγάλη ενωτική και ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ενωσης των Εκκλησιών. Οι αντίθετοι στην Ενωση συμμαχούσαν και με τους Τούρκουςήταν οι λεγόμενες παρά φύσιν συμμαχίες. Οι υπέρμαχοι της Ενωσης διακήρυσσαν: “Οταν οι δύο Ρώμες ήταν ενωμένες διαφεντεύαμε τον κόσμο. Οταν διχάστηκαν, χάσαμε τα πρωτεία”. Με αυτή την έννοια η πραγματική πτώση της Πόλης χρονολογείται από το 1204 και μετά. Η ανθενωτική διαμάχη πήρε μάλιστα τεράστιες διαστάσεις μετά το 1438 και τη Σύνοδο της Φερράρας. Εκεί ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ ξεσήκωσε την Εκκλησία σε μια τελευταία προσπάθεια Ένωσής, αλλά ενώ η διανόηση ήθελε να είναι αναγεννησιακή, η Εκκλησία παρέμενε προσηλωμένη στα πάτρια κατά τρόπο φανατικό, αν όχι τίποτα παραπάνω», λέει χωρίς να μασάει τα λόγια της η ελληνίδα βυζαντινολόγος, η πρώτη γυναίκα πρύτανης της Σορβόννης στα 700 χρόνια ιστορίας του μεγάλου γαλλικού πανεπιστημίου.

Και συνεχίζει: «Υπήρχε όμως ακόμη ένας παράγοντας παρακμής. Ηταν η γενική δεισιδαιμονία που τρεφόταν από τις προφητείες. Ηδη από τον 6ο αιώνα υπήρχαν προφητείες, τότε ήταν όμως αισιόδοξες. Τώρα προφήτευαν το τέλος της Πόλης και μαζί το τέλος του κόσμου και της Ιστορίας. Αυτό ήταν, λοιπόν, το κλίμα στην Κωνσταντινούπολη της εποχής. Δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά. Οι Βυζαντινοί ζούσαν σε μια πόλη ερημωμένη. Και στα ανάκτορα του Πορφυρογέννητου πολύ λίγα δωμάτια χρησιμοποιούνταν. Οπως λέει και ο Παλαμάς στον “Δωδεκάλογο του Γύφτου”: “Και ήταν οι καιροί που η Πόλη/ πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε/ και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε/ και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη (...) Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει”».


Το κλίμα της εποχής ήταν:δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά
«Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει πολύ νωρίτερα»

Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων πολύ νωρίτερα. «Ο λόγος που δεν έγινε αυτό και ανάσανε για πενήντα χρόνια ήταν ότι ο Βαγιαζίτ έπεσε στα χέρια των Μογγόλων» λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να σταθεί μόνη της όρθια. Ο Μανουήλ έτρεχε να δει τους Καρόλους, ο Ιωάννης πήγε στη Φερράρα. Είναι η εποχή των επαιτών αυτοκρατόρων. Πήγαιναν επαίτες στη Δύση, έστω και αν τους δέχονταν εκεί με τιμές και δόξες. Κάτι που συνήθως οι Ελληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει. Διέθεσε τις ιντουλγκέντσιες- τα επί πληρωμή συγχωροχάρτια- του 1450, που ως ιντουλγκέντσιες Ιωβηλαίου ήταν πιο προσοδοφόρες, στον πόλεμο κατά των Τούρκων. Αλλο αν αυτό δεν ήταν αποτελεσματικό, αφού έδωσε τα χρήματα στους Αραγωνέζους που τα χρησιμοποίησαν για δικούς τους σκοπούς.

Πολλοί λένε ότι η Δύση δεν βοήθησε. Οταν όμως μιλάμε για Δύση τι εννοούμε; Οι Βυζαντινοί ήταν όλη η Ανατολή. Η Δύση ήταν πολυδιασπασμένη και ο Πάπας είχε ένα σχίσμα στην πλάτη του και την Ανατολική Εκκλησία εναντίον του. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Παλαιολόγος πολεμάει τους Τούρκους μαζί με τον απεσταλμένο του Πάπα, Ισίδωρο του Κιέβου, και τους Γενοβέζους, ο Γεννάδιος- ο Γεώργιος Σχολάριος, πρώτος Πατριάρχης μετά την Αλωσητοιχοκολλούσε ανάθεμα εναντίον του Παλαιολόγου. Και επίσης: μετά την πτώση της Πόλης, οι Δυτικοί έτρεμαν. Οταν ανέλαβε Πάπας ο Ενιο Σίβλιο Πικολομίνι, δηλαδή ο Πίος Β΄, έγραψε μια πραγματεία για την Αλωση στην οποία μιλούσε για καταστροφή της Χριστιανοσύνης. Αντίθετα οι Ρώσοι, που είναι μάλιστα φανατικοί ανθενωτικοί, δεν γράφουν σχεδόν τίποτα για την πτώση της Πόλης. Πέρασαν χρόνια για να αρχίσουν οι σλαβικοί θρήνοι. Εκείνοι που θρήνησαν από την αρχή για την Πόλη είναι στην Τραπεζούντα. “Πάρθεν η Πόλη, πάρθεν η Ρωμανία”, έλεγαν».


Κάτι που συνήθως οι Ελληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει
Η συμφωνία του σουλτάνου με τον Πατριάρχη

Το Ρούμελι Χισάρ, το κάστρο που έχτισε ο Μωάμεθ το 1452 για να ελέγχει το πέρασμα ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα του Μαρμαρά, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην έκβαση της πολιορκίας, λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Διούλκησε και τον στόλο περνώντας τα πλοία του στον Κεράτιο. Από την άλλη πλευρά, μόνο 3-4 πλοία γενοβέζικα πέρασαν και αυτά για να φέρουν τροφή στους πολιορκημένους». Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτή η αιτία της ήττας των Βυζαντινών. «Ο Μωάμεθ είχε μαζέψει Σέρβους, Αλβανούς, Τούρκους. Απέναντι στους τουλάχιστον 100.000 άντρες του- μερικοί μιλούν για 120.000, άλλοι τους ανεβάζουν σε 200.000- αντιπαρατάσσονταν περίπου 4.500 άνθρωποι το πολύ, μαζί με τους ξένους. Και πολλοί ήταν παιδιά και γυναίκες που πολεμούσαν με αγκωνάρια. Μεγάλη ήταν η βοήθεια των Γενοβέζων, αλλά όταν σκοτώθηκε ο Τζουστινιάνι έχασαν το ηθικό τους και υποχώρησαν. Οσοι πολέμησαν, πάντως, πολέμησαν ηρωικά. Οταν ο Μωάμεθ έστειλε αποκρισάριο στον Παλαιολόγο ζητώντας του να παραδώσει την Πόλη, πήρε την απάντηση ότι η Πόλη δεν είναι δικό του πράγμα και πως “με τη δική μας θέληση αποφασίσαμε να πεθάνουμε”. Ακόμη και ο περίφημος Νοταράς που είχε τρεις υπηκοότητες και όλη του την περιουσία στο εξωτερικό, και που είπε ότι είναι καλύτερο το τουρκικό καφτάνι από τη λατινική τιάρα, πολέμησε και εν τέλει εκτελέστηκε από τους Τούρκους. Χαρακτηριστικό του ηρωισμού είναι ότι όταν στην Πύλη του Ρωμανού οι Τούρκοι άρχισαν να ανεβαίνουν πάνω και πέρασαν μέσα, έψαχναν τους αντίπαλους πολεμιστές και δεν πίστευαν ότι ήταν τόσοι λίγοι. Και πρέπει να πούμε και για τον Μωάμεθ, που συνηθίζουμε να τον ταυτίζουμε με τη βαρβαρότητα, ότι δεν ήταν βάρβαρος ή δεν ήταν μόνο βάρβαρος. Ηταν από τους μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές της Τουρκίας. Ηξερε τι ήθελε και πώς να το κάνει». Οσο για την Κερκόπορτα... «Ανοιγμένη ή ξεχασμένη. Αστεία πράγματα. Ηταν χιλιάδες έξω, τα καράβια τους στον Κεράτιο, οι Γενοβέζοι έφευγαν. Τι να πεις για την Κερκόπορτα; Σε συμβολικό επίπεδο μόνο μπορείς κάτι να πεις. Αλλά είναι σαν να λέμε ότι αντί να σκοτώνονταν τρεις Τούρκοι κατά την είσοδό τους στην Πόλη, θα σκοτώνονταν δέκα αν η πόρτα ήταν κλειστή. Και λοιπόν; Αφού είχαν ανεβάσει σκάλες και έμπαιναν από όπου ήθελαν».

«Ο Μωάμεθ έδωσε το πατριαρχικό αξίωμα στον Γεννάδιο Σχολάριο, ορίζοντάς τον αμέσως αρχηγό του Μιλιέτ, δηλαδή όλων των ορθοδόξων. Κάπως έτσι ξέρουμε γιατί η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε», λέει δηκτικά η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Κάπως έτσι φτάσαμε και στα σημερινά βατοπεδινά βακούφια. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, σε αντίθεση με άλλες συμπεριφορές της πολιτείας, ότι όταν ο Μανουήλ Παλαιολόγος είναι στη Θεσσαλονίκη και υπάρχει κίνδυνος καταστροφής, δημεύει όλα τα κτήματα του Αθω. Και ότι ο Κομνηνός δημεύει όλη την εκκλησιαστική περιουσία για να αντιμετωπίσει τους Σελτζούκους». Την εποχή της Αλωσης, εξάλλου, υπήρχε έξαρση του μοναχισμού. «Σε όλη τη διαμάχη των ανθενωτικών οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Αθω ήταν πρώτοι. Είναι πολλοί και δεν πολεμούν. Αντίθετα με τους δυτικούς μοναχούς που μπορούν να φέρουν όπλα, οι ορθόδοξοι δεν μπορούν», σημειώνει η ελληνίδα βυζαντινολόγος.


Η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε...
http://www.tanea.gr/

ΤΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ Η ΦΩΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΣΟΥ;

Οι εικόνες προφίλ που έχουμε στα κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης (social Media), μπορούν να αποκαλύψουν στοιχεία για την προσωπικότητα του χρήστη, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2016.

Στην έρευνα αυτή , χιλιάδες φωτογραφίες χρηστών του twitter συμπεριλήφθηκαν , μαζί με ΤΙμια ανάλυση της προσωπικότητάς τους.

Εδώ είναι πώς να εντοπίζουν κάθε μία από τις πέντε πτυχές της προσωπικότητας:

1. Οι ευσυνείδητοι

 Οι άνθρωποι που είναι πιο ευσυνείδητοι χρησιμοποιούν εικόνες που ήταν πιο φυσικές, πολύχρωμες και φωτεινές

 Μάλιστα είχαν στοιχεία πιο συναισθηματικής προσωπικότητας , σχετικά με τις άλλες ομάδες που θα αναφέρουμε.

 Αυτό αντανακλά πιθανώς το γεγονός ότι οι  ευσυνείδητοι άνθρωποι ήθελαν να βγάζουν έξω μια εικόνα που θα αντιπροσωπεύει την προσωπικότητά τους 100%

2. Οι ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες

 Οι άνθρωποι με πιο δεκτικές διαθέσεις στο καινούριο , έτειναν να έχουν φωτογραφίες πιο έντονες από θέμα χρωμάτων.

 Οι φωτογραφίες τους έτειναν να είναι πιο καλλιτεχνικές ή ασυνήθιστες και τα πρόσωπά τους ήταν συχνά μεγαλύτερα στο πλαίσιο, μιας και η φωτογραφία εστίαζε στο πρόσωπο.

3. Οι εξωστρεφείς 

 Οι εξωστρεφείς χρησιμοποιούν πιο πολύχρωμες εικόνες και είναι πιο πιθανό να παρουσιάζουν σε αυτές μια ομάδα ανθρώπων και όχι μόνο τον εαυτό τους.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν συνήθως δείχνουν προς το μέρος της κάμερας.




4. Οι νευρωτικοί

 Οι άνθρωποι που είχαν διαγνωσθεί με  νευρώσεις, έτειναν να χρησιμοποιούν απλούστερες φωτογραφίες με λιγότερο χρώμα.

 Είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίζουν μια κενή έκφραση στο πρόσωπό τους , ή ακόμα και να κρύβουν το πρόσωπό τους.

5. Οι τερπνοί

 Εξαιρετικά ευχάριστοι άνθρωποι που συχνά ανεβάζουν φωτογραφίες του εαυτού τους χωρίς να εστιάζουν στην φωτογραφία γενικότερα , αλλά είναι χαμογελαστοί σχεδόν πάντα και οι εικόνες είναι φωτεινές και ζωηρές.


Οι συγγραφείς της μελέτης αναφέρουν για τα ευρήματά τους:

"Η διαφορά μεταξύ των ομάδων είναι στην αισθητική ποιότητα των φωτογραφιών, περισσότερη αισθητική φαίνεται σε εξωστρεφείς προσωπικότητες και χαμηλότερα επίπεδα για περιπτώσεις που υπάρχει νεύρωση.

 Οι χρήστες με υψηλή περιεκτικότητα σε ευσυνειδησία, τερπνότητα ή εξωστρέφεια προτιμούν εικόνες με τουλάχιστον ένα πρόσωπο και προτιμούν την παρουσίαση θετικών συναισθημάτων μέσα από τις εκφράσεις του προσώπου τους.

 Οι ευσυνείδητοι  χρήστες δημοσιεύουν κάτι απλό που αναμένεται από μια εικόνα προφίλ: φωτογραφίες από ένα πρόσωπο που εκφράζει το πιο θετικό συναίσθημα από όλα τα γνωρίσματα.

 Οι εξωστρεφείς και ευχάριστοι άνθρωποι δημοσιεύουν τακτικά πολύχρωμες εικόνες που μεταδίδουν το συναίσθημα, αν και δεν είναι το πιο αισθητικά ευχάριστο, ειδικά για το τελευταίο χαρακτηριστικό. "

 Η έρευνα αυτή των  Liu et al. , παρατηρεί ότι τα τελευταία χρόνια , αρκετές σχέσεις είτε σε φιλικό είτε επαγγελματικό είτε ερωτικό επίπεδο, γίνονται μέσω των Social Media. Σκοπός της είναι να προσπαθήσει να καταλάβει τι να προσμένουμε από κάποιον , απλά με τις φωτογραφίες που έχει αναρτήσει.

 Η ένστασή μου είναι ότι, μιας και η ζωή μας είναι ένας συναισθηματικός κύκλος, όλοι μας ανά περιόδους είμαστε μέλη σε κάποια από τις 5 ομάδες. 

Σκέφτομαι λοιπόν να του στείλω email να τον ενημερώσω ότι υπάρχει άλλη μια ομάδα που όχι απλά ξέχασε να αναφέρει, αλλά και ως μη Έλλην δεν φαντάζεται οτι υπάρχει. 

6. Ο Ελληνάρας

  Προφανώς δεν παρατήρησε καμία εικόνα στην έρευνά του ο Dr Liu από Έλληνες, μιας και εμείς είμαστε μια κατηγορία μόνοι μας.

 Ο Ελληνάρας είναι αυτός που μπορεί να έχει Μνημόνια και καταστροφή οικονομική, αλλά θα αναρτήσει φωτογραφίες με το πιο εμπορικό και ακριβό προϊόν που κυκλοφορεί (αυτοκίνητο, κινητό, σκάφος κλπ).

 Το οικονομικό του υπόβαθρο είναι στα όρια της φτώχειας ,το μέλλον του υποθηκευμένο, τα φτερά του τουφεκισμένα, αλλά οι φωτογραφίες από παραλίες , μπουζούκια και χιονοδρομικά είναι αυτές που ανεβάζει.

 Τέλος, μπορεί να γίνει σεισμός με 100000 νεκρούς στην Μογγολία  , ή να καταστραφούν χωριά μεταξύ φυλών στην Αφρική με βίαιο τρόπο, αλλά δεν ασχολείται αν δεν είναι "Mainstream", γιατί ο Ελληνάρας νιώθει τον πόνο πιο πολύ , σύμφωνα με τα Like που θα πάρει.

(σίγουρα η ομάδα 6 είναι χιουμοριστική και διακωμωδεί το παρόν .... ή όχι;)

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΕΒΕ: Η "ΔΙΚΗ ΜΑΣ" ΤΥΡΟΚΟΜΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ!

Ηιστορία της ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Α.Β.Ε.Ε δικαιώνει όλους όσους υποστηρίζουν ότι οι τυροκομικές μονάδες αποτελούν την ραχοκοκαλιά της αγροτικής μας οικονομίας. Συνδυάζει όλα τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής επιχείρησης προσαρμοσμένης σε ένα σύγχρονο περιβάλλον. Μια οικογενειακή εταιρεία που πέρασε στην 2η γενιά τηρώντας πιστά την παράδοση της τυροκόμησης ενώ παράλληλα ακολουθεί και επενδύει στις σύγχρονες μεθόδους. Ο Νώντας, ο Επαμεινώνδας και ο Δημήτρης Παπαθανασίου παιδιά των ιδρυτών, εξηγούν πως η παραγωγή τυριών στην Ελλάδα εκτός από οικογενειακή υπόθεση μπορεί να είναι και μια μεγάλη επιχειρηματική ευκαιρία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη Ρούλα Φλώρου

Η Βιομηχανία γάλακτος ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Α.Β.Ε.Ε. Τυροκομικά – Γαλακτοκομικά Ορεινής Τριχωνίδας απασχολεί 30 εργαζόμενους ως μόνιμο και εποχικό προσωπικό και στις νέες εγκαταστάσεις της έχει δυνατότητα επεξεργασίας έως και 15 τόνων γάλακτος ημερησίως. Σήμερα στο τιμόνι της επιχείρησης βρίσκεται ο κ. Νώντας Παπαθανασίου ως πρόεδρος της εταιρείας. Σε καθημερινή βάση θα τον βρείτε στο κεντρικό κατάστημα όπου διατηρεί προσωπική επαφή με τους πελάτες. Από μικρός δοκιμάζει τυριά αλλά δεν δυσκολεύεται ν΄ απαντήσει στο ερώτημα για το ποιο είναι το αγαπημένο του. Η φέτα, που οι πρώτες αναφορές της γίνονται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια, είναι μία γεύση που φανατικά αναζητούν όχι μόνο οι Έλληνες αλλά και καταναλωτές σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι οι εξαγωγές των τυριών κατά 70% – 76% αφορούν τη φέτα.

Νώντας Παπαθανασίου: «Η φέτα είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα προϊόντα στον κόσμο. Το δικό μας σημείο υπεροχής βρίσκεται στην αδιαπραγμάτευτη ποιότητα σε όλα τα στάδια και τα υλικά που χρησιμοποιούμε καθώς και στην σταθερή μας γεύση και υφή. Είναι σημαντικό για ένα παραδοσιακό τυροκομείο να κρατά σταθερή γεύση. Η φέτα είναι ΠΟΠ, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, πρέπει να παράγεται σε συγκεκριμένες περιοχές από συγκεκριμένη ποικιλία ζώων, με συγκεκριμένη αναλογία γάλακτος. Δεν γίνονται προσμείξεις, είναι αυστηρός ο τρόπος παραγωγής της. Θεωρείται δικαίως η ναυαρχίδα της τυροκομίας. Είναι ένα προϊόν ζωτικής σημασίας για την ελληνική κτηνοτροφία και την εθνική οικονομία. Συνολικά η Αιτωλοακαρνανία παράγει κορυφαία τυριά. Είναι ο πρώτος, σε παραγωγή, νομός αιγοπρόβειου γάλακτος μαζί με την Λάρισα».

Στην Ελλάδα παράγονται 70 είδη τυριών από τα οποία τα 21 είναι ΠΟΠ. Στο Αγρίνιο στο εργοστάσιο της εταιρείας παράγονται φέτα σε βαρέλι και δοχείο, τυρί κατσικίσιο, τυρί με χαμηλά λιπαρά, γραβιέρα, κεφαλογραβιέρα, κεφαλοτύρι, τυρί τύπου πεκορίνο, ανθότυρο, τσαλαφούτι, μυζήθρα, γιαούρτι και βούτυρο. Τα προϊόντα διατίθενται στην εγχώρια αγορά ενώ, όπως εξηγεί ο κ. Ε. Παπαθανασίου Δ/νων Σύμβουλος, πριν 10 χρόνια ξεκίνησε η εξαγωγική δραστηριότητα για την Παπαθανασίου ΑΒΕΕ.

Επαμεινώνδας Παπαθανασίου: «Η κρίση των τελευταίων χρόνων δεν επηρέασε την δραστηριότητά μας. Δεδομένης της ποιότητας και της σταθερής μας πορείας δεν είχαμε πρόβλημα ούτε στις πωλήσεις ούτε στα οικονομικά στοιχεία μας. Έχουμε όραμα και συνεχίζουμε. Θέλουμε να επεκταθούμε κι άλλο στο εξωτερικό με μικρούς πελάτες και τις σωστές συσκευασίες. Βέβαια θα αισθανθούμε ασφαλείς αν υπάρξει σταθερό φορολογικό σύστημα, είναι αναγκαίο να γνωρίζεις το ποσοστό φορολόγησης. Εμείς εξάγουμε στην Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ιταλία, Δανία και Ολλανδία. Οι πελάτες μας προτιμούν την φέτα με εξαίρεση την Αυστραλία όπου ο κύριος όγκος είναι σκληρά τυριά. Οι εξαγωγές ξεπερνούν το 30% του τζίρου μας. Στόχος μας είναι, με όλες τις επενδυτικές κινήσεις μας, να ξεπεράσουμε το 50 % την επόμενη 5ετία».

Ο κ. Δημήτρης Παπαθανασίου υπεύθυνος για την συλλογή του γάλακτος και την αποθήκευση, εργάζεται από πολύ μικρός και χωρίς διάλειμμα στην επιχείρηση. Έζησε από κοντά όλες τις αλλαγές στην διαδικασία παραγωγής και εξηγεί πως η επιχείρηση ακολουθεί όλους τους διεθνείς όρους.

Δημήτρης Παπαθανασίου: «Η ποιότητα των προϊόντων μας έχει οικοδομήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας μας μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε μας και τους πελάτες μας. Γι’ αυτό το λόγο η επιχείρησή μας έχει εγκαταστήσει και εφαρμόζει σύστημα ISO και HACCP με στόχο τον αυστηρό έλεγχο της ποιότητας του γάλακτος και των προϊόντων του σε όλα τα στάδια της παραγωγής τους. Με την εγκατάσταση στη νέα μας μονάδα μπήκαμε στην μεγάλη παραγωγή και καταφέραμε να έχουμε σταθερή ποιότητα, να κερδίζουμε συνέχεια πελάτες και να έχουμε την θέση μας στην αγορά. Επιπλέον χρηματοδοτήσαμε την έρευνα του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας και έχουμε εγκαταστήσει σύστημα βιολογικής επεξεργασίας των υγρών αποβλήτων που καθιστά τα επεξεργασμένα απόβλητα με ποιοτικά χαρακτηριστικά ανώτερα των απαιτήσεων της ευρωπαϊκής νομοθεσίας».

Όλα ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 80 από ένα προσωπικό στοίχημα δύο αδερφών, του Λάμπρου και του Μιχάλη Παπαθανασίου. Σήμερα, περίπου 30 χρόνια αργότερα, απολαμβάνουν την εξέλιξη της ιδέας τους και καμαρώνουν τα παιδιά τους που διοικούν μια συνεχώς αναπτυσσόμενη μονάδα.

Nώντας Παπαθανασίου: «Το πρώτο τυροκομείο ήταν στο Πεντάκορφο, απ΄ όπου και η καταγωγή μας. Σταδιακά προχωρήσαμε σε μια σημαντική επένδυση και στα τέλη της δεκαετίας του 90 εγκατασταθήκαμε στο 8ο χλμ. Ε.Ο. Αγρινίου – Καρπενησίου σε ιδιόκτητο κτήριο, άρτια εξοπλισμένο και διαμορφωμένο έτσι ώστε να καλύπτει πλήρως τις σημερινές ανάγκες υψηλής ποιότητας που απαιτεί η αγορά. Η εταιρεία άλλαξε μορφή αλλά όχι και τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Είναι και θα παραμείνει οικογενειακή επιχείρηση. Δεν καταγόμαστε από κτηνοτροφική οικογένεια. Οι ιδρυτές ήταν τραπεζικοί υπάλληλοι. Στις αρχές του 80 εμπορεύονταν αγροτικά προϊόντα. Τότε έβαλαν ένα προσωπικό στοίχημα και με μεθοδική δουλειά κατάφεραν να εξελίξουν την επιχείρηση. Ακόμη και σήμερα είναι στο πλευρό μας. Και, κρίνοντας από την αγάπη του κόσμου, πιστεύω ότι κέρδισαν το στοίχημα».

Περισσότερες από 250.000 οικογένειες σε όλη την χώρα ασχολούνται με την αιγοπροβατοτροφία ως βασική πηγή εισοδήματος. Από το 2010 έως και το 2012 είχε παρατηρηθεί μείωση στην παραγωγή γάλακτος στην χώρα μας. Αυτό άλλαξε με την είσοδο στην κτηνοτροφία λόγω κρίσης νέων παιδιών. Σήμερα η εταιρεία Παπαθανασίου ΑΒΕΕ συνεργάζεται με περίπου 500 κτηνοτρόφους της ευρύτερης περιοχής.

Δ. Παπαθανασίου: «Μέχρι πριν από 4 χρόνια η καθημερινή συλλογή γάλακτος έφτανε τους 2,5 τόνους. Σήμερα ξεπερνάμε τους 4 τόνους στην ορεινή Τριχωνίδα. Κι αυτό γιατί πολλά νέα παιδιά έχουν επιστρέψει στην κτηνοτροφία. Το αισιόδοξο είναι ότι επιθυμούν να εξελίξουν την δουλειά και συνεχώς ενημερώνονται. Αυτό βοηθά και την δική μας δουλειά. Εμείς αποφασίσαμε να διατηρήσουμε τον παραδοσιακό χαρακτήρα μας κι έχουμε εκσυγχρονίσει τα μέσα που χρησιμοποιούμε. Πριν λίγα χρόνια η παστερίωση γίνονταν σε βραστήρες τώρα με μηχανήματα παστερίωσης όπου επιτυγχάνεται αλάνθαστη παστερίωση χωρίς να αλλάξουν τα χαρακτηριστικά του προϊόντος. Οι έλεγχοι πλέον είναι πολλοί και αυστηροί. Επιλέγουμε και ελέγχουμε τις πρώτες ύλες μας με αυστηρά κριτήρια. Το γάλα ελέγχεται δειγματοληπτικά κατά τη συλλογή του και εξ’ ολοκλήρου πριν τη διαδικασία παστερίωσής του στις εγκαταστάσεις μας».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Κομισιόν τα επόμενα 10 χρόνια η παγκόσμια κατανάλωση αλλά και παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων θα συνεχίσουν να αυξάνονται με ρυθμό 1,9% ετησίως. H λήξη του συστήματος των ποσοστώσεων στην ΕΕ έδωσε επιπλέον κίνητρο σε μεγάλο αριθμό κτηνοτρόφων να αυξήσουν την παραγωγή τους. Αυτές οι ευνοϊκές περιστάσεις δεν μπορεί παρά να δημιουργούν κλίμα αισιοδοξίας στους τυροκόμους.

Ε. Παπαθανασίου: «Έχουμε σταθερούς πελάτες κι αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο. Θα θέλαμε η επιχείρηση και τα επόμενα 10 χρόνια να έχει έντονα εξαγωγικό χαρακτήρα. Πρέπει πρώτα να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην χώρα. Ο τομέας είναι συνεχώς αναπτυσσόμενος. Θα θέλαμε τα παιδιά μας να συνεχίσουν, να είμαστε υγιείς και το κράτος να σταματήσει να βάζει τρικλοποδιές σε όσους παράγουν ΑΕΠ στην χώρα. Πρέπει να στηριχθεί ο κλάδος για να μπορέσουμε να υπάρχουμε».
http://agriniovoice.gr/

ΚΑΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Γιατί ορισμένοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα εγωιστές, χειριστικοί και αγενείς; Ο David Robson ζητά από έναν επιστήμονα να μιλήσει για τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης διάνοιας.

Αν είχατε την ευκαιρία να αλέσετε ακίνδυνα έντομα σε έναν μύλο του καφέ, θα απολαμβάνατε την εμπειρία; Ακόμη και αν τα έντομα αυτά είχαν ονόματα και μπορούσατε να ακούσετε το κέλυφός τους να σπάει; Ή μήπως θα νιώθατε μια διεστραμμένη ευχαρίστηση τρομάζοντας έναν ανυποψίαστο άνθρωπο με κάποιον έντονο θόρυβο;

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πειράματα που εφαρμόζει ο καθηγητής Ψυχολογίας Delroy Paulhus με σκοπό να κατανοήσει τις «σκοτεινές προσωπικότητες» που υπάρχουν γύρω μας. Ουσιαστικά, προσπαθεί να δώσει απάντηση σε μια ερώτηση που όλοι ίσως θέλουμε να κάνουμε: γιατί ορισμένοι άνθρωποι ευχαριστιούνται όταν φέρονται με σκληρότητα; Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε ψυχοπαθείς δολοφόνους, αλλά και σε άτομα που επιδίδονται σε σχολικό εκφοβισμό και διαδικτυακό τρολάρισμα, ακόμη και σε φαινομενικά έντιμα μέλη της κοινωνίας, όπως είναι οι πολιτικοί και οι αστυνομικοί.

Ο καθηγητής από το Βρετανικό Πανεπιστήμιο της Κολούμπια στον Καναδά αναφέρει ότι είναι εύκολο να βγάλουμε γρήγορα και απλοϊκά συμπεράσματα σχετικά με αυτούς τους ανθρώπους: «Έχουμε την τάση να χαρακτηρίζουμε «άγγελο» ή «διάβολο» το κάθε άτομο που συναντάμε, διότι θέλουμε να απλοποιήσουμε τον κόσμο μας σε καλούς ή κακούς ανθρώπους». Αν και ο Paulhus δεν δικαιολογεί τη σκληρότητα, η προσέγγισή του είναι πιο αποστασιοποιημένη, όπως θα έκανε ένας ζωολόγος που μελετά δηλητηριώδη έντομα, επιτρέποντάς του να δημιουργήσει μια «ταξινόμηση», όπως την αποκαλεί, με διαφορετικά είδη από τη σκοτεινή πλευρά της καθημερινότητας.

Αυτοεκτίμηση

Το ενδιαφέρον του Paulhus ξεκίνησε με τους ναρκισσιστές, δηλαδή τους απίστευτα εγωιστές και φιλάρεσκους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να επιτεθούν με σκοπό να προστατεύσουν τη δική τους αίσθηση αυτοαξίας. Στη συνέχεια, περισσότερο από μια δεκαετία πριν, ο απόφοιτος Kevin Williams του πρότεινε να διερευνήσουν κατά πόσον αυτές οι εγωκεντρικές τάσεις συνδέονται με δύο άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά: τον μακιαβελισμό (ψύχραιμη χειραγώγηση των άλλων) και την ψυχοπάθεια (αναισθησία και απάθεια για τα συναισθήματα των άλλων). Μαζί ανακάλυψαν ότι αυτά τα τρία χαρακτηριστικά ήταν σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητα, αν και μερικές φορές συνέπιπταν δημιουργώντας μια «σκοτεινή τριάδα» – ένα τριπλό χτύπημα αγριότητας.

Είναι εκπληκτικό το πόσο ειλικρινείς μπορεί συχνά να είναι οι συμμετέχοντες στα πειράματά του. Στα ερωτηματολόγιά του ζητά συνήθως από τους συμμετέχοντες να συμφωνήσουν με δηλώσεις όπως «Μου αρέσει να ενοχλώ τα πιο αδύναμα άτομα» ή «Είναι προτιμότερο να μην μου αποκαλύψετε τα μυστικά σας». Θα φανταζόσασταν ίσως ότι αυτά τα χαρακτηριστικά θα ήταν πολύ δυσάρεστο να τα παραδεχτεί κανείς, αλλά τουλάχιστον στο εργαστήριο οι άνθρωποι ανοίγονται και οι απαντήσεις τους φαίνεται ότι σχετίζονται με τη χρήση εκφοβισμού στην πραγματική ζωή τους τόσο κατά την εφηβεία όσο και στην ενήλικη ζωή. Επίσης, έχουν περισσότερες πιθανότητες να απατήσουν τους/τις συζύγους τους (ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν μακιαβελικές και ψυχοπαθητικές τάσεις) και να αντιγράψουν στις εξετάσεις.

Ο Paulhus επικεντρώνεται κυρίως σε άτομα της καθημερινότητας παρά σε εγκληματικά ή ψυχιατρικά περιστατικά. Τα γνωρίσματα αυτά λοιπόν δεν είναι με κανένα τρόπο εμφανή από την πρώτη συνάντηση. «Οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα στην κοινωνία κι έτσι διατηρούν τον έλεγχο προκειμένου να μην έχουν οι ίδιοι μπλεξίματα. Μπορεί όμως να τραβούν την προσοχή σας πότε πότε». Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν ιδιαίτερα υψηλό ναρκισσισμό, για παράδειγμα, εμφανίζουν γρήγορα την τάση τους να υπερβάλλουν για τον εαυτό τους, γεγονός που αποτελεί μια από τις στρατηγικές που τους βοηθά να ενισχύουν τον εγωισμό τους. Σε μερικά πειράματα, ο Paulhus τους παρουσίασε ένα θέμα που είχε επινοήσει ο ίδιος και εκείνοι προσπάθησαν γρήγορα να δείξουν ότι γνώριζαν τα πάντα – μόνο και μόνο για να θυμώσουν όταν στη συνέχεια τους αμφισβήτησε. «Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό εντάσσεται σε μια αντίληψη που τους επιτρέπει να ζουν με μια διαστρεβλωμένη θετική άποψη για τον εαυτό τους».

Οι άνθρωποι γεννιούνται κακοί;

Μόλις ο Paulhus άρχισε να ερευνά τις σκοτεινές προσωπικότητες, σύντομα υπήρξαν κι άλλοι που ήθελαν να βρουν απαντήσεις σε μερικές βασικές ερωτήσεις σχετικά με τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι γεννιούνται κακοί; Μελέτες στις οποίες έγινε σύγκριση σε πανομοιότυπα και διζυγωτικά δίδυμα, έδειξαν μια σχετικά μεγάλη γενετική συνιστώσα τόσο για τον ναρκισσισμό όσο και για την ψυχοπάθεια. Ο μακιαβελισμός φαίνεται ότι οφείλεται περισσότερο στο περιβάλλον, δηλαδή είναι δυνατόν να μάθει κανείς από τους άλλους πώς να χειραγωγεί. Πάντως, οτιδήποτε και αν έχουμε κληρονομήσει, δεν απομακρύνει την προσωπική μας ευθύνη. Η Minna Lyons από το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ ισχυρίζεται ότι κανείς δεν γεννιέται με γονίδια ψυχοπάθειας ώστε να μην μπορεί να γίνει τίποτα γι’ αυτό.

Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να σκεφτείτε τους αντιήρωες της λαϊκής κουλτούρας – τον James Bond, τον Don Draper από την τηλεοπτική σειρά Mad Men ή τον Jordan Belfort από την κινηματογραφική ταινία Wolf of Wall Street για να συνειδητοποιήσετε ότι οι σκοτεινές προσωπικότητες έχουν σεξαπίλ, κάτι που υποστηρίζεται από πολλές επιστημονικές μελέτες. Περαιτέρω ενδείξεις μπορεί να προέλθουν από ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου: από το γεγονός του αν είστε πρωινοί ή βραδινοί τύποι. Η Lyons και η φοιτήτριά της Amy Jones διαπίστωσαν ότι τα «νυχτοπούλια», οι άνθρωποι που μένουν ξύπνιοι μέχρι αργά αλλά δεν μπορούν να σηκωθούν το πρωί, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να διαθέτουν κάποια από τα παραπάνω αρνητικά χαρακτηριστικά.

Συχνά είναι ριψοκίνδυνοι, είναι πιο χειριστικοί (μακιαβελικό χαρακτηριστικό) και ως ναρκισσιστές τείνουν να εκμεταλλεύονται τους άλλους ανθρώπους. Αυτό θα μπορούσε να βγάζει νόημα, αν σκεφτεί κανείς την εξέλιξή μας: ίσως οι σκοτεινές προσωπικότητες έχουν περισσότερες πιθανότητες να κλέψουν, να χειρίζονται τους άλλους και να έχουν παράνομες σεξουαλικές σχέσεις όταν όλοι οι άλλοι κοιμούνται, κι έτσι εξελίχθηκαν σε πλάσματα της νύχτας.

Όποια και αν είναι η αλήθεια αυτής της θεωρίας, ο Paulhus συμφωνεί ότι πάντα θα υπάρχει χώρος γι’ αυτούς να εκμεταλλευτούν τους άλλους: «Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι τόσο περίπλοκες που υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για την ενίσχυση της επιτυχίας – ορισμένοι απαιτούν να φερόμαστε ευγενικά και άλλοι να φερόμαστε άσχημα».

Σκοτεινές πλευρές

Πρόσφατα, ο ερευνητής άρχισε να εξετάζει ακόμη περισσότερο τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής. Το ερωτηματολόγιό του περιελάμβανε ακόμα πιο ακραίες ερωτήσεις, όταν ανακάλυψε ότι μερικοί άνθρωποι παραδέχονταν εύκολα ότι προξενούσαν πόνο στους άλλους μόνο και μόνο για δική τους ευχαρίστηση. Αυτές οι τάσεις δεν είναι απλώς μια αντανάκλαση του ναρκισσισμού, της ψυχοπάθειας ή του μακιαβελισμού, αλλά φαίνεται ότι σχηματίζουν τον δικό τους υπότυπο – τον «καθημερινό σαδισμό». Για τον λόγο αυτό, ο Paulhus τον ονομάζει «σκοτεινή τετράδα».

Το «μηχάνημα σύνθλιψης εντόμων» προσέφερε τον ιδανικό τρόπο στον Paulhus και τους συναδέλφους να ελέγξουν αν αυτό αντανακλά τη συμπεριφορά τους στην πραγματική τους ζωή. Αν και οι συμμετέχοντες δεν το γνώριζαν, ο μύλος διέθετε μια οδό διαφυγής για τα έντομα, αλλά το μηχάνημα εξακολουθούσε να παράγει έναν ήχο που μιμούνταν το κέλυφος τον εντόμων όταν συνθλίβεται. Μερικοί ένιωθαν αηδία κι αρνήθηκαν να πάρουν μέρος, ενώ άλλοι απολάμβαναν τη διαδικασία. Ο Paulhus σχολιάζει: «Ήταν πρόθυμοι όχι μόνο να κάνουν κάτι κακό στα έντομα, αλλά ζητούσαν ακόμα περισσότερα, ενώ άλλοι θεώρησαν ότι ήταν τόσο αηδιαστικό που δεν ήθελαν καν να βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο. Αυτά τα άτομα παρουσίασαν επίσης υψηλό ποσοστό στα τεστ που αφορούσαν τον καθημερινό σαδισμό».

Αναμφισβήτητα, ένα λογικό ανθρώπινο ον δεν πρέπει να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα συναισθήματα των εντόμων. Στη συνέχεια, η ομάδα δημιούργησε ένα παιχνίδι στον υπολογιστή που επέτρεπε στους συμμετέχοντες να «τιμωρήσουν» τον ανταγωνιστή τους διοχετεύοντας έναν δυνατό θόρυβο στα ακουστικά τους. Αυτό δεν ήταν υποχρεωτικό. Στην πραγματικότητα, οι εθελοντές έπρεπε να εκτελέσουν μια κουραστική λεκτική εργασία προκειμένου να κερδίσουν το δικαίωμα να τιμωρήσουν τον ανταγωνιστή τους. Προς έκπληξη του Paulhus, όσοι παρουσίαζαν σαδιστική συμπεριφορά στην καθημερινότητά τους ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να κάνουν όλο αυτό τον κόπο: «Δεν ήταν απλώς πρόθυμοι να το κάνουν, αλλά είχαν ένα κίνητρο για απόλαυση, να κάνουν μια επιπλέον προσπάθεια με σκοπό να έχουν την ευκαιρία να βλάψουν άλλα άτομα». Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία πρόκληση ή προσωπικό κέρδος από αυτή τη σκληρή συμπεριφορά, το έκαναν μόνο και μόνο για λόγους απόλαυσης.

Εντοπισμός των τρολ

Ο ερευνητής πιστεύει ότι αυτό έχει άμεση σχέση με το διαδικτυακό τρολάρισμα: «Φαίνεται ότι αποτελούν τη διαδικτυακή έκδοση των καθημερινών σαδιστών, αφού ξοδεύουν χρόνο ψάχνοντας να βλάψουν κάποιους ανθρώπους». Σε μια ανώνυμη έρευνα σχετικά με τους σχολιαστές τρολ, ανακαλύφθηκε ότι είχαν πολλά σκοτεινά χαρακτηριστικά. Κυρίως όμως, ο καθημερινός σαδισμός καθώς και η απόλαυση ήταν το πρωταρχικό κίνητρό τους. Πράγματι, το πείραμα με τη σύνθλιψη των εντόμων απέδειξε ότι όσοι είχαν σαδιστική συμπεριφορά στην καθημερινότητά τους μπορεί να έχουν πιο συγκρατημένες συναισθηματικές αντιδράσεις σε όλα τα είδη των ευχάριστων δραστηριοτήτων. Έτσι, ίσως, οι τυχαίες πράξεις σκληρότητας αποτελούν προσπάθειες να ξεφύγουν από το συναισθηματικό τους κενό.

Οι ανακαλύψεις του προσέλκυσαν την προσοχή των αστυνομικών και των στρατιωτικών φορέων, οι οποίοι θέλησαν να συνεργαστούν με τον Paulhus για να δουν αν οι απόψεις του θα μπορούσαν να εξηγήσουν τον λόγο που μερικοί άνθρωποι καταχρώνται τη θέση τους. «Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν συνειδητά θέσεις εργασίας όπου τους δίνεται η ευκαιρία να βλάψουν άλλα άτομα», λέει ο Paulhus. Αν ναι, περαιτέρω έρευνες θα μπορούσαν να προτείνουν τρόπους με σκοπό να ελέγξουν τις σκοτεινές προσωπικότητες κατά τη διάρκεια προσλήψεων.

Είναι επίσης ενθουσιασμένος για το νέο του έργο όσον αφορά τον «ηθικό μακιαβελισμό» και τους «κοινούς ναρκισσιστές» – ανθρώπους που ίσως διαθέτουν σκοτεινά χαρακτηριστικά, αλλά τα χρησιμοποιούν για το καλό (τουλάχιστον όπως το βλέπουν οι ίδιοι). Σε ορισμένες περιπτώσεις, η σκληρότητα μπορεί να είναι απαραίτητη. «Για να γίνει κάποιος πρωθυπουργός, δεν μπορεί να είναι μαλθακός, θα πρέπει να έχει πυγμή και ίσως να χρειαστεί να πληγώνει τους ανθρώπους, ακόμη και να γίνεται κακός προκειμένου να επιτύχει τους ηθικούς σκοπούς του», λέει ο Paulhus. «Εξάλλου, οι σκοτεινές προσωπικότητες έχουν συχνά και την παρόρμηση και την αυτοπεποίθηση για να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους – ακόμη και η Μητέρα Τερέζα διέθετε προφανώς μια σκληρή πλευρά. Δεν πρόκειται να προσφέρετε καμιά βοήθεια στην κοινωνία αν απλώς κάθεστε μέσα στο σπίτι και φέρεστε ευγενικά».

Όλα αυτά υπογραμμίζουν την ψευδή διχοτόμηση του καλού και του κακού που ο Paulhus θέλησε να εξετάσει. Κατά μία έννοια, αυτό είναι κάτι προσωπικό όσο κι ένα επαγγελματικό ζήτημα. Ο ίδιος παραδέχεται ότι διαθέτει μια σκοτεινή πτυχή στη συμπεριφορά του: για παράδειγμα, του αρέσει να βλέπει βίαια αθλήματα, όπως οι Μεικτές Πολεμικές Τέχνες. «Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να δούμε ότι βρισκόμουν πάνω από τον μέσο όρο όσον αφορά αυτά τα σκοτεινά χαρακτηριστικά», λέει ο ίδιος. «Αλλά δεδομένου ότι διέθετα περιέργεια ως επιστήμονας και απολάμβανα την ερεύνα σε τέτοιου είδους πράγματα, σκέφτηκα ότι ίσως θα ήμουν στην καταλληλότερη θέση για να ρίξω μια πιο προσεκτική ματιά στη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου».

Πηγή : enallaktikidrasi.com

ΑΝΟΙΞΕ Η ΥΠΕΡΣΎΓΧΡΟΝΗ ΜΟΝΑΔΑ ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑ ΑΜΦΙΓΑΛ

ΑΜΦΙΓΑΛ:
 Το θαύμα έγινε Η κτηνοτροφική Αιτωλοακαρνανία γύρισε σελίδα: Παρουσία δύο χιλιάδων πολιτών και πλήθους επισήμων τα εγκαίνια της ΑΜΦΙΓΑΛ. →
 Θ. Κουτσουπιάς: Στόχος μας είναι να γίνει η ΑΜΦΙΓΑΛ το όχημα εκσυγχρονισμού συνολικά για τον κλάδο, να αλλάξουμε τη μοίρα του τόπου.



 Ήταν μια πραγματικά όμορφη μέρα. Η μέρα «ορόσημο», όπως χαρακτηρίστηκε, που δεκαετίες μετά θα τη θυμόμαστε ως το εφαλτήριο για τη μεγάλη αλλαγή που έχει ανάγκη η Αιτωλοακαρνανία και η δυτική Ελλάδα, οι χιλιάδες κτηνοτρόφοι μας, το σύνολο των πολιτών.
 Η εκδήλωση της επίσημης παρουσίασης και έναρξης λειτουργίας της ΑΜΦΙΓΑΛ, της υπερσύγχρονης μονάδας επεξεργασίας γαλακτοκομικών προϊόντων, πραγματοποιήθηκε παρουσία πλήθους πολιτών και εκπροσώπων φορέων στην Κεχρινιά Αμφιλοχίας, με τον πρόεδρο της Ένωσης Αγρινίου, τον άνθρωπο που εμπνεύστηκε, οραματίστηκε, πίστεψε σ’ αυτή την επένδυση και εργάστηκε όσο κανένας άλλος για την υλοποίησή της, τον κ. Θωμά Κουτσουπιά, να είναι αυτός που δικαιωματικά έκοψε την κορδέλα των εγκαινίων. 

 Τον αγιασμό τέλεσε ο σεβ. Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς, ο οποίος και, αφού συνεχάρη όλους όσοι συνέβαλαν για τη δημιουργία του εργοστασίου, εστίασε στην ανάγκη στήριξης της παραγωγής, παροτρύνοντας παράλληλα τους πολίτες να αξιοποιήσουν τον πλούτο του τόπου μας και να ασχοληθούν με τις εκτάσεις που παραμένουν ακαλλιέργητες, σε καιρούς κρίσης, για να λάβει τη διαβεβαίωση ότι ο σπόρος που με τόση αγάπη έριξε έπεσε σε γόνιμο έδαφος και πως η Ένωση Αγρινίου θα συνεχίσει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να γίνει ο σπόρος αυτός δέντρο με ρίζες βαθιές και να δώσει ωραίους καρπούς για το λαό της Αιτωλοακαρνανίας. 

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο δήμαρχος Αμφιλοχίας κ. Αποστόλης Κοιμήσης, ο οποίος και με έμφαση τόνισε ότι η σημερινή ημέρα δεν αποτελεί το τέλος μιας πορείας, αλλά την έναρξη μιας νέας περιόδου. Ο δήμαρχος Αγρινίου και πρόεδρος της ΠΕΔ κ. Γιώργος Παπαναστασίου επεσήμανε τη μεγάλη δυναμική που τέτοιες επενδύσεις μπορούν να προσδώσουν συνολικά στην οικονομία της περιοχής, ενώ η αντιπεριφερειάρχης κα. Χριστίνα Σταρακά τόνισε πως το παράδειγμα της ΑΜΦΙΓΑΛ αποτελεί την καλύτερη δυνατή απάντηση σε όσους επιμένουν να απαξιώνουν το υγειές συνεταιριστικό κίνημα. 
Στις προοπτικές που δημιουργούνται για τη συνολική αναβάθμιση του αγροτικού χώρου αναφέρθηκε ο περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδος κ. Απόστολος Κατσιφάρας. Από την Εθνική Τράπεζα, η οποία και χρηματοδότησε το έργο, χαιρετισμό απηύθυνε το διευθυντικό στέλεχος κ. Βασίλης Χατζησταύρου, τονίζοντας ότι η πολιτική της τράπεζας να στηρίζει τέτοιες αναπτυξιακές προσπάθειες, θα συνεχιστεί.

 Το λόγο πήρε επίσης ο πρόεδρος της αδελφής Ένωσης Καλαβρύτων κ. Παύλος Σατολιάς, που επεσήμανε ιδιαίτερα την ανάγκη να υπάρξουν συνέργειες για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, εστιάζοντας και στην κοινή πορεία με την Ένωση Αγρινίου και τον διαρκή αγώνα για την έμπρακτη προάσπιση των συμφερόντων των παραγωγών. 

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ακόμη οι δήμαρχοι Μεσολογγίου κ. Νίκος Καραπάνος, Ακτίου-Βόνιτσας κ. Θεόδωρος Γ. Αποστολάκης, Θέρμου κ. Σπύρος Κωνσταντάρας, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας κ. Πάνος Τσιχριτζής, οι αντιπεριφερειάρχες κ.κ. Υφαντής, Λύτρας και Αγγελόπουλος, οι πρώην υπουργοί Χρ. Βερελής και Θ. Μωραίτης, ο πρώην βουλευτής Ανδ. Μακρυπίδης, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι παραγωγικών φορέων, Συνεταιρισμών και αγροκτηνοτροφικών συλλόγων απ’ όλη τη χώρα κ.α. Λόγω ανειλημμένων κοινοβουλευτικών υποχρεώσεων ο αναπληρωτής υπουργός κ. Μάρκος Μπόλαρης δεν κατέστη δυνατό να παραστεί, σε μήνυμά του, όμως, εξέφρασε την πεποίθησή του ότι τα επιτυχημένα εγκαίνια θα αποτελέσουν την απαρχή και για μια επιτυχημένη επιχειρηματική πορεία. Ανάλογες επιστολές υπογράφουν οι Μόσχος Κορασίδης, Χρήστος Παπαχατζόπουλος, Νέλλη Τζάκου, Νικήτας Πρίντζος, Ελένη Ζαρζάλη  και πλήθος ακόμη εκπροσώπων του επιχειρηματικού και του πολιτικού κόσμου της χώρας.  Φυσικά, αισθητή ήταν η παρουσία και εκπροσώπων του συνεταιριστικού κόσμου, όπως, για παράδειγμα του προέδρου της ΠΑΣΕΓΕΣ κ. Τζανέτου Καραμίχα, του προέδρου της Πίνδος κ. Ανδρέα Δημητρίου,  του Θανάση Σωτηρόπουλου από την Παναιγιάλειο Ένωση, αλλά και του προέδρου της Ένωσης Πατρών κ. Δημήτρη Παρασκευόπουλου.

 Εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων, ο πρόεδρος της Ένωσης Αγρινίου κ. Θωμάς Κουτσουπιάς, ξεκίνησε την ομιλία του με μια σύντομη ιστορική αναδρομή, από την παρουσίαση της πρότασης για την επένδυση, τον Μάιο του 2007, μέχρι την ολοκλήρωσή της. Αναφέρθηκε στις δυσκολίες που υπήρξαν, αλλά και σε όσους δεν πίστεψαν στο όραμα, για να τους καλέσει να δουν ότι η Αιτωλοακαρνανία της παραγωγής και της δημιουργίας μπορεί να πετύχει, συνεργαζόμενη, πάρα πολλά. Ευχαριστώντας θερμά όλους όσοι συνέβαλαν στην υλοποίηση αυτού του μεγάλου στόχου, ο κ. Κουτσουπιάς έκανε ιδιαίτερη μνεία στον κ. Θανάση Παπαδόπουλο και στην Ένωση Καλαβρύτων, στον κ. Παντελή Ραπανάκη από τις Ελληνικές Πρωτεΐνες, στους προέδρους της Τοπικής-Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Απ. Κοιμήση, Π. Μοσχολιό και Γ. Παπαναστασίου, στην Εθνική Τράπεζα που εμπιστεύτηκε και στήριξε την επένδυση, στην αντιπεριφερειάρχη Χρ. Σταρακά, στον υπεύθυνο της εργολαβίας κ. Νίκο Αντωνέλο, στον γενικό Διευθυντή της Ένωσης Αγρινίου κ. Νίκο Καζαντζή που τόσο κοπίασε για την ολοκλήρωση της μονάδας, αλλά και στους εργαζομένους της Ένωσης, που συντάχθηκαν σ’ αυτή την προσπάθεια. 

Δεν παρέλειψε, ωστόσο, να σημειώσει πως για την καλή λειτουργία και απόδοση του έργου, θα πρέπει να διευθετηθούν σημαντικές εκκρεμότητες και, απευθυνόμενος στον περιφερειάρχη, τόνισε την ανάγκη πληρωμής των περίπου 1,4 εκατ. ευρώ που υπολείπονται, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι ο προϋπολογισμός του έργου υπερέβη κατά πολύ το εγκεκριμένο ποσό των 6,7 εκατ. ευρώ. 

Τέλος, ο κ. Κουτσουπιάς εξήγησε ότι φιλοδοξία της Ένωσης Αγρινίου και της ΑΜΦΙΓΑΛ είναι η δημιουργία ισχυρού brand name για την Αιτωλοακαρνανία, ο εκσυγχρονισμός της κτηνοτροφίας, η συνολική αναβάθμιση της τοπικής αγροτικής οικονομίας και κάλεσε τους πολίτες και δη τους κτηνοτρόφους να αγκαλιάσουν το έργο, τονίζοντας ότι ανήκει σε αυτούς και στο μέλλον τους. 

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ξενάγηση στους εσωτερικούς χώρους του εργοστασίου, όπου όλοι οι παριστάμενοι είχαν τη δυνατότητα να δουν από κοντά και να ενημερωθούν για τον πλήρως αυτοματοποιημένο, υπερσύγχρονο τεχνικό εξοπλισμό και την παραγωγή φέτας και σκληρών τυριών.

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.e-ea.gr/2016/05/%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%BB-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5/

Χ. ΣΠΥΡΕΛΗ:Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ Η ΑΜΝΗΣΙΑ

Η  ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΙΟΥ 2016 Ο ΔΗΜΟΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΤΕΛΕΙ ΤΟ ΠΑΝΔΗΜΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥς 12Ο ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ 1944

Η μνήμη και η αμνησία.

Θα καταθέσω ένα οδοιπορικό με τους μαθητές μου ανάμεσα σε δύο πλατείες της πόλης του Αγρινίου που θα μου μείνει αξέχαστο.

, Εκατό μέτρα πίσω από το Ιερό του ναού της Αγίας Τριάδας στο Αγρίνιο (Βραχώρι) διαμορφώθηκε αρχές της δεκαετίας του 1980 η Πλατεία των Εκατόν Είκοσι και στη δεκαετία του ’90 αναγέρθηκε το ομώνυμο μνημείο, κάτω από τη σκιάδα του κυπαρισσιού και των άλλων δέντρων που καλλωπίζουν και εμβληματοποιούν το χώρο. Η πλατεία εφάπτεται νότια με τη βραχεία σε μήκος οδό Ρήγα Φεραίου, στην αφετηρία και στο τέρμα της οποίας λειτουργούν σήμερα δύο σχολικά συγκροτήματα, το 3ο Γυμνάσιο (με το Εσπερινό) και το 3ο Δημοτικό, αντίστοιχα.

Σχολεία, εκκλησία, μνημείο, ένα συμπτωματικό αλλά θαυμαστικό σύνολο, σκεφτόμουν μόλις εγκαταστάθηκα στην πόλη για να υπηρετήσω στη Μέση Εκπαίδευση κι έμεινα μάλιστα κοντά σ’ αυτό το τρίγωνο.Συχνά δινόταν η αφορμή στο σχολείο να πιάσουμε κουβέντα με τους μαθητές μου για το μνημείο της γειτονιάς. Άλλωστε, από κει περνούσαν οι περισσότεροι πρωί και μεσημέρι. Οι συνηθισμένες ερωτήσεις των παιδιών αφορούσαν την τοπογεωγραφία των γεγονότων. «Στο μνημείο, κυρία, είναι θαμμένοι οι 120;». «Το νεκροταφείο της Αγίας Τριάδας τι έγινε;». Αποφασίσαμε να ρωτήσουμε και μεγαλύτερους (παππούδες, γιαγιάδες) για το δραματικό γεγονός, ενώ τους υποσχέθηκα ότι θα γίνει «επιτόπια» συζήτηση σε δυο διδακτικές ώρες, εκτός τάξης!

Εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό η πόλη χαμήλωνε τους θορύβους της. Το υπαίθριο μάθημα δεν είχε τη συνηθισμένη πορεία. Άλλοι όρθιοι κι άλλοι καθισμένοι στη μικρή πλατεία ακούγαμε τις μαρτυρίες των παιδιών της Κατοχής να τις διαβάζουν τα παιδιά του αιώνα μας.

* * * *

«Το 1944 ήμουνα 12 χρονών. Μ’ έστειλε η μακαρίτισσα η μάνα μου να πάω στην Απάν’ Πλατεία να πάρω καφέ στον Αγγελόπουλο. Καφές να λέγεται γιατί ρεβίθι έτριβαν μέσα. Τότε η Κάτω Πλατεία ήταν χωμάτινη. Κάνω έτσι και βλέπω τρεις ανθρώπους κρεμασμένους, τους είχανε στο πρόσωπο κουκούλα. Ένας εκεί που είναι τώρα το Δημοτικό καφενείο, ένας παραπάν’ κοντά στο «Λητώ» και ο άλλος πιο πέρα που είναι το «Ακροπόλ». Όχι δεν πήγα για καφέ. Βάραγαν τα πόδια μ’ στο κεφάλι για να γυρίσω πίσω, να φύγω. Την άλλη μέρα μας είπαν για τις εκτελέσεις» (Αφήγηση Γ.Ν. έτος γεν. 1932).

«Ακούγαμε τις τουφεκιές εκεί που τους εκτελούσαν. Εδώ παρακάτ’ στην Άγια Τριάδα από πίσω ήταν το χωράφι του Σούλου. Ήταν στάρια. Απρίλιος ήταν και μετά από ένα μήνα θα θερίζαμε. Κι εκεί άνοιξαν έναν τάφο. Τους σκότωναν και τους πετάγανε μέσα. Στον ίδιο λάκκο φέρανε και ρίξανε και τους κρεμασμένους. Εμείς, πιτσιρίκια τότε, δεν είχαμε αίσθηση κινδύνου και πήγαμε απόγευμα της Μ. Παρασκευής. Ανάμεσα στα στάρια, πήγαμε στη γούρνα αυτή κι είδαμε τα πτώματα. Τα στάρια ήταν ψηλά. Αχ! Τραγικά πράγματα». (Αφήγηση Γ. Ζ. έτος γεν. 1934).

Μια ηλικιωμένη κυρία της γειτονιάς περνώντας κοντοστάθηκε και καθώς μπήκε στην κουβέντα μας προσθέτοντας τη δική της διευκρίνιση, τόσο αυθόρμητα, που δεν την ξεχνώ ποτέ. «Να εδώ γύρω, μέχρι κάτω στο σχολείο δεν υπήρχαν πολυκατοικίες. Μόνο η εκκλησία με το νεκροταφείο. Περνάγαμε εμείς για το σχολείο, παιδάκια, και βλέπαμε το τείχος του νεκροταφείου στην πλευρά που είναι προς τα δω, γεμάτο ουλές και ξεραμένα αίματα. Ήταν περίπου το 1950. Αυτό το τοιχίο έπρεπε να υπάρχει για να βλέπει ο κόσμος. Μετά τα γκρέμισαν όλα, μετέφεραν όλο το νεκροταφείο στον Άι- Γιώργη, κι εδώ μπήκε από πάνω γκαζόν… Αργότερα πουλήθηκαν οικόπεδα, χτίστηκαν πολυκατοικίες, άλλαξε ο τόπος!». (Αφήγηση Ε. Θ. έτος γεν. 1938).

Τα βλέμματα των παιδιών αγκάλιαζαν το γύρω τοπίο. Ύστερα καρφώνονταν στο χώμα με απερίγραπτο δέος. «Εμείς, τώρα, πατάμε στους τάφους;». Ξαναρώτησαν. «Όχι! Ήταν λίγα μέτρα παρακάτω». Απάντησα. Στα κλαράκια οι ψυχούλες τους, στο χώμα η σιωπή, σκέφτηκα καθώς έφερνα στο νου μου το ποίημα του Πάνου Χατζόπουλου Στου Κρανίου τον τόπο (1964): (πηχτό σκοτάδι, τρόμος, φρίκη/ το μαύρο εκείνο πρωινό/ έσκιαζε το Βραχώρι πέρα ώς πέρα).
- See more at: http://www.e-dromos.gr/to-agrinio-ths-xrysoulas-spyrelh/…